- 17 Şubat 2021
- 238
- 34
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #61
Nedir skn djrum?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Galiba yolumdan dönmek zorundayım
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 6 Aralık 2018
- 9.824
- 8.498
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #62
Sizi o kadar ıyı anlıyorum ki .Benım dön dıyen bır eşimde olmadı.En guzelı kalıtelı zaman gecırmek bence .Dön evınegıdeceksede kocan gıtsın.Derscalısmaya bak .Hayatını kurtarmaya bak .Baba evındeyım bende .Çok ıyı anlıorum senı .İçimi dökmek istedim kızlar, çaresizim. Uzun olacak ama sabırla okursanız sevinirim. Çocuk yok boşanma aşamasındayım, yaşım 30.
1 senedir ailemin yanındayım, Temmuzdan beri eşimle ayrıyız. Boşanmayı kabul etmediği için dava uzuyor. Mesleğim var ama işsizim.
Başta bana destek olan ailem zamanla hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Boşanma kararı aldığımda yanındayız kızım, çok daha iyi olacak her şey vs vs.
Sonra sıkıştırma moduna geçtiler neden yavaş ilerliyor dava diye. Sonra işe başlasana neden çalışmıyorsuna evrildi durum, hatta davayı açmadan başladılar işe başlasana demeye. Sanki çok iş var ben istemiyorum... ayrıca ben zaten kafamı toplayamıyordum söylenenleri algılayamıyordum, banyoya girecek dermanım bile yoktu. Mesleğim beyin gücü ve ağır sorumluluk istiyor öyle kafam dağılsın modunda çalışamam zaten 2 sene oldu ara vereli, tamamen kopmuş olmasam da uzaklaştım ister istemez çünkü yurtdışındaydım. Durumu izah ediyorum ama sürekli başa sarıyolardı ablam bi taraftan annem babam bi taraftan. Ve ablamın kocasının iğneleyici lafları... eskiden beri kabaydı ama davadan beri devamlı çam deviriyor yuh artık diyeceğiniz çirkin şeyler söyledi yüzüme karşı, ben de tavrımı koydum hiçbir iletişim kurmuyorum artık. Ablam da sesini çıkarmıyor, arkasından “sen ona bakma boşver vıdı vıdı” modunda ezik rolde yani.
Kpss kursuna yazıldım(eşimin gönderdikleriyle geçiniyorum) gidiyorum, dişimi sıkıp buradan atanıp giderek kurtulmak istiyorum ama galiba yolun devamını getiremeyeceğim. Bıktım yalnız başıma savaşmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan yorulduğumu farkedince boşver dedim it ürür kervan yürür sen devam et. Ama dediklerine tepki vermedikçe he diyip geçtikçe üstüme geldiler. Annem evin hakimidir, mutfağa girip canımın istediği bir şeyi pişiremiyorum mesela. Nevresimlerimi değiştirsem “daha yeni yıkandı yazık günah” diyor. Deterjanı kendim aldığım halde. Kardeşime de öyle, “bunlar yeni yıkandı neden kirliye attın!” Ama kendisi 1 saat giymiş olsa da tek bluzunu atıyor makineye mesela.
Bişey almak-değiştirmek istesem babam hemen muhalefet “kendi evin olunca yaparsın burda biz istemiyoruz” kaç sefer dedim bu laf ağır geliyor söylemeyin diye. İlk yaptığında bilemedim ağzımdan kaçtı dedi özür diledi, sonra tekrar tekrar yaptı ama.
İnanın öyle absürt şeyler de yapmıyorum. Mesela led ışıklar yerleştirdik kardeşimle odamızın penceresine, işitmediğim laf kalmadı ama çıkarmadım. Çalışma masası aldım odaya, saymadıkları laf kalmadı yine. Tahammül edemiyolar güzel olan şeyler yaptığımda. Arada eve aldığım bir sokak kedisi var, annem içeri alın yazık diyordu alıştı eve hayvan, ama sonradan ne olduysa bas bas bağırıyor çığlık atıyor eve alırsam resmen(odamdan çıkarmadığım halde) Zaten son kavga da bu oldu (yine kendi evine al biz istemiyoruz vs) ve tek kelime konuşmuyorum artık annemle ve babamla.
