selam kızlar. bende 5 gün evdeyim c.tesi nöbetimin istirahatlerini kullanıcam haftasonu ile birleşior. aslında nöbet tutmak çok karlı iş ama çağanı bırakacak yerim olmadığından hep nöbetlerimi başkaları tutuyo.
neyse kaynana peder falan demişsiniz deee ben o konuda bişey diyemiycem.
bi sıkıntım var. birileri ile paylaşmazsam çatlıycam bana akıl verin nolur.
eşim hafta sonu rahatsızlandı daha doğrusu 1 haftadır bişeyleri var zorla kan verdirttim falan bişey çıkmadı. sonra pazar günü ilaca allerji gelişti bizde çağanla duş almıştık çıktım bi baktım yüzü gözü şişmiş hadi acile dedim üstümüzü giyinelim bekle yok dedi ben giderim ama içim içimi yedi hastane yakın ama bu alerji pat diye ilerleyiveriyo sonuçta ama kendi gitti neyse yatırdılar falan sonra dün dediki bende şeker çıktı. şaşırdım kaldım. ama başka bşiey konuşmadık. spora başlıycam falan dedi. iyi. sonra akşam annemle konuştuk. anneme söyledim. telefonu kapatınca sordu kime dedin diye. anneme dedim. bana sormadan izin almadan nasıl dersin diye kızdı. bende gerek varmıydı düşünemedim tepki verceni dedim. hani benim sağlık sorunlarımla ilgili herşeyi kendi annesine söyler bende niye dedin demem art niyet aramam çünkü. hani sende söyleynce bu konuda hassasiyet görteceğini düşünemedim dedim. konu kapandı. biraz zaman sonra ne hissediyorsun dedim bana tekrar başladı kızmaya sen bana sormadan benim özelimi nasıl söylersin diye yaa düşünemedim diyorum bunda ne zarar var ki diyorum yok. ben burda kronik bi hastalıkla karşılaşıyorum kabullenme süreci yaşıyorum senin bana saygın yok mu diye sayıyo. dencek bişeyim yok düşünemedim pardon dedim tekrar. sonrada bi daha konuşmadım. sabah da evden konuşmadan çıktık. sonra dayanamadım işten aradım nasılsn diye iyi dedi sonra telefon çekmedi kapandı falan. bu erkeklerin nası psikolojisi var anlamadım. kendimle kıyalamam elbette yanlış ama ben 22 yaşımdan beri uğraşıyorum hiç böyle olmadım kimseye kızmadım o da hassasiyet göstermediği için bende ona karşı nasıl davranacağımı bilemedim. bilmiyorum hem kırgınım hem üzgünüm nasıl davranacağımı size soruyorum işte. şimdi gelir ben çıkıyorum. görüşürüzz
neyse kaynana peder falan demişsiniz deee ben o konuda bişey diyemiycem.
bi sıkıntım var. birileri ile paylaşmazsam çatlıycam bana akıl verin nolur.
eşim hafta sonu rahatsızlandı daha doğrusu 1 haftadır bişeyleri var zorla kan verdirttim falan bişey çıkmadı. sonra pazar günü ilaca allerji gelişti bizde çağanla duş almıştık çıktım bi baktım yüzü gözü şişmiş hadi acile dedim üstümüzü giyinelim bekle yok dedi ben giderim ama içim içimi yedi hastane yakın ama bu alerji pat diye ilerleyiveriyo sonuçta ama kendi gitti neyse yatırdılar falan sonra dün dediki bende şeker çıktı. şaşırdım kaldım. ama başka bşiey konuşmadık. spora başlıycam falan dedi. iyi. sonra akşam annemle konuştuk. anneme söyledim. telefonu kapatınca sordu kime dedin diye. anneme dedim. bana sormadan izin almadan nasıl dersin diye kızdı. bende gerek varmıydı düşünemedim tepki verceni dedim. hani benim sağlık sorunlarımla ilgili herşeyi kendi annesine söyler bende niye dedin demem art niyet aramam çünkü. hani sende söyleynce bu konuda hassasiyet görteceğini düşünemedim dedim. konu kapandı. biraz zaman sonra ne hissediyorsun dedim bana tekrar başladı kızmaya sen bana sormadan benim özelimi nasıl söylersin diye yaa düşünemedim diyorum bunda ne zarar var ki diyorum yok. ben burda kronik bi hastalıkla karşılaşıyorum kabullenme süreci yaşıyorum senin bana saygın yok mu diye sayıyo. dencek bişeyim yok düşünemedim pardon dedim tekrar. sonrada bi daha konuşmadım. sabah da evden konuşmadan çıktık. sonra dayanamadım işten aradım nasılsn diye iyi dedi sonra telefon çekmedi kapandı falan. bu erkeklerin nası psikolojisi var anlamadım. kendimle kıyalamam elbette yanlış ama ben 22 yaşımdan beri uğraşıyorum hiç böyle olmadım kimseye kızmadım o da hassasiyet göstermediği için bende ona karşı nasıl davranacağımı bilemedim. bilmiyorum hem kırgınım hem üzgünüm nasıl davranacağımı size soruyorum işte. şimdi gelir ben çıkıyorum. görüşürüzz