2010 Ekim Anneleri'nin Doğum Hikayeleri

merhaba bende yazmak istedim sevincimi vede üzüntümü
10 şubatta kk dan arkadaşlarımın test yap demesiyle yaptığım teste daha önce sürekli gördüğüm tek çizginin çifte dönüşmesiyle başladı herşey. ilk burada paylaştım mutluluğumu,ardından kan testi yaptıktan sonra kesenin zor görünmesiyle yaşadım tereddütü.13 haftalıkken ikili test için gittiğimde doktoruma ikiz olduklarını öğrendim aynı dakikalar içerisnde duymayan kalmamıştı iki meleğim olacağını.ve yine dakikalar spnra ultrasonda ense ölçümlerinin yüksek olduğunu duyunca orda kalakaldım hemen başka bi klinikte tekrar ayrıntılı ultraosna girdim ve meleklerimin hiç bişeylerinin olmadığnı öğrendim hatta tek yumurta ikizleriydiler.doktor sadece 20 .haftada gerçekleşen ikizler arası kan sorunundan bahsetti neyseki 20 haftada öyle bişeyle karşılaşmamıştık.bu arada iki tane kızıım olduğunu da öğrendim.heeşey geyet normal gidiyordu kızlarımın sürekli kıpırdamalarını izledikçe deliriyorudm sevinçten.kontrolerim sıklaşmıştı.izine çıktım bu arada muhasebecimiz doğum raporu almamı istedi doktoruma gittim muayene etmeden veremeyeceğini söyledi.gece randevu aldık ve muayene oldum artık sık sık gelmem gerektiğini söyledi.sürekli kilo olarak diğer kardeşinden fazla olan kızım bi anda kardeğinin gerisinde kalmıştı ve diğerinin suyu fazlallaşmışştı.iki gün sonraya randevu aldım doktorumdan nts ye girecektim vede testler yapılacaktı.şansa bakınki doktorum hastaneden izinli lduğundan gün boyu muayenehanesindeydi ramazanın ikinci günüydü ve ben kızlarımın daha çok oynaması için utana sıkıla sürekli bişeler yiyordum.ama bi türlü hareket yoktu zaten bu aralar azalmıştı hareketleri büyüüklerine bağlıyordum.ve gene şansıma doktorun erken geleceği tuttu muyenahanesine ve hemşireden durumu öğrenince ultraosonla hemn bakalım dedi.
bi anda diğer doktor arkadaşıyla konuştukları şeylerden bişe anlamamıştım.tek duyduğum bi bebeği kaybetmek üzereyiz o giderse diğeride onun peşini bırakmaz hemen almak zorundayız dedi.neye uğradığım şaşırdım.annemle hemen taksiye atlayıp hastaneye gittik doğuma girecektim ve ben şaşkındım ben hastaneye vardığımda herkes beni bekliyordu hazırladılar beni eşimi gördüm ve ben ağlaya ağlaya ameliyathaneye girdim.karnım tıka basa dolu ve anestezi uzmanı sürekli ne yediğimi soruyo en az altı saat aç olmam gerekirken mecburen bayılttılar beni.belki hiç açamayabilrdimde gözlerimi.neyse 30 haftalıkken kılzlarım dünyaya geldi.ağlama yok solunum yok.bir bebğim kansız diğeride kardeşinin kanını çekmiş beyninde kanama meydana gelmiş şekilde dünyaya geldi.uyandım ilk lafım kızlarım ama kimseden ses çıkmıyo
odama getirdiler kızlarım küvezde tabi bana göstermemek için yakınlarım akla karayı seçiyo durumları kötü.ertesi gün beyin kanamsı geçiren meleğimin operasyon geçirdi ama faydası olmadı.çıkarmasalar çıkasım yok hastaneden taburcu oldum ağlaya ağlaya
eve geldim ellerim boş.
hergün onlarca ilaç alıyord meleklerim bense sabah akşam hastanede ilk kansız olan bebğimden korktu doktorlar yaşamaz diye
diğer bebğimin beynindeki kanama durdu dediler ama organları iflas etmişti zaten akciğer geliştirici iğneyi vurulduktan ertesi günü doğum yaptım az fayda etmişti oda.bi akşam nedense erken gittik hastaneye meleklerimi görmeye.yoğun bakım ünitesinde dezenfekte yapıldığından bi günlüğüne odaya almışlardı bebkleri ben yoğunnakıma girip görebiliyordum kızlarımı ma babaları görümiyordu ogünde şansımıza bi odada ii ola kızımı diğer odada tek başına bi dünya alete bağlı olan yavrumu gördük doktor çağrdı bizi içeri girdim kızımda aletler takılı değildi.baktım nefes alıyo içimden geçirdim ii oluyo sanırım.ama doktor üç kere müdahale ettiğini ama kurtaramadıklarını söyledi dondum kaldım ama kızım nefes alıyordu....
meğerse yavrum biizi beklemiş son nefesini vermek için....tarifsiz bi acı rabbim kimseye yaşatmasın.yıkıldım....
biliyomusunuz ben onlar karnımdayken isimlerini bulmuştum ama hangisine hangisini vereceğimi bilmiyordum doğduklarında hemen nüfus cüzdanlarının çıkması için eşim sorduğunda ilk çıkan için ecmel nur diğeri için elvin naz dedim rabbim koydurdu demekki nazlı bebğimdi o benim içimde kıpır kıpır oynar dururdu adının manası cennet çiçeğiydi.oşimdi cennette açtıııı....

ve ecmelimi aldımm çok şükür şuan yüzüne baktıkça diğer kızımın suratını görüyorum hep hiç unutmıycam yani...ama iyki o var ya oda olmasaydı ne yapardım ben şimdi
ben hiç keşke demedim hep iyki dedim
iyki doğum raporu için muhasebecim acele etmiş
iyki doktorum muayene etmeden rapor vermemiş
iyki ecmelim varrr
şükürler olsun allah kimseye yaşatmasın
benim iki meleğim var biri beni cennette bekliyooooooo

kontescim hikayeni şimdi gördüm...okurken de neler geçti aklımdan neler...bende sabahtan ebri tırnak etini kestim diye ağlıyorum...sonra bu yazıyı okuyunca utandım kendimden...Allah sana sabır diğer kızına uzun uzun ömürler versin..hiç ayırmasın sizi...
 
kızlar teşekkür ederim rabbim kimseye yaşatmasın çekemeyeceği acıları.(amin)
allah yavrularımızı korusun onları bize bağışlasın
çok zor günlerdi tek sevincim ecmelim o iyki var.
bazen bazı acılar insana uzak geliyo başımıza gelmiycek sanıyoruz ölüm gelmez sanıyoruz ama çok yakın işte onu anladım ben.Allah ım çok şükür sabrınıda veriyo.....
 
kontes ağlattın beni..biz okurken böyle üzüldüysek sen neler yaşadın neler hissettin Allah bilir..
Allah bu yavruna uzun ömürler versin,hiç ayırmasın sizi canım..
 
kontescim çok zor şeyler yaşamışsın okurken gözlerim doldu. Allahım Ecmel kuzusuna analı babalı mutlu sağlıklı upuzuun bir ömür versin inşallah
 
kontes kım okusa o aglar allaha şükürler olsunkı diğer yawrun yanında içim çok kötu oldu ya anne olunca dahada bı acı oluyo böyle
 
kontes cnm yaşadıgın sıkıntılar öbür dünyada gunahlarının kefaretı olsun inş.....cennette de senı bekleyen bı melegın var ...rabbim ecmel kuzusunu sıze bagışlasın ınşallah...saglıkla huzurla büyütün...
 
kontes bende ağlaya ağlaya okudum hikayeni,allah seni ve aleni meleğinle cennette kavuştursun.küçücük bedenlerin kücezde olması ona dokunamamak apayrı bir acı bende yaşadım o acıyı 12 gün.ömrümden ömür gitti o günlerde .Allahım yavrularımıza sağlık sıhat,hasta olan bebeklerede acil şifa versin inşallah.
 
biz eşimle aile kurmaya 12.07.2007 başladik...

eşim ilk önce çocuk istemediğini söyledi 6 aydan fazla korunmuştu...korunmayi biraktiğinda ben hemen hamile olucağimi zanediyordum ama olmadi o ay aylar geçti iki sene geçti olmadi her geçen reng dönemim husranla bitiyordu tek çizgi görmekten bıkmıştım doktora gidiyodum ve hiç bir sorun olmadiğini söylüyordu iki seneyi geçince eşimden tahliller almaya başladi ondada herşey normaldi normaldi ama neden olmuyordu sorusu aklımdan çıkmıyordu bir bebeğim olsun çok istiyordum taaki 30 ocak 2010 na kadar hiç farkinda değildim reglimin 10 geçtiğinden olmayinca bir test yapiyim kesin yoktur bari kafam rahatlarda reglim uzamaz diye yapmiştim ve hemencecik çift çizgi testte sorun olmaliydi bu gerçek olamazdi cumartesiydi o teste inanmdiğim için hemen nöbetci eczane arama çıktım ve bir tane yine test aldim ve ondada çift çizgiyi görünce hemen hastaneye koştum kan tahlili verdim kan değerlerim çok iyi çıktı(yüksek)doktoruma gösterdim keseyide görmüştük ama doktor kesin sonuç için iki hafta beklemeliyiz dedi iki hafta bekledik ve artık kesindi herkeze haber verdik hamileliğimin 3 ayinde trafik kazasi geçirdim Allah ima çok şükürki bebeğimede bizede biişey olmadı .Onun peşine kızım olucağini öğrendim doğum yaklaşmişti 8 aylıktım ramazandı aşiri derecede kaşintilarim oluyodu doktora gittim hemen hastaneye yatirdi karaciğer yağlanmasi olmuş . Bebeğimin etkilenmemesi için hemen ilaç tedavisine başladim ve 8 gün hastanede yattim kaşintim geçmişti evime geldim . Yirmi gün sonra kontrolum var doktor hastalandiktan sonra bebeğimin hiç kilo almadiğini ve benim rahatsizliğimdan etkilendiği söyleyip hastaneye tekrar yatirdi nts çekildi ve hiç sanci çıkmadi sancim çıksaydi suni sancida verip normal doğurabilecektim ama yoktu tansiyonum ve albimum çıkmaya başladi hemşire seni acilen sezeryana alabilirz deyince çok kötü oldum hemen çıkıp atestezi doktoruyla konuş dedi doktorla konuştuk nasıl doğum yapacağimi ve odama gelip kızımın çantasini tekrar kontrol ettim doktorum yarin seni ameliyata alicam bişey yeme dedi ...
Büyük gün 25.10.2010 gelmişti 39 haftalikken saat 10.5 da beni hazirlamaya aldilar ameliyat için giydirdikleri şey çok korkunç siyahti kokrmuyodum ama titrediğimi hissetim sadece kızım iyi olsun düşüncesi vardi sedyeye alip amaeliyathaneye çıkarmak için asansöre götürdü eşim fazla kimse yoktu yanimda kayinvalidem eşim ve amcamin kızı vardi onlari ameliyathanenin dişinde birakinca çok kötü oldum içeriye girdiğimde çok hoş bir müzik karşiladi beni hemen damar yolu açtilar tansiyonuma felan baktilar kollarimi bağladilar anestesi doktoru geldi nasıl bayılacağimi sordu ben genel istiyodum neyse aklımda sadece kızım iyi olsun ona bişey olmasin diye dua ediyodum doktor uykumun gelip gelmediğini sordu yok dedimki baktim gözlerim kapaniyor sonra açtim yavaş yavaş ben daha uyumadiği saniyodumki taki boğazimmi gıcık tutupta öksürene kadar yandan hafif müzik öksürünce karnim çok ağirmişti 1 buçuk saat olmuş bayılalı kızım nasil dedim hemşire iyi dediği halde ben inanmiyordum bir şeyler yollunda değilmiş gibi geliyodu neyse beni odaya götürmek için asansöre bindirdiler aşağida eşim ve kayinvalidem bekliyodu eşimin süratinda yorgun bir ifade vardi ben yine kızımı arayordum oda girdiğimde kızım oda olduğunui tam göremediğim için kucağima istediim ve kızım yanimdaydi ve sağlikliydi çok şükür pembiş pembiş yanaklari çok tatli bişeydi herşey yollunda olduğu için şükrettim kızım artık kollarimdaydi 20 dk sonra emzirdim oda ayri bir güzel duyguymuş anne olmayi BEN çok sevdim...İki akşam hastanede kalip kızımıda çocuk doktoruna gösterdikten sonra evimize gelmiştik biraz geç yazdim ama yinede yazmak istedim...

