Dehbli biri olarak yaşamaktan biktim

holymoly .!.:

Çooook teşekkür ederim, mesajla ilettim size filmi.

Genişletmek için tıkla...

Izledim ve cok begendim. Gayet yetenekli birisiniz. Calismalarinizin devamini mutlaka görmek isterim. Lütfen bana da haber verin.

En buyuk kk .!.:

Yaaa çok sağ olun İstanbula taşındım yeni işe başladım aslında her şey gayet iyi ya çok şükür. Siz nasılsınız?

Genişletmek için tıkla...

tesekkür ederim ben de iyiyim. Almanya`da yasiyorum ben. Yolunuz düserse bir kahve icmeye beklerim:)

bende aynı hastalıktan muzdaribim ama ben hayattaki başarısızlığı buna bağlamanın bahane olduğunu düşünüyorum.kimse size bu durumdan dolayı acımayacak sizde kendinize acımayın o yüzden.kendinize göre yöntemler bulacaksınız sürekli ilaçlar falan bence uzun vadede bir işe yaramıyor ben faydasını görmedim ama çok aşırı dürtüsellik ve hiper aktivite varsa illaki bir fayda oluyordur.bende dikkat eksikliği ağır basan türü var.kardeşimde de var mesela 6 yıldır okulu bitiremiyor sürekli saçma sapan bahaneleri var.böyle şeyler bana çocukça geliyor bir yaştan sonra herkes kendine göre çözümler bulmak zorunda.asla diğerleri gibi hissedip düşünemeyebiliriz ama yapacak bir şeyde yok zaten dikkat eksikliği olanların genelde yan psikolojik problemleride olur depresyon gibi.ben küçük yaştan beri pesimist bir insanım mesela ve hiç dışlanmadım yalnız kalmadım ama kendimi hep yalnız hissediyorum çünkü yaş grubumla zevklerimiz hep çok farklı oluyor kafama göre insanlar yok çevremde ve olmasıda pek mümkün değil ama keşke olsa.insanlardan çok çabuk soğuyup sıkılıyorum o yüzden uzun ilişki yürütmeyi sevmiyorum.insanları dinlerim ama kendimle ilgili pek bir paylaşımda bulunmayı sevmiyorum.eskiden çok sosyal bir insandım şimdi gerçekten kendi kabuğuma çekildim yıllardır böyle bilmiyorum beni tek rahatsız eden şu sıralar hayatım daha iyi olabilirdi hissi ama ne istediğimi de bilmiyorum yani yapmak istediğim spesifik bir şey yok ve hiç olmadı yani neyin daha iyi olabileceğini bile bilmiyorumuzun süredir bir ilişkim var mutluyum ama daha ötesine taşıyacak sorumluluk almak mesela bunu yapmak istemiyorum bilmiyorum çok değişik ya ben ömür boyu değişeceğini sanmıyorum bu durumun maalesef rutin her şey için kendimi çok zorlamak zorundayım yoksa asla yapasım gelmiyor.benim için en zor olan herhangi bir hedef bulamamak hani bir insanın tutkuyla bağlandığı bir hedefi hayali olur ya bende öyle bir şey yokben lisedeyken falan insanların hedefleri hayalleri olurdu ama benim hiç olmadı mesela hep imrenmişimdir.aile kurmakta hiç istemedim bilmiyorum bu hayat nereye gidecek?mutsuzda değilim ama hayatımın bir amacı yok sanki bir şey eksik ama nebuarada bende sürekli başka bölüm okuma başka iş yapma bu tarz istekler var.okuduğum bölümü severek okudum yaptığım işide gerçekten seviyorum ama sürekli farklılık arayışı var.

En buyuk kk .!.:

Yani bugün çok depresifim ve dertleşmek için açtım ama erken tanı alması çok olumlu bir şey bir de siz anlayışlı ve bilinçli olursanız çok da mutlu olur. Benim bana "bu çocuk gerizekali galiba" Diyen ve dehb semptomlarım yüzünden sürekli ceza veren eleştiren bilinçsiz bir ailem vardı (o zamanlar da tanı konmuyordu hiperaktive yoksa) buna rağmen baktığında o kadar kötü bir yaşamım yok ve mutlu olduğum da çok oluyor o yüzden endişe etmeyin.

Genişletmek için tıkla...

Kaç yaşındasınız acaba? Benim kuzenim şu anda 31 yaşında ve 5 yaş civarında DEHB tanısı aldı. Uzun süre tedavi gördü. Erken yaşta tanı alıp tedavi gören insanların yetişkinliği daha rahat geçiyor. Tedavi görmeyen insanların yetişkinliği ise mahvoluyor ne yazık ki … bedenimiz, zihnimiz rutin sever. Kendinize bir rutin oluşturmaya çalışın, o zaman biraz da olsa rahatlarsınız.

En buyuk kk .!.:

Merhaba arkadaşlar. İnsanların hep değişeceğine inanan biriydim ama bazen düşünüyorum da hayır değişmiyoruz. 6 sene önce dikkat eksikligi bozukluğu tanısı almış ve ilaç kullanan biriyim. Kendimi bildim bileli hayat hep zordu. Giyinmek, sabah uyanmak, evden çıkmak, bir işe başlamak, bir işi bitirmek, arkadaşlık kurmak, dinlemek, sorumluluk üstlenmek, hayatı yoluna koymak, her şey. Hayattan bildiğim hep kendimi düzeltmeye çalışıyorum ama artık degisebilecegime inanmamaya başladım. Hayatı çok seviyorum ama hayat yani günlük yaşam yani her sabah kalkıp yaşamamız gereken şu hayat, çok zor geliyor. Herkese zor geliyor mu acaba? 36 yasindayim ama 3 yaşında gibi hissediyorum bazen, sanki yaşamak için gereken olgunluk damarlarımda eksik. Bunları psikiyatriste anlattığımda hepsini dehbe bağlıyor. Düzelmez diyor sadece kontrol etmeyi ogrenebilirmisim aliskanliklar geliştirmeli ve bu durumla, yani aslinda kendimle, yasamayi ogrenmeliymisim. İlaç iyi geliyor gibi bazı günler bazı günlerde ise hayatı kolaylastirmiyor. İsim gereği memurlarla çok fazla konuşmam lazım telefon acıyorum diyeceklerimi unutuyorum hala, resmi toplantılarda abuk sabuk şakalar yapıyorum düzgün ütülü kıyafetim olmuyor sabah giyecek. Senelerdir her gün yaptığım şeyler hiç kolaylasmiyor. Hep ayni. Hep aynı sorunlar. Hep aynı dertler. Hep aynı aşırı duygusal ve dağınık durum. O kadar isterdim ki bir anda farklı bir insana dönüşmek. Her şeyin suçunu bu duruma da atıyor olabilirim ama bu şekilde bir engelle doğmuş olmak (Allahin gücüne gitmesin daha ne kötü şeyler var tabi yine halimize şükür tabi ki ama) bazen yani bana çok saçma geliyor diyorum ki neden yani neden bu abuk sabuk varoluş biçimi ile yaşamak zorundayım neden sürekli kendimi hayal kırıklığına hayal kırıklığına ugratiyorum? Neden yeni tanıştığım insanlarda acıma ile karışık bir küçümseme yaratıyorum ve neden bu 36 senedir değişmedi? Neden hiç ciddiye alınmıyorum ve aslında ciddiye alınmak da istemiyorum çünkü ciddiye alinmanin getireceği sorumluluklar bana zor gelecek başarılı olamayacağım biliyorum. Dehb tanisi olanları dertleşmeye bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yazdıklarıniz bana hiç garip gelmedi,yoksa ben de mi dehb liyim :)
Biri uzun uzun konuşurken dikkatim dağılıyor tamamını dinleyemiyorum ve karsi taraf bence bunu anlıyor
Film izlerken mesela yine bir yerden sonra aklıma başka şeyler geliyor video ise geri alıyorum fln.Boyle bir şey mi sizinki de ?

Ben de aşağı yukarı o yaştayım.
Tanılı değilim ama birkaç yıldır dehbli olduğumu biliyorum.
İlaçtan yana çekincelerim var, ilaca karar vermediğim için tanı alma gereği hissetmiyorum.

Günlük rutinler bile çok zor, mesela çocukluk-gençlik dönemimde dişlerimi fırçalayıp yatmak yerine 1 saat aynanın karşısında kendimi incelemem hep saçma geldi, şu an sebebinin farkındayım en azından.
Bazı şeyleri kontrol edebilmeye başladım.
Ama uykumu asla, bu yüzden gün içindeki enerjim bi aşağıda bi yukarıda.

Evli değilsiniz sanırım, evlenmeye karar verirseniz eş adayınızın dehbli olmamasına gerçekten dikkat edin.
Tanısız ama yine de emin olduğum bir eşim ve tanılı bir oğlum var.

Hayat gerçekten çok ama çok zor bu şekilde.
Kendi rutinlerimde zorlanırken oğlumun rutinlerini desteklemek zorundayım çünkü 8 yaşında hala tek seferde tam tekmil giyinemiyor ve eşime bile çoklu yönerge vermemem lazım, aynı oğlum gibi 2.basamağı aklında tutamıyor.

Benim kızim Dehb li ve ayrica disleksisi var.Kızım 15 yaşında beni hiç zorlamadı hep çok iyi bir çocuk oldu eksikliklerinin de onun elin de olmadığını bildiğim için bana zor gelmedi.Bizi zorlayan kısım okulda hep zorbalık görmesiydi arkadaşı olmamasıydı halbuki bir gruba dahil olmayı öyle cok istiyorduki.Gelecegı için ben de çok kaygı duyuyorum nasıl olacak ilerisi simdi benim yanımda bir nebze rahatım.

kahvetelvesi .!.:

Ben de aşağı yukarı o yaştayım.
Tanılı değilim ama birkaç yıldır dehbli olduğumu biliyorum.
İlaçtan yana çekincelerim var, ilaca karar vermediğim için tanı alma gereği hissetmiyorum.

Günlük rutinler bile çok zor, mesela çocukluk-gençlik dönemimde dişlerimi fırçalayıp yatmak yerine 1 saat aynanın karşısında kendimi incelemem hep saçma geldi, şu an sebebinin farkındayım en azından.
Bazı şeyleri kontrol edebilmeye başladım.
Ama uykumu asla, bu yüzden gün içindeki enerjim bi aşağıda bi yukarıda.

Evli değilsiniz sanırım, evlenmeye karar verirseniz eş adayınızın dehbli olmamasına gerçekten dikkat edin.
Tanısız ama yine de emin olduğum bir eşim ve tanılı bir oğlum var.

Hayat gerçekten çok ama çok zor bu şekilde.
Kendi rutinlerimde zorlanırken oğlumun rutinlerini desteklemek zorundayım çünkü 8 yaşında hala tek seferde tam tekmil giyinemiyor ve eşime bile çoklu yönerge vermemem lazım, aynı oğlum gibi 2.basamağı aklında tutamıyor.

Genişletmek için tıkla...

Genetik geçişli sanırım dehb de

Bende 34 ysşındayım ve yaklaşık 3 ay önce tanı aldım. Bununla beraber mükemmelliyetçi kişilik, disleksim var ve solağım. Çevresinde hep çok zeki ve başarılı olarak bilinen, beklentilerin yüksek olduğu birsiydim. İyi derecelerle bitirdim okulları, üniversite iyi bir okulun iyi bir bölümünden mezun oldum vs... Hiç iş hayatına girmedim çünkü asla emir alamam, kendi zihnimdeki doğrunun dışına çıkmak çok zor benim için. Özgür ruhlu, rahatına düşkün bir tipim ve hayatımı hep kolaylaştırmak üzerine yaşıyorum, yaşamaya çalışıyorum.

Düzenli ve kurallı yaşamaya gayret ediyorum.
Tembel olmadığımı biliyorum ama odaklanamadığım için işlerim eksik ya da yarım. Ya da hiç başlanmamış bir sürü yapmak istediğim şey var. Kendimi kabul edip, yapabildiğim kadarını yapıp, çok şükür bunu yaptım demeye başladım kendime bir süredir.. Yapamadığım şeylere baktıkça o yapamama hali devam ediyor bende malesef.


