- 11 Kasım 2021
- 614
- 571
- 34
Ben online evden çalışan ve yurtdışında yaşayan biriyim. 31 yaşındayım. Hemen hemen hiçbir sosyal ortamım yok. Birkaç arkadaşım var, onlarda benim gibi açıkçası, en fazla yaptığımız haftada bir falan buluşup ya eğlenmeye ya yemeğe çıkmak yada hiç dışarı çıkmamak ama birimizin evinde vakit geçirmek. İnanın o her akşam dışarı çıkan parti, tatil yada aktivite lafını duyunca zıpır zıpır zıplayan kız içimde öldü zaten. Artık daha sakinliği seviyorum. İşte yoruluyorum, hafta içi zaten hiç evden çıkmıyorum. Haftasonuda dediğim gibi ya daha sakin arkadaş içinde vakit geçiriyorum yada çok iş biriktiyse alışveriş temizlik çamaşır yıkamaya vakit ayırıyorum. Duygusal olarak yalnız hissediyorum, hayatımda birisi olsun istiyorum, ama yıllardır dışarıda tanıştığım kimse olmadı
Burada zaten her bir bekar kişinin bir date aplikasyonu vardır herhalde telefonunda. Sanki herkes öyle tanışıyor gibi (en azından benim yaş grubum artık eski sosyal ortamları olmadığı için çaresizce). Benimde var. Birileri ile tanışmak ve denemek istiyorum, ama bir türlü olmuyor olmuyor. Çok değişik bir dönemdeyim, yada bilemiyorum belkide bu iletişim internette başladığı için mi böyle oluyor? Biri ile tanışıyorum 'merhaba nasılsın nerelisin, isminde değişikmiş, instagramın var mı ordan ekleşelim' sorusu ilk. Bu bana -aaah tamam instagramdan ekleşip daha sık görüşmek konuşmak tanımak istiyor- algısı oluşturuyor. Ama yok, amaç başka birşey, ne bilmiyorum ama, herhalde profilimde meme popo, 1-2k takipçi falan görmeyince mi daha fazla konuşmaktan geri duruyorlar? İstisnasız her birinde ilgi sıfır. Kendim ilgi göstermeyi denediğimde oldu - sonuçta yaşadığım yer daha matriarkal bir yer, kadınlar sanki daha baskın ve seçici rolünde- ama o da olmuyor. 'Selam günaydın nasılsın' mesajına 2 gün sonra 'iyiyim çalışıyorum sen nasılsın' cevabı geliyor. 2 GUN SONRA.. .Biraz etkileşimin daha fazla olduğu 2-3 kişi de oldu; Buluştuk date e çıktık ama yine 2-3 günde mesaj atmalar, buluşma teklifi sadece haftada yada 2 haftada bir geliyor. Tanımak yakınlaşmak için çaba sıfır. Bende mi yanlışlık var bilmiyorum? Artık bu çağın erkeklerine tahammül edemiyorum. Sanki sevmek suç, seversek hapse gireceğiz, öyle bir çekince uzak durmaca. Sanki sevgili olsak, kontrat imzalıyoruzda, ayrılınca ben onun boğazına yapışcam sanki öyle bir korku ciddi ilişkiden. Sadece 1-2 hafta bir buluşan, 3-5 günde mesajlaşan iki yabancı flörtöz olarak kalmaya bayılıyorlar.
Şimdi bana belki; amaçları cinsellik aplikasyonlarda medet umma diyebilirsiniz, anlıyorum, tr de yaşayan arkadaşlarımda bunu denediğinde nasıl erkeklerin ilk konuşmada ve buluşmada muamele ettiklerini anlatıyorlar, ama burada öyle bişey söz konusuda değil. Cinsellik kolay zaten herkes için tabu değil. Sadece cinsellik arayan oraya boxerlı, üstsüz fotosunu koyup, boyunu falan yazıyor zaten ahha:) Ki ben onları dahi eleştirdiğimden değil. Kim ne istiyosa onu yapsın banane. Ama ilişki istiyo gibi görünenlerde adapte olmaktan, daha sık vakit geçirip alışmaktan çok kaçınıyor. İlgi hiçbiri göstermiyor. Sevmeye niyetleri yok gibi. Ama ne olacak 30-35 yaşında insanlar 'aooo ben bunu ilk gördüm aşık oldum kalbim pırpır aşığım istiyorum' u yaşıyor mu cidden? Sevgi zamanla olmaz mı? Neden hiç ne şans veriyorlar ne de çaba gösteriyorlar
Burada zaten her bir bekar kişinin bir date aplikasyonu vardır herhalde telefonunda. Sanki herkes öyle tanışıyor gibi (en azından benim yaş grubum artık eski sosyal ortamları olmadığı için çaresizce). Benimde var. Birileri ile tanışmak ve denemek istiyorum, ama bir türlü olmuyor olmuyor. Çok değişik bir dönemdeyim, yada bilemiyorum belkide bu iletişim internette başladığı için mi böyle oluyor? Biri ile tanışıyorum 'merhaba nasılsın nerelisin, isminde değişikmiş, instagramın var mı ordan ekleşelim' sorusu ilk. Bu bana -aaah tamam instagramdan ekleşip daha sık görüşmek konuşmak tanımak istiyor- algısı oluşturuyor. Ama yok, amaç başka birşey, ne bilmiyorum ama, herhalde profilimde meme popo, 1-2k takipçi falan görmeyince mi daha fazla konuşmaktan geri duruyorlar? İstisnasız her birinde ilgi sıfır. Kendim ilgi göstermeyi denediğimde oldu - sonuçta yaşadığım yer daha matriarkal bir yer, kadınlar sanki daha baskın ve seçici rolünde- ama o da olmuyor. 'Selam günaydın nasılsın' mesajına 2 gün sonra 'iyiyim çalışıyorum sen nasılsın' cevabı geliyor. 2 GUN SONRA.. .Biraz etkileşimin daha fazla olduğu 2-3 kişi de oldu; Buluştuk date e çıktık ama yine 2-3 günde mesaj atmalar, buluşma teklifi sadece haftada yada 2 haftada bir geliyor. Tanımak yakınlaşmak için çaba sıfır. Bende mi yanlışlık var bilmiyorum? Artık bu çağın erkeklerine tahammül edemiyorum. Sanki sevmek suç, seversek hapse gireceğiz, öyle bir çekince uzak durmaca. Sanki sevgili olsak, kontrat imzalıyoruzda, ayrılınca ben onun boğazına yapışcam sanki öyle bir korku ciddi ilişkiden. Sadece 1-2 hafta bir buluşan, 3-5 günde mesajlaşan iki yabancı flörtöz olarak kalmaya bayılıyorlar.
Şimdi bana belki; amaçları cinsellik aplikasyonlarda medet umma diyebilirsiniz, anlıyorum, tr de yaşayan arkadaşlarımda bunu denediğinde nasıl erkeklerin ilk konuşmada ve buluşmada muamele ettiklerini anlatıyorlar, ama burada öyle bişey söz konusuda değil. Cinsellik kolay zaten herkes için tabu değil. Sadece cinsellik arayan oraya boxerlı, üstsüz fotosunu koyup, boyunu falan yazıyor zaten ahha:) Ki ben onları dahi eleştirdiğimden değil. Kim ne istiyosa onu yapsın banane. Ama ilişