- 11 Mayıs 2017
- 3.451
- 1.922
- 83
- Konu Sahibi garipbirhayat
- #101
Önceki konularınızı bilmiyorum, sadece bu konunuza istinaden yazacağım.
Ben sizin ne hissettiğinizi, neden bu şekilde davrandığınızı gayet iyi anladım.
Evlenmeden önce hiç gündemde yokken bir anda eşim üniversite okumaya karar verse;
Bu konuda benim fikrimi almayı bırakın, çocuk gibi beni kandırsa ve
bu okul yüzünden beni çokça ihmal etse,
daha yeni evliyken yapacağımız ufak kaçamakları, tatilleri ve hatta en sıradan pazar günü izinlerini bile elimizden almış olsa ona bolca öfke duyardım. Her geçen gün iyice biriken öfkemle de ona yumuşak ve toleranslı davranmakta zorlanırdım.
Bana göre sadece onun yüzünden kaynaklanan bu 5 günlük 10 günlük ayrılıkların sonrasında da ona karşı iyimser olamazdım, hep bir beklenti içinde olurdum.
Bir çok arkadaş üslubunuzu sert, tavırlarınızı yanlış bulmuş ancak (belki zamanlaması yanlıştı) hapşırırken ağzını kapatmadığı zaman ben de eşimi uyarırım ve hatta kızarım neticede kocaman adam, benim uyarıma ihtiyacı olmadan dikkatli olması gerekir.
Önerime gelecek olursak, diğer arkadaşlara katılıyorum. Siz tavrınızı değiştirmediğiniz sürece eşiniz değişmeyecek emin olun. Benim eşim de aynı model. Bu tavırda olduğum sürece anlamak istemez. İllaki durumu kabullenerek hareket edeceksiniz, neden rahatsızlık duyduğunuzu anlayabilmesi için.
Ya da ayrılacaksınız.
Ancak hayatta önümüze ne gelirse gelsin durumu kabullenerek yaşamak her zaman çok daha kolay olmuştur.
Şuna karar verin.
Önemli olan haklı mı olmak, MUTLU mu olmak?
Sevgiler...
Anlatmak istediklerim bunlardı, teşekkür ederim beni anladığınız İçin.
Öfkem bu yüzden.. dediğiniz gibi onun okulu yüzünden, keyfi seçimleri yüzünden ben evlilikte en dinamik, en güzel zamanlarımı manevi olarak bomboş geçiriyorum..
Ben yazın tatile gidemedim mesela , neden ? Çünkü işten izin alma meselesi vardı..
Ve beyfendi onu bile baştan planlamış ki o hakkını okul sınav sezonu kullanmayı seçti..
Yani ben yine göz ardı edildim..
Benim isteklerim, benim düşüncelerim göz ardı edildi..
İzin , tatil meselesini geçtim..
Kullanılan izinler yüzünden pazar günleri de çalışılarak geçiriliyor..
Ben normalde bu tarz meseleleri kabullenecek bir insan değildim.. ama işte sonradan pişman olursam korkusu tutuyor beni burda..
Emin’im bu göz ardı edilişler devam ederse, bir gün yeter artık, diyeceğim..
Gözüm hiçbir şeyi görmeyecek..
İş bu raddeye gelmeden anlarsa ne ala.. yok anlamazsa kendi bilir..
Ben duymam, görmem , etmem ama dilerim o aşamaya gelirsek eğer çok pişman olsun..
Bana olan sevgisini ben yanındayken hatırlamayacak sanırım..
Bu pişmanlığı fazlasıyla yaşasın umarım..
Bana ayırabileceği vakitlerde nasıl da göz ardı ettiğini anlasın..