Ben de benzer bir ilişki içerisindeyim, rahatsız bir annem var ve erkek arkadaşıma bunun bende yarattığı sorunları çok yansıtıyorum. Annemin durumu için, merak ediyorsanız, konuma bakabilirsiniz uzun uzun anlatmak istemiyorum şimdi. 21 yaşındayız ikimiz de üniversite okuyoruz aynı okuldayız, aynı bölümdeyiz. Evlerimiz de çok yakın sürekli bir aradayız. Şimdi 2. yılımızı doldurduk, 3. yılımızdayız. Daha yeni flört ettiğimiz zamanlarda ben biraz uzaklaşmak istedim ondan ve başka erkeklerle görüşmeye çalıştım. Henüz çok yeni görüşüyorduk ve ben çoktan aşık olmuştum, ipleri onun eline vermiştim. Biraz uzaklaşayım, ondan başka bir çevrem olsun diye bir kişiyle oturdum konuştum, tamamen arkadaşça. Birisi yakınlaşmaya çalıştı ve aşırı tiksindim. Görüştüğüm kişiden başkasıyla birlikte olanayacağımı anladım. O yüzden sevgilinizin ‘görüşmeye çalıştım olmadı’ lafını çok iyi anlıyorum ve bu noktafa doğru söylediğini düşünüyorum.
Biz öyle çok büyük ayrılık dönemleri yaşamadık, ara ara ‘biraz ara verelim’ dediğimiz oldu en fazla bir hafta sonra düzeldi aramız. Dediğim gibi annemin durumu beni depresyona sürükledi, ara ara ‘yalnız uyuyamıyorum’ diye yıprattım bu çocuğu. O ara ara yalnız kalmak, diğer arkadaşlarıyla zaman geçirmek istiyordu. Benim de ondan başka arkadaşım olmadığı için hep onunla olmak istiyordum, bu yalnız kalma isteğine pek saygı göstermiyordum. İki kez ayrılma noktasına geldik, o noktada da yüz yüze bitirelim diye buluşup konuştuğumuzda daha sakin konuştuk ve tekrar barıştık. Son kavgamızda bizim için bir şans daha var mı diye konuştuk sevgilim, varsa da eskisi gibi olamayız, dedi ve denemeye karar verdik. Şu an şimdiye kadar hiç olmadığımız kadar iyiyiz. Bu işler gerçekten belli olmaz. Daha iyi de olabilirsiniz daha kötü de. İkinize de bağlı bu ama öncelikle de sizin önceden yaptığınız hataları yapmamanıza bağlı.
