Sorumluluk alma hususunda diyeceğim birşey yok sorumlulukları paylaşıyoruz bana bu hususlarda çok yardımcı oluyor fakat dengesiz davrandığı kesinAdam sizi sevmiyor. Evin isi görülsün, biri iki çoçukta olsa olur diye sizin ile evlenmis zaten. Sizde belli ki bu rolü üstüne almissiniz zaten, ezildikçe eziliyorsunuz.
En basiti sizde çalisiyorsunuz. Oda yemek yapsin, evin islerini yapsin. Sizi azarladiginda, onun agzinin payini verin.
Ve kesinlikle bir çoçuk yapmayin. Adam dengesiz, simdi çoçuk yapmak o çoçuga yazik olur, mutsuz bir ailede büyüdügü için.
Çoğu zaman birlikteydikAynı evin içine girince anlaşılıyor ne yazık ki. 9 aylık flörtte aynı evdemiydiniz yoksa arada buluşuyormuydubuz?
İnsanlar kendini farklı tanıtıyor n yazık ki. Bu kdr kısa süreli bir evlilik için fazla olumsuzluk var gibi. Çocuk olmadan evliliğini zi gözden geçirmenizi öneriririm.Çoğu zaman birlikteydik
Teşekkür ederimİnsanlar kendini farklı tanıtıyor n yazık ki. Bu kdr kısa süreli bir evlilik için fazla olumsuzluk var gibi. Çocuk olmadan evliliğini zi gözden geçirmenizi öneriririm.
Sorumluluk alma hususunda diyeceğim birşey yok sorumlulukları paylaşıyoruz bana bu hususlarda çok yardımcı oluyor fakat dengesiz davrandığı kesin
Teşekkür ederimYardimci degil, is bölümü olmali. Bunlar zaten olmasi gereken seyler, buna minnet duyulmasi gerekmez. Ki bu konustugum ev isi.
Adam sana karsi duygusal sorumluluklarini yerine getirmiyor. Sevgi gösterisi yok, tam tersi, senden bikmis gibi ima etmeler. Bekar gûnlerini özlemek. Bunlar psikolojik siddet sayilir. Kesinlike süreci gözetle ve konuyu esin ile konus. Gereken tepkileri ver ve dedigim gibi sakin çoçuk yapma.
Henüz daha yeni evlisiniz, evliliğin ilk zamanları biraz sıkıntılı geçebiliyor alışma dönemi, güç savaşları, aynı evde iki ayrı insanın beraber yaşamaya alışması zamanla oturuyor ha belki de oturmuyor. Bence evliliğiniz oturmadan o huzuru mutluluğu yakalamadan çocuk düşünmeyin, mutsuzluğunuzu çocukla taçlandırmayın, çocuk insanları çok yoran tahammül sınırlarını zorlayan eşler arasında fikir ve duygu birliği gerektiren bir şey, henüz erken sizin içinHerkese merhaba, evliliğimizden önce 9 aylık bir ilişki yaşadık eşimle. Dış görünüşünden ziyade bana olan davranışları, hayata karşı bakış açısı gibi pozitif halleri etkilemişti beni. Herşey çok iyi gidiyordu hatta itiraf etmeliyim bazen hata da arar olmuştum çünkü bu kadar mı iyi biri çıkar bu kadar şanslı olabilir miyim ben diye soruyordum kendime. Neyse sonrasında evlendik, 9 aylık evliyiz şimdi fakat hiçbir şey flört dönemindeki gibi değil tabii olamaz onun da farkındayım. Fakat çoğu zaman ufak tefek şeyler tartışmamız için hep bahane oluyor. Hoşuna gideceğini düşünüp akşama yemeğe ne istersin diye soruyorum bunu sorduğum için sonrasında tartışıyoruz. Bir kez kıskançlık krizine girip kavga çıkarmıştı anlamsız yere. Alkol alıp hiçbir sorun yokken asabileşiyor itiyor yanından beni. Ertesi gün konuyu konuştuğumuzda ben biraz böyleyim seninle alakası yok seni seviyorum diyor. Akşama kadar çalışıp yoruluyor (bende çalışıyorum tabii) bu psikolojisini bozuyor. Hayattan sıkıldığını yapmak istediklerini yapamadığını ama benimle ilgisi olmadığını söylüyor fakat beni de mutsuz ediyor. Bekarlık hayatını özlüyor. Onu hiç bir zaman kısıtlamam. Sonuçta herkesin evli de olsa kendine ait bir zamanları olmalı. Buna rağmen sanki ona baskı yapıyormuşum gibi mutsuzlaşıyor ve bunu sürekli bana yansıtıyor. Bunları kendisine anlatıp beni de mutsuz ediyorsun dediğimde yapabileceğim birşey yok bunu düzeltemem diyor ama seni seviyorum diyor. 1 ay önce düşük yaptım dün bana hayatta en çok istediğim şey çocuk ama biz onu bile yapamadık dedi. O kadar kırıldım ki... Bu döngü mütemadiyen 2 ayda bir tekrarlanıyor. Yakınlarıma da yansıtmak istemiyorum üzmemek için. Ne yapacağımı nasıl bir yol izlemem gerektiğini inanın artık şaşırdım çoğu zaman içime kapanır oldum. Biraz uzun oldu ama okuduysanız
çok teşekkür ederim ve destek olabilirseniz çok sevinirim...
Herkese merhaba, evliliğimizden önce 9 aylık bir ilişki yaşadık eşimle. Dış görünüşünden ziyade bana olan davranışları, hayata karşı bakış açısı gibi pozitif halleri etkilemişti beni. Herşey çok iyi gidiyordu hatta itiraf etmeliyim bazen hata da arar olmuştum çünkü bu kadar mı iyi biri çıkar bu kadar şanslı olabilir miyim ben diye soruyordum kendime. Neyse sonrasında evlendik, 9 aylık evliyiz şimdi fakat hiçbir şey flört dönemindeki gibi değil tabii olamaz onun da farkındayım. Fakat çoğu zaman ufak tefek şeyler tartışmamız için hep bahane oluyor. Hoşuna gideceğini düşünüp akşama yemeğe ne istersin diye soruyorum bunu sorduğum için sonrasında tartışıyoruz. Bir kez kıskançlık krizine girip kavga çıkarmıştı anlamsız yere. Alkol alıp hiçbir sorun yokken asabileşiyor itiyor yanından beni. Ertesi gün konuyu konuştuğumuzda ben biraz böyleyim seninle alakası yok seni seviyorum diyor. Akşama kadar çalışıp yoruluyor (bende çalışıyorum tabii) bu psikolojisini bozuyor. Hayattan sıkıldığını yapmak istediklerini yapamadığını ama benimle ilgisi olmadığını söylüyor fakat beni de mutsuz ediyor. Bekarlık hayatını özlüyor. Onu hiç bir zaman kısıtlamam. Sonuçta herkesin evli de olsa kendine ait bir zamanları olmalı. Buna rağmen sanki ona baskı yapıyormuşum gibi mutsuzlaşıyor ve bunu sürekli bana yansıtıyor. Bunları kendisine anlatıp beni de mutsuz ediyorsun dediğimde yapabileceğim birşey yok bunu düzeltemem diyor ama seni seviyorum diyor. 1 ay önce düşük yaptım dün bana hayatta en çok istediğim şey çocuk ama biz onu bile yapamadık dedi. O kadar kırıldım ki... Bu döngü mütemadiyen 2 ayda bir tekrarlanıyor. Yakınlarıma da yansıtmak istemiyorum üzmemek için. Ne yapacağımı nasıl bir yol izlemem gerektiğini inanın artık şaşırdım çoğu zaman içime kapanır oldum. Biraz uzun oldu ama okuduysanız
çok teşekkür ederim ve destek olabilirseniz çok sevinirim...