İnsan sevdiği insanı hele ki hayat arkadaşını yalan söyleyerek kandırmaz. 2.5 yıl gayet uzun bir süre adam sabretmişiz zaten siz ona saygı duymuyorsunuz adamın size duyduğu saygıya çabaya yazık ki yazık. İstemiyorum diye diye bununla imtihan olursanız o zaman anlarsınız.Merhaba, lütfen linçlemeden yardımcı olur musunuz? Daha önce konu açmıştım hatırlayan vardır belki, eşimin çok çocuk istediğini ama benim hiç hazır hissetmemem üzerine. Öncelikle şunu söyleyeyim, eşim beni evet zorluyor, ısrar ediyor ama bu elbette boğazıma yapışarak vs değil. Tatlı dille beni ikna etmeye çalışıyor, ben istemiyorum dedikçe duygusal olarak çok manipüle etmeye çalışıyor. Ben kesinlikle hazır değilim ve istemiyorum şu an. Zaman istedim ama ben baba olmak istiyorum diyor başka bir şey söylemiyor. Doğum kontrol hapı kullanıyorum, bu ay bırakmamı söylüyor. Geçen gün konuştuk baya, ağladı ben aile olmak istiyorum kötü bir niyetim yok diye. Bana sürekli bebekle ilgili pozitif hikayeler anlatıyor. Geçen bir video görmüş, bir kadın istemeden hamile kalmış ama doğumdan sonra bebeğine çok bağlanmış ve o düşüncelerinden pişman olmuş vs. 2.5 yıllık evliyiz. Önceden bu zamanlarda çocuk düşünürüz diye konuşmuştuk ama benim fikrim değişti. Hem maddi hem manevi hazır değiliz bence. Ben daha önceki konumda bu konuda ne yapabilirim diye sizlerden fikir almıştım ama maalesef işe yaramadı. Yeri geldi kavga da ettik ama adam ben baba olmak istiyorum diye tutturuyor. Ben istemiyorum ama sana saygı da duyuyorum istersen ayrılalım dedim en son. Bir daha duymayayım o sözü dedi. Kesinlikle çocuğumun annesi sen olacaksın diyor. Aramız gayet iyi bu arada, mutluyuz bu konu dışında. Belki size yanlış gelecek ama o kadar çıkmazdayım ki ondan habersiz korunmayı düşünüyorum. Olmuyor diye bilsin istiyorum. Hap kullanırsam yakalanma ihtimalim yüksek diye şu an şu 3 aylık iğneleri düşünüyorum ama o da iğneyi bıraksanız dahi 1 yıl kadar hamile kalmanız çok zormuş ve bu süre uzayabilirmiş. Ayrıca tüpleri zayıflattığı için dış gebelik ihtimali oluşturuyormuş, zaten bir dış gebelik geçmişim var bir daha o acıyı yaşamak istemiyorum. Habersiz şekilde korunmak ne kadar mantıklı? Hata mı ediyorum böyle düşünerek. Offf başkası anlatsa bu durumu, ona kocanla konuş ve istemediğini söyle sana saygı duymak zorunda vs. derdim ama işin içinde olunca öyle olmuyormuş. Lütfen özellikle yaşça benden büyük hanımlardan öneri bekliyorum. 27 yaşındayım. Şu an psikolojik olarak da hassas bir dönemdeyim, ona göre yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkürler.
