• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

1 yıl olmadan bezdik, tavsiyelerinize ihtiyacım var.

Ben mi eksik okudum acaba. Eşinizin işe gireli 20 gün oldugunu söylemişsiniz. Eşiniz iş mi değiştirdi yoksa öncesinde çalışmıyor muydu? Eğer ikincisi ise 2 aylık tatilinizde ,eşinizde çalışmıyorsa, neden illa bayram tatili diye ısrar ettiniz diyesim geldi.
 
Ben mi eksik okudum acaba. Eşinizin işe gireli 20 gün oldugunu söylemişsiniz. Eşiniz iş mi değiştirdi yoksa öncesinde çalışmıyor muydu? Eğer ikincisi ise 2 aylık tatilinizde ,eşinizde çalışmıyorsa, neden illa bayram tatili diye ısrar ettiniz diyesim geldi.
Eşim işsizken sürekli iş aradı ve bir yerlerden haber gelecek diye tatile çıkma fikrini bile ortaya atmadık. O sıra ikimiz de paniktik, her yere cv götürdü ve telefon başında bekledik. Zaten kaç ay giremeyeceğini bilmediğimiz için maddi anlamda tatili değil, gelecek ayları düşünüyorduk. Ne zaman işe girdi, o zaman ben tatile gidelim diye bayramı bekledim. Son 3 gününü yani..
 
Siz gerçekten özel olan insanlardan birisiniz. Beni tanımadan beni anlatıyorsunuz.
Eşim de öyle söylüyor, pikniğe gideriz, bisiklete bineriz vs. Bunları şirket arabası varken hep yaptık ama dediğiniz gibi ben hep tatile çift gidenlere özenip bu kadar yıl hayal kurdum, sanırım her şeyin istediğim gibi olmayacağını kabullenmem gerekiyor. Zaten son 3 yıldır ailemle gittiğim hiç bir tatilde zevk almak bir yana, denize bakarak intihar düşüncelerimi kontrol etmeye çalıştım, belki bu yıl da öyle olacaktı dediğiniz gibi.

Psikoloğumun tavsiyesiyle ilk tam kan tahlili yaptırdım. Bütün değerlerim çok güzel çıktı, doktor ara sıra kan vermelisin, böyle kan bulunmuyor bile dedi.

Size hayat anlamsız geldiğinde ya da sabah kalktığınızda nasıl motive olup, yataktan fırlıyorsunuz? Günlük işlerinizi yapıp, sürekli bunları yapıp bir gün öleceğinizi biliyorsunuz, nasıl özeniyorsunuz? Dakikalardır profilinizdeki yemek tariflerine bakıyorum, çok imrendim size, maşallah. Bense midem ağrımasın diye yiyorum ancak özensizce. Allah razı olsun sizden bu arada. Çok iyi geldiniz, bütün dualarınız kabul olsun.

Canım benim inşallah sen de en kısa zamanda aradığın iç huzurunu bulursun :KK68:

Bak benim iki buçuk yaş küçük bir kız kardeşim var biz onunla aynı anne baba tarafından büyütüldük. Neredeyse aynı hayatı yaşadık. Universiteyi bile beraber okuduk yani aramızdaki tek fark dış görünüşümuz ama öyle değil işte.. biz ailecek zor dönemler geçirdik şimdi çok şükür güzel günler yasiyoruz ama yasanilanlar kız kardeşimde anksiyete bozukluğu olarak kaldı. Ben hep kendime ailenin en güçlü kızı derim biliyor musun :) ben hiç herkesten gizli bağıra bağıra aglamiyor muyum? Ölmek istemiyor muyum? Tükenmiyor muyum? Hepsine de evet... Ama beynimiz o kadar aptal ki kendi kendime sen güçlüsün dedikçe beni güçlü yaptı galiba... Bı hocamız depresyon ile ilgili olarak bilinç altına atılanlarin bilinç duvarına baskı yapması tanımını kullanmıştı. Sanırım benim bilinç duvarım kız kardeşinden daha kuvvetli :)
Mesela baska birinin panik olacağı bir durum yaşandığında ben hemen olaya uyum sağlayıp çözüm arayışına girerim. İnsanlar bazen soruyor nasıl bu kadar soğuk kanlı olabiliyorsun diye. Aslında soğuk kanlı filan değilim iç dünyamı görmüyorlar. Sadece beynimi kandırıyorum. Heyecanli değil rolü yapıyorum ve gerçekten bir süre sonra o heyecan gidiyor. Bir de uyum sağlama meselesi var işte. Küçükken mesela gözlerimi bağlayıp bir gün kör olursam nasıl yaşarım diye prova yapıyordum :KK70: geceleri annem babam ölürse ne yaparım diye düşünür ağlardim. Belki bu yüzden babamı kaybettiğimde bu denli metanetli olabildim. Hani şair demiş ya baglanmayacaksin. Elim kolum bile benim demeyeceksin. Evet bir gün annem de gidebilir. Evladım da gidebilir. Eşim de gidebilir. Engelli de olabilirim. Hiç biri dünyanın sonu değil. Önemli olan en kısa sürede duruma adapte olup bundan sonrasını en az hasarla nasıl atlatacagina bakmak. Ah vah ederek ağlayarak sizlayarak evlere kapanarak sorun çözülecek mi? Hayır. Ee o zaman vakit kaybından başka birşey değil :)