Mesele kedi, led ışık, her gece tam yatağımın aldığı açıda “uyuyamıyorum odanıza gece lambası taksanız olmaz mı” dediğim halde ısrarla yaktıkları pasparlak gündüz lambası değil. Mesele saygı görmemem, yok sayılmam. Ve sürekli “allah belanı versin, annene babana itaat etmeyince işin böyle rast gitmez işte, keşke doğmasaydın” laflarını duymak.
Diğer yandan eşim de tekrar birlikte olmak istiyor, ama ona asla güvenmiyorum birlikte olma niyetim kesinlikle yok. Evet çok özlüyorum bu şartlar altında ayrılmak çok zor benim için, ama defalarca ayrıldık barıştık hep aynı şekilde oluyor dönüşü. Yaşamak istemiyorum bunları tekrar. Ofis açacakmış, benim de onunla çalışmamı istiyor(şu an zaaf noktamdan vurmaya çalışıyor farkındayım)
Ama ne yapayım ben?
Çocukluğumdan beri ailem hep yarım iş yaptı böyle, asla güven vermediler bana. Sözlerini asla tutmazlar. Maddi problemleri olmadığı halde bana inanılmaz yokluk çektirdiler öğrenciliğim boyunca. Başlarda eşimden aldığım paraya da laf ediyorlardı onların canı sıkıldıkça ayda- 2 ayda bir verdikleri 100₺ ile geçineceğimi sanıyorlar. Ha kendilerine baksan her gün alışveriş yapılır mutfağa torunlara ev gereçlerine her zaman yenilerini alırlar. Mesleğimi yapabilsem inanılmaz rahatlayacağım, iş aramaya da devam ediyorum aylardır ama asgari ücretten fazlasını vermek istemiyor kimse Cumartesi dahil çalıştırarak üstelik. Zaten bu yüzden kpss’ye niyetlendim.
Eşimi basamak olarak kullanmalı mıyım kpssye kadar, veya düzgün bir iş bulana kadar? Kötülük yapmak istemiyorum ama bu şartlar altında inanın çok zorlanıyorum. Aynı eve girersek boşanma davası gider, ama ben daha huzurlu bir ortamda olurum en azından sınava kadar hemen kavgalar başlamaz heralde sşkdjfşn Ve tekrarlayan her hatasında yeniden dava açabilirim, belki o da sıkılmış olur artık kabul eder. İş konusunu nasıl çözsem, iyi kötü az çok demeden bir yere girmeli miyim? Ama işimde de huzursuz olursam nefes alacak yerim kalmamış oluyor şuan...
Nolur güzel bir şeyler söyleyin bana, çok mutsuzum
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #63
Kimseyi basamak olarak kullanamazsınız. Ailenizde size bakmak zorunda değil kusura bakmayın. Asgari ücret filan demeyip işe girip çalışmanız gerekiyor. Belki ilerleyen süreçte daha iyi bir iş bulursunuz. Ben 22 yaşında üniversiteden mezun oldum bir gün evde oturmadım ve aldığım maaş asgari ücret bile değildi saat başı ücret alıyordum çünkü. Ayrıca akşamları 7 de eve gelip kpss çalışıyordum. Gece 1 e kadar kitap başından kalkmıyordum. Sonuç kpssden çok iyi puan aldım 3 yıldır iyi bir maaşla çalışıyorum. Emek olmadan yemek olmuyor üzgünüm.
- 30 Mayıs 2009
- 7.163
- 8.016
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #64
Bir ev bir kadin icindir. Annen kendine ait bir alan belirlemis kizi da olsa duzeni bozulsun istemiyor. Ben de mesela tayin istedim memleketime geldim. Istesem ailemle de kalirdim ki evde sadece annem babam var. Biliyorum ki annem ben mutfakta bi sey yapmak istesem karisacak yorum yapacak vs. Yani cok art niyetli olmayabilir. Su an hassas durumdasiniz streslisiniz ama calisma konusunda aileniz dogru diyor. Allah gecinden versin anne babaniz vefat etse geride size guvenmek istiyorlar. Calisma icin yeterli motivasyon vs icin bir psikiyatri ile gorusun derim. Yogun stres yasamissiniz bu da bedensel gucunuzu etkiler. Iyi bir psikoloji icinde olmaniz onemli bence ihmal etmeyin
- 28 Haziran 2020
- 404
- 853
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #65
Epeydir girmedim buralara.
