sebebi aramamaniz değil, içindeki öfkeyi kusmuş.
sizin için söylemiyorum ancak geri kalanların duygularını umursarmı sizce o çocuk?Ben öyle de de düşündüm dedim merakını giderdi gitti ama sırf meraktan geldiyse hiç mi duygularımızi düşünmedi hiç mi yazık günah bunları bu şekilde heveslendiririm demedi ailesi kzin vermiyorsa da izin vermiyor deseydi keşke ama10 gün aramadim bence onun da etkisi büyüknormalde her gün konuşurduk
Mesela içinde ne öfkesi var zaten içinde öfkesi dolu her halinden belli insan yumuşak konuşunca hemen ses tonu değişiyor çok sınırilı yapısı var yok annesi anlamıştır çünkü babannemle konuşuyordu ve illa demiştir bu kadın kim diye söyledi yani eminim buna
Neden umursamaz peki geri kalanların duygularını neyden dolayı
Sen kaçırmadın büyük ihtimal o zaten hiç gelmemişti merakına yenik düştü sadece
Evlatlık verilmek kolay bir şey değil.
İnan bunu çok düşündüm hep meraktan dedim daha doğrusu ikilem yaşadım içimde de kuşku vardı ya giderse diye ve aonunda içimdeki endişeyi yasasim
Karşıdaki kişi seni bir anda hayatından cikarabiliyorken senin canına kiymayi dusunmen bana biraz hastalıklı geldi. Yaşadıklarımız zor, yalnızlık kimsesizlik duygusu ağır ama kendinizi yemenin anlamı yok.Yıllar sonra üvey kardeşimi buldum dedim 17 yaşında o çıktı karşıma ama şuan hayatımdan çıkıyor her yerden engelledi beni nerdeyse 10 gündür konuşamadık o kadar aptalım ki 10 gün konuşmadık öyle pişman oldum ki keşke arasaydım evin işi yerin dibine batsin arasana kardeşini konuşsana etraf karışıktı halı yıkadım koskocaman ev rahatsızdim da kız soğudu benden her gün arardık çünkü birbirimizi o daha çok arardı hatta biraz da kokuyordum baglanmakan bağlanırsam zaten gitgelli birden çekip gider öyle dımdızlak kalmaktan korkuyordum
Ama annesine gidecek onunla görüşecek öyle dedi ilk size gelirim oradan oraya geçerim dedi o zaman annesiyle de görüşmesin ve benim suçum yok ki ben ne Türkiye'de olduğunu biliyordum ne 18 yaşında olduğunu ben daha da küçük sanıyordum ara ara aklıma geliyordu ama Türkçe bilmiyordur bile falan diyordum annesi yabancıydı çünkü memlekete götürmüştur diye düşündüm meğer İstanbul'a evlatlık verilmiş sucum var mı bilmiyorum Seninle alakalı bir durum değil dediğim gibi, kendini boş yere suçlama aramadımm diye.
Canıma kıymak istemem bu kişiden değil aslında genel anlamda kardeşlerme hasret yaşadım yıllarca diğeri beni düşman belledi babam sayesinde bu da kolayca attı zatenanne baba kavramı bende yok siz yaşadığımı yaşamadan tabiki anlamazsiniz beni insanın öz ailesinden çekirdek ailesinden hiç mi kimsesi olmaz hadi anne baba neyse ya kardeşler psikolojimin yokluğunu anlayamazsiniz
Annesinede gidecegini sanmıyorum ben, senin suçun yok zaten senin neden suçun olsun seninde yaşadığın hayat pek farklı değil ki.
Belki de senin dediğin gibi ama alışsaydi biraz daha eminim bırakması zor olacaktı zaten instagramdan bile eklemedi beni diyorum ya ailesinden kimseyle kuzeniyle bile bile numarasını biliyorum yani şuan ne yapmam gerekiyor sizce
Ayy canımsınız Allah razı olsun anladığıniz için ne suçum var ki gerçekten
Ben sizin içinizde ne olursa olsun o hiç tatmin olmayan, dolmayan boşluğu biliyorum bir umut bağlamışsınız sonuçta kardeşiniz.
Bekleyeceksin, görüşmeye anlaşmaya gönlu olan bir yolunu buluyor gördüğün gibi.
onlar onu umursamışmı ki oda onları umursasın?
Yani onu evlatlık verip sana sahip çıkıp el bebek gül bebek yetistirselerdi sana tepkisini anlardım ama öyle olmamış.
Babannemler var onlar baktı ama cidden o boşluk dolmuyor ne zaman kardeşimle konuştum o zaman annelerin evlatlarına sevgisini hissetmeye başladım sanki eksikligimin yüzde 50 si dolmuş gibi içim bomboştu dolmuş gibi özgüven geldi canlılık geldi kardeşim var diye gururlanma duygusu çok şeyler kattı bana boşuna yaşamıyornusum dedim mesela bende bu dünyada bi bireymisim ama hepsini aldı elimden bi anda kuzenleri arkadaşlari falan da var çevresi varya belki de bana ihtiyacı olmadığı için böyledir benimse kendi yasitim kimsem yok akrabam bile arkadaşlara sığındım hep
