- 27 Eylül 2007
- 44
- 9
- 623
- 40
- Konu Sahibi kelebek_gibi
-
- #201
Çok değil 2 sene sonra onlar arkadaş olduğunda iykide yapmişim diyceksiniz..kizlariniza Allah sağlikli ömurler versin ..mutlu bir gelecek sizi bekliyor inanın buna
Çok değil 2 sene sonra onlar arkadaş olduğunda iykide yapmişim diyceksiniz..kizlariniza Allah sağlikli ömurler versin ..mutlu bir gelecek sizi bekliyor inanın bunaAilem çok destek ama 2. Çocuk planında bana yapma biraz daha büyüsün dediler ben dinlemedim. Şimdi yardım istemeye utanıyorum büyük kızım zor bi bebek inatcı bi şeyi tutturunca yapmadan ikna olmuyor annem ve ablamdan da beklentileri çok onları da uğraştırıyor benim yüzümden herkesin hayatı değişti bu düşüncelerden kurtulamıyorum
Umarım faydalı olabilmişimdir.Çok çok doğru defalarca okudum yorumunuzu
Kendi adıma konuşayım o zaman; benim annem mutluydu. Öyle çevresinde bakıcı falan da yoktu. Şu anda kimse zorluğa gelemiyor, neden bilmiyorum. Ben de olsam 2 çocuk bakamam şimdi ama bunu bildiğim için de başkasının zoru ile 2.çocuğu yapmam.Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
Şikayet etmeye hakkınız yok demedim, aksine destek alın dedim.Tabi ki onların şartları ile bizimkiler bir değil. Evet ağır şartlarda hem cocuklarla hem eş ve ailesiyle uğraşmışlar çok yorulmuşlar. Çoğu zaman çevresel faktörlerden dolayı çocuklarına zaman ayıramamıslar çocuklar sokaklarda büyümüş daha bi sürü şey. Ama dediğiniz gibi annelerimiz mutlu muydu bakalım? Sağlıklı mıydılar? Ben de hep dinliyorum annelerimden şartların zorluğunu ama zaman değişti artık onlar büyüttü giden yılları da gitti Ya da onlar başardı diye şikayet etmeye hakkımız yok mu
Martaval? Evet tüp bebek anne adayıyım, çok istedim çok uğraştım, inşallah kucağıma alacağım. Çalışan anne olacağım için bir tık fazla yorulacağım. Eeee? Bu benim önceki yorumlardaki fikrimi değiştirmeyecek.kosucukaplumbaga tüp bebek annesiymişsiniz, bizim analarımız da artarda büyüttü depresyona girmedi martavalınız ordannmış
Nasreddin hoca misali bana damdan düşeni getirin o anlar halimizden diyorum
Kendi adıma konuşayım o zaman; benim annem mutluydu. Öyle çevresinde bakıcı falan da yoktu. Şu anda kimse zorluğa gelemiyor, neden bilmiyorum. Ben de olsam 2 çocuk bakamam şimdi ama bunu bildiğim için de başkasının zoru ile 2.çocuğu yapmam.
Kişi önce kendini bilsin, sonra kendi kararıyla doğursun ikinciyi madem öyle. Ev hanımının çok yoruluyorum diye depresyona girdiği dünyada kusura bakmayın da aksi örnekleri göstermek erkek jargonu olarak nitelendirilmemeli. Bu kadarı da feministliğe girer artık; biraz gerçekçi olmanın kimseye zararı yok.
Olur tamamYahu ne feministliği annelik tecrübesini yaşamamış olanların üsten üste ahkam kesmelerinin uygunsuzluğundan ve samimiyetsizliğinden bahsediyorum sadece. Siz de dahil tüm herkese diyorum ki doğurun o zaman yapın bu yorumları aslansın kaplansın diyeyim şuan bekara karı boşamak kolay minvalinde havada kalıyor işte sizin gibilerin yorumları.
Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?
Büyüdük ama nasıl büyüdük?Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?