Çalış çalış yazanlar olmuş, burada ne yazmıştım hatırlamıyorum ama ben zaten geçen yıl ağustosundan beri iş arıyordum, çalışmamak kendi tercihim değildi 9 ay oldu resmen ve çok şükür buldum. Böyle olunca kpss ikinci planda kaldı, belki de hiçbir planda yer alamadı ama onu merkeze aldığım zaman da belirli bir gelecek vadetmiyor ne yazık ki benim mesleğimde. Hatta ataması bu yıl yok, seneye var. Belki girerim yine de bilmiyorum, şu an mesleğimi yeniden yapıyor olmanın sevinci içindeyim, çok özlemişim. Maaş olarak pek parlak değil ama piyasa böyle ve iş bulabilmiş olmak bile büyük nimet. Herkese “bir işe gir çalış, iyisine kötüsüne bakma” demeden önce bir durup düşünün, piyasayı görmeden konuşmayın, incitmeyin. Eş meselesine gelince, dön tekrar yapalım söz veriyorum her şeyi düzelttim vb lafları her kabahatinden sonra söylediği laflar ne yazık ki güvenemiyorum. Normal konuşuyoruz, bazen buluşuyoruz, anlaşmalı boşanmaya ikna olduğunu söylüyor(hiçbir maddi manevi talebim yok bu arada, sıfır protokol hazırladım gönderdim), bakalım adliyeler açıldığı an gün alıcaz umarım yan çizmez. Çizerse de zaten çekişmeli dava devam ediyor.
Boşanmak, çocuk olmasa bile hayattaki en sancılı süreçlerden biriymiş. Ben elime gelen her boşanma dosyasında insanların yeniden doğduğunu, kurtulduğunu düşünürdüm ama öyle değilmiş, bir parçanız eksik olarak doğuyorsunuz sanki. Bu yüzden buradaki kardeşlerime tavsiyem, evlenirken çok iyi düşünün ve vazgeçme düşünceniz-hissiyatınız varsa bastırmayın, üzerini siz kapatmayın, o pürüz geçene kadar uğraşın, daha doğrusu siz uğraşmayın pürüzü çıkartanın temizleyip temizlemediğini iyi gözlemleyin, bekleyin. Aceleye getirmeyin.
- 28 Haziran 2020
- 404
- 853
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #66
Şunu da eklemeliyim yaptığım en yanlış şey boşanmaya karar verdiğim an devlet hastanesinde bir psikyatriste gidip verdiği ilaçla kendimi duygularımı öldürmek oldu.
Hiç bir şeye tam olarak sevinemediğimi ve üzülemediğimi farkediyordum ilacın etkisiyle. Beni dondurmuş gibiydi. Acımı yaşayamadım, halbuki insanın yas tutmaya ihtiyacı varmış yeniden ayağa kalkabilmesi için.
Doktora ben artık hiçbir şey hissetmiyor gibiyim, bu halimden biraz rahatsızım yeri gelince üzülmek, acıklı şarkı duyunca ağlamak, komik şeylere ciğerlerime kadar gülmek istiyorum eskisi gibi demiştim ama “şimdilik böyle devam etmen daha sağlıklı” dedi bana ilaca devam ettirdi birkaç ay. Daha sonra kendim azaltarak bitirdim ve sonrasında biraz üzüldüm, arada sırada ağladım ama kriz gibi değildi normal üzülme ağlamasıydı. Ailemle olduğum için ve ilk günden beri bana hadi çalış şunu yap bunu yap üstüne bişeyler al, oraya gidelim buraya gidelim yaptıkları için kendimi dinleyemedim en büyük sıkıntı buydu. İyiniyetle yapsalar da onların gönlünü görecek hali olmayabiliyor insanın.
Şimdi çoğu şeyin zamanla iyileşeceğine inanıyorum, yeter ki sağlığımız yerinde olsun.
Hiç bir şeye tam olarak sevinemediğimi ve üzülemediğimi farkediyordum ilacın etkisiyle. Beni dondurmuş gibiydi. Acımı yaşayamadım, halbuki insanın yas tutmaya ihtiyacı varmış yeniden ayağa kalkabilmesi için.
