- 27 Şubat 2009
- 2.346
- 0
- 40
sinemin duygusallaığından yola cıkarak size bişi anlatmak istiyorum..aslında bunu bitek feyza değil hepimiz yapıyoruz
her seye üzülüyoruz kızıyoruz ağlıyoruz...yani kendimizi harap edecek birseyler mulaka bulluyoruz......
cok yakın arkadasım deli gibi sevdiği kocası ve karnında 5 aylık bebesi...
arkadasımı annesine bırakıyor eşi ordan ayrılıyor...
ve trafik kazası ..araba paramparca ....
hemen hastaneye yoğun bakımda kalıyor
ama 1 hafta yasıyor..ne yazıkki kurtaramıyorlar....
arkadasım karnındaki bebeyle yapayanlız
ailesi kaynanası var ama insanın kocası gibi yok
hepimiz o devleri gectik ilk kocamızı aradık destek için.....
sinir krizleri ağlamalar hastanede yatmalar derken 7 temmuzda ecrin bebek doğdu
daha doğduğunda kadersiz bebekti babası yoktu.....
biz şimdi arkamızı döndüğünde bebek ağlıyor die üzülüyoruz...şükretmiyoruz...
tesadüf benimde tekirdağda olduğum zamanlardı...
her hafta doktora gidiyorduk..
herkesi babası götürüyordu ama onları biiz götürüyorduk..
arkadasım şimdi baba diyen bi cocuk duysa krize giriyor..hastanede baba adını soruyorlar...
en kötüsüde analı babalı büyüsün diyorlar....
şimdi kızımız 50 günlük falan...herseyden habersiz...dağıılmıs bir yuva....
ve aldatan bir es arabadan cıkan prezervatifler telefon mesajları....
şükredelim kızlar halimize her gün şükredelim
bizler en ufak seyle perisan oluyoruz yok bebemiz hasta yok iştahsız hemen baslıyoruz isyana....
ne hayatlar varda bize burda rahat batıyo...
ay juliii çok duygulandım yaaa...allah sabır versin arkadaşına..:Saruboceq:
o küçücük melekte herşeyden habersiz
ay arkadaşın ne halde kimbilir yaa...birde üstüne aldatılma duygusu...:1no2: