Yurtdisinda yasamak, arkadaslik, aidiyet

Ben de eskiden yüzeysel arkadaşlığı seviyorum derdim ama şuan farkediyorum ki canım sıkıldığında eşim dışında kalk kız şuraya gidebileceğim samimiyette kişi çevremde kalmamış. Sanırım belli bir yaştan sonra herkes kendi hayatını çiziyor, kimi yurtdışına gidiyor, kimi çocuğuna odaklanıyor derken gitgide yakınım dediğim insanlarla 3-4 ayda 1 görüşmeye başlıyorsun. Sonrası da malum "ya tek kalırsam" korkusu.
Biz de 4-5 ay sonra yurtdışına yerleşiyoruz. Şuan Türkiye'de bile bunu hissederken orada nasıl bir psikolojide olacağım bilmiyorum. Belki de tam tersi kendimi daha sosyal olmaya zorlayacağımdan daha geniş bir çevrem olur.

tulumbachen .!.:

Amaç içip içip dağıtmak. Sokak şenliği yan etkinlik :)

Müzikleri beni benden alıyor. Sen bide Schlager eşliğinde 75 yaşındaki sarhoş çöp bacak Dörte teyzeyi oynarken gör. Evlere şenlik

Ben burda büyümeme rağmen alışamadım. Şoklar içinde izliyorum.

Bazi yurtdişindan gelen expatler "entegre" cabasi içinde bu şenliklere gidip, eğlendim pozu vermiyormu... biride bana bunu açıklasın?! :) geçende biri köln karnevalini öve öve bitiremedi. Ben şok

Genişletmek için tıkla...

Niye ben hamburgda bi kafede bildiğin kahve kek filan 80lik amca teyzelerle oynamıştım
Ben tuvalete gitmiştim bi teyze kocamı götürüyordu adamı 5 dk yalnız bıraktım teyze dansa kaldırmış

Bence yurtdışındaki arkadaşlıklar değil de belli bir yaştan sonra kurulan arkadaşlıklar yüzeysel oluyor gibi.
Tr de şehir değiştirseniz de aynı sorunu yaşardınız bence.

Deltavealfa .!.:

Niye ben hamburgda bi kafede bildiğin kahve kek filan 80lik amca teyzelerle oynamıştım
Ben tuvalete gitmiştim bi teyze kocamı götürüyordu adamı 5 dk yalnız bıraktım teyze dansa kaldırmış

Genişletmek için tıkla...

Teyze hamburglu değildir :) kesin yerel turist :)
Alman teyzeye kaptiriyordun adami desene

dostluk , arkadaslik, komsuluk pek yok zaten... Tr'de pazar tezgahinda pijama secerken dahi yanindaki teyze sana laf atiyor , sosyallesiyorsun aninda... orada aileler dahi seneden seneye noelde sukran yemeginde gorusuyor.. cocuklar 18 dedin mi evden ayrilip 1 yabanci oluyor cekirdek ailesine... yaslilarinin esyalarini toplayip, evini kapatip bakim evine veriyorlar... cenaze aksamlari evlerine konu komsu toplanip acisini paylasmiyor...
kisacasi farkli cok farkli kulturleriz... varsa Hintli meksikali onlarla kaynasmayi deneyin.. daha sicak kanli oluyorlar...

kerkenes .!.:

Eglence ve sosyalleşme tarzları hic tarzım değil. Öncelikle festivalleri.. Yani seveni çok ama asla tahammül edemeyeceğim bir eğlence tarzı. Tuhaf kıyafetler eşliğinde sokaklarda geçit falan ne eğlence ne eğlence. Kırk yıl düşünsem üstüne 10dkdan fazla konuşmayacağım konularda saatlerce sohbet. Tuhaf müzikler. Şahane espri anlayışı. Dağ bayır sporu da sevmeyince geriye sanırım bira içmek dışında hiçbir şey kalmıyor

Genişletmek için tıkla...

Kırk yıl düşünsem üstüne 10dkdan fazla konuşmayacağım konularda saatlerce sohbet.

Şu galiba dünyanın en doğru tespiti ya.

denizderya113 .!.:

Merhabalar, 5 yildir yurtdisinda yasiyorum. Yabanci ulkelerden arkadaslarim var ama Turkiye'deki arkadasliklarim gibi olmuyor. Bunu Turkiye' ye tatile gelip Geri donunce daha cok hissediyorum. Yurtdisinda yasayanlar sizler neler hissediyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Benim henüz 1 sene oldu. Burada da bizim gibi çok yeni gelmiş bir arkadaş grubumuz oluştu; arada 2 ki arada grup olarak görüşüyoruz tabikide türkşyedeki gibi dostluklarımız yok ama o bağ bir senede kurulmaz zaten. Çok öyle olması gerektiğini düşünmüyorum aramıyorum yakın arkadaşlarım hala yakın arkadaşım çünkü heran görüşüyoruz telefondan. Zamanla olacak diye düşünüyorum ama 5 sene uzunmuş. Türk arkadaş gruplarınız yok mu burada herkes benzer yokluk yaşadığı için tatlı insanlarla tanışıyoruz biz (Münih). Eşim yokken araçta sorun oldu aradım hemen geldiler, arada mangal haftasonu park bahçe ay gece çayı içelim oldu yani 1 senede.

Ben buradaki kültürü, arkadaşlıkları sevmiyorum. Görüşmek zorunda olduğum akrabaları, samimiyetsiz insanları, iç içe aile ilişkilerini sevmiyorum. Yurt dışında yaşamaya çok uygunum. Arkadaş vs zaten aramam, iki kahve içeyim, gülelim eğlenelim ama evimin içine girmelerini, hayatımı anlatmayı istemiyorum. Hersey yüzeysel olarak kalırsa ben çok huzurlu oluyorum.
O yüzden sizin gibi insanları anlayamıyorum ama çok mutsuzsanız, yaşadığınız yer ve insanlar sizi yoruyorsa Türkiyede yaşamayı düşünün isterseniz

Ben kızımın kreş ortamı sayesinde tanıştım yabancı arkadaşlarımla ve en yakın dostlarım oldular. Hepsi ayrı milletten ama o ülkede doğup büyümüşler. Hepsi orta-kuzey Avrupalı ve gerçek dostlarım oldular. Bencilliklerini veya kabalıklarını görmedim çünkü ortamlarına adapte oldum. Yüzeysel derken kimse kimsenin evine geçiyordum sana kahveye geldim demez. Haberleşmeden konuşmadan kimsenin evine ortamına gidemezsin. Hele hafta sonu hiç aramazsın çünkü aile mahremiyetine önem verirler. Mış gibi yapmıyorlar. Çok açık çok net konuşurlar. Bu arkadaş grubumun içinde kendimi kötü hissettiğim, hissettirildiğim tek bir an olmadı. Yaşıt çocuklarımız olduğu için bazen aktivitelere beraber katıldık, hep nezaket incelik gösterdiler. Babamın vefat haberini aldığımda beraberdik. Zaten çok hastaydı belliydi durumu. Hemen organize oldular, çocuklarımı paylaştılar götürmek zorunda değilsin biz bakarız, kaç gün ihtiyacın varsa kal dediler, uçak bileti aradılar... Ben uçağa binene kadar peşimden ayrılmadılar teselli ettiler. Şimdi dünyanın öbür ucundayım ama arkadaşalarımla bağlantım devam ediyor. Ben varmışım oradaymışım gibi paylaşım yapmaya devam ediyorlar.

Kötü anıları tecrübeleri olanlar için üzüldüm Biraz da bizim kişiliğimize yapımıza bağlı. Bu bana ters, ben böyle görmedim demek yerine, böyle şeyler de varmış deyip esnek bakmak gerek. Benim eşim de o kültürde doğup büyüdüğü için az çok ortamı kestirebiliyordum. Mesafe ve sınırları olduklarını biliyordum. O yüzden kültür şoku yaşamadım. Ayda iki kez akşam yemeğine giderdik, 3-4 gün dini tatillerinde başka bir Avrupa ülkesine giderdik grup olarak. Ne bana ne eşime ters değil mesela bu. Eşim olmadan gitmem, eşim de ben olmadan gidemez düşüncesinde değilim.

Umarım sizlerin de bir gün güzel dostluklarınız olur.