Mutlu olmak veya olmamak biraz da bizim seçimimiz. Mesela babam vefat ettiğinde 22 yaşındaydım. Kendime dedim ki çok şükür babamla 22 sene yaşayabildim. Ya babası bebekken ölenler ne yapsın?
Şükür ve nimetin kıymetini bilmek cokkk önemli.
Mesela ben 155 boyundayım belki başkası olsa kafasına takardi ama ben mutluyum. Pek çok kişinin estetik yaptırmak isteyeceği bir burnum var ama burnumu da seviyorum. Belki kusur görmek istesem eşimde ne bileyim kayinvalidemde yüzlerce şikayet edecek yön bulurum ama ben iyi şeylere odaklanmayı tercih ediyorum. Öğretmenler odasında bakıyorum herkes şikayet ediyor ama ben kadrolu öğretmen olarak atama bekleyen yüzlerce kişinin hayalini yaşadığımı düşünüp sıkıntılara da sukrediyorum. Hani bir söz var ya "senin şikayet ettiğin hayat belki başkasının hayallerini süslüyor" :)
Ben ben olmaktan mutluyum. Olduğum kişiden gurur duyuyorum. Bu dünyadan göçüp gittigimde ardımda güzel bir iz bırakmak istiyorum. Olabildiğince çok kişiye yardım etmek istiyorum. Gecenin beşinde sana o mesajlari da bu yüzden yazdım belki :) son olarak ahirette de babamla yeniden karşılaşacağıma inanıyorum. O gün geldiğinde babamın benimle gurur duyduğunu söyleyeceğini hayal edip ona göre bir hayat yaşıyorum...
Evet bunların hepsi gelip geçici şeyler. Evet öleceğiz. Yine de bu sürede yaşadıklarımızın boş olduğu anlamına gelmez. Madem yaşamaktan başka caremiz yok zevk almaya bakalım dimi :KK70:
 
Vajinusmus için ne diyor biliyor musunuz; kendini üzme benim senden öyle bir beklentim yok! Tek başıma doktor dolaşmaktan, onun bu durumu umursamazlığından bezdim artık. Cinsel olarak da çok istekli, ama o konuda beni hiç yönlendirmiyor. Zaten içimden de gelmiyor artık afedersiniz ağlayarak parmak sokuyorum çok gece.
Bilemiyorum, yanına gitmek değil, yüzünü görmek istemiyorum, çok şaşkın ve üzgünüm.. ne oldu bize :KK43:

pardon da öyle bi beklentisi yoksa neden evlenmiş?
ne garip bi adam. ortada evlilik de yok gibi üzgünüm ama :(
 
evliliğin ilk yılı zaten çok zordur, bir de sizinki resmen survivor olmuş.
bu kadar bunalmanız ve birbirinize patlamanız normal.

bence bundan sonra iyi gelecek şey, biraz sakinlemek, tatili matili boşverin, biraz kendi kendinize evinizde kalın, misafir kabul etmeyin, çocuk asla düşünmeyin, bir üstüne hamilelik hormonları ve stresi eklenirse toparlayamazsınız. böyle sakin sakin konuşmaya çalışın, geçmiş bir yılınızın üzerinden geçin, birbirinizi suçlamadan, bu durumlar bana şöyle hissettirdi diyerek, hisler üzerinden konuşun. birbirinizi hislerinizi açıklamanız konusunda cesaretlendirin ve asla o bu paylaşımlar sonucu kırgınlıklar beslemeyin.

bence toplarlarsınız ama günlük olaylara çok takılmamanız gerekiyor bu süreçte.

ve işler yoluna girmeye başlayınca da kış tatili planlayın, kışın da güzel olur tatil, şöyle şömineli bir dağ evi veya butik otel :KK200:
 
Merhaba, ben 11 aylık evliyim. Bu süreçte eski konularım da var, söz, nişan, düğünüm hatta ilk gecem bile çok olaylı geçti kv dem yüzünden.

Eşim dünya iyisi biriydi ya da ben öyle zannediyorum artık bilmiyorum. Çok sık kavga ettik, haftada 4 kez diyim siz anlayın. Bu süreçte kp imin, annemin, babamın hastalıkları, kp i kaybetmemiz ve herkesin hıncını benden alması, eşimin işsiz kalması vs..Evliliğimizden hiç bir şey anlamadığımız gibi eşimle saygımızı yerle bir ettik.

Ben psikolojik olarak tedavi görüyorum, 4 yıldır. Anksiyete hastasıyım. Benim de çekilmez, kötü yönlerim var. Eşim çok da destek oldu, ailesine zorla götürmez, onları susturmayı başardı hatta geç olsa da benim için hepsini karşısına almayı da başardı. Ama ben tükendim.

Artık her kavgamızda küslükler 1 haftayı buluyor, eskisi gibi ne o ne de ben çaba göstermiyoruz barışmak için.

Son tartışmamız; bayramda ailesine gittik, yeni işe girdiği için izni ve maaşı yok. Ona yalvardım son 3 gününde tatile gidelim diye, maaş kartımı önüne koydum, sen nereye istersen gidelim dedim, çok ihtiyacımız var daha hiç 2 gün bir yere gitmedik dedim. Tamam dedi. Ancak bayramın 4. günü zorla artık bilet bakmaya başladık ve tabi hiç bir yer için yer bulamadık. Zaten istekli de değildi.

Bu arada ben vajinusmusum. Tatilin her açıdan iyi geleceğini düşündüm 2 gün de olsa. Tedaviye başlayacağım ve bebek de istiyordum. Eşimle tatil yapmadan bebek doğurmayacağım derdim hep. 2 ay iznim var öğretmenim. Ve olmadı yine.. bu sefer kendimi tutamadım, çok hakaret ettim, resmen öfkeden deliye döndüm. Bayramda ailesinin yanına gittim, onca şeye rağmen 4 gün güleryüzümü eksik etmedim. Ve sonuç..

Geçen haftadan beri 1 kelime etmedik birbirimize. Çok öfke doluyum. Önceden hatam olduğunda gidip zorla sarılır, gönlünü hemen alırdım. Artık çok doldum ona, ailesine, beni anlamamasına, yaşadığım bunalımlara..Nasıl barışırız, nasıl eskisi gibi oluruz bilmiyorum. Gün değil saat geçtikçe içimde bir alev büyüyor.. Nasıl barışacağız? Ben adım atarsam tanıştığımızdan beri en çok istediğim şeyi yapmamasını kabullenmiş gibi olacağım. Yediremiyorum. :KK43:
Sizin ilacınız belli ..vajinismusu kafanızda bitirin veya tedavi olun ama bu sorundan kurtulmazsaniz evliliğiniz iyice çıkmaza girecektir.
 
Bende hepmsorunlu bir evlilik yasadim bastan beri.halada yasiyorum.benimde tam tersi esimde cinsel isteksizlik var.bu hep problem oldu hayatimizda.bende anksiyete oldum tedavi gördüm.5 yil esimin yüzunden cocuk sahibi olamadim.simdi 4 yasinda kizim var.ikinciye hamileyim.hep benim cabalarimla iktira kaktira bir evlilik yasiyorum.zaman nasil gecti bilmiyorum.şimdı bana sorarsan keske ilk sorunlari yasadigimda ayrilsaydim diyorum.çünkü baştan nasilsa öyle ilerliyor.saglikli cinsel hayatin yoksa evliligini cok etkiliyor.
 
Tatili niye siz ayarlamadiniz da ona biraktiniz anlamadım. İkiniz için de zor günler olmuş bi çizgi çekin ve unutmaya çalışın başlangıç yapın sevgi hala bitmemiş anladigim kadariyla yani boşanma gibi bir düşünce yok öyleyse siz güclu durun hiç sevmem bu sözü ama burda kullanılabilir yuvayi disi kuş yapsın yani
 
Tedavi olacağım ama şimdi de hiç içimden gelmiyor. Zaten kendi kendime bir şeyler yapmaya çalıştım, çok kötü bir durum :KK43:
İşsizlik döneminde de hep destelk oldum. Eve almayacağım şeyleri bile aldım sırf eksiklik hissetmesin diye. Kirası, faturası elletmedim bile.
Ama 2 gün tatil çok muydu :KK43:. Bütün ay harcamadım bile sırf tatile gideriz diye maaşımı :KK43:
2 gün tatil çok muydu deyip kıyamet koparmak nedir gene gidersiniz bitti mi tatiller. Ölüm değil ya. Önce tedavi olun. Psikoterapi görün. Şuan hiçbir düşünceniz sağlıklı değil. Sonra aynı fikirde iseniz gelin tekrar görüşelim
 
Evliliğiniz EVLİLİK olmaktan çıkmış
evlilik sevgi saygı karşılklı fedakarlık dan oluşur
yok ben annesine gittim şunu yaptım yok o bunu yaptı daha 1 yıl olmuş size dilerim düzelirsizniz hem eşiniz hem siz aynı evde olup 1 hafta konuşmamk nedir ya ?
kim haklı değil bilmem aynı evi paylaşıyorsan konuşmalısınız.
çözülemeyecek sıkıntılar değil
*
 
Daha evliliğe alışma sürecindeyken
Herşey üst üste gelmiş.
Eşinin babasını kaybetmesi,
Senin rahatsızlıkların.
Bunlar tek başına bile baya zor şeyler.

Sıkılmanız bunalmanız çok normal.
Eşinin tatile gitmek istememesi de normal bence.
Eline maaşını alamadığı için hala kaygılanıyor olabilir.

Vajinusmus konusunda da
Senden öyle bir beklentim yok demesini
Tamamen seni rahatlatmak için, kendini sorumlu hissetme diye yaptığını düşünüyorum.
Biraz saçma bi teselli olmuş ama evet :)

Hiçbirşey için geç değil şu anda.
Bi sakinleşip oturup güzelce konuşun.
Daha evliliğiniz yeni başlıyor sizin.
Eşine sofra hazırlama
Süslenip püslenme
Koridoru mumla süsleme evrelerine geçin :D
Bi başbaşa olmanın tadını çıkarın.

Sorunlar da yavaş yavaş biter elbet.
Zorluktan sonra muhakkak kolaylık yazmıştır size de Allah :KK19::KK36:
 
Biraz daha sakin olmaya çalışmalısınız.
İçinizdeki öfkeyi başka türlü dışa vurmanız gerekir.
Bir gün eşinizde bu öfkenizden tükenebilir ve sonuç güzel olmayabilir.

Olan olmuş, biten bitmiş, giden gitmiş gözü ile bakmak gerekir hayata.
Kimse ne yaşayacağınız bilemez, daha dirençli olmak lazım.
 
Canım benim inşallah sen de en kısa zamanda aradığın iç huzurunu bulursun :KK68:

Bak benim iki buçuk yaş küçük bir kız kardeşim var biz onunla aynı anne baba tarafından büyütüldük. Neredeyse aynı hayatı yaşadık. Universiteyi bile beraber okuduk yani aramızdaki tek fark dış görünüşümuz ama öyle değil işte.. biz ailecek zor dönemler geçirdik şimdi çok şükür güzel günler yasiyoruz ama yasanilanlar kız kardeşimde anksiyete bozukluğu olarak kaldı. Ben hep kendime ailenin en güçlü kızı derim biliyor musun :) ben hiç herkesten gizli bağıra bağıra aglamiyor muyum? Ölmek istemiyor muyum? Tükenmiyor muyum? Hepsine de evet... Ama beynimiz o kadar aptal ki kendi kendime sen güçlüsün dedikçe beni güçlü yaptı galiba... Bı hocamız depresyon ile ilgili olarak bilinç altına atılanlarin bilinç duvarına baskı yapması tanımını kullanmıştı. Sanırım benim bilinç duvarım kız kardeşinden daha kuvvetli :)
Mesela baska birinin panik olacağı bir durum yaşandığında ben hemen olaya uyum sağlayıp çözüm arayışına girerim. İnsanlar bazen soruyor nasıl bu kadar soğuk kanlı olabiliyorsun diye. Aslında soğuk kanlı filan değilim iç dünyamı görmüyorlar. Sadece beynimi kandırıyorum. Heyecanli değil rolü yapıyorum ve gerçekten bir süre sonra o heyecan gidiyor. Bir de uyum sağlama meselesi var işte. Küçükken mesela gözlerimi bağlayıp bir gün kör olursam nasıl yaşarım diye prova yapıyordum :KK70: geceleri annem babam ölürse ne yaparım diye düşünür ağlardim. Belki bu yüzden babamı kaybettiğimde bu denli metanetli olabildim. Hani şair demiş ya baglanmayacaksin. Elim kolum bile benim demeyeceksin. Evet bir gün annem de gidebilir. Evladım da gidebilir. Eşim de gidebilir. Engelli de olabilirim. Hiç biri dünyanın sonu değil. Önemli olan en kısa sürede duruma adapte olup bundan sonrasını en az hasarla nasıl atlatacagina bakmak. Ah vah ederek ağlayarak sizlayarak evlere kapanarak sorun çözülecek mi? Hayır. Ee o zaman vakit kaybından başka birşey değil :)

Mutlu olmak veya olmamak biraz da bizim seçimimiz. Mesela babam vefat ettiğinde 22 yaşındaydım. Kendime dedim ki çok şükür babamla 22 sene yaşayabildim. Ya babası bebekken ölenler ne yapsın?
Şükür ve nimetin kıymetini bilmek cokkk önemli.
Mesela ben 155 boyundayım belki başkası olsa kafasına takardi ama ben mutluyum. Pek çok kişinin estetik yaptırmak isteyeceği bir burnum var ama burnumu da seviyorum. Belki kusur görmek istesem eşimde ne bileyim kayinvalidemde yüzlerce şikayet edecek yön bulurum ama ben iyi şeylere odaklanmayı tercih ediyorum. Öğretmenler odasında bakıyorum herkes şikayet ediyor ama ben kadrolu öğretmen olarak atama bekleyen yüzlerce kişinin hayalini yaşadığımı düşünüp sıkıntılara da sukrediyorum. Hani bir söz var ya "senin şikayet ettiğin hayat belki başkasının hayallerini süslüyor" :)
Ben ben olmaktan mutluyum. Olduğum kişiden gurur duyuyorum. Bu dünyadan göçüp gittigimde ardımda güzel bir iz bırakmak istiyorum. Olabildiğince çok kişiye yardım etmek istiyorum. Gecenin beşinde sana o mesajlari da bu yüzden yazdım belki :) son olarak ahirette de babamla yeniden karşılaşacağıma inanıyorum. O gün geldiğinde babamın benimle gurur duyduğunu söyleyeceğini hayal edip ona göre bir hayat yaşıyorum...
Evet bunların hepsi gelip geçici şeyler. Evet öleceğiz. Yine de bu sürede yaşadıklarımızın boş olduğu anlamına gelmez. Madem yaşamaktan başka caremiz yok zevk almaya bakalım dimi :KK70:
Sen nasil tatli bi insansin..Tanimiyorum seni ama bu yazini okuyan (ben dahil) kac kisiye pozitif enerji yukledin biliyo musun sen?
Eksik olma EmiraSalihimizzz :)
 
Sen nasil tatli bi insansin..Tanimiyorum seni ama bu yazini okuyan (ben dahil) kac kisiye pozitif enerji yukledin biliyo musun sen?
Eksik olma EmiraSalihimizzz :)

Yaaa çok teşekkür ederim :KK200::KK74:
Herkes mutlu olsun bu hayatta istiyorum :KK36:
 