Doktora ben artık hiçbir şey hissetmiyor gibiyim, bu halimden biraz rahatsızım yeri gelince üzülmek, acıklı şarkı duyunca ağlamak, komik şeylere ciğerlerime kadar gülmek istiyorum eskisi gibi demiştim ama “şimdilik böyle devam etmen daha sağlıklı” dedi bana ilaca devam ettirdi birkaç ay. Daha sonra kendim azaltarak bitirdim ve sonrasında biraz üzüldüm, arada sırada ağladım ama kriz gibi değildi normal üzülme ağlamasıydı. Ailemle olduğum için ve ilk günden beri bana hadi çalış şunu yap bunu yap üstüne bişeyler al, oraya gidelim buraya gidelim yaptıkları için kendimi dinleyemedim en büyük sıkıntı buydu. İyiniyetle yapsalar da onların gönlünü görecek hali olmayabiliyor insanın.
Şimdi çoğu şeyin zamanla iyileşeceğine inanıyorum, yeter ki sağlığımız yerinde olsun.
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #67
Eşinle neden ayrılıyorsun. Aşılamaz sorunlar mi var. Sanki eşin iyi birine benziyor. Bence konuş boşanma olana kadar eşinle yaşadığın evine dön. Kpss çalış. Kazan. Daha sonra duzenini kur ataninca. Sanki eşinle barisirsin gibi geldi. Bı düşün tekrar eğer şiddet ihanet ağır psikolojik baskı yoksa . Bı kere daha düşün boşama işini derinİçimi dökmek istedim kızlar, çaresizim. Uzun olacak ama sabırla okursanız sevinirim. Çocuk yok boşanma aşamasındayım, yaşım 30.
1 senedir ailemin yanındayım, Temmuzdan beri eşimle ayrıyız. Boşanmayı kabul etmediği için dava uzuyor. Mesleğim var ama işsizim.
Başta bana destek olan ailem zamanla hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Boşanma kararı aldığımda yanındayız kızım, çok daha iyi olacak her şey vs vs.
Sonra sıkıştırma moduna geçtiler neden yavaş ilerliyor dava diye. Sonra işe başlasana neden çalışmıyorsuna evrildi durum, hatta davayı açmadan başladılar işe başlasana demeye. Sanki çok iş var ben istemiyorum... ayrıca ben zaten kafamı toplayamıyordum söylenenleri algılayamıyordum, banyoya girecek dermanım bile yoktu. Mesleğim beyin gücü ve ağır sorumluluk istiyor öyle kafam dağılsın modunda çalışamam zaten 2 sene oldu ara vereli, tamamen kopmuş olmasam da uzaklaştım ister istemez çünkü yurtdışındaydım. Durumu izah ediyorum ama sürekli başa sarıyolardı ablam bi taraftan annem babam bi taraftan. Ve ablamın kocasının iğneleyici lafları... eskiden beri kabaydı ama davadan beri devamlı çam deviriyor yuh artık diyeceğiniz çirkin şeyler söyledi yüzüme karşı, ben de tavrımı koydum hiçbir iletişim kurmuyorum artık. Ablam da sesini çıkarmıyor, arkasından “sen ona bakma boşver vıdı vıdı” modunda ezik rolde yani.
Kpss kursuna yazıldım(eşimin gönderdikleriyle geçiniyorum) gidiyorum, dişimi sıkıp buradan atanıp giderek kurtulmak istiyorum ama galiba yolun devamını getiremeyeceğim. Bıktım yalnız başıma savaşmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan yorulduğumu farkedince boşver dedim it ürür kervan yürür sen devam et. Ama dediklerine tepki vermedikçe he diyip geçtikçe üstüme geldiler. Annem evin hakimidir, mutfağa girip canımın istediği bir şeyi pişiremiyorum mesela. Nevresimlerimi değiştirsem “daha yeni yıkandı yazık günah” diyor. Deterjanı kendim aldığım halde. Kardeşime de öyle, “bunlar yeni yıkandı neden kirliye attın!” Ama kendisi 1 saat giymiş olsa da tek bluzunu atıyor makineye mesela.
Bişey almak-değiştirmek istesem babam hemen muhalefet “kendi evin olunca yaparsın burda biz istemiyoruz” kaç sefer dedim bu laf ağır geliyor söylemeyin diye. İlk yaptığında bilemedim ağzımdan kaçtı dedi özür diledi, sonra tekrar tekrar yaptı ama.
İnanın öyle absürt şeyler de yapmıyorum. Mesela led ışıklar yerleştirdik kardeşimle odamızın penceresine, işitmediğim laf kalmadı ama çıkarmadım. Çalışma masası aldım odaya, saymadıkları laf kalmadı yine. Tahammül edemiyolar güzel olan şeyler yaptığımda. Arada eve aldığım bir sokak kedisi var, annem içeri alın yazık diyordu alıştı eve hayvan, ama sonradan ne olduysa bas bas bağırıyor çığlık atıyor eve alırsam resmen(odamdan çıkarmadığım halde) Zaten son kavga da bu oldu (yine kendi evine al biz istemiyoruz vs) ve tek kelime konuşmuyorum artık annemle ve babamla.
Mesele kedi, led ışık, her gece tam yatağımın aldığı açıda “uyuyamıyorum odanıza gece lambası taksanız olmaz mı” dediğim halde ısrarla yaktıkları pasparlak gündüz lambası değil. Mesele saygı görmemem, yok sayılmam. Ve sürekli “allah belanı versin, annene babana itaat etmeyince işin böyle rast gitmez işte, keşke doğmasaydın” laflarını duymak.
Diğer yandan eşim de tekrar birlikte olmak istiyor, ama ona asla güvenmiyorum birlikte olma niyetim kesinlikle yok. Evet çok özlüyorum bu şartlar altında ayrılmak çok zor benim için, ama defalarca ayrıldık barıştık hep aynı şekilde oluyor dönüşü. Yaşamak istemiyorum bunları tekrar. Ofis açacakmış, benim de onunla çalışmamı istiyor(şu an zaaf noktamdan vurmaya çalışıyor farkındayım)
Ama ne yapayım ben?
Çocukluğumdan beri ailem hep yarım iş yaptı böyle, asla güven vermediler bana. Sözlerini asla tutmazlar. Maddi problemleri olmadığı halde bana inanılmaz yokluk çektirdiler öğrenciliğim boyunca. Başlarda eşimden aldığım paraya da laf ediyorlardı onların canı sıkıldıkça ayda- 2 ayda bir verdikleri 100₺ ile geçineceğimi sanıyorlar. Ha kendilerine baksan her gün alışveriş yapılır mutfağa torunlara ev gereçlerine her zaman yenilerini alırlar. Mesleğimi yapabilsem inanılmaz rahatlayacağım, iş aramaya da devam ediyorum aylardır ama asgari ücretten fazlasını vermek istemiyor kimse Cumartesi dahil çalıştırarak üstelik. Zaten bu yüzden kpss’ye niyetlendim.
Eşimi basamak olarak kullanmalı mıyım kpssye kadar, veya düzgün bir iş bulana kadar? Kötülük yapmak istemiyorum ama bu şartlar altında inanın çok zorlanıyorum. Aynı eve girersek boşanma davası gider, ama ben daha huzurlu bir ortamda olurum en azından sınava kadar hemen kavgalar başlamaz heralde sşkdjfşn Ve tekrarlayan her hatasında yeniden dava açabilirim, belki o da sıkılmış olur artık kabul eder. İş konusunu nasıl çözsem, iyi kötü az çok demeden bir yere girmeli miyim? Ama işimde de huzursuz olursam nefes alacak yerim kalmamış oluyor şuan...
Nolur güzel bir şeyler söyleyin bana, çok mutsuzum
- 5 Ağustos 2014
- 599
- 571
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #68
Konunun tam odak noktası burası ya.
Ama F*** buddy durumu vara karşılıklı o zaman bilemem de başka türlü akıl alır iş değil.İş beğenmemeyi de anlamıyorum. Paramı kazanır evinde bana huzur vermeyen ailemden de ayrı eve çıkarım. İtiraz da edemezler. Ederlerse de kendilerine etsinler.
Edit:son yorumlarda özlediğinizi gördüm. O zaman işler değişir. Ama gidip sonra yoluma bakarım kafasıyla dönülmez. Haksızlık bu.
- 17 Ocak 2020
- 27.313
- 39.401
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #69
İnşallah konu sahibiKonunun tam odak noktası burası ya.