Fiziksel işler için zamanı kategorilendiriyorum. İşte mesela evi çekmek 30 dk, toz almak 10 dk, banyoları temizlemek (yüzeysel) 10 dk gibi.
Kitap okumak zaman sınırı olmamakla beraber, 1 sayfa da okumuşsam çok şükür okudum diyip devam ediyorum.
Sevdiğim ve gerçekten yapmak istediğim işlerle bağ kurmaya o bağı koparmamaya çalışıyorum.
Zihnimin normal olduğunda nasıl olacağımı düşünmeden de edemiyorum.
İçimden yetersizlik hissimi, bazen aptal birisi gibi hissedişimi atamıyorum.
İçimde bir kaç kişi var ve ben onların arasında sıkışmış gibiyim.

Senelerdir kendimde şüpheleniyorum. Tecrübeli olanlar belirtileri yazabilir mi banaa

En buyuk kk .!.:

Merhaba arkadaşlar. İnsanların hep değişeceğine inanan biriydim ama bazen düşünüyorum da hayır değişmiyoruz. 6 sene önce dikkat eksikligi bozukluğu tanısı almış ve ilaç kullanan biriyim. Kendimi bildim bileli hayat hep zordu. Giyinmek, sabah uyanmak, evden çıkmak, bir işe başlamak, bir işi bitirmek, arkadaşlık kurmak, dinlemek, sorumluluk üstlenmek, hayatı yoluna koymak, her şey. Hayattan bildiğim hep kendimi düzeltmeye çalışıyorum ama artık degisebilecegime inanmamaya başladım. Hayatı çok seviyorum ama hayat yani günlük yaşam yani her sabah kalkıp yaşamamız gereken şu hayat, çok zor geliyor. Herkese zor geliyor mu acaba? 36 yasindayim ama 3 yaşında gibi hissediyorum bazen, sanki yaşamak için gereken olgunluk damarlarımda eksik. Bunları psikiyatriste anlattığımda hepsini dehbe bağlıyor. Düzelmez diyor sadece kontrol etmeyi ogrenebilirmisim aliskanliklar geliştirmeli ve bu durumla, yani aslinda kendimle, yasamayi ogrenmeliymisim. İlaç iyi geliyor gibi bazı günler bazı günlerde ise hayatı kolaylastirmiyor. İsim gereği memurlarla çok fazla konuşmam lazım telefon acıyorum diyeceklerimi unutuyorum hala, resmi toplantılarda abuk sabuk şakalar yapıyorum düzgün ütülü kıyafetim olmuyor sabah giyecek. Senelerdir her gün yaptığım şeyler hiç kolaylasmiyor. Hep ayni. Hep aynı sorunlar. Hep aynı dertler. Hep aynı aşırı duygusal ve dağınık durum. O kadar isterdim ki bir anda farklı bir insana dönüşmek. Her şeyin suçunu bu duruma da atıyor olabilirim ama bu şekilde bir engelle doğmuş olmak (Allahin gücüne gitmesin daha ne kötü şeyler var tabi yine halimize şükür tabi ki ama) bazen yani bana çok saçma geliyor diyorum ki neden yani neden bu abuk sabuk varoluş biçimi ile yaşamak zorundayım neden sürekli kendimi hayal kırıklığına hayal kırıklığına ugratiyorum? Neden yeni tanıştığım insanlarda acıma ile karışık bir küçümseme yaratıyorum ve neden bu 36 senedir değişmedi? Neden hiç ciddiye alınmıyorum ve aslında ciddiye alınmak da istemiyorum çünkü ciddiye alinmanin getireceği sorumluluklar bana zor gelecek başarılı olamayacağım biliyorum. Dehb tanisi olanları dertleşmeye bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bende 36 yasında dehb tanılı biriyim. İlac da kullanmıyorum. Seni çok iyi anlıyorum. Ama kabullenip kendinle barışık olmalısın. Ben çevreme bu durumu anlatıp beni yargılamamalarını, bu durumun doğumsal, nörofarklılık olduğunu söylüyorum. Ve eleştiriye asla tahammül göstermiyorum. Benim beynim farklı calısıyor diyorum. Tavsiye de bulunan ile ben dalga geciyorum. Not al, esya kaybetmemek için buyuk bir cunta al filan gibi şeyler eminim sende duyuyorsundur. Hadii ya diyorum, bak bu hiç aklıma gelmemişti:) demek bu kadar basitti:)) bir de yap kurtul methodum var. Sıraya koy. Hayır bu işin şu kadar kısmı bitmeden kalkamazsın masadan gibi. Ben beynimin her istediğine boyun eğmemeyi alışkanlık haline getirdim. Az eşya, nesnelerin hep aynı yere konacagı rutinler ve düzenlerde çok işe yarıyor. Demem o ki; önce kendinle barış, sonra da salmaa:) yapman gerekeni yap kurtul:) evin, odan, cantan, masan boş olsun. Sade yalın kafa karıştıran detaylarla zaten karışık olan beynini daha fazla yorma. İşlerini sıraya koy. Tabii ki zor, her zamanda işe yaramıyor ama hayatta ne kolay ki, hem iyi yanları da var:) iyi tarafından bak, olumsuzluk çukurundan çık..

