- 24 Temmuz 2007
- 1.240
- 1.716
- 333
canımcım seni çok iyi anlıyorum. ben tedavi sürecinde uğraşırken kimler kimler bebek sahibi oldu. eşimin kuzeni 9 aylık bebeğini doğumda kaybetti üstüne tekrar hamile kalıp doğum yaptı. 2 kızım var yaşım geçti diyen kuzenim kazayla hamile kaldı. iş yerinde kesinlikle istemiyorum 2. ye bakamam bu yaştan sonra diyen arkadaşım kazayla hamile kaldı. her duyduğumda onlar adına sevinsem de eve gelip bende deli gibi ağladım.Merhaba arkadaşlar;
yaklaşık 1,5 yıl öncesinde başladığım tüp bebek maceramda, çevremdeki tüm arkadaşlarımı uyarmaya başladım. Vakit geçirmeden gidin kontrollerinizi yaptırın. Varsa bir sorun zaman geçirmeden tedavi sürecine girin diye. Bu süreçten itibaren çevremdeki herkes teker teker hamile kaldı. En son dün bir arkadaşımın 3 aylık hamile olduğunu öğrendim. Bana geldi ve "senin çektiklerini görünce ocak ayında hadi biz deneyelim dedik" dedi. Ocak ayında adetinin 12., 14., ve 16. günü eşiyle birlikte olmuşlar ve o ay içerisinde hemen hamile kalmış. Duyunca çok sevindim. O an hiçbir şeyim yoktu. Eve geldim ve tutamadım kendimi. Bütün gece ağladım. Ağladıkça daha da ağladım. Allah'ım isyan değil, ne olur kıskançlık, sana karşı bir başkaldırı olarak algılama diye... Neden böyle oldum bilmiyorum. Kalbim sabahtan beri yerinden çıkacak gibi çarpıyor.
Hatırlarsanız belki en son dış gebelik olmuştu ve onun üzerine adet olmayı bekliyorum. Adetten sonra doktora gideceğim tekrar ama eskisi gibi değilim. İlk deneme kimyasal, ikincisi dış gebelik sanki giderek daha kötüsünü yaşayacakmışım gibi geliyor. Sanki bu kez embriyo hiç tutunamayacakmış gibi hissediyorum. Dondurulmuşlarla bu son şansım. 3. de olmazsa yumurta toplama sürecine girecek maddi olanağım yok. Bu ay aslında ben de eşimi sperm arttırıcı bir sürü bitkisel karışım vs almıştım aktardan. Ama sanırım 200.000 civarındaki sperm sayısını arttırmanın yolu yokmuş.
Beni, hissettiklerimi en iyi siz anlıyorsunuz. Belki birkaç güzel söz söylersiniz bana umut olacak... Bu hissettiklerim yanlış değil, değil mi? Başkalarının çocuk sahibi olmasından etkilenmemeliyim. Bu hissettiklerimi kendime hiç yakıştıramıyorum...
ama bu benim olmuyor onlarında olmasın demek değil. ya da Allah a isyan değil. böyle hissetmen çok normal. üzülme demicem ama içini ferah tutmaya çalış sperm yada yumurta bunların hepsi bahane Allah sana verecek olduktan sonra olacak arkadaşım. Buna inan ve bolca dua et. önce kendi psikolojimiz önemli.
nasıl gidiyo hamişlik kız 