İş beğenmemeyi de anlamıyorum. Paramı kazanır evinde bana huzur vermeyen ailemden de ayrı eve çıkarım. İtiraz da edemezler. Ederlerse de kendilerine etsinler.
Edit:son yorumlarda özlediğinizi gördüm. O zaman işler değişir. Ama gidip sonra yoluma bakarım kafasıyla dönülmez. Haksızlık bu.
anlar umarım
- 15 Temmuz 2020
- 3.485
- 6.356
- 30
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #70
Maaş beklentiniz nedir ki bu ülkede ? Asgari ücretle başlayın bence. Devamı yeteneğinize, iş bitiriciliğinize göre gelecektir. Eşim h.tepe makina müh mezunu ve inanın 3.000 tl ile işe başladı tam bir sene sonra maaşı düzenlendi.
Ben yüksek lisans mezunuyum aynı üniden, sigortasız olarak asgari ücrete çalıştım bir süre. (Ctesileri dahil) İş yok malesef durum bu. Üstüne bir de pandemi gelice iyice rezil oldu her yer.
Bunun dışında eşinize dönmek hiç iyi bir seçenek değil. Madem bir yola girdiniz (kpss) devam ettirin. Bu süreçte de part time vs bir iş ayarlarsanız iyi olur
Ben yüksek lisans mezunuyum aynı üniden, sigortasız olarak asgari ücrete çalıştım bir süre. (Ctesileri dahil) İş yok malesef durum bu. Üstüne bir de pandemi gelice iyice rezil oldu her yer.
Bunun dışında eşinize dönmek hiç iyi bir seçenek değil. Madem bir yola girdiniz (kpss) devam ettirin. Bu süreçte de part time vs bir iş ayarlarsanız iyi olur
- 7 Mart 2010
- 28.022
- 14.080
- 46
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #71
Annenız kedı ıstemıyorsa almayın..babamla esı 10 gunde benden bıkıyor bırakın kedıyıİçimi dökmek istedim kızlar, çaresizim. Uzun olacak ama sabırla okursanız sevinirim. Çocuk yok boşanma aşamasındayım, yaşım 30.
1 senedir ailemin yanındayım, Temmuzdan beri eşimle ayrıyız. Boşanmayı kabul etmediği için dava uzuyor. Mesleğim var ama işsizim.
Başta bana destek olan ailem zamanla hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Boşanma kararı aldığımda yanındayız kızım, çok daha iyi olacak her şey vs vs.
Sonra sıkıştırma moduna geçtiler neden yavaş ilerliyor dava diye. Sonra işe başlasana neden çalışmıyorsuna evrildi durum, hatta davayı açmadan başladılar işe başlasana demeye. Sanki çok iş var ben istemiyorum... ayrıca ben zaten kafamı toplayamıyordum söylenenleri algılayamıyordum, banyoya girecek dermanım bile yoktu. Mesleğim beyin gücü ve ağır sorumluluk istiyor öyle kafam dağılsın modunda çalışamam zaten 2 sene oldu ara vereli, tamamen kopmuş olmasam da uzaklaştım ister istemez çünkü yurtdışındaydım. Durumu izah ediyorum ama sürekli başa sarıyolardı ablam bi taraftan annem babam bi taraftan. Ve ablamın kocasının iğneleyici lafları... eskiden beri kabaydı ama davadan beri devamlı çam deviriyor yuh artık diyeceğiniz çirkin şeyler söyledi yüzüme karşı, ben de tavrımı koydum hiçbir iletişim kurmuyorum artık. Ablam da sesini çıkarmıyor, arkasından “sen ona bakma boşver vıdı vıdı” modunda ezik rolde yani.
Kpss kursuna yazıldım(eşimin gönderdikleriyle geçiniyorum) gidiyorum, dişimi sıkıp buradan atanıp giderek kurtulmak istiyorum ama galiba yolun devamını getiremeyeceğim. Bıktım yalnız başıma savaşmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan yorulduğumu farkedince boşver dedim it ürür kervan yürür sen devam et. Ama dediklerine tepki vermedikçe he diyip geçtikçe üstüme geldiler. Annem evin hakimidir, mutfağa girip canımın istediği bir şeyi pişiremiyorum mesela. Nevresimlerimi değiştirsem “daha yeni yıkandı yazık günah” diyor. Deterjanı kendim aldığım halde. Kardeşime de öyle, “bunlar yeni yıkandı neden kirliye attın!” Ama kendisi 1 saat giymiş olsa da tek bluzunu atıyor makineye mesela.