Öncelikle 3 aylık iğne falan düşünmemenizi tavsiye ederim. Korunayım derken sağlığınızdan da olmayın. Eşinizi de kandırırsanız esas o zaman aranız açılabilir. Belli ki çok istiyor. Bu konuda onu kandırdığınızı yakalar ise muhtemelen bayağı kırılır ve bir müddet sizden soğuyabilir. Çünkü siz tamam korumayayım dediğinizde adamcağız çok sevinecek. Korunduğunuz halde yalan söylediğinizi anlarsa şahsen düşünmek istemiyorum. Yakalanmasanız da siz rahatsız olursunuz sonuçta hoş olmaz hiçbir şekilde. Şöyle de bir şey var siz korunmayı bıraktığınız gibi hamile kalabileceğinizi düşünüyor olabilirsiniz ama bu işler hiç belli de olmuyor. Tamam şimdi karar verdim istiyorum deyip de birkaç sene olmayadabilir hemen ilk ayda oladabilir. Eşiniz sonuçta bu süre uzasa da sizi seviyor anlattıklarınıza göre. Hiç böyle kandırma girişimlerine girmeyin bence. Eşinize ne kadar süre daha denemeyi istemediğinizi söylemeniz faydalı olabilir. Çünkü ucu açık bir şekilde sonra düşünüyorum şimdi olmaz diyorsanız adam da kendi kendine tamam da ne zaman yaşım, geçiyor ben yakın zamanda olsun istiyorum, ya hemen olmazsa vs stresine giriyor olabilir. En azından bir bekleme zamanı tayin edin de bak bunu konuştuk şu zamana kadar çocuk yapmayı deneme işini ertelemiştik olur yani.Merhaba, lütfen linçlemeden yardımcı olur musunuz? Daha önce konu açmıştım hatırlayan vardır belki, eşimin çok çocuk istediğini ama benim hiç hazır hissetmemem üzerine. Öncelikle şunu söyleyeyim, eşim beni evet zorluyor, ısrar ediyor ama bu elbette boğazıma yapışarak vs değil. Tatlı dille beni ikna etmeye çalışıyor, ben istemiyorum dedikçe duygusal olarak çok manipüle etmeye çalışıyor. Ben kesinlikle hazır değilim ve istemiyorum şu an. Zaman istedim ama ben baba olmak istiyorum diyor başka bir şey söylemiyor. Doğum kontrol hapı kullanıyorum, bu ay bırakmamı söylüyor. Geçen gün konuştuk baya, ağladı ben aile olmak istiyorum kötü bir niyetim yok diye. Bana sürekli bebekle ilgili pozitif hikayeler anlatıyor. Geçen bir video görmüş, bir kadın istemeden hamile kalmış ama doğumdan sonra bebeğine çok bağlanmış ve o düşüncelerinden pişman olmuş vs. 2.5 yıllık evliyiz. Önceden bu zamanlarda çocuk düşünürüz diye konuşmuştuk ama benim fikrim değişti. Hem maddi hem manevi hazır değiliz bence. Ben daha önceki konumda bu konuda ne yapabilirim diye sizlerden fikir almıştım ama maalesef işe yaramadı. Yeri geldi kavga da ettik ama adam ben baba olmak istiyorum diye tutturuyor. Ben istemiyorum ama sana saygı da duyuyorum istersen ayrılalım dedim en son. Bir daha duymayayım o sözü dedi. Kesinlikle çocuğumun annesi sen olacaksın diyor. Aramız gayet iyi bu arada, mutluyuz bu konu dışında. Belki size yanlış gelecek ama o kadar çıkmazdayım ki ondan habersiz korunmayı düşünüyorum. Olmuyor diye bilsin istiyorum. Hap kullanırsam yakalanma ihtimalim yüksek diye şu an şu 3 aylık iğneleri düşünüyorum ama o da iğneyi bıraksanız dahi 1 yıl kadar hamile kalmanız çok zormuş ve bu süre uzayabilirmiş. Ayrıca tüpleri zayıflattığı için dış gebelik ihtimali oluşturuyormuş, zaten bir dış gebelik geçmişim var bir daha o acıyı yaşamak istemiyorum. Habersiz şekilde korunmak ne kadar mantıklı? Hata mı ediyorum böyle düşünerek. Offf başkası anlatsa bu durumu, ona kocanla konuş ve istemediğini söyle sana saygı duymak zorunda vs. derdim ama işin içinde olunca öyle olmuyormuş. Lütfen özellikle yaşça benden büyük hanımlardan öneri bekliyorum. 27 yaşındayım. Şu an psikolojik olarak da hassas bir dönemdeyim, ona göre yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkürler.
