Dün akşam, egehanı servisle getirdiler.Kreş sahibi de serviste.Siz egehanla görüşün,konuşun.
Ben sizi akşam arayacağım dedi.Tama dedim.Ama egehanı tanıyorum ben ne sorarsam sorayım ya lafı çevirecek, ya da bilmem diyecek.
Konuşmaya çalışıyorum, nasıl oğlum okulun güzel mi,
güzel,
öğretmenini sevdin mi,
biraz sevdim biraz sevmedim.
Neden sevmedin,
aaa anne bak ne güzel söylüyorum doldodlodoldol tarzı birşeyler
Akşam müdür aradı, konuştunuz mu diye.Dedim konuştuk ama , size de söylediğim gibi egehan günlük olayları anlatmıyor.Sadece kendi işine geldiği gibi cevap veriyor.
O da, bir kaç gün sonra, birbirimize güvenmeye başladığımızda, ben ona ufak görevler vermeye başlarım, kendisini ifade edebileceği şekilde açılmasını sağlamaya başlarız birlikte çalışarak dedi.
Çok hoşuma gitti yaklaşımları.Bizden günlük rapor isterseniz yazarız dedi, ama biz rapor yazmakla zaman geçirmektense, çocukla zaman geçirmeyi,
hergün yemeğini yedi diye yazmaktansa, yemek yemediği zaman, hergünkünden farklı bir davranışla karşılaştığımızda,
daha sessiz ya da daha hareketli bir gün geçirdiğinde, herhangi bir hastalık şüphesinde
sizi telefonla aramayı tercih ediyoruz dedi. Ben de eğer bu tür şeyler bana bilgi olarak verilecekse bana rapor yazmanıza zaten gerek yok ki dedim.
Bugün öğlen yine aradı müdür.Egehan bugün çok daha iyi, uyum sorunumuz yok.Diş fırçasını öğretmenine özellikle gösterdi
( dün çantasında olduğunu farketmemişler, akşam bak burada yarın öğretmenine gösterirsin demiştim)
ben unutursam siz unutmayın öğretmenim demiş.Bunları anlattı.Sorun yok, aklınız burada kalmasın dedi.
İlk defa yaşadım bunları:))) Çok hoşuma gitti.İnşallah hep böyle gider.