Cicek Kiz .!.:

Ben buradaki kültürü, arkadaşlıkları sevmiyorum. Görüşmek zorunda olduğum akrabaları, samimiyetsiz insanları, iç içe aile ilişkilerini sevmiyorum. Yurt dışında yaşamaya çok uygunum. Arkadaş vs zaten aramam, iki kahve içeyim, gülelim eğlenelim ama evimin içine girmelerini, hayatımı anlatmayı istemiyorum. Hersey yüzeysel olarak kalırsa ben çok huzurlu oluyorum.
O yüzden sizin gibi insanları anlayamıyorum ama çok mutsuzsanız, yaşadığınız yer ve insanlar sizi yoruyorsa Türkiyede yaşamayı düşünün isterseniz

Genişletmek için tıkla...

Esim Turkiye ye donmek istemiyor. O da Turkiye deki IC ice ortami sevmiyor. Yorumlarda gordugum kadariyla yurtdisindaki ortami seven de var sevmeden de. Tecrubeye gore yorumlar da degisebilir. Yalniz olmadigimi hissetmek iyi geldi. Tesekkurler.

bafelix .!.:

Ben kızımın kreş ortamı sayesinde tanıştım yabancı arkadaşlarımla ve en yakın dostlarım oldular. Hepsi ayrı milletten ama o ülkede doğup büyümüşler. Hepsi orta-kuzey Avrupalı ve gerçek dostlarım oldular. Bencilliklerini veya kabalıklarını görmedim çünkü ortamlarına adapte oldum. Yüzeysel derken kimse kimsenin evine geçiyordum sana kahveye geldim demez. Haberleşmeden konuşmadan kimsenin evine ortamına gidemezsin. Hele hafta sonu hiç aramazsın çünkü aile mahremiyetine önem verirler. Mış gibi yapmıyorlar. Çok açık çok net konuşurlar. Bu arkadaş grubumun içinde kendimi kötü hissettiğim, hissettirildiğim tek bir an olmadı. Yaşıt çocuklarımız olduğu için bazen aktivitelere beraber katıldık, hep nezaket incelik gösterdiler. Babamın vefat haberini aldığımda beraberdik. Zaten çok hastaydı belliydi durumu. Hemen organize oldular, çocuklarımı paylaştılar götürmek zorunda değilsin biz bakarız, kaç gün ihtiyacın varsa kal dediler, uçak bileti aradılar... Ben uçağa binene kadar peşimden ayrılmadılar teselli ettiler. Şimdi dünyanın öbür ucundayım ama arkadaşalarımla bağlantım devam ediyor. Ben varmışım oradaymışım gibi paylaşım yapmaya devam ediyorlar.

Kötü anıları tecrübeleri olanlar için üzüldüm Biraz da bizim kişiliğimize yapımıza bağlı. Bu bana ters, ben böyle görmedim demek yerine, böyle şeyler de varmış deyip esnek bakmak gerek. Benim eşim de o kültürde doğup büyüdüğü için az çok ortamı kestirebiliyordum. Mesafe ve sınırları olduklarını biliyordum. O yüzden kültür şoku yaşamadım. Ayda iki kez akşam yemeğine giderdik, 3-4 gün dini tatillerinde başka bir Avrupa ülkesine giderdik grup olarak. Ne bana ne eşime ters değil mesela bu. Eşim olmadan gitmem, eşim de ben olmadan gidemez düşüncesinde değilim.

Umarım sizlerin de bir gün güzel dostluklarınız olur.

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar guzel. Herkese iyi insanlarla tanismak nasip olsun. Hangi ulkede yasiyorsunuz.

Ben yüzeysel de olsa arkadaş bulamadim, eşimin bir çift arkadaşı vae arada onlarla görüşüyoruz ama nadiren ve çok anlaşabileceğim insanlar değiller. Kursa gidiyorken hocamla çok iyi anlaşıyorduk, fakat hamileydim ve kısa süre sonra bıraktım. Ben de inanılmaz arkadaşsızlık yaşıyorum komşu teyzelere bakıyorum apartmanımdaki baya onlar bile eğleniyorlar fazlasıyla Eşim de çok yoğun çalışıyor doğum yaptığımdan beri yalnızım. Artık insanlarla nasıl konuşulur unuttum gibi. Bazı günler yalnızlık iyi diyorum ama bazen de şimdi kahve içecek bir kız olsa ne güzel olurdu diyorum. Arkadaşlık çok güzel şey. Sosyal insanlar için yurt dışında adaptasyon eğer benim gibi doğum, dil bariyerleri olunca zor oluyor haliyle bunalıyoruz.

En buyuk kk .!.:

Kırk yıl düşünsem üstüne 10dkdan fazla konuşmayacağım konularda saatlerce sohbet.

Şu galiba dünyanın en doğru tespiti ya.

Genişletmek için tıkla...

Şöyle 3 4 sene kadar dinleyip katılmayı denedim. Şu an sadece kafamın içinde şarkı söyleyip susmalarını bekliyorum mesela ay bu ne hoş insanmış dediğim birinin yarı tarafının italyan ya da Hırvat çıkmadığı tek bir insan var mı diye düşünüyorum aklıma gelmedi

milenas .!.:

Ben yüzeysel de olsa arkadaş bulamadim, eşimin bir çift arkadaşı vae arada onlarla görüşüyoruz ama nadiren ve çok anlaşabileceğim insanlar değiller. Kursa gidiyorken hocamla çok iyi anlaşıyorduk, fakat hamileydim ve kısa süre sonra bıraktım. Ben de inanılmaz arkadaşsızlık yaşıyorum komşu teyzelere bakıyorum apartmanımdaki baya onlar bile eğleniyorlar fazlasıyla Eşim de çok yoğun çalışıyor doğum yaptığımdan beri yalnızım. Artık insanlarla nasıl konuşulur unuttum gibi. Bazı günler yalnızlık iyi diyorum ama bazen de şimdi kahve içecek bir kız olsa ne güzel olurdu diyorum. Arkadaşlık çok güzel şey. Sosyal insanlar için yurt dışında adaptasyon eğer benim gibi doğum, dil bariyerleri olunca zor oluyor haliyle bunalıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Hangi ülkedesiniz?
Doğum zaten başlı başına değişim demek.
Ben oğlum olduktan sonra anne/cocuk zentrumlarinda baya yeni arkadaşlar edindim.
Kendi çocukluk arkadaşlarımın hepsi çalışiyorlar. Hafta içi etkinlikler vs olmuyordu.
Eğer almanyadaysaniz bu tip yerler mevcut
Ayni şekilde sağlık sigortası üzeri bebek yogasi/yüzme kursu gibi ortamlarda rahatlikla "arkadaş' bulabilirsiniz.
Inanin doğumdan sonra yanlizlaşmak benim gibi almanyada büyümüş bir kadin içinde geçerli.

Almanlara karşi önyargılı konuşmalara şaşirdim,özellikle uzun zaman orada yaşayanlardan.
Bende mesafeli biriyim öyle dostum diyecek kimsem yok ve insan ilişkilerinide severim aslinda.
Sağlik sektöründe çaliştim ve beni şaşırttı.
Hiç öyle aile içinde soğuk değiller.
Hatta çok kadin gördüm evde yatili kv bakan .
Biride extra başka şehirden taşınmış gelmiş üç torununa bakmakta yardimci olmak için .
Belki bizim gibi çat kapi olaylari yoktur ,aile arasindada önce sorulur müsaitmisin diye .
Bazen diyordum Almanlarin aile ilişkisi bizimkinden düzgün diye .
Erkek kardeşiimin alman kiz arkadaşi vardi her ay mutlaka kızın ailesine giderlerdi.

O eskidendi çocuklar 18 yaşini doldurdumu evden ayrilirdi ,yetişkin olduğunun göstermesiydi .
Şimdi çoğu kadin erkek fark etmez en az 25 yaşina kadar aile evinde .Tabii rahat ve ayri ev pahali.

Almanlarda bizim adimiza neler diyorlar bir bilseniz :
Ağizlari ve evleri hep samirsak kokar , temizlik desen nerde .
Kişisel bakim bilmiyorlar bile
Kabile gibi yaşiyorlar ve kuzenler birbirleriyle evleniyor
Kadin "insan" yerine koyulmuyor,hiç söz hakki yok.
Kadina ve çocuğa karşi şiddetti normal görüyorlar.

Her milletin her türlüsü var .
Söylenin doğru payida var ,iki tarafta.

tulumbachen .!.:

Hangi ülkedesiniz?
Doğum zaten başlı başına değişim demek.
Ben oğlum olduktan sonra anne/cocuk zentrumlarinda baya yeni arkadaşlar edindim.
Kendi çocukluk arkadaşlarımın hepsi çalışiyorlar. Hafta içi etkinlikler vs olmuyordu.
Eğer almanyadaysaniz bu tip yerler mevcut
Ayni şekilde sağlık sigortası üzeri bebek yogasi/yüzme kursu gibi ortamlarda rahatlikla "arkadaş' bulabilirsiniz.
Inanin doğumdan sonra yanlizlaşmak benim gibi almanyada büyümüş bir kadin içinde geçerli.