Çok teşekkür ederim fikrinizi belirttiğiniz için, bazı yorumlar benim için çok faydalı oldu; bu da onlardan biriBaşta aldığınız ortak karardan caydığınız için kusurlu durumdasınız.
Bununla beraber insanların tercihlerini değiştirme hakkı var.
Kadınlar çocuk düşünmek konusunda eşinden daha fazla söz hakkına sahip.
Siz fikrinizde öngöremediğiniz değişiklikten dolayı yan çizmiş olmaktan eşinizin hakkına girmiş durumdasınız.
Ancak baskıya boyun eğerek istemeden çocuk sahibi olursanız
karı-koca hem kendinizin hem çocuğunuzun hakkına girmiş olmayacak mısınız?
Eşinizin baba olmaya hakkı var.
Bir çocuk yalnız bir tarafın isteği üzere dünyaya gelemeyeceğine göre şu durumda anne rahmine düşen çocuk yarı yarıya istenmeyen çocuk olmayacak mı? Hatalar25'in iyiki de anne olmuşum diyeceğini en fazla temenni ve umut edebiliriz. Peki kim garanti edebilir?
Bir diğer husus eşinizin net olduğunuz bir konuda duygusal manipülasyon yapması, size mühlet vermemesi, terapiyi kabul etmemesi, son çare olarak sunduğunuz boşanma teklifini reddetmesi.
Yani orta yolu kabul etmiyor.
Fikrinizi değıştirdiğiniz için hatalı iseniz madem, bu hatayı düzeltmek için kendinizi anne olmaya zorla ikna mı etmelisiniz?
Tinsel ve tensel kimyayı altüst eden bir süreçten bahsederken ilk şart kadının bunu gerçekten istemesi değil midir?
Ben eşinizin haklı bir yönü olduğunu kabul etmekle birlikte konunun nihai noktasında sizi haklı buluyorum.
Tavsiye istediğiniz konu için şunu eklemek istiyorum. Sizde oluşan gerginlik ne boyutta olursa olsun şeffaf olmamanız kabul edilebilir değil. Bazı tedaviler hastalıktan daha kötüdür.
Dürüstlükten uzak olan hamleler sizi haksız duruma düşürür.
Evet korkuyorum bundan zaten. Kelimelerin enerjisine de inanıyorum. Ne düşünürsen o olur sözüne de inanıyorum. Çok da dillendirmek istemiyorum ama bir noktada patlıyorum artık.İnsan sevdiği insanı hele ki hayat arkadaşını yalan söyleyerek kandırmaz. 2.5 yıl gayet uzun bir süre adam sabretmişiz zaten siz ona saygı duymuyorsunuz adamın size duyduğu saygıya çabaya yazık ki yazık. İstemiyorum diye diye bununla imtihan olursanız o zaman anlarsınız.
Evet çok haklısınız. Teşekkür ederimÖncelikle 3 aylık iğne falan düşünmemenizi tavsiye ederim. Korunayım derken sağlığınızdan da olmayın. Eşinizi de kandırırsanız esas o zaman aranız açılabilir. Belli ki çok istiyor. Bu konuda onu kandırdığınızı yakalar ise muhtemelen bayağı kırılır ve bir müddet sizden soğuyabilir. Çünkü siz tamam korumayayım dediğinizde adamcağız çok sevinecek. Korunduğunuz halde yalan söylediğinizi anlarsa şahsen düşünmek istemiyorum. Yakalanmasanız da siz rahatsız olursunuz sonuçta hoş olmaz hiçbir şekilde. Şöyle de bir şey var siz korunmayı bıraktığınız gibi hamile kalabileceğinizi düşünüyor olabilirsiniz ama bu işler hiç belli de olmuyor. Tamam şimdi karar verdim istiyorum deyip de birkaç sene olmayadabilir hemen ilk ayda oladabilir. Eşiniz sonuçta bu süre uzasa da sizi seviyor anlattıklarınıza göre. Hiç böyle kandırma girişimlerine girmeyin bence. Eşinize ne kadar süre daha denemeyi istemediğinizi söylemeniz faydalı olabilir. Çünkü ucu açık bir şekilde sonra düşünüyorum şimdi olmaz diyorsanız adam da kendi kendine tamam da ne zaman yaşım, geçiyor ben yakın zamanda olsun istiyorum, ya hemen olmazsa vs stresine giriyor olabilir. En azından bir bekleme zamanı tayin edin de bak bunu konuştuk şu zamana kadar çocuk yapmayı deneme işini ertelemiştik olur yani.
