- 10 Haziran 2009
- 6.007
- 8
Bende hikayemi paylaşayım biraz uzun olabilir ama :))
22 Mart 2009 da sevdiğim adamla imzalarımızı atıp hayatımızı birleştirmiştik..Ben çocuklara eskiden beri çok fazla düşkündüm hep derdim hiç korunmayacağım evlenince diye ama eşim 1 yıl bense 6 ay korunalım diye düşündük evlenirken :) aradan 15 gün geçtiğinde ikimizde çocuk istediğimizi fark ettik ve ben sadece 2 hafta korunmuş oldum :)) ilk ay zaten olmaz düşüncesi hep vardı içimde ama nedense regli olduğumda üzülmüştüm, bir ay iki ay derken olmuyordu ben doktora gidip tahliller yaptırdım adetlerim düzensizdi bundan oluyor dendi sonra başka problemlerimiz olduğu ortaya çıktı tedavi aşamasına yeni başlamıştık.Eşim zatürre oldu tedaviyi bıraktık ben o ay çok dua etmiş, kimi görsem dua istemiştim.Tedavi yarım kalmıştı ama çalışmaları bırakmaya hiç niyetim yoktu yumurtlama dönemim geçtikten sonra eşime ben hamileyim biliyorum demiştim oda kendimi kaptırıp üzülmeyim diye acele etme diyordu ama ben adım gibi emindim hissediyordum :)) reglime 1 hafta kala kan tahlili yaptırdım sonuç negatif di ama ben hala emindim her gece bebek ve hamilelik rüyaları görüyordum.Sonra 2 gebelik testi aldım reglime 3 gün kala yaptım var yok 2. çizgi çıktı sonra abuk subuk şekiller oluştu testte bozuk çıkmıştı test.Sonra reglime 1 gün kala tekrar yaptım 2. çizgi hemen belirdi ben gayet rahat zaten emindim ya öğlene doğru kan tahliline gittim sonucu aldım pozitif herkesi aradım eşim hariç :)) Akşama bir emzik,test çubuğu ve tahlil sonucumu hediye paketi yapıp eşime sana hediye aldım dedim açtı bi bana bi içidekilere baktı şaşkın şaşkın nasıl dedi evet baba oluyorsun dedim aşkımla sarılıp ağlaştık 10 ay sonra benimleydik minik kuşum :)
İlk 3 ay kanamalarım oldu düşük tehlikesi vardı ama çok kolay geçti hamileliğim.6. aydan sonra bebeği besleyen damarlarda yavaşlık var beslenemiyor az kg alıyor her an alınması gerekebilir demişlerdi çok dua ettim her kontrolde kg aldığını duymak birazda olsa içimi rahatlatıyordu.Böyle derken son aya girdiğimde dr ve hastane değiştim ve bebeğimde hiçbir sorun olmadığı söylendi aylarca boşuna üzülmüştüm o zamanlar 2 yada 2.5 kg anca doğar diyordum hep.
Haftalar geçti 40+ lara girdik ama hala doğum belirtisi yokdu.Beklemedeydik 40+6 da ki kontrolümüzde yine hiç bir gelişme olmadığını öğrendim doktorum 3 gün daha bekletip suni sancıyla denemek istedi ama eşim oğlumuzu daha fazla riske atmak istemiyordu, bende hiç bir gelişme yokken suni sancıyla normal olmayacağına inanıyordum ve sezeryan istedik.07.10.2010 tarihinde 41+0 iken sezeryan olacaktım.Sabah erkenden kalkıp kahvaltımızı yaptık eşimle, ben son hazırlıkları gözden geçirdim saat 1 gibi annemleri almaya yola çıktık, saat 2 de hastanedeydik işlemlerim yapıldı odama çıktım, damar yolu açıldı, nstye bağlandım son kez ve sonda takıldı biraz yanma hissettim hiç hoş bişey değildi ama..Teyzemler,ananem,annem,ablam,kardeşim,görümcem,kuzenim hepsi gelmişti oda cümbür cemaatti yani :) sezeryana 3 de girecektim ama bi karışıklık olmuş ve 4 dü geçerken beni almaya geldiler.Sezeryandan hiç korkmuyordum ama sedeyeye binip herkesi geride bırakınca gözlerim doldu yavaşça akmaya başladı asansörde toparladım kendimi ameliyathane kapısından girerken gözlerim annemi aradı bi an göz göze geldik bi köşede ağlıyordu oda kapılar kapanınca insan kendini çok yalnız hissediyor.Epidural mi genel mi olsun diye çok düşünmüştüm ama sezeryan olacaksam genel olsun diyordumki bana soran olmadı zaten direk genel anestezi düşünülmüş :)) masaya yattım karnıma bişeyler sürmeye başladılar Allah ım o ne soğuk şeylerdi titremeye başladım hemen geldiler üşüdünmü dediler evet çok soğuk diyorum ama dişler şakır şakır :)) üzerime sıcacık örtüler getirip örttüler içim ısındı, doktorum geldi ve anestesi verildi kolumdan şimdi miden bulanabilir ilaç geliyor dediler ama bulanmadı tam bulanmadı ben bayılmıyorum sakın kesmeyin diycektimki diyemeden bayılmışım :)) bi ses duydum doktorum annesi hadi uyan çok güzel bir oğlun oldu dedi ama ben gözümü açamadım.sonra ayılmam için bi yere aldılar orda biri daha geldi hadi uyan bebeğin çok güzel dedi ama ben inanamıyorum bebek iyimi dedim aygın baygın çok iyi dediler.O ara bi bebeği temizliyorlardı baktım benimkimi diye ama kız bebekmiş yok bu değil dedim kendi kendime :)) sonra beni odama götürmeye başladılar kapı açıldı herkes beni bekliyor asansöre eşimle bindik onada sordum bebek nasıl diye canavar gibi merak etme dedi :)) odaya girdim birazdan oğlumu getirdiler simsiyah baya uzun saçları vardı kuzumun görünce onu görünce içim rahatladı ama oda çok kalabalık olduğundan o an çok fazla bişey yaşayamadım..Sezeryan sonrası çok ağrılarım oldu, hiç böyle olacağını düşünmemiştim, sezeryan akıl işi değil diyordum soranlara :)) bidaha çocuk mu asla diyordum :)) göğüs ucu yaralarım zaten ayrı eziyetti, çok şükür hepsi geride kaldı..Normal doğumda herkes nasıl farklı ağrı çekiyorsa, sezeryanda aynıymış bünyeye göre değişiyormuş demekki.