Ciddi misin ya ? Ben de yalnızım bir tane oğlum var 19 aylık ve çalışan biriyimSiz yazınca bana da öyle geldi acaba ben hayattan zevk almayı bilmeyen rahatın battığı tiplerden miyim? Tek cocukluyken de yakındıgım zamanlar olmuştu ama şimdi o Halime dönmek için herşeyimi verebilirdim
Orası öyle ama birlikte oynayacak yaşa gelene kadar çok zor benceCiddi misin ya ? Ben de yalnızım bir tane oğlum var 19 aylık ve çalışan biriyim
İkşnci konusunu çok çok düşünüyorum ama bir yere varamıyorjm
Kardeşi olunca bi zaman sonra beraber oynarlar vs diye düşünüyorum hep
Diğer türlü tüm oyun ve paylaşım ihtiyaçlarını benimle gidermesi beni daha çok yorar gibime geliyor
HahahahaKonu sahibini bu konuyla değerlendirsek bazıları kesin çocuklarıyla ilgilenmeyen, keyfine bakan bir anne profili şeklinde düşünüyordur. Ben öyle olmadığına eminim. Çünkü öyle olsa veririm büyüğün eline tableti, telefonu der ne ara üçüncüyü yapsam derdine düşerdi.
Konu sahibi sizin gibi kadınlar zaten çok iyi anne oluyorlar, "benim kapasitem tek çocuk" deyip durmayın sizdeki cevheri burdan gördüm:) şuan bebek çok küçük olduğu için zorlanmanız normal, seneye bu zamanlar ferahlamış olursunuz. Ama nolur artık zihninize benim kapasitem tek çocuktu diye tekrar etmeyin, 40 kere söylerseniz inanırsınız.
Öncelikle yaşadığınız şeyler çok normal,belki 5 anneden 4 ü bu şekilde şu zamanlarda.Üst üste çocuk yetiştirmek bakmak mesuliyetinin tamamını üstlenmek gerçekten çok zor sabır diliyorum belki evladım yok ama etraftan gördüğüm kadarı ile çok zor kolay diyene hiç rastlamadım.Ben malesef evladımı kaybettim hamileyken o yüzden doğal olarak evlat hasretim hat safhada ama bu demek degilki sizinki nankörlük veya şükür bilmemezlik asla öyle değil sizin yaşadığınız durum gayet normal hele de biraz daha rahatıniza duskunseniz işler biraz daha zorlasabiliyor bana soracak olursanız eşinizden ailenizden daha çok destek alın bazen çocukları onlara bırakıp tek başınıza dışarı çıkın bir saat bile olsa iyi gelecekdr ama küçük kizininz çok küçük bu da sizi biraz zorlar dışarı çıkma konusunda yalnız olmadığınızı bilin çok anne var bu şekilde zorluk çeken ama inanın ilerde çok rahat edeceksiniz şu an biraz sabr belki biraz zaman..herşeyin ilacı kolaylıklar diliyorum Allah evlatlarınıza sağlık sıhhat versinÖncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Bazen düşünüyorum Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Demek bende ki cevheri görmüşKonu sahibini bu konuyla değerlendirsek bazıları kesin çocuklarıyla ilgilenmeyen, keyfine bakan bir anne profili şeklinde düşünüyordur. Ben öyle olmadığına eminim. Çünkü öyle olsa veririm büyüğün eline tableti, telefonu der ne ara üçüncüyü yapsam derdine düşerdi.
Konu sahibi sizin gibi kadınlar zaten çok iyi anne oluyorlar, "benim kapasitem tek çocuk" deyip durmayın sizdeki cevheri burdan gördüm:) şuan bebek çok küçük olduğu için zorlanmanız normal, seneye bu zamanlar ferahlamış olursunuz. Ama nolur artık zihninize benim kapasitem tek çocuktu diye tekrar etmeyin, 40 kere söylerseniz inanırsınız.
Ama gerçekten öyle. Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Bugünleri atlatın gelecekte güzel günler sizi bekliyor.Bazen düşünüyorum Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Demek bende ki cevheri görmüşama bu çok anlık bi düşünce oluyor depresyonda olduğum için çok gel gitli düşüncelerim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?