:KK49: :KK49:ALLAH İSTEYEN HER KADİNİ ANNE OLMAYİ NASİP ETSİN...:KK49: :KK49:
 
biz eşimle aile kurmaya 12.07.2007 başladik...

eşim ilk önce çocuk istemediğini söyledi 6 aydan fazla korunmuştu...korunmayi biraktiğinda ben hemen hamile olucağimi zanediyordum ama olmadi o ay aylar geçti iki sene geçti olmadi her geçen reng dönemim husranla bitiyordu tek çizgi görmekten bıkmıştım doktora gidiyodum ve hiç bir sorun olmadiğini söylüyordu iki seneyi geçince eşimden tahliller almaya başladi ondada herşey normaldi normaldi ama neden olmuyordu sorusu aklımdan çıkmıyordu bir bebeğim olsun çok istiyordum taaki 30 ocak 2010 na kadar hiç farkinda değildim reglimin 10 geçtiğinden olmayinca bir test yapiyim kesin yoktur bari kafam rahatlarda reglim uzamaz diye yapmiştim ve hemencecik çift çizgi testte sorun olmaliydi bu gerçek olamazdi cumartesiydi o teste inanmdiğim için hemen nöbetci eczane arama çıktım ve bir tane yine test aldim ve ondada çift çizgiyi görünce hemen hastaneye koştum kan tahlili verdim kan değerlerim çok iyi çıktı(yüksek)doktoruma gösterdim keseyide görmüştük ama doktor kesin sonuç için iki hafta beklemeliyiz dedi iki hafta bekledik ve artık kesindi herkeze haber verdik hamileliğimin 3 ayinde trafik kazasi geçirdim Allah ima çok şükürki bebeğimede bizede biişey olmadı .Onun peşine kızım olucağini öğrendim doğum yaklaşmişti 8 aylıktım ramazandı aşiri derecede kaşintilarim oluyodu doktora gittim hemen hastaneye yatirdi karaciğer yağlanmasi olmuş . Bebeğimin etkilenmemesi için hemen ilaç tedavisine başladim ve 8 gün hastanede yattim kaşintim geçmişti evime geldim . Yirmi gün sonra kontrolum var doktor hastalandiktan sonra bebeğimin hiç kilo almadiğini ve benim rahatsizliğimdan etkilendiği söyleyip hastaneye tekrar yatirdi nts çekildi ve hiç sanci çıkmadi sancim çıksaydi suni sancida verip normal doğurabilecektim ama yoktu tansiyonum ve albimum çıkmaya başladi hemşire seni acilen sezeryana alabilirz deyince çok kötü oldum hemen çıkıp atestezi doktoruyla konuş dedi doktorla konuştuk nasıl doğum yapacağimi ve odama gelip kızımın çantasini tekrar kontrol ettim doktorum yarin seni ameliyata alicam bişey yeme dedi ...
Büyük gün 25.10.2010 gelmişti 39 haftalikken saat 10.5 da beni hazirlamaya aldilar ameliyat için giydirdikleri şey çok korkunç siyahti kokrmuyodum ama titrediğimi hissetim sadece kızım iyi olsun düşüncesi vardi sedyeye alip amaeliyathaneye çıkarmak için asansöre götürdü eşim fazla kimse yoktu yanimda kayinvalidem eşim ve amcamin kızı vardi onlari ameliyathanenin dişinde birakinca çok kötü oldum içeriye girdiğimde çok hoş bir müzik karşiladi beni hemen damar yolu açtilar tansiyonuma felan baktilar kollarimi bağladilar anestesi doktoru geldi nasıl bayılacağimi sordu ben genel istiyodum neyse aklımda sadece kızım iyi olsun ona bişey olmasin diye dua ediyodum doktor uykumun gelip gelmediğini sordu yok dedimki baktim gözlerim kapaniyor sonra açtim yavaş yavaş ben daha uyumadiği saniyodumki taki boğazimmi gıcık tutupta öksürene kadar yandan hafif müzik öksürünce karnim çok ağirmişti 1 buçuk saat olmuş bayılalı kızım nasil dedim hemşire iyi dediği halde ben inanmiyordum bir şeyler yollunda değilmiş gibi geliyodu neyse beni odaya götürmek için asansöre bindirdiler aşağida eşim ve kayinvalidem bekliyodu eşimin süratinda yorgun bir ifade vardi ben yine kızımı arayordum oda girdiğimde kızım oda olduğunui tam göremediğim için kucağima istediim ve kızım yanimdaydi ve sağlikliydi çok şükür pembiş pembiş yanaklari çok tatli bişeydi herşey yollunda olduğu için şükrettim kızım artık kollarimdaydi 20 dk sonra emzirdim oda ayri bir güzel duyguymuş anne olmayi BEN çok sevdim...İki akşam hastanede kalip kızımıda çocuk doktoruna gösterdikten sonra evimize gelmiştik biraz geç yazdim ama yinede yazmak istedim...