Onu bunu bilmem de böyle bi evliliğe çocuk yaparsan kafanı vuracak duvar bulamazsın
 
Ya hanimlar birazda kadının tarafından da bakalim. Evlenin diye baski kuran aile anksiyete rahatsızlığı olan birinin burnundan fitil fitil düğünü getiriyor. Laf sokmalar felan. Sonra tut kp hastalaniyor (başınız sağ olsun bu arada) ve zaten problemleri olan yeni evli çiftin yanında kaliyor. Ağır hastaya bakan biri ne kadar zor bir durum herkes bilir. Konu sahibi bu arada ortalikta koşturuyor, çünkü gelen giden eksik olmaz. Sonra adam ölüyor tam kiyamet. Bunlar hersey olurken kocası bu kadini korumuyor. Ailesinin. Laf sokmasina felan göz yumuyor. Sonunda başarmış ama olan olmuş. Bayramda bile adam gibi davranamamislar kıza. Tüm bunları yasatirken bu kıza "ooo ama adam seks yapamamis empati göstermen lazım" diyemem kimse kusura bakmasın.
Konu sahibi:Sen tedavilerine hemen başla. Eşin olacak kişi geldi gelmedi önemli değil. Sen bu tedavileri kendin için oluyorsun. Ilerde daha sağlıklı adımlar atabilmen icin.. Vajinismusu da yenersin insallah. Sana tavsiyem esinle oturup konusman. Bu tatilin senin icin neden bu kadar önemli olduğunu anlat. Ve bencede bir tatil (basbasa) size cok iyi gelir. Bazıları aonunda ölüm mü var demiş.. Ama öyle küçük kacamaklar eşler için cok güzel moral oluyor. Eşinizle anlasmaya çalışın. Kavgaları/Küslükleri bir günden fazla uzatmayın. Sahsen bu adam bu evliliği sürdürmeye deger mi bilemiyorum. Ama babasının kaybetmesine veriyorum pasifligini simdilik. Insallah toparlanirsiniz
 
Ben senin yerinde olsam hemen bir doktordan randevu alırdım. Zamanında ben de yaşadım bu sorunu, evliliği çok negatif etkiliyor. Bizde o zamanlar paso kavga ederdik. Kavga sebebi başka gibi görünebilir ama altında bunun gerginliği oluyor.

Eşin, babasını kaybetmiş, işsiz kalmış, cinsellik yaşayamadığı bir evliliği var. Tüm bunlara rağmen yine de iyi kotarıyor gibi.

Evlilik zor başlayınca ve birlikte sorunları aşınca aranızda minnet,şefkat ve vefa gibi duygular oluşuyor ve bunlar çok çok değerli.

İşsizlik sorunu kalmamamış, şimdi vaji de hallolursa bu evliliğinizi toparlar gibi görünüyor, sonra o yalvarır tatile. :D

Üstelik cinselliği yaşamak senin depresyonuna da iyi gelir.
 
Bende anksiyetenin eşlik ettiği ağır depresyon geçirdim. Bırak nişanlanmayı evlenmeyi falan dünyam şaştı. Sanırım siz tam anlamıyla tedavi olamadan yaşadınız bazı şeyleri. Anksiyete olunca insan şöyle düşünüyor ; bak adam 2 gün tatil ayarlamadı, neden beni umursamıyor, umrunda değilim, we nolacak böyle, ileride ne olacak? Ayrılacak mı benden, ben ne yaparım, kesin ayrılırız, boşanmış olurum diyip coştukça coşuyor. Ve bütün bunların siniri o 2 gün tatilden çıkıyor çünkü kaygıyı başlatan o. Bunu yaşamayan bilemez ama kontrol altına alan bilir. Seninde kontrol altına alman lazım, gerekirse psijoloğunu değiştir. 2 gün tatile gidemedik mi? Aman boşver tatili karşılıklı güzel bir yemek yiyelim deyip, bunu gerçekten başarabilmen gerekir. Yada benim deyimiyle kafandaki umursamazlık düğmesini açman gerek. Bence vajinusmusunda da benzer bir sebep var. Hayatta ki konumun zor evet ama bence ağırlık vermen gereken tedavin. Düşünce yapın değişince bu kadar zor olmayacak
 
Back
X