Damdakiperi .!.:

16 yaşında teşhis konulması biraz geç olmuş, neden farkedemediniz acaba ya da sonradan nasıl farkedildi diye sorayım..Belirtiler nelerdi? Kendine güvenmesi çok güzel, yolu açık olsun

Genişletmek için tıkla...

inanır mısınız ilokulda ortaokulda dersleri hep iyiydi kızımın
sadece bilg. oyunlarına düşkündü hala da düşkün

ergenliğinin başları ağır geçti psikolojik destek aldık orada da denmedi
son devam ettiğimiz psikiyatri test yapalım diyince çıktı
kızım derdi anne kafam almıyor öğrenemiyorum odaklanamıyorum vs
oyun oynarken hiçbir sıkıntı yoktu ama işte kızdık ister istemez
doktorumuz teste yönlendirince çıktı ilaca başladı şimdi daha iyi çok şükür

güzel dilkeleriniz için çok teşekkür ederim :)

chamallows .!.:

kizinizda cok kizdik dediğiniz davranışlar nelerdi?

Genişletmek için tıkla...

ders çalışmaya okula gitmeye geldi mi odaklanamıyorum vs diye mızlardı

ama pc oyunu vs oldu mu full dikkati topluydu o yüzden kızardık bilmiyorduk tabi

meğerse dehb li zevk almadığı şeyden hepten kaçar ekstra zor gelirmiş

Kızlar bütün yorumları okudum tek tek alintilamayayim ama hepinize çok teşekkür ederim. Gerçekten yazdığınız her şey her şey çok benzer şeyler. Çok yaygın bir durum olduğunu biliyordum ve eminim benim gibi 30lu yaşlarında tanı alan yaşıtım kadınlar vardır diyordum varmış. Önerdiğiniz metodlarin neredeyse hepsini uygulamaya çalışıyordum (bullet journal, görevi bölmek, yap kurtul) bir de ilaç da ise yarıyor bende. Ve haklısınız yani hepsinin faydası oluyor olmadı diyemem. Bende de dediğiniz gibi gelecek ve plan belirsizliği hedefsizlik veya çok sık hedef değiştirme, sıkılma var. Şu an 3 seneye yaklasan bir ilişkim var başta ilişkide çok zorlandım ama şu an çok mutluyum sevgi zaten hep vardı, en azından iliskimden sıkılmıyorum ve işimi de seviyorum o açılardan şanslıyım ama dediğiniz gibi rutinden sıkılma farklı farklı şeylere heves etme ve yan psikolojik sorunlar (yeme bozukluğu, kaygı, depresyon) hep var. Ama bir yorumcunun dediği gibi kendine acımak çözüm değil. Ve bununla yaşamayı öğreneceğiz yani. Disardan birine saçma gelebilir bu yazdıklarım ama inanın bu şekilde bir sürü insanla aynı durumu yaşayan kadınlarla konuşmak fikir alışverişi yapmak çok iyi geldi konu gereksiz gelebilir ama gerçekten iyi ki acmisim

En buyuk kk .!.:

Kızlar bütün yorumları okudum tek tek alintilamayayim ama hepinize çok teşekkür ederim. Gerçekten yazdığınız her şey her şey çok benzer şeyler. Çok yaygın bir durum olduğunu biliyordum ve eminim benim gibi 30lu yaşlarında tanı alan yaşıtım kadınlar vardır diyordum varmış. Önerdiğiniz metodlarin neredeyse hepsini uygulamaya çalışıyordum (bullet journal, görevi bölmek, yap kurtul) bir de ilaç da ise yarıyor bende. Ve haklısınız yani hepsinin faydası oluyor olmadı diyemem. Bende de dediğiniz gibi gelecek ve plan belirsizliği hedefsizlik veya çok sık hedef değiştirme, sıkılma var. Şu an 3 seneye yaklasan bir ilişkim var başta ilişkide çok zorlandım ama şu an çok mutluyum sevgi zaten hep vardı, en azından iliskimden sıkılmıyorum ve işimi de seviyorum o açılardan şanslıyım ama dediğiniz gibi rutinden sıkılma farklı farklı şeylere heves etme ve yan psikolojik sorunlar (yeme bozukluğu, kaygı, depresyon) hep var. Ama bir yorumcunun dediği gibi kendine acımak çözüm değil. Ve bununla yaşamayı öğreneceğiz yani. Disardan birine saçma gelebilir bu yazdıklarım ama inanın bu şekilde bir sürü insanla aynı durumu yaşayan kadınlarla konuşmak fikir alışverişi yapmak çok iyi geldi konu gereksiz gelebilir ama gerçekten iyi ki acmisim

Genişletmek için tıkla...

Yani kanka gayet bilinçli ve akıllısın bence üstesinden gelirsin. Çok sık karar değiştirirken buluyorsan kendini engellersin, bir durur düşünürsün çok mu dağıldım diye. Başka bir seçenek de aynı anda çok seçenek düşünüyorsan yaz bir kağıda, az olasılıkla başarılı olacak yolları ele her adımda sadece max 3 seçenek tut elinde.

Valla benim de var bir arkadaşım ünvden beri arkadaşız, akıllı da bir adam ama mm ilerleme kaydemedi bence.
Geçen buluştuk dedi ki çok seçeneğim var, okulda hoca da olabilirim, yurtdışına da gidebilirim, bambaşka bir alanda junior olarak da çalışabilirim
Ben de sonuncu seçenek ne alaka dedim, 20 yıllık çalışmanı çöpe atıp neden 25lik çocuklarla oturup junior olacaksın... o da dedi ki ona da ilgim var sonra saydı ona da ilgim var buna da ilgim var, şu alan sence nasıl bu alanda da bu var . Valla dinlerken başım döndü takip de edemedim böyle yaşamak çok yorucu olmalı
Sen en azından stabil şekilde sağa sola sapmadan avukatlık yapıyorsun yıllardır.

Bilmiyorum ilgili bir örnek olacak mı ama John Nash babamız da şizofren olduğunun bilincine vardığında kendini kontrol etmeye başlıyor, gerçeklikten sapmaya başladığını idrak ettiğinde kendini engelliyor bu gerçek değil diyor kısacası o şekilde yaşamayı öğreniyor. Bence sen de kendine bazı kurallar koy dikkatini çok dağıtmamakla ilgili baktın ki çok seçenek çıkartıyorsun hemen kurallaırnı uygula.

gulendam_34 .!.:

ders çalışmaya okula gitmeye geldi mi odaklanamıyorum vs diye mızlardı

ama pc oyunu vs oldu mu full dikkati topluydu o yüzden kızardık bilmiyorduk tabi

meğerse dehb li zevk almadığı şeyden hepten kaçar ekstra zor gelirmiş

Genişletmek için tıkla...

Benim kizımda yani okuldan kacmiyor seviyor okulu vs ama ders calismaya gelince bir birimizi yiyoruz dakika başı ayakta, ders çalişmak zor geliyor dikkst eksikligi oldugunu dusunuyorum o yuzden sormustum

chamallows .!.:

Benim kizımda yani okuldan kacmiyor seviyor okulu vs ama ders calismaya gelince bir birimizi yiyoruz dakika başı ayakta, ders çalişmak zor geliyor dikkst eksikligi oldugunu dusunuyorum o yuzden sormustum

Genişletmek için tıkla...

kaç yaşında kızınız?
şüpheniz varsa bir hekime gösterin isterseniz

cicekgil .!.:

Senelerdir kendimde şüpheleniyorum. Tecrübeli olanlar belirtileri yazabilir mi banaa

Genişletmek için tıkla...

Valla yukarda yazdım bir arkadasım var kafası sürekli çorba konuşurken de o mu bu mu o seçenek mi bu seçenek mi 5 dkda 20seçenekten bahsediyor. Bazen de konudan konuya atlayıyor takip etmesi çok yorucu

MissCherryBlossom .!.:

Valla yukarda yazdım bir arkadasım var kafası sürekli çorba konuşurken de o mu bu mu o seçenek mi bu seçenek mi 5 dkda 20seçenekten bahsediyor. Bazen de konudan konuya atlayıyor takip etmesi çok yorucu

Genişletmek için tıkla...

Buna katılıyorum. Başka belirtiler bence su yani aklıma gelen sürekli böyle iseniz bence olabilir:

• eviniz masaniz cantaniz sürekli dağınık giyecek temiz kiyafetiniz yok cicekleriniz habire soluyor
• sürekli eşya kaybediyorsunuz
• fatura ödeme gibi işleri sürekli unutma erteleme
• uçak kaçırma
• plansizlik sebebiyle surekli son dakika harcamaları
• gece uyuyamama gündüz uyanamama her yere geç kalma
• arkadaşlardan gelen mesajlara dönememe ve bunun stresiyle yasamak
• birinin anlattığını dinleyememe laf kesme farketmeden habire kendinden bahsetme
• küçükken zorbalığa uğramış olmak, ezik, garip, deli, salak gibi sıfatlar yakıştırilmasi
• konuşurken konuda kalamamak konuyu dallandirip budaklandirmak abuk sabuk örnekler vermek konudan konuya atlamak aşırı çekingenlik ve sosyal fobi
• not almadan resim yapmadan veya telefonla oynamadan toplantı dinleyememk
• isyerinde sıkıldığı için sürekli şaka yapmak bazı ortamlarda sürekli şaka yapan güldüren biri olarak tanınmak
• fark etmeden her şeyini o kadar da samimi olmadığın birilerine anlatmak (oversharing)
• yanlışlıkla her teklife evet demek sonra planların karismasi. Bazen tehlikeli durumlara düşünmeden evet demek kendini garip ve tehlikeli durumlarda bulmak
• sürekli can sıkıntısı ve bulanık bir zihin bazı şeyleri tekrar tekrar düşünme takıntı yapma, dönemsel aşırı ilgilendiğin takıntı haline getirdigin konular, yeni tanistigin insanlara aşırı yükselme
• ev toplama yemek yapma gibi rutin işleri yaparken aşırı sıkılıp bırakmak başka şeylerle meşgul olmak
• zor görevlere hiç baslayamamak son dakikada son gece uyanık kalıp bitirmek
• gelecek planı yapamamak
• görmediğin arkadaşlarını ve aileni unutmak yani araya mesafe girince baginiz kopuyor vefasızsın
• programın dolu olunca aşırı stres olmak
• sık sık kanepede boş boş saatlerce telefona bakmak, kalkmak isteyip kendini kaldıramamak
• ilişkilerden boğulmak hemen kaçmak istemek ama terk edilmekten ve reddedilmekten aşırı korkmak
• adres yer yön bulamamak aklında tutamamak
• aşırı huylanma (ses dokunma ışık vb uyaranlardan)
• aşırı duygusallık bir anda parlama bir anda ağlama sinirlenme, sakinlesememek
• duygusal olgunlasmama (yasitlarindan gencmis gibi, küçükmüş gibi davranmak ve hissetmek)
• genel olarak sürekli suçluluk hissi ve habire özür dileme
• etrafi tarafından zaman zaman bencillikle, düşüncesizlikle, tembellikle ve gamsizlikla suclanmak ama aslında her şeyi kafaya takmak

En buyuk kk .!.:

Buna katılıyorum. Başka belirtiler bence su yani aklıma gelen sürekli böyle iseniz bence olabilir:

• eviniz masaniz cantaniz sürekli dağınık giyecek temiz kiyafetiniz yok cicekleriniz habire soluyor
• sürekli eşya kaybediyorsunuz
• fatura ödeme gibi işleri sürekli unutma erteleme
• uçak kaçırma
• plansizlik sebebiyle surekli son dakika harcamaları
• gece uyuyamama gündüz uyanamama her yere geç kalma
• arkadaşlardan gelen mesajlara dönememe ve bunun stresiyle yasamak
• birinin anlattığını dinleyememe laf kesme farketmeden habire kendinden bahsetme
• küçükken zorbalığa uğramış olmak, ezik, garip, deli, salak gibi sıfatlar yakıştırilmasi
• konuşurken konuda kalamamak konuyu dallandirip budaklandirmak abuk sabuk örnekler vermek konudan konuya atlamak aşırı çekingenlik ve sosyal fobi
• not almadan resim yapmadan veya telefonla oynamadan toplantı dinleyememk
• isyerinde sıkıldığı için sürekli şaka yapmak bazı ortamlarda sürekli şaka yapan güldüren biri olarak tanınmak
• fark etmeden her şeyini o kadar da samimi olmadığın birilerine anlatmak (oversharing)
• yanlışlıkla her teklife evet demek sonra planların karismasi. Bazen tehlikeli durumlara düşünmeden evet demek kendini garip ve tehlikeli durumlarda bulmak
• sürekli can sıkıntısı ve bulanık bir zihin bazı şeyleri tekrar tekrar düşünme takıntı yapma, dönemsel aşırı ilgilendiğin takıntı haline getirdigin konular, yeni tanistigin insanlara aşırı yükselme
• ev toplama yemek yapma gibi rutin işleri yaparken aşırı sıkılıp bırakmak başka şeylerle meşgul olmak
• zor görevlere hiç baslayamamak son dakikada son gece uyanık kalıp bitirmek
• gelecek planı yapamamak
• görmediğin arkadaşlarını ve aileni unutmak yani araya mesafe girince baginiz kopuyor vefasızsın
• programın dolu olunca aşırı stres olmak
• sık sık kanepede boş boş saatlerce telefona bakmak, kalkmak isteyip kendini kaldıramamak
• ilişkilerden boğulmak hemen kaçmak istemek ama terk edilmekten ve reddedilmekten aşırı korkmak
• adres yer yön bulamamak aklında tutamamak
• aşırı huylanma (ses dokunma ışık vb uyaranlardan)
• aşırı duygusallık bir anda parlama bir anda ağlama sinirlenme, sakinlesememek
• duygusal olgunlasmama (yasitlarindan gencmis gibi, küçükmüş gibi davranmak ve hissetmek)
• genel olarak sürekli suçluluk hissi ve habire özür dileme
• etrafi tarafından zaman zaman bencillikle, düşüncesizlikle, tembellikle ve gamsizlikla suclanmak ama aslında her şeyi kafaya takmak

Genişletmek için tıkla...

Mesela geçen gün is için günübirlik ankaraya gittim.

Resmi giyinmem gerekirken bir elbise giymisim ve sonra havaalanina geldim ve içime sinmedi elbise. Gittim daha resmi olsun diye havaalaninda bir mağazadan butcemin üzerinde bir ceket aldım üzerine giymek için. Ankara'daki hava durumuna bakmadan. Ankarada hava çok sıcakmış ceketi giyemedim.

Dönüş uçağında kapiyi geçtim bir kafeye oturarak uçağımı bekliyordum bir yandan binis kartıma bakıyorum binis 9.30 yazıyor. Uçak 21.40ta. Meğersem sabahki binis kartıma bakiyormusum. Ama o kadar eminim ki dogru binis kartıma baktigimdan. Kafede öyle otururken bir baktım uçak kaçtı. Yan kapıda düşünün. Ve sonraki uçağa bilet aldım.

Ayağımı vurduğunu bildiğim bir ayakkabı giymisim 1 hafta yuruyemedim.

Her gün böyle geçiyor hemen hemen diyebilirim. Büyük bir vakit ve nakit kaybı. Duyanların aaa filan diyip güldüğü hikayeler hep bende.