:KK49: :KK49:ALLAH İSTEYEN HER KADİNİ ANNE OLMAYİ NASİP ETSİN...:KK49: :KK49:

uzun bekleyişin ardından bak kavuşmuşsun meleğine..Allah sağlıklı,uzun ömürler versin bebeğine hiç ayrılmayın cnm..
 
daha 3 aylık evliydim... adetim gecikti ama zaten hep gecikirdi ama eşim sürekli sen hamilesin bak test yap deyip duruyodu...test yaptım negatif ama idrarımda aşırı yanma kasıklarımda agrı var gece acile gittik test yapıldı eşim doktora gebelik testide yaparmısınız dedi cıldırmış bu adam dedim içimden test sonucları bi geldi allahım hamileyim....
sevincten havalara uctuk eşim beni pamuklara saracak nerdeyse 5. ayda sebebsiz kanamam oldu doguma kadar ara ara devam etti ama bizi korkuttu cok o arada bingöle tayinim cıktı 7 aylıkken gittik doguma 3 hafta kala geldim
24 ekimde kontrole gittim doktorum suyun azalmış yarın sabah erkenden gel sunni sancı verip doguracaksın dedi eve nasıl geldiğimi hatırlamıyodum ayaklarım yere basmıyodu
yagmurlu bi sabah uyandıö tıpkı eşimle tanıştıgım günkü gibi tıpkı düğün sabahımızda oldugu gibi yagmurlu bi sabahtı 9da hastaneye yattım sancı verildi....
zordu canım cok yandı hep allahım bebeğimi koru bizi kurtar demişim acıdan hatırlamıyorum...
saat 19.15te geldi bebeğim görünce ilk aglamadı ama dedi doktorum tokatlayınca agladı ogluşumun cok yakışıklı sacları cok güsel dedi hep onu izledim 2dk sonra kucagıma verdiler dikişlerimi bebeğim kucagmdayken attılar bebeğimi babasına vermeye götürdüler bende sandalyeyle gidiyodum baktım babası kucagında oglum beni arıyo gözleri gözlerinde yaşlar onu görünce bende aglamaya başladım ama miladımız 25.10.2010
 
bende anlatayım doğum hikayemi.
hepnizin hikayeleri çok güzel sağlıklı sıhhatli büyümeyi nasip etsin RABBİM
ben ilk bebeğimi düşürdüm çok üzüldüm kendime zor geldim.her günyeniden çocuğum olsun diye üzülerek geçti.aradan 6 ay sonra hamile olduğumu öğrendik çok sevindik.hamileliğim güzel geçti
son anlar geldi her gün eşimle doğurdum doğuracamla geçti artık inanmaz oldu adam bana.
annemgildeydim kanamam oldu korktum ama bende hiç sancı yoktueşimi aradık hemen geldi hastahaneye gittik doktor 1 cm açılmış ondan dolayı kanama olmuş dedi suni sancı verelim dedi ben istemedim.çocuğum kilo almamştı hiç karnımda doktor sezeryanla alalılm dedi yoksa çocuk dahada zayıflar dedi kabul etmedim.bir gün bir gündür gelişir yavrum dedim.
hiç sancım yoktu eve döndüm o yüzden.normal doğum istiyordum çünkü.
aradan bir hafta geçti bende tık yok sancı hiç yok akşam eşimle yürüdüm baya oçok fayda etti
baya ağırlaştım gece hafif hafif sancım oldu sabaha kadar ama az az bir gün evimde sancımı çektim.
baktım sancım şiddetleniyo hastahaneye gittim çok sancım var diye sakinleştirici serum taktılar doğumhaneye girdim çok çabuk oldu doğumum şükür. eşmle anem dışarıda bebişin ssini duyunca sarılıp ağlaşmışlar.
ama sorun vardı eş rahmime yapışmıştı çıkmıyordu gece 1 30narkozcu geldi doktorum geldi ebem çok korktu yazık.eşin içinde kalması öldürürmüş beni ameliyata aldılar eğer alttan çıkmazsa ameliyat edeceklerdi
sezeryan gibi annemle eşim kapıda kaynanam odada kızımın yanında bekliyor
beni bayılttılar şükür alttan çıktı bir uyandım bitmişuzun sürmüş operasyon eşim öyle dedi
odama çıktım kızım yanımda ilçların etkisinden uyududa uyudu küçük meleğim
kanamam olursa tehlike dediler şükür olmadıbir gün kaldık evimize geldik.benimde böyle işte doğumum.:KK71:
 