Genişletmek için tıkla...

Almanyadayim…
Aslında özelden konuşursak detaylı öğrenmek isterim sigortayla bebek yogasına mı gidiliyor? Ben sadece spa araştırıyordum bebeğim şu an 3 aylık… Ben bir de Almanca öğrenmeye çalışıyorum bu yüzden Almanlarla iletişimim kısıtlı ama böyle altivitelere gitmek katılmak isterim. Özelden yazarsanız çok sevinirim

milenas .!.:

Almanyadayim…
Aslında özelden konuşursak detaylı öğrenmek isterim sigortayla bebek yogasına mı gidiliyor? Ben sadece spa araştırıyordum bebeğim şu an 3 aylık… Ben bir de Almanca öğrenmeye çalışıyorum bu yüzden Almanlarla iletişimim kısıtlı ama böyle altivitelere gitmek katılmak isterim. Özelden yazarsanız çok sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Tabiki, özelden yazarim.
Evet, hem siz kendiniz içinde Pilatese vs gidiyorsunuz. Ücreti sigorta karşiliyor.
Hepsi sizin gibi bebekli kadin olduklari için laf lafi aciyor.

Profiliniz gizli. Özel mesaj yazamadim

Türkıde de durum artık farklk degıl ki
Herkes gecım derdınde sosyalleşmek bıle kulfet oldu.
Kahve içmeye dısarı cıkmak yerıne eve gıdılıyor pahalılkktan. Sohbette hep gecım derdı, egıtım ve saglıktakı yetersızlık. Buhran sebebımız artık
Dugun olıyor gıtmeye korkuluyor altın aldı basını gıttı. Takmayınca o samımı arkadaslar bır tavırda...
Bırde hersey gosterış olmus. Yenılen paylas gezılem paylas sohbet sıfır

6 ustu 1 anne .!.:

Türkıde de durum artık farklk degıl ki
Herkes gecım derdınde sosyalleşmek bıle kulfet oldu.
Kahve içmeye dısarı cıkmak yerıne eve gıdılıyor pahalılkktan. Sohbette hep gecım derdı, egıtım ve saglıktakı yetersızlık. Buhran sebebımız artık
Dugun olıyor gıtmeye korkuluyor altın aldı basını gıttı. Takmayınca o samımı arkadaslar bır tavırda...
Bırde hersey gosterış olmus. Yenılen paylas gezılem paylas sohbet sıfır

Genişletmek için tıkla...

Haklisinz. Turkiyeyi ziyarete edince o gosterisi ben de hissettim. Yine de herkesin anadilde konusmasi cok kozmopolit bir karisim olmamasi iyi hissettiriyor. Sokakta dolasirken turkce duymak bile iyi geliyor. Ama suan donme gibi bir durumumuz yok buraya da bir sekilde alismam lazim .

esim ve cocugumla yurtdisinda yasiyorum. 3 sene oldu. Yurtdisinda yasamak kolay bisey degil. Neticede, ulkedenin gelecegini goremedigimiz icin buradayiz. Ulkemi cok sevdigim halde (eski halini) ayrildik geldik. Ama aklimizda hep bir gun daha guzel gunlere turkiyeye donme fikri var. Suan tek odak noktamiz cocugumuzun huzurla okula gitmesi, guvenli bir ortamda medeni insanlarla muhatap olmasi. Okul arkadaslarinin anneleri mesela, o kadar samimi degiller ki (samimiyetsiz demek istemedim cunku dogalari bu) o kadar uzak ve o kadar gorev icabi bir aradalar ki, bu duygu cok yorucu. Suan sadece drinking body modundayim. Bi araya geldigimizde yalnizca muhabbet edelim, derinlesmeden biraz takilalim anlatalim eglenelim orada bitirelim. Kahve tekliflerini bir suredir bir bahane ile red ettigimi, biseyler icme onerilerine atladigimi farkettigimde rahatladim. Haftada 1 bulusup parkta bahcede biseyler icip muhabbet edip ayrildigim bi kac kisi var. Simdilik yetiyor. Du bakalim...

Ha bu arada, evet benimkiler de hep son yillarda goc eden turkler :)