Çok teşekkür ederim fikrinizi belirttiğiniz için, bazı yorumlar benim için çok faydalı oldu; bu da onlardan biri
Bence bu fikre kadar düştüyseniz üzerinizdeki baskı yüzünden. Yani mantıklı bir insansınız, o belli, ama baskı o kadar artmış ki, fikri doğru bulmasam da bu hale nasıl geldiğiniz anlaşılır.Siz hiç zor durumda kalıp yanlış olduğunu bildiğiniz bir şeyi yapmayı düşünmediniz sanırım. Hoş olmadığının farkındayım. Yapıcam demiyorum, bu fikre kadar düştüm diyorum.
Herseye tamam da yuva sadece cocuk sahibi olunca mi kurulmus oluyor? Bu soylem sizce dogasi geregi cocuk sahibi olamayan ya da ortak karari ile cocuk sahibi olmak istemeyenler icin dislayici bir soylem degil mi?Bu aba altından sopa göstermek.. istiyorsan boşan demek yerine gidip dava açın. Büyük ihtimalle hemen boşar zaten hakim. Hem adam da bir yuva sahibi olmaktan mahrum olmamış olur. Erkek yapınca ne kadar hoş bulmuyorsam kadın yapınca da hoş değil.. sözünden dönen yarı yolda bırakan insan zaten çocuk yapmamalı..
Bence gayet akıllı birisiniz.Burda sizi bebeğe yönlendirenler o bebeğe bakmayacak,maddi konularda dertlenmeyecek.Hazir değilseniz yapmayın kesinlikleBen de kocamı seviyorum ve boşanmak istemiyorum. Onu da anlıyorum ama istemeye istemeye çocuk sahibi olmak o çocuğa da haksızlık olacak. Dışarıdan haksız göründüğümün farkındayım ama duygularıma engel olamıyorum, hazır değilim ne yapabilirim ki. Sözümden döndüm derken evet öyle konuştuk ama maddi olarak da çok rahatta değiliz. Çalışmam lazım, eşim işten ayrılırsın diyor. Çalışmaya devam edemem çünkü işim gereği ayda birkaç kes resmi kurumlarda işim oluyor ve bu kurumlar iş yerime uzak yerler. Git gel belki ilk aylarda yapılabilir ama resmi olarak 7 aya kadar çalışmak zorundayım, özel sektördeyim. Hamile bir kadının yapabileceği bir işte çalışmıyorum. Pozisyon olarak da benim işimi yapabilecek başka çalışan yok. Direkt gözden çıkarırlar bu durumda beni.
Herkes anne baba olmamalı diye hep yazıyorum. Tek sıkıntı cocuk istemeyen insanlar kendileri gibi çocuk sahibi olmak istemeyen birileri ile olmalı. Ben 2. Çocuğu isterken eşim istemiyor mesela. Çocuğum olmasa boşar hayatıma bakardım. Aynı beklentileri paylaşmadigim birisi ile neden zaman harcamak zorunda olayım ki? Hayat kısa, kuslar uçuyor.Maalesef klasik olacak ama kadının en büyük düşmanı yine kadın. Anne olmak istememeye hakkı yok bir kadının. Evlendiysen istemesen de çocuk doğuracaksın. O zaman evlenmeseydin, boşan. Nasıl bir mantık ben de anlayamadım.