öncelikle hepinizi tebrik ederim rabbim evlatlarınızı sizlerden ayırmasın (amin)
bende kendi hikayemi anlatayım sizlere
2007 aralık ayında evlendik 6 ay sonrada cocuk düşünmeye başladık bir takım rahatsızlıklar geçirdim yara falan daha sonra doktorumuz 1 senemizin dolması gerektiğini söyledi dolduğunda gitmiştik testlerimiz yapıldı bende yumurta çatlamamsı eşimde de ileri hareketin olmamasıydı sonuç
3 farklı doktora gitti eşim 2 si ameliyat dedi 1 i gerek yok eşin tedavi olsun olur dedi neticede olma diyen doktora biz ameliyatımızı olduk benim kendi doktorum 3 ay sonra gelin tedaviye başlayalım dedi 3 ay sonra oldu doktorumu arıyorum bide ne duyayım doktorum 1 ay tatile çıkmış nasıl sinir bende 1 ay dahamı beklicem nasıl doktrluk bu neyse saydım sayıştırdım 4. ay oldu doktora gitmek için bekliyorum adet olmam gerekiyodu 14 şubatta lekem geldi hıh dedim tamam geliyo benimki bekliyorum gelen giden yok 1 hafta oldu hala yok ama olcam belirtiler onu gösteriyo işyerimde çalışan abla test yapalım ama üzülmeyeceksen dedi tamam dedim alıştım artık tek çizgiye yapalım gitti test aldı tam bi komediydi testi yaptım tek çizgi kapıyı açtım abla bana sordu ne oldu diye ne olsun al sana tek çizgi dedim aldı baktı bana sarıldı ne oluyor yaaaa :))) bide ne göreyim çift çizgi hemen koşa koşa polikliniğe kan testine 20 dk sonra pozitif eşime söyleyişim eşimin sevinmesi bambaşka bi olaydı rabbim herkese nasip eder inş.
9 ay hiç rahatsız etmedi beni kızım kıpırdamadan durdu tabiri cahizse :))) doktorum 24 ekim dedi iyi dedim 18 ekimde lekem geldi ama sancı yoktu doktora gittim doktorum nstye bağladı sancı yok sancılanırsan gel dedi açılmada yok ben normal istiyodum dedim herhalde sezeryan olacak açılmada yok kızımız sağlıkla gelsinde nasılı önemli değil günlerden perşembe 21 ekimi gösteriyodu tarih sabah azıcık bi sancım vardı 5.katta evim merkeze indim annemle alışveriş yaptım ara ara sancılar giriyodu ama dayanılmayacak gibi değil öğlen 1.30 da gerçek sancılarım başladı ben hiç oturmadan sürekli yürüyodum ama bunlarda dayanılmayacak gibi değildi eşimi aradım hemen gelim dedi hayır dedim akşam 5 gibi gelirsin evime gittim ılık dul aldım eşim 5.30 da geldi hastaneye gittik 4 cm açılma var dedi nstye başladı lavma yaptı nasıl geçti anlamadım 12 yi bulur dedi 8 de geldi hadi doğuma dedi ne zaman açıldı ne zamn sancı çektim anlamadım işte gidiyodum doğuma nst bağla doktorun gelmesi 8:30 olmuştu doktorum geldi baktı bana bırak aşkım kendini dedi tamam dedim bıraktım iki kere nefesin kesilene kadar ıkın ama bağırmadan dedi ikincisinden çıkartıcaksın sen bu çocuğu dedi anammmmm 10 dk sonra kızım kucağımdaydı boncuk gözleriyle kınalı parmaklarıyla gelmişti dünyaya hoşgeldin meleğimmmm :emir_bebek:
 
kızlar ben diğer topiğe gayet uzun bi şekilde yazmıştım, onu kopyalayayım bari :)

çok uzun ama kusura bakmayın :) doğumum 25.09.10'da oldu.

cuma akşam 19da nişan geldi
o gece boyunca nişan gelmeye devam etti, bi kerede gelmedi yani, her wcde peçeteyle sildikçe geliyordu.

kasılmalarım hep oluyordu benim biliyorsunuz, ama acısızdı öncekiler. o akşam kasıklarıma doğru acı vurmaya başlamıştı hafif hafif.
regl olacağımdaki acıyı kasılma anında hissedebiliyordum.

yattım uyudum. sabah (ctesi) 6 gibi wcye kalktım, nişan baya bi gelmişti, bi daha da gelmedi zaten. baktım kasılmalarım ağrılı devam ediyor. ama sıklaşmamış.
doğum olacağını tahmin ettim, eşimi uyandırdım, dedim ki ağrılı sancılar devam ediyor, bunlar sıklaşacak belli ki, hadi hazırlanalım.

evi mevi hazırladık, çantayı kontrol ettik, duş aldık vs, baya oyalandık çünkü ben sıklaşsın diye bekledim iyice, yanlış alarm olmasın dedim.

sabah 9:00 gibi hastaneye gittik, direk yatışımız yapıldı.
ebe hemşirelerden biri gelip açıklık kontrolü yaptı, 2 cm dedi. ben tabii çok üzüldüm, daha fazla olmasını bekliyordum. 2 cm demek daha çok var demekti çünkü.
sonra nst değerlerine bakıldı, kalbi normal, sancılar da düzensiz aralıklarla ve şiddetleri de düzensiz. yani bi 20 geliyor bi 40 öyle devam etti.

saat 10:00 gibi hemşire de yanımdayken garip bişey oldu, içimde bişey oldu, böyle pıt diye, sonra içimde kalçama doğru bi akış, sonra foş diye yatağa akış :) bildiğiniz kesem patladı yani. ben heyecanlandım, suyum geldi, suyum geldi diyorum. baya garip hissettim kendimi, o zaman dedim, tamam kesin bugün doğurcam :)

su kesesi de patlayınca iş ciddiye biniyor tabii, bebeğin doğurtulması lazım, bendeki bu sancılarla doğum akşamı bulabilir gibi düşündük, açıklık da çok değil diye. ama doktorum lavmanı yapın dediği için 10:30 gibi lavman yapıldı ve artık birşey yemek yasak dendi.

benim doktorumun özel muayenesi var, oraya gidiyoruz. ama doğumlarını falan acıbademde yaptırıyor işte. doktorum gelip kendi de kontrol etti, 3 cm olmuştu. dedi ki, saat 12:00'de bir daha açıklığa bakılsın, ona göre suni sancıya karar veririz.

ben doktoruma suni sancı da istemiyorum, epidural de istemiyorum demiştim. ama suyum gelince riske atmamak için suni sancı veririm dedi, ben de inatlaşmadım.

tabii bu arada sancılarım artmıştı. doktorum gittikten sonra ciddi ciddi sancılar zorlaşmıştı. odada ayaktaydım, oturamadım hiç sancılardan. ağrım geldiğinde yürümezsem daha çok hissediyordum, ağrı geldikçe hafif hafif adım attım hep.

