Dün bi misafirliğe gittim. Orda yaşları 5 ve yakında 4 olacak kardeşler vardı. Oğlum uyumludur, sakindir, özellikle çocuklara karşı daha çok bi çekingenliği var bi arkadaşı hariç, çok çocuklu ortamda bulunmadı. Pek yaşıtı yok çevremde. Kardeşler kendi aralarında oynamaya çok dalıyolardı oğlumda bi kaç kere yaklaşımı tepkisiz kalınca kendi başına oynamaya başladı. He belki de onlara göre biraz küçük kaldı yaşı bilmiyorum (26 aylık) ama ben bundan çok etkilendim. Yani sanki oğlumun bi kardeşi olursa aynı onlar gibi olur, kimseye ihtiyacı olmaz gibi hissettirdi o görüntü. Yetişkinliklerini yaşamadan, ileride hayat önümüze ne koyar bilemem. Oğlum tek çocuk olarakta eminim yolunu bulur bu hayatta. Sadece ben bi kardeşi olacaksa da ne biliyim oğlum ilkokula başlarken falan olsun diye düşünürken iyi bi iletişim kurabilmeleri için 6 yaş farkının çok olacağı konusunu düşünmeye başladım.
Şu anda Ekim ayında sonlandırılan gebeliğimle alakalı bebeğin genetik testinde bi sorun olduğunu fark ettiler, Ocak ayınca eşimle bende test vereceğiz. Zaten 2. Çocuk düşünsek bile eğer genetik sorunumuz varsa oğlumda kontrol edilmeli, olası gebelik
tüp bebek yoluyla olmalı ki sağlıklı olduğundan emin olunsun.
Ama ben bu yarım kalan gebelik sonrası hamilelikten korktum, sonlandırma sürecinde oğlumla 1 hafta ayrı kalmak sürecin en zor kısmıydı. Eşim de mutlaka kardeşi olmalı gözüyle bakıyor. Benim hazırım dememi bekleyecekmiş öyle diyor. Sizden öğrenmek istediğim şu. Bu şartlarda siz 2. Çocuk fikrine nasıl bakardınız? Hemen bugün demiyorum. Ama siz olsanız en fazla ne kadar beklerdiniz?
Bence hamilelik süreci de kolaylıkla geçirilmeli.