07.10.2010 saat 16:27 de 3.510 gr 49 cm olarak doğdu Muhammed Affan'ım :))
Neden normal olmadığınıda sezeryan görüntülerimizi izlerken öğrendim oğlum kordonunu boynuna ve 2 koluna dolamış bu yüzden aşağı inmemiş..
22 Mart 2009 da sevdiğim adamla imzalarımızı atıp hayatımızı birleştirmiştik..Ben çocuklara eskiden beri çok fazla düşkündüm hep derdim hiç korunmayacağım evlenince diye ama eşim 1 yıl bense 6 ay korunalım diye düşündük evlenirken :) aradan 15 gün geçtiğinde ikimizde çocuk istediğimizi fark ettik ve ben sadece 2 hafta korunmuş oldum :)) ilk ay zaten olmaz düşüncesi hep vardı içimde ama nedense regli olduğumda üzülmüştüm, bir ay iki ay derken olmuyordu ben doktora gidip tahliller yaptırdım adetlerim düzensizdi bundan oluyor dendi sonra başka problemlerimiz olduğu ortaya çıktı tedavi aşamasına yeni başlamıştık.Eşim zatürre oldu tedaviyi bıraktık ben o ay çok dua etmiş, kimi görsem dua istemiştim.Tedavi yarım kalmıştı ama çalışmaları bırakmaya hiç niyetim yoktu
İlk 3 ay kanamalarım oldu düşük tehlikesi vardı ama çok kolay geçti hamileliğim.6. aydan sonra bebeği besleyen damarlarda yavaşlık var beslenemiyor az kg alıyor her an alınması gerekebilir demişlerdi çok dua ettim her kontrolde kg aldığını duymak birazda olsa içimi rahatlatıyordu.Böyle derken son aya girdiğimde dr ve hastane değiştim ve bebeğimde hiçbir sorun olmadığı söylendi aylarca boşuna üzülmüştüm o zamanlar 2 yada 2.5 kg anca doğar diyordum hep.
Haftalar geçti 40+ lara girdik ama hala doğum belirtisi yokdu.Beklemedeydik 40+6 da ki kontrolümüzde yine hiç bir gelişme olmadığını öğrendim doktorum 3 gün daha bekletip suni sancıyla denemek istedi ama eşim oğlumuzu daha fazla riske atmak istemiyordu, bende hiç bir gelişme yokken suni sancıyla normal olmayacağına inanıyordum ve sezeryan istedik.07.10.2010 tarihinde 41+0 iken sezeryan olacaktım.Sabah erkenden kalkıp kahvaltımızı yaptık eşimle, ben son hazırlıkları gözden geçirdim saat 1 gibi annemleri almaya yola çıktık, saat 2 de hastanedeydik işlemlerim yapıldı odama çıktım, damar yolu açıldı, nstye bağlandım son kez ve sonda takıldı biraz yanma hissettim hiç hoş bişey değildi ama..Teyzemler,ananem,annem,ablam,kardeşim,görümcem,kuzenim hepsi gelmişti oda cümbür cemaatti yani :) sezeryana 3 de girecektim ama bi karışıklık olmuş ve 4 dü geçerken beni almaya geldiler.Sezeryandan hiç korkmuyordum ama sedeyeye binip herkesi geride bırakınca gözlerim doldu yavaşça akmaya başladı asansörde toparladım kendimi ameliyathane kapısından girerken gözlerim annemi aradı bi an göz göze geldik bi köşede ağlıyordu oda
07.10.2010 saat 16:27 de 3.510 gr 49 cm olarak doğdu Muhammed Affan'ım :))
Neden normal olmadığınıda sezeryan görüntülerimizi izlerken öğrendim oğlum kordonunu boynuna ve 2 koluna dolamış bu yüzden aşağı inmemiş..