peki ağrılar nasıldı derseniz, başlardaki ağrılara ağrı kesici almadan dayanabilirsiniz, çünkü gelip vuruyo ve sonra kesiliyo. kesilince acı yok. geldiğinde de bi 40 sn falan dişinizi sıkabilirseniz sorun yok. tabii doğum anına doğru iyice şiddetlenecek bu ağrılar.

sonra saat 12:00de karar verilecekti işte suni sancıya. ben de açıklığıma göre epidurale karar verecektim. çünkü son 2-3 sancım baya şiddetliydi. artık dayanmak zorlaşıyordu. eğer doğum çabuk olacaksa (açıklık 7-8 cm olduysa) beklerdim ama yok ilerleme yok derlerse akşama kadar o sancıları çekmeye niyetim yoktu.

saat 12de geldi hemşire. açıklık 4 cm ..
doktorumu aradılar, suni sancı verilecek dedi. ben de o zaman epidural yapılsın dedim.

damar yolunu açtılar, suni sancı serumunu bağlamak için. anestezistler geldiler, belimden katateri taktılar. bu arada sancılarım çok şiddetli. adamlar belimde çalışabilmek için sancının gitmesini bekliyolar falan.

bu arada hemşire suni sancı serumunu takmıştı ama epidural yapılırken serumu kapattı. işlem bitince tekrar açacaktı. bu arada artık saat kaç bilmiyorum sanırım 12:15 olmuştur.

sonra epiduralin ilk dozu verildi ve 10 dk sonra etki etmeye başlar, merak etme bu sancıların kesilecek o zaman dedi doktor ve anestezi ekibi odadan çıktı.

hemşire yanımdaydı, nst bağlıydı çünkü ona bakıyor, suni sancıyı açacak vs derken tabii benim sancılarım devam ediyor bu arada, nst'de bebeğin kalp atışlarını bir müddet alamadı, sonra o yuvarlak şeyle aradı buldu, kalp atışı düşmüştü iyice, suratı değişti falan. son gelen sancımda da böyle ilginç bi ıkınma hissi oldu. aha dedim, ıkınma hissim geliyooooor

hemşire hemen muayene etti, kafası geliyor ! bir panikledi ki sormayın.

nst'yi sökmeye çalışıyor ama kopardı resmen, tansiyon aleti vardı onu da kopardılar, kolumdaki cırtcırtlı yerden açıp çıkaracaklarına :) tüm hemşireler birbirine bağırmaya başladı, yatağımı çıkarmaya çalışıyorlar odadan.

- gürkan beyi (benim doktorumu) arayın!
- (eski doktorumu, tesadüfen) aylin hanımı çağırın çabuk, doğum başladı!
- doğumhaneyi hazırlayın, doğum başladı! habire bağırıyorlar böyle.

o telaşeyi görmeniz lazım yani, sanki ilk defa biri doğuruyo orada, ben gayet sakinim. hemşire tabi "ıkınma, ıkınma, ıkınma" diye bağırıyor, tamam dedim, tutmaya çalıştım falan. eşim ne olduğunu anlamadı yazık. sonra biz bi de kimseyi daha aramamıştık, hani akşama olcak ya güya doğum, sadece eşim ve ben oradayız.

neyse koridorun bir ucundan, öbür ucundaki doğumhaneye götürecekler. tüm odalardakiler dışardaydı biz odadan çıktığımızda, o kadar bağırındı ki hemşireler, noluyo diye bakıyolar. ben odada bir iki çığlık da atmış olabilirim

koştururlarken birinin terlikleri çıkıyor, benim yatağın altında kalıyo terlikler, neyse devam diyolar, terliksiz doğumhaneye koşturuyolar, bu arada aylin hanım yakındaymış, koridorda görüyor beni "aaa sen ne arıyosun burada, ne zaman hamile kaldın" diyo :) bu arada yatakla koşturuyoruz hala.

doğumhaneye giriyoruz, çatalda doğum yapcam ama o kadar paniklediler ki yatakta doğurtalım diyolar. yok dedim geçerim. emin misin? geçtim çatala. ben o kadar sakinim ki. hala bağırınıyolar, doktoru hazırlıyolar önlük falan. doktor şunu verin bunu verin sayıyo. hemşireler önlük giyemediler.

doktor bu arada hemen bi iğne yaptı, kesecek anladım, istemiyorum diye kendi doktoruma söylemiştim ama kendi doktorum o hastanede çalışmadığı için yetişememişti tabii :) neyse dedim çok panikler karışmayayım.

sonra ben bağırdım, geliyoooooooo :)

iğne canımı acıtmadı ama hissettim vurduğunu, sonra kırt diye kesimi hissettim, kadın çabucak onu da halletti.

öyle kuvvetli bir ıkınma hissi oldu ki, direk nefesimi tuttum, çenemi öne eğdim, gözlerimi de kapadım, ıkındım. kafanın kaydığını bile hissettim. gayet konsantreyim yalnız bakar mısınız, kendime şaştım. bu arada doktor kordonu dolanmış dedi, halen panikteler. kafa çıktı, omuzlarda sıra. ilk ıkınma hissi devam ediyor ama nefesim bitti, derin bir nefes alıp ıkınmaya devam ettim, omuzlar da çıktı, tüm vücudu kaydı bebişin. bende zırnık acı yok. sanırım epidural orada etki etmiştir, 10 dk olmuştur çünkü ilk dozdan sonra.

bebeği gördüm, minicikti, kordonu falan bile ince geldi. niye bu kadar küçük dedim, normal dediler. 2970 gr doğdu bu arada. 50 cm'miş.

sonra rahatladı herkes, plesantanın çıkmasını bekledik, hop diye o da çıktı, kaydı zaten, yumuşak bişey.

