Ergenliği en zor geçen insanlardan biriydim:))))) şu an 23 yaşındayım ama annem bazen anlatır hala geçmişi.Birincisi küçüklüğümden beri ne yaptığımı ne ettiğimi bilip ergenliktede özellikle yanlış kararlar alırsam ve haberi olmazsa diye korkusundan bana cicili bicili günlükler alırdı.Yani ben o hediye günlüklerin o sebeple alındığını bilmezdim tabi bir iki yıl öncesinde öğrendim amacı:) bana güzel bi hediye paketinde çok şık günlükler ve kalemler hediye eder.Bunlara içini dök, yazın güzelleşir, herşeyi anlattığından dolayı için rahatlar, ayrıca harika anılar olur biriktirirsin.Odanda herhangi bir yere gizleyebilirsin kesinlikle okumam özele saygılı bir anne olduğumu söylememe gerek yok heralde derdi.Meğersem ben okula gittikçe araada bir o günlüğü alır okur ne konuda ne düşündüğümü ne düşünerek saçma sapan davrandığımı neler yaptığımı hep öğrenir ve buna göre davranırmış bana.Bu yüzden aramızda kavgalar gürültüler olmadan atlattık :)))) çok sinirlendiği zamanda sigara yakıp içinden 10a kadar sayarmış ve ders konusundada baskı yapmazdı o dönem benimde notlarım düşmüştü.Gerçi anadolu lisesini kazanmıştım ama lisede de ilk sene berbatın ötesi bi öğrenciydim sonradan toparlamam gerektiğini kendi kendime anladım çünkü belli bi süre sonra düşük notlar özgüvensizliğide beraberinde getiriyor.Bişeylerin düzeltilmeye ihtiyacı olduğunu anlıyor insan.Kendiliğinden yani gerçekten bundan emin olabilirsiniz.Biz o dönemleri böylece atlatmışız işte.Bu arada günlüklerimide gerçekten biriktirdim şimdi hepsi çok güzel anılar bazen okudukça öf bu ne yaa diye gülmekten ölüyorum :)))))))))
Aynı fikirdeyim annemi düşününce üzülüyorum şimdi ona yaptıklarımaBen ergenligi çok zor atlatmış bi insanım ya kızınız bana göre çok daha sakin kalmış
Evet ilk zamanlar öyle yapıyorlar illa o an konuşulması gerekiyor gibi ama ben ona şunu söyledim;şimdi çok sinirliyim söylediğin herşeye istemediğin cevaplar alacaksın. Sonra konuşalım. Bunu bıkmadan söyledim. Mecbur kabul etti.Aynı kızımın hareketleri, geçen akşam kardeşine sinirlendi ve ayaklarını yere vura vura bağırdı bildiğiniz delirmiş gibiydi. İçeriye bir girdim ne oldu acaba diye 7 yaşındaki oğlum sinmiş bir köşeye gözlerini pırtlatmış ablasına bakıyor ablam delirdi anne bir şey oldu ablama diye gelip sarıldı beni görünce. Benim eşimde çok sabır gösteriyor hatta ben bazen inanamıyorum onun sabrına normalde çok sinirli çabuk parlayan bir yapısı vardır ama söz konusu çocuklar olunca beklenin üstünde bir performans gösteriyor sabır konusunda. Bende ikimizde sinirli olduğumuzda uzak durmaya çalışıyorum bir süre ama ısrarla gelip anne anne beni dinlemek zorundasın diye avazı çıktığı kadar bağırıyor.
Kızım 11 yaşında ve bahsettiğiniz şeyleri bende yaşıyorum çok arada kalıyo insan nasıl davranıcağını şaşırıyo allah yardımcımız olsun bu dönemi en az hasarla atlatalım
bence yapmayın. olur da yakalanırsanız size asla güvenmez bidahaBu fikir çok iyiymiş, bende bunu mutlaka deneyeceğim. En azından aklından geçenleri neye sinirlendiğini neden tepki verdiğini öğrenmiş olurum.
bu durumda yapacak çok bişey yok. zorla bişey anlatmaya çalışmayın. o dertleşince laf sokmadan konuşun. bu zaman geçince düzelecek. sadece uzaktan arkadaş çevresini takip edin o kadar
Olabilir tabii ama daha 2. sınıfa giderken sınıfından bir arkadaşına aşık olduğunu söylemişti o zamanlar, senden bir şey gizleyinece içim içimi yiyor demişti ama o zamandan bu zamana kızımda değişti tabii.
bence yapmayın. olur da yakalanırsanız size asla güvenmez bidaha
o dönemde gurur fazla oluyor (eziklenmiş gibi hissediyor insan)
ne kadar herşeyi konuşabilseniz de anlatamayacağı şeyler vardır.... mesela bir arkadaşında güzel duran birşey ona yakışmamış olablir... mesela birini beğenmiştir ama hem ona yüz verip sonra 180 derece dönüp başkasıyla görüşmeye başlamıştır ve kimseye üzüldüğünü belli etmemesi gerekmektedir... ağlamamak için kendini tutup size bağırıyor olabilir... hatta o dönemler ben ailemin bana hep haksızlık yapıtğını düşünürdüm... kardeşlerim kadar değerim yok gibi düşünürdüm... babam benimle ilgilensin isterdim 13 yaşında arkadaşlarım babalarıyla bir yere gezmeye gidip gelirlerdi ama evlerinde hep kavga gürültüvardı benim babam birşeye karışmaz akşam gelince uyurdu yemek yer tv. izlerdi babam niye bizim ile ilgilenmiyor niye bizim arkadaşlarımın ailesi gibi bir ailem yok diye kendimce kıyaslama bile yapardım (çünkü sinirlerim bozuktu ağlamak istiyordum)
ben içinizi karartmak istemem ama bir ara çok hırçındım çünkü arkadaşımın amcası beni sıkıştırıp birlikte olmak istemişti rüzgar esse kavga çıkartıp ağlıyordum, ve insanlardan kaçıyordum...
bence davranışları normal. demek ki kızları kendine daha yakın görüyor arkadaş olarak. bide siz okulları bilmiyorsunuz. erkeklerin saçma şakalarını göre göre uzak kalmak istemiş olabilir çocuk. bide cümleleriniz genelde suçlayıcı. yanlış anlamayın işim ergenlerle yardımcı olmak için yazıyorum. mesela doğum günü için istediğini çağır deyip konuyu kapatsanız olurmuş. ya da erkekleri çağrmayınca çağırmamanın özel bi sebebi var mı deyip önce bi sorsanız olurdu. mesela üstteki paragrafta kardeşin sarılıyo sen niye sarılmıyosun demisiniz. çocuğu kıyaslamayın. kardeşi büyüyünce o da aynı davranışları yapacak çünkü. bide çocuk sürekli eleştirilirse yarın öbür gün kendince kötü bişey başına gelirse size anlatmak istemeyebilirHaklısınız, arkadaş edinmekte de sıkıntılı bir çocuk kızım. 40 kişilik sınıfta 1 tane çok yakın arkadaşı var diğerleriyle arada konuşuyor aklına eserse. Bir de erkek arkadaşlarıyla ne oyun oynuyor ne konuşuyor doğru düzgün. Konuştuğunda da tartışma yaşıyor. Erkek çocuklarını sevmiyorum benimle konuşmasınlar banane diyor neden böyle davrandığını sorunca da. Bir de benim daha ilkokuldayken bile hep kızım sınıftaki arkadaşlarının hepsiyle oynamalısın sadece kız arkadaşlarınla değil hepsi senin arkadaşın diye sürekli hatırlatmama rağmen. Erkek çocuklarına bildiğiniz düşman. Geçen gün doğumgünü yapmak istedi sınıftan arkadaşlarını çağırdı ben ona istediğin arkadaşını çağırabilirsin tabii illa kız arkadaşların olmak zorunda değil dedim. Gitmiş 10-12 tane kız arkadaşını çağırmış, hatta bir kız arkadaşı ikiz, ikizi erkek o bende geleyim mi demiş görmüyor musun sadece kızları çağırıyorum sen gelme demiş çocuğun yüzüne karşı. Arkadaşın kırılmıştır sana yaptığın bana göre pek de iyi olmamış dedim. Banane o da her şeye maydanoz olmasın dedi.
bence davranışları normal. demek ki kızları kendine daha yakın görüyor arkadaş olarak. bide siz okulları bilmiyorsunuz. erkeklerin saçma şakalarını göre göre uzak kalmak istemiş olabilir çocuk. bide cümleleriniz genelde suçlayıcı. yanlış anlamayın işim ergenlerle yardımcı olmak için yazıyorum. mesela doğum günü için istediğini çağır deyip konuyu kapatsanız olurmuş. ya da erkekleri çağrmayınca çağırmamanın özel bi sebebi var mı deyip önce bi sorsanız olurdu. mesela üstteki paragrafta kardeşin sarılıyo sen niye sarılmıyosun demisiniz. çocuğu kıyaslamayın. kardeşi büyüyünce o da aynı davranışları yapacak çünkü. bide çocuk sürekli eleştirilirse yarın öbür gün kendince kötü bişey başına gelirse size anlatmak istemeyebilir
suçlamak için değil tabii ki ama o öyle algılayacak. erkeklerin yaptıklarını anlatmak istemiyo olabilir. dalga geçmişlerdir, saçma konuşmuşlardır ya da başka şeyler. çocuk anlatmak istemiyodur. bu devir çok kötü biliyorum. bi yıl önce çok hoş olan kızlar bi yıl sonra bana trip atmaya başlıyo :) bu devir öyle. kendini sevdirmez. sevileni kıskanır. garip oluyolar. 2-3 yıl sabredin. sorarsa tavsiye verin öğüt vermeyin mesela. bırakın o gelsin size. uzaktan arkadaşlarını takip edin o kadar. bu devirde arkadaşlar çok çok çok önemli. ve ayrıca sınıfta az arkadaşı olması da iyi bişey. zorla arkadaş etmeye çalışmayın. çocuk inada giderse arkadaşlarının arkasından daha da önünü alamazsınız olaylarınBen o cümleleri suçlamak adına kurmadım tabii ki ama yanlış olmuş olabilir. Kardeşin sarılıyor derken şunu kastettim kızım hiç sarılmaz oldu hatta biz yanına gidip sarılmak istediğimizde de kendini geri çekiyor offf anne ya bir dur filan diyor. Erkek arkadaşlarını çağırmak istememesinin sebebini çoğu kez sordum fakat hep aynı cevabı aldım sevmiyorum erkekleri sevmek zorunda da değilim cevabını aldım.
