Ben bu kıssadan hissenin yazılma amacını anlamadım. Burdaki herkes biliyordur kimseyi dış görünüşle yargılamamak gerektiğini.Üniversitede yeni binamız yapılmıştı ona geçmiştik. İnşaat işçileri vardı içeride neyse bir gün bir adam gördüm, yanında öğrenciler var ama dedim heralde inşaat işçisi. Üstünde boya falan yok ama elbiseleri eski.
O adam sonra dersimize girdi, hala aklımdadır. O bilgileri, o konuşma tarzı, karizması, bilgisi, olayları yorumlama şekli. Ağzını açtığı anda o kıyafetler en kaliteli kıyafetlere dönüşüyordu.
Hiçbir zaman kimseyi kıyafetiyle yargılamadım, anlattığım olay da yargılamak değildi şaşırmaktı.
Anladım ki bazı şeyleri aşmış insanlar gerçekten ama gerçekten kılık kıyafete bu kadar özenmiyor.
Ama bu olay bana öyle nufuz etti ki yargılayacağım varsa da kimseyi yargılamam artık.
Kıssadan hisse
Emin olun herkes bilmiyordur keşke herkes bilse.. Yorumumu konu sahibi özelinde değil, okuyan herkes için yazdım zaten. Malum kaç kişi konuyu ve yorumları okuyor ve bu tür durumlarda kıyafete bakarak insan seçen kişi sayısı azımsanmayacak kadar az.Ben bu kıssadan hissenin yazılma amacını anlamadım. Burdaki herkes biliyordur kimseyi dış görünüşle yargılamamak gerektiğini.
Konu sahibi varlık içinde yokluk yaşamış, aslında içerlediği şey babasının evlatlarından ve karısından parasını sakınması onları boşu boşuna mağdur etmesi. Ortada babadan gelen bir sevgi yok. Asıl konu bu.
Çocukken de babası yüzünden kötü kılıkla dolaşınca da arkadaşları dalga geçmiş bu da ayrı bir travma yaratmış. Akran zorbalığına maruz kalmış. Maalesef çocuklar bazen çok acımasız olabiliyor :/
Uzman desteği alarak aşabilirsiniz. Tek başınıza olmaz.Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Bu durumu lehinize çevirebilirsiniz yardım kuruluşunda gönüllü olarak ve maddi manevi yardım ederek kendinizi gerçekten zengin hissedebilirsiniz... Diğer türlüsü al al al borca batıp tatminde olamazsınız ruhunuz daha çok yara alırArkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
yoklukta büyüdüğünde ya alışveriş bagımlısı, ya istifçi hiç bir şeyi atmaya kıyamayan, yada pinti oluyo insan. Yardım almadan aşamazsın, destek almalısın doktordanArkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Kırılan aynı yerden kırar bir başkasını.Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?