- 30 Ağustos 2016
- 875
- 819
son bir kaç aydır net süphem var arastırıp duruyorum ama bu konuyla beraber kesinleştirdim kafamda, işimi yoluna koyunca kesin gitmeyi dusunuyorum.Az önce başka bir arkadaşa daha aynı tavsiyeyi verdim şüpheniz varsa mutlaka o şüpheyi giderin ya da netleştirin.
Ne yazık aslında öğretmeniniz bir sorun olduğunun farkında ama bunu anlayıp ailenizi uyarıp belki ihtiyacınız olan yardımı almanıza yardımcı olamıyor.
İlaç konusuna gelirsek, benim en büyük pişmanlığımdır.
Konuşmak problemlerimi çözmez, ilaç beni uyutur yine problemler aynı kalır kafasındaydım.
İhtiyaç söz konusuyken sürünmek problemleri derinleştirir, tedavi süresini uzatır, benim deneyimim bu yönde oldu.
bu arada ilkokul 3 deyken farkedildi aslında, psikologa yönlendirdiler ailem de hiç aksatmadan sağolsun ilgilendi, yaklasık 2 seans gittiğimi hatırlıyorum kartlarla test yaptılar, daha sonrasında dikkat dağınıklığım olduğunu, sürekli olarak büyük ve farklı şekillerde parçalı puzzle yapmamı söylemişlerdi, bol bol yaptım hala daha puzzle çok severim ama bir faydası varmı bilmiyorum ama bu da bir tavsiye olabilir benim gibi arastıran arkadaslara.
çok hak veriyorum bende videolarla ilerleyemedim hatta burda kişisel gelişim kısmında değişim günlüğüm var oraya bile yazmışım o süslü cümlelerle harmanlanmış motivasyon, gelişim gibi videolar gerçekten bana iyi gelmiyor, özellikle bu konuda yeni yeni bir kaç isim tanıdım o sekilde ilerlemeye basladım yoksa hiç... Tamamen vakit kaybıydı benim için, birde buna sahip olan ve kendi kendine taktikler geliştirmiş insanlar bana daha yakın geliyor.. gerçekten sürekli bilgi paylasımı yapabileceğimiz biryerde konu açsak süper olur ben bir kaç gundur gerçekten buyuk aydınlandım umarım herkesin aklındaki soru işaretlerine bir cevap çözüm olur.Kesinlikle korumak sıkıntı. Ben 3 sene diyetisyenle 20 kilo verdim ve o düzene o kadar alışmıştım ki. Spor da harika gidiyordu. Sonra moralimi bozacak bazı şeyler yaşadım, canım istememesine rağmen 1 kereden bir şey olmaz diyip dışardan yemek söyledim. Sonra yarın diyete başlarım diye diye durmadan dürtüsel bir şekilde dışardan farklı farklı yiyecekler söyleye söyleye bugünlere geldim...
Ben müziği kendi odamda döne döne dinliyordum ancak deneyeceğim teşekkürler :)
Ben de bu noktadaydım. Her şeyi erteleye erteleye tıkanmıştım. Sonra randevuyu aldım ve gitmeye zorladım kendimi. 6-7 senedir ben kendi kendime videolar izleyerek, taktikler geliştirerek aşmaya çalıştım bu erteleme huyunu. Başlarda ADHD olduğumu bilmiyordum, son aylarda net oturdu, 2 sene önce öyle şüphelenmiştim sadece. Olmadı ben kendi kendime başaramadım. İlaçların uzun vadeli etkisini ben de göze alamıyorum ancak şu an ilaç kullanmadan atlatamayacağımın farkındayım, bir 6-7 sene daha gitsin istemiyorum. Kendi kendime mekanizmalar geliştirip adhd ile yaşamayı öğrenince doktor kontrolünde azaltmayı ya da bırakmayı düşünüyorum.
Hayal kurma bende de çok olurdu. Ana sınıfında bile hatırlıyorum dolaplara bakarak hayallere dalardım :) Mükemmeliyetçilik bende de fazlasıyla var, bu yüzden ders çalışamadım üniversitede pek. Bir plan yapardım illa ki ona uymam lazım, uymuyorsam 0 çalışma bu sefer.
Yüzümle oynama, dudağımı parçalama, elime bi nesneyi alıp onla oynama ya da onu parçalama vardı bende. Dışardan hoş bir görüntü de olmuyor maalesef.
Yukardaki arkadaşa dedim, ben video taktikle halledemedim, senelerim boşu boşuna gitti. Bu konuda ne yapacağım bir üst arkadaşa cevapta, bu aynı cevap metni içinde.