suçlamak için değil tabii ki ama o öyle algılayacak. erkeklerin yaptıklarını anlatmak istemiyo olabilir. dalga geçmişlerdir, saçma konuşmuşlardır ya da başka şeyler. çocuk anlatmak istemiyodur. bu devir çok kötü biliyorum. bi yıl önce çok hoş olan kızlar bi yıl sonra bana trip atmaya başlıyo :) bu devir öyle. kendini sevdirmez. sevileni kıskanır. garip oluyolar. 2-3 yıl sabredin. sorarsa tavsiye verin öğüt vermeyin mesela. bırakın o gelsin size. uzaktan arkadaşlarını takip edin o kadar. bu devirde arkadaşlar çok çok çok önemli. ve ayrıca sınıfta az arkadaşı olması da iyi bişey. zorla arkadaş etmeye çalışmayın. çocuk inada giderse arkadaşlarının arkasından daha da önünü alamazsınız olayların
canım ben rehberlik öğretmeniyim ve bu hareketler gayet normal. birkaç yıl artık idare etmek gerekiyor. yaklaşımınız süper. sürekli onu anladığınızı gösterin. dersleri zamanla düzelir. kızınız şu an ergenliğe uyum sağlamaya çalışıyor. üç beş ay sonra ders çalışma alışkanlığı geri gelir. bu dönemde dediklerinizin tam tersini yapma davranışı dikkat çekmek istemeler görülebilirMerhaba arkadaşlar, geçtiğimiz günlerde 13 yaşına giren bir kızım 7 yaşında da bir oğlum var. Kızım sanırım artık ergenlik dönemine girdi ve bu döneme girmesiyle asileşmesi bir oldu. Bazen kızımı tanıyamıyorum. Derslerinde ciddi bir düşüş oldu sınav notları epeyce vasat, bu duruma kendisi de çok üzülüyor farkındayım ama ders çalışmak istemiyor hiç. Derslerine yeterli vakit ayırmıyorsun bebeğim farkındasın değil mi diyorum, evet ama ders çalışmak istemiyorum diye cevap alıyorum. Bazen o kadar huysuz, kaprisli ve agresif halleri var ki tahammül sınırlarımı zorluyor ama ona rağmen sesimi yükseltmek istemiyorum. Bunun nedeni de birkaç kez sesimi yükselttim o an sustu fakat daha sonra baktım aynı şekilde onun da benimle sesini yükselterek konuşmaya başladığını fark ettim. Yani sanırım bu dönemde kızmak, azarlamak bir işe yaramıyor. Sadece bana karşı değil babaya ve kardeşine karşı da asi tavırları var. Örneğin odasına gidip kapı çarpmalar, sürekli sinirli bir şekilde konuşmalar, bir de kardeşine tahammül edememe gibi problemler yaşıyor. Okuldaki öğretmenleriyle görüştüm. Her dersin öğretmeniyle tek tek ve hepsi aynı şeyi söyledi. Çok saygılı, çok sakin aile terbiyesi almış bir çocuk çok seviyoruz onu, fakat derslerde aktif değil hiç soru sormuyor ya da parmak kaldırdığını görmüyoruz. Evet kızım dışarıda çok sakin, çekingen bir çocuk fakat evde bize zaman zaman resmen eziyet ediyor ve ben kızıma nasıl yaklaşmalıyım bilemiyorum açıkçası? Sizlerin tecrübelerinden yararlanmak istiyorum. Bu yaşları nasıl atlattığınız konusunda bana fikir verebilirseniz çok sevinirim. Şimdiden okuyup yorum yapan arkadaşlara çok teşekkür ederim.
canım ben rehberlik öğretmeniyim ve bu hareketler gayet normal. birkaç yıl artık idare etmek gerekiyor. yaklaşımınız süper. sürekli onu anladığınızı gösterin. dersleri zamanla düzelir. kızınız şu an ergenliğe uyum sağlamaya çalışıyor. üç beş ay sonra ders çalışma alışkanlığı geri gelir. bu dönemde dediklerinizin tam tersini yapma davranışı dikkat çekmek istemeler görülebilir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?