iyi aksamlar herkese, gectigimiz gunlerde dehb (dikkat eksikligi ve hiperaktivite bozuklugu) tanisi aldim. hiperaktivite yok bende sadece dikkat eksikligi var. cocuklugumda farkinda degildim daha yeni yeni farkina vardim.
doktora gittim, gitmeye devam edecegim ancak doktorda da vakit kisitli biliyorsunuzdur. belki burda baska dehb olan vardir diye yazmak istedim. bana onereceginiz kitaplar ve dehb’le mucadele icin uyguladiginiz taktikler var mi? internette arastiriyorum ancak hep cocukluktaki dehb ile ilgili seyler cikiyor.
Kendimde olduğundan ben de son zamanlarda şüphe etmeye başladım.
Ben ki ilkokuldan beri çalışma masasının başından kalkmayan,zamanında okuma rekorları kırmış, liseye kadar üstün başarılarla gelmiş birisi olarak, şuanki çalışma yaşamımda ve bireysel hayatımda resmen beyinsel,ruhsal ve psikolojik olarak dipleri görmekteyim.
Başladığım işleri yarıda bırakmam (spora başlayıp 3 ay gidip bırakma, en çok yapmayı istediğim hobiye başladıktan sonra devam ettirememe,eskiden kitap delisiyken şimdi ise 10 sayfaya zar zor odaklanabilmem).
İnsanlarla olan ilişkilerimde sıkıntılar yaşama, ani öfke patlamaları,dürtüsellik (göz teması kurmaktan kaçınmak mesela bu hastalığın belirtilerinden biriymiş ve sosyal fobi ile çok görülürmüş sizde var mı bu durum)
İnsanlarla iletişimlerde umursamamazlığım çok olmaya başladı ve beni rahatsız ediyo artık.
İlgim çok kısa sürede dağılıyo,şuan tez yazıyorum ama nasıl zul geliyor,çalışmayı o kadar seven eski benden şuan eser kalmadı.
Son 3 yılım böyle, herhangi bir şeyle ilgili çalışmak işkenceye dönüştü.
İşleri erteliyorum (kişisel veya iş yeri) ve bana zarar vermeye başladı üstünden gelemiyorum.
Teşhis kesin olarak koyulmamıştı doktor tarafından ancak bunları okuduğumda bi acaba demedim değil.Çok fazla örtüşüyor belirtileriyle.
Yazın psikiyatriste gidip muayene olmuştum, bu belirtlerle birlikte içimden hiçbir şey yapma isteği gelmiyo diyip anlatmıştım ve majör depresyon tanısı ve dikkat eksikliği başlamış diyip antidepresan başlattıydı bana.Tedaviyi reddetmeyip devam ettirdim halen daha devam ediyo, dopamin üzerine etkili olanlardan yazdı.
Baya fark görmeye başladım,odaklanmama çok iyi geldi ancak bu dehbnin sosyal sorunlarına henüz çözüm olabilmiş değil.
Hala elim kitaplara gitmiyo.
Dehb’nin beyinde etki ettiği yer frontal korteksmiş bu arada, dopaminlerimizin azalmasından mütevellit bünye şaşıyor yani:)
Yalnız değilsiniz,yetişkin dehb çok yaygınlaştı.Ancak kimse gidip tanı alamıyor,o yüzden toplumda bireyler kendilerinde olduklarının farkında değiller bile.
Siz çok şanslısınız,tanıyı doktorunuz koymuş.Tedavisi ilaç ve farkındalıkla mümkün diyorlar.İnşallah bu durum bize engel değil güzel bir farklılık olarak etki eder.Bu durumu avantaja çevirebilir miyiz acaba?
Bitiremediğim ve yarım bıraktığım tüm işlerimi bi sihirli çubukla tamamlamak şuan tek dileğim:) Bir de eski kitap delisi ben’e geri dönebilmek.Ah keşkeee…