Bişey almak-değiştirmek istesem babam hemen muhalefet “kendi evin olunca yaparsın burda biz istemiyoruz” kaç sefer dedim bu laf ağır geliyor söylemeyin diye. İlk yaptığında bilemedim ağzımdan kaçtı dedi özür diledi, sonra tekrar tekrar yaptı ama.
İnanın öyle absürt şeyler de yapmıyorum. Mesela led ışıklar yerleştirdik kardeşimle odamızın penceresine, işitmediğim laf kalmadı ama çıkarmadım. Çalışma masası aldım odaya, saymadıkları laf kalmadı yine. Tahammül edemiyolar güzel olan şeyler yaptığımda. Arada eve aldığım bir sokak kedisi var, annem içeri alın yazık diyordu alıştı eve hayvan, ama sonradan ne olduysa bas bas bağırıyor çığlık atıyor eve alırsam resmen(odamdan çıkarmadığım halde) Zaten son kavga da bu oldu (yine kendi evine al biz istemiyoruz vs) ve tek kelime konuşmuyorum artık annemle ve babamla.
Mesele kedi, led ışık, her gece tam yatağımın aldığı açıda “uyuyamıyorum odanıza gece lambası taksanız olmaz mı” dediğim halde ısrarla yaktıkları pasparlak gündüz lambası değil. Mesele saygı görmemem, yok sayılmam. Ve sürekli “allah belanı versin, annene babana itaat etmeyince işin böyle rast gitmez işte, keşke doğmasaydın” laflarını duymak.
Diğer yandan eşim de tekrar birlikte olmak istiyor, ama ona asla güvenmiyorum birlikte olma niyetim kesinlikle yok. Evet çok özlüyorum bu şartlar altında ayrılmak çok zor benim için, ama defalarca ayrıldık barıştık hep aynı şekilde oluyor dönüşü. Yaşamak istemiyorum bunları tekrar. Ofis açacakmış, benim de onunla çalışmamı istiyor(şu an zaaf noktamdan vurmaya çalışıyor farkındayım)
Ama ne yapayım ben?
Çocukluğumdan beri ailem hep yarım iş yaptı böyle, asla güven vermediler bana. Sözlerini asla tutmazlar. Maddi problemleri olmadığı halde bana inanılmaz yokluk çektirdiler öğrenciliğim boyunca. Başlarda eşimden aldığım paraya da laf ediyorlardı onların canı sıkıldıkça ayda- 2 ayda bir verdikleri 100₺ ile geçineceğimi sanıyorlar. Ha kendilerine baksan her gün alışveriş yapılır mutfağa torunlara ev gereçlerine her zaman yenilerini alırlar. Mesleğimi yapabilsem inanılmaz rahatlayacağım, iş aramaya da devam ediyorum aylardır ama asgari ücretten fazlasını vermek istemiyor kimse Cumartesi dahil çalıştırarak üstelik. Zaten bu yüzden kpss’ye niyetlendim.
Eşimi basamak olarak kullanmalı mıyım kpssye kadar, veya düzgün bir iş bulana kadar? Kötülük yapmak istemiyorum ama bu şartlar altında inanın çok zorlanıyorum. Aynı eve girersek boşanma davası gider, ama ben daha huzurlu bir ortamda olurum en azından sınava kadar hemen kavgalar başlamaz heralde sşkdjfşn Ve tekrarlayan her hatasında yeniden dava açabilirim, belki o da sıkılmış olur artık kabul eder. İş konusunu nasıl çözsem, iyi kötü az çok demeden bir yere girmeli miyim? Ama işimde de huzursuz olursam nefes alacak yerim kalmamış oluyor şuan...
Nolur güzel bir şeyler söyleyin bana, çok mutsuzum
- 28 Haziran 2020
- 404
- 853
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #72
Konu nasıl yoruma kapatılıyor kızlar? Moderatörler yapabilir mi rica ediyorum.
- 19 Mayıs 2020
- 46.271
- 206.776
- Konu Sahibi rapunzelmatmazel
- #73
- Durum
