Herkese merhaba , foruma birkaç yıldır üyeyim. Takipde etmeye çalışıyorum. Hikayemi birkaç kez yazmıştım.
25 yaşında.menopoza girdim.
Herseyin üst uste geldiği dönem olmuştu benim için.
Sonra kendimi egitimime verip unutmaya calistim.
Kpssden derece yaptım.
95 puan aldım. Girdiğim bütün mülakatlardan elendim. Yaşadığım şokun tarifi yok.
Eşim askeri personel ve tasranin en ucra köşesinde yasiyorum. Özel sektör yok.
Çalışamıyorum.
Hayata dair bütün umutlarım kırıldı.
Bebeğim zaten olmuyor Allah bana burdan kapı açtı diye düşünürdüm hep.
Simdi Kiev düşünüyoruz eşimle. Çünkü kievde arkadaşımız yasiyor.
Benim ordanda umudum yok. Sanki bebeğim de hic olmayacakmis gibi hissediyorum artık. Hayatta elini attığı her dal kuruyan insanlar vardır hani , o benim iste.
Kimse kimsenin hâlini anlamıyor , yönetimdeki insanlar hep ceplerini doldurmanın peşinde. Yenilen haklar , adaletsizlik adam kayirmaca..
Çocuğum olsun cok istiyorum artık. Atanmayı da geçtim , bari evde bebegimiz olsa da eve neşe gelse.
Z Zaza74 tecrubelerine çok güveniyorum. Cuma gününü seninle.birlikte iple cekicem. Allah yardımcın olsun.