çocuk doktoru hemen bebeği temizledi, herşeyi normal dediler, bana gösterdiler, mememe ağzını sürdüler, anneyle bebiş arasındaki bağ için sanırım. sonra götürdüler. dışarıda babasıyla beraber ölçümleri yapmışlar.

benim doktorum geldi bu sonra, hastaneyle muayenehanesinin arası arabayla 3-4 dk ancadır. arandıktan sonra muayene ettiği hastasını bırakıp koşmuş, anca dikişleri atmaya yetişti düşünün :) dikişlerimi uzun uzun attı, estetik dikişmiş. ne kadar kesildiğini bilmiyorum ama bişey görünmüyo şu an, içten diktim demişti, nasıl yaptı bilemiyorum.

böyle işte, doğum bitmişti bile, bende bir keyif, inanılmaz rahatlamıştım.

komik bir doğum oldu, uzun uzun yazdım, inşallah sıkmaz sizi.

sonra diğer hasta yakınları geldi ziyarete beni, aman ne doğum oldu öle diyolar. adamın biri karısına anlatıyomuş: "aynı filmlerdeki gibi, kadını götüdüler 2 dk sonra bebek ağlaması geldi" diye.

saat 12:00de açıklık 4 cm'di ve bebek doğduğunda duvardaki saat 12:25'di. gerçi doğum saatini 12:30 yazmış hemşireler. bu kadar çabuk doğdu bizim kız. ama tabii bu da normal değilmiş aslında, rahimin toplanması zor olabilirmiş böyle hızlı doğumlarda, ya da plesanta çıkmayabilirmiş hemen. neyse ki problem olmadı. allaha şükür..
senin kızla benim oğlan aynı saatte doğmuş 12:25 bakalım huyları benzicekmi 29 eylülde de ben doğurdup pıttadak:)
salı günü çarşı pazar kızılayın altını üstüne getirdik kardeşimle bi yrde oturduk yemek yedik o yemekte dokundu bana. akşama doğru kusma baş ağrısı ölecem zannettim eşime de söyleyemedim geberesiye kadar gezdim diye:))
akşam ağrım kesilmeyince kekik çayı içtim 2 bardak meger kekik çayıda tetiklermiş ne bilem:))
otururken saat 10 gibi bi ıslaklık hissettim ama ilk defa suyum geldi diger kızımda doktor patlatmıştı keseyi..
bişey sölücem ama korkmayın dedim kız kardeşimle eşime ne oldu? dediler suyum geliyo galiba dedim ama bizimkiler bir panik bir panik girdim bir duş aldım herkez bağırıyo çık banyodan bişey olacak diye zar zor bi duş aldım yattım saat 4 gibi uykumu aldım eşime hadi gidelim dedim kızımıda kardeşime bıraktım...hasaneye gittik keşke hacettepede bi taner hoca var o girse doğumuma dedim gittim bide ne ğörim taner hoca hoşgeldin canım demezmi o anda anladımki işler iyi gidecek:))
6 gibi sancım arttı bide hormon verdiler sancım başladı ama resmen ölüyom 11 oldu artık dayanamıyom sancılara dru çağırdım daha3 cm demezmi yıkıldım:KK37:
yok bu böyle olmucak dedim sen çıkaracaksın bunu doktor sadece yardımcı!! başladım ıkınmaya 12 oldu acayip bi ıkınma hissi ama resmen zangır zangır titriyorum bi ara bilincim iresmen kaybettim nerdeyim kimim konuştuğumu hissedemiyorum resmen...
doktor geldu helal olsun sana ıkına ıkına kendin doğurdun keşke tüm hastalarım senin gibi olsa dedi düşünün...çatala titremekten çıkamadım drlar çıkardı...
ama heryerimde bi acı..
ıkın ıkın ıkın zor çıkardım valla kucağıma dogar doğmaz verdiler oğlumu o kadar güzel bi duygu ki o cin gibi bakışları çığlık çığlık nasıl bağırıyı kucağıma koyuyolar susuyo alıyolar bağırıyo:))
doktorlar hemşireler resmen oyun oynuyolar gülüşüyolar taner hocayı bir görseniz sanki onun çocuğu aldı gezdiriyo cocuğu konuşuya sen nasıl bişeysın bitanem tatlım neler neler:)))hiç böle bi dr görmemiştim o kadar alıkoyduki oğlumu doğumdan çıktım 1.5 saat sonra geldi oğlum:))
ama ıkınmaktan her yerim dikiş tam 10 gün oturamadım kı..mın ustüne...
değdi fakat tövBe ettim ALLAH OLMAYANLARA VERSİN İNŞ....:KK6:
işte kızlar benim kide böle ...
 
Babam yaz başında hastaneye yatmıştı annem sürekli gelip gidiyordu yanıma. Ve son haftamda artık temelli bende kalmaya başladı. 16.10.2010 yapılacak çok iş vardı ve beklenen doğuma 4 günüm kalmıştı. Sabah kalktık kaynım endoskopi olacaktı eşim onunla beraber gitti dönüşte eltimlere geçtik yemek muhabbet derken biz eve geçtik öğleden sonra markete gidecektik hep beraber . Eve geldik eşim uyudu bende biraz yatayım dedim ama yok uykum gelmiyordu. Eşim fazla uyuduğu için marketi Pazar gününe erteledik. Akşam görümcem eltim hepsi yemeğe bize geldiler yedik içtik topladık derken ben sürekli karnım ağrıyor diyorum ve herkes bana kızıyor atlet giymiyorsun çorap giymiyorsun üşüttün işte.... hayır diyorum bu öyle değil. Neyse gece 00.30 da yattık. 15 dk sonra bir sancı ile sıçradım eşim ne oldu gidiyormuyuz hastaneye dedi yok dedim uyu bişey yok 30 dak sonra tekrar 30 dak sonra tekrar ... her seferinde eşim kafasını yastığının altından çıkarıyor iyimisin diyor evet diyorum dalıyor uykuya sabah olmak üzere idi ve sancılar 10 dak düşmüştü sabır dedim son ana kadar beklemeye kararlıydım. Artık yatamıyordum kalktım evde dolandım kardeşim salonda yatıyordu füsun dedim sancım arttı ama artık dak tutamıyorum sen tutsana sanki çok sık gibi geldi bana dedim evet sancı 2 dak düşmüş bu arada. Eşimi kaldırdım saat 06:00 tarih 17.10.2010 toparlandık elti görümce arandı biz çıkıyoruz hadi dedik. Arabaya bindik ama hem gülüyorum hem sancı çekiyorum hem ağlıyorum çok garip.....eltimi görümcemi yoldan aldık arabada 6 kişi doğuma gidiyoruz herkes heyecanlı . hastaneye vardığımızda saat 07:00 ydi. Nst muayne derken beni sancı odasına aldılar lavman yapıldı açılma 2 cm  sancı çok sık dr akşam 6 gibi doğurursun dedi. ( ben o kadar bekleyebilirmiyim) her sancıda ıkındım her sancıda ıkındım dr geliyor muayne ediyor daha değil diyor bir ara ebeye seslendim çok özür dilerim ama galiba benim tuvaletim geldi dedim. Hemen dr aradı koşarak geldi ama ben ne olduğunu anlamıyorum hala muayne etti ve bağırdı hemen içeriyi hazırlayım bebişimiz ellerini başının üstüne koymuş geliyor diye o anda buz gibi oldum çatala nasıl çıktım nasıl ıkındım bilmiyorum ve işte ordaydı çocuk dr gelmiş muayne ediyor temizliyordu benim prensim 10:54 de yanımda yatıyordu artık. Ağlarım o anda diye düşünürken ağlayamadım bile hep güldüm. Tabi sonrası yırtılma ve kesim fazlaydı elleri önce geldiği için o dikiş anı benim asıl çığlıklarım başladı dışarda bekleyen herkes bir anda panik olmuş az önce bebeğin sesi geldi füruzan niye bağırıyor diye görümcem ameliyathaneye kadar girmiş ne oluyor diye. Dikişler bitti ve odama aldılar ardından bebişim geldi. Her yer bembeyazdı hayat meğersem ne kadar güzelmiş. Eşim aşağıda bebeğin sesini duyunca kendini bırakıvermiş ve ağlamış. Şimdi herkes gülüyordu. Dr geldi 2 yıldır ilk kez bu kadar hızlı bir doğum gördüm dedi. Hızlıydı benim oğlum anası gibi. O gece hastanede kaldık ertesi gün evimize geldik yepyeni bir hayata MERHABA. KAAN’ım hoşgeldin hayatımıza....
 
selam kızlar.ben de ilk bebeğimi 3.ayda kaybetmiştim.6 ay sonra kürtaj sonrası kontrole gittiğimde tekrar hamile olduğumu öğrendim.hamileliğimi öğrendiğimden doğuma kadar karnımdan iğne vurundum.benim gibi iğneyi görünce bayılan biri için zordu tabi.14.haftada kanamam olmuştu.berbat bir korkuydu.1 hafta evde yattım ama şükür birşey olmadı.daha bitmedi bir de 32.haftamda preeaklempsi olduğumu öğrendim.yüksek tansiyon.24-12 tansiyonla iki kez hastanede yattım.32.haftaya kadar çalıştım (delilik işte).cuma günü işimde son gündü ki o akşam işte hasteneye yattım.ve doğuma kadar da evde yatmaya devam ettim.izne çıkıyorum evde keyif yapıcam derken başıma bunlar geldi.sonra benim tansiyon giderek kötüye gittğinden dr 37+1 için 21 ekime sezeryan günü verdi.onun öncesinden pazartesi dr a gidip kan tahlilleri verecektim.o yüzden pazar akşamı bir güzel banyomu yaptım,o gün evimi temizlettim.doğum çantamı hazırladım.iğnemi vurdum saat 23 gibi oh be deyip uzandım.5 dak geçmedi su içmek için kalktım ıslaklık var.idrarımı tutamıyorum sandım.lavaboya gittim.dr aradık.dr suyun olsa kesintisiz gelir dedi.tmm dedik.tekrar uzandım.5 dak geçmedi tansiyon hapını içmek için kalktım.her yer göl oldu.dondum kaldım.suyum geldi..eşim panik.evin önünde araba var ama o taksi çağırdı.hemde evin önünde taksi zili varken iki sk ötedek taksiyi.ben akıllı da gittim üstüm ıslak olmaz dedim ve üstümü değiştirdim.bütün apartman ayakta beni uğurladı.taksici kornaya basa basa hastaneye yetiştirdi.annemler ve dr bizden önce hastanedeydi.2 cm açılmam vardı.sabaha kadar bekledik.tansiyon yüzünden normal doğum şansım yoktu ama normal doğum yapan biri gibi sancı çektim.o sancıların arasında da tanrım daha kaşlarımı aldıracaktım ben çok kötü görünüyorum diye de ağladım.gerçi tüm hamileliğim boyunca müge anlının programı başta olmak üzere herşeye ağladım.sonra spinal anestezi ile doğuma.inanılmaz bir şeydi.doğar doğmaz göğsüme yatırdılar.o ilk bakışlar var ya bütün korkuları acıları unutturdu gitti o saniyede.hele bir resmim var ameliyathaneden çıkarken.sanki karnı yarılan ben değilmişim gibi kocaman bir gülüş ve başardık işareti.oğlum benim herşeyim.bütün acıları unutturdu bize doğduğu gün.bir bebek doğduğunda anne doğarmış.aynen öyle valla.rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın ve annelik duygusundan mahrum etmesin inşallah..hepimiz sağlıkla hayırlısıyla büyütelim bebişlerimizi:nazar::nazar::nazar:
 
Aaah ah ne gunlerdi. Hepimizin hikayesini bidaha okudum bi hislendim. Kocaman danalar oldular artik bizim minik kuzular. Masallah hepsine :)
 
X