Ben bu bebek olayının vakti saati olduğunu düşünüyorum, 3,5 yıl eşim beni bekledi.Merhaba, lütfen linçlemeden yardımcı olur musunuz? Daha önce konu açmıştım hatırlayan vardır belki, eşimin çok çocuk istediğini ama benim hiç hazır hissetmemem üzerine. Öncelikle şunu söyleyeyim, eşim beni evet zorluyor, ısrar ediyor ama bu elbette boğazıma yapışarak vs değil. Tatlı dille beni ikna etmeye çalışıyor, ben istemiyorum dedikçe duygusal olarak çok manipüle etmeye çalışıyor. Ben kesinlikle hazır değilim ve istemiyorum şu an. Zaman istedim ama ben baba olmak istiyorum diyor başka bir şey söylemiyor. Doğum kontrol hapı kullanıyorum, bu ay bırakmamı söylüyor. Geçen gün konuştuk baya, ağladı ben aile olmak istiyorum kötü bir niyetim yok diye. Bana sürekli bebekle ilgili pozitif hikayeler anlatıyor. Geçen bir video görmüş, bir kadın istemeden hamile kalmış ama doğumdan sonra bebeğine çok bağlanmış ve o düşüncelerinden pişman olmuş vs. 2.5 yıllık evliyiz. Önceden bu zamanlarda çocuk düşünürüz diye konuşmuştuk ama benim fikrim değişti. Hem maddi hem manevi hazır değiliz bence. Ben daha önceki konumda bu konuda ne yapabilirim diye sizlerden fikir almıştım ama maalesef işe yaramadı. Yeri geldi kavga da ettik ama adam ben baba olmak istiyorum diye tutturuyor. Ben istemiyorum ama sana saygı da duyuyorum istersen ayrılalım dedim en son. Bir daha duymayayım o sözü dedi. Kesinlikle çocuğumun annesi sen olacaksın diyor. Aramız gayet iyi bu arada, mutluyuz bu konu dışında. Belki size yanlış gelecek ama o kadar çıkmazdayım ki ondan habersiz korunmayı düşünüyorum. Olmuyor diye bilsin istiyorum. Hap kullanırsam yakalanma ihtimalim yüksek diye şu an şu 3 aylık iğneleri düşünüyorum ama o da iğneyi bıraksanız dahi 1 yıl kadar hamile kalmanız çok zormuş ve bu süre uzayabilirmiş. Ayrıca tüpleri zayıflattığı için dış gebelik ihtimali oluşturuyormuş, zaten bir dış gebelik geçmişim var bir daha o acıyı yaşamak istemiyorum. Habersiz şekilde korunmak ne kadar mantıklı? Hata mı ediyorum böyle düşünerek. Offf başkası anlatsa bu durumu, ona kocanla konuş ve istemediğini söyle sana saygı duymak zorunda vs. derdim ama işin içinde olunca öyle olmuyormuş. Lütfen özellikle yaşça benden büyük hanımlardan öneri bekliyorum. 27 yaşındayım. Şu an psikolojik olarak da hassas bir dönemdeyim, ona göre yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkürler.
Bu sizin en en doğal hakkınız. Kararınızı verirsiniz, istemiyorsanız eşinize bu kararı bildirirsiniz. Eşiniz çocuk konusunda ısrarlıysa ve çocuk sahibi olmak onun için daha önemliyse onun da bu sebebe dayanarak boşanmayı isteme hakkı var. Hayata bakışınız ve hayattan beklentileriniz farklı demektir bu. Üzmeyin kendinizi, sizinle aynı düşünen biri de çıkar elbet karşınıza. Evlenmek, üremek için yapılan bir eylem olmamalı kesinlikle. Siz çok doğru düşünüyorsunuz. Keşke tüm kadınlarımız bu bilinçte olsa.Maalesef klasik olacak ama kadının en büyük düşmanı yine kadın. Anne olmak istememeye hakkı yok bir kadının. Evlendiysen istemesen de çocuk doğuracaksın. O zaman evlenmeseydin, boşan. Nasıl bir mantık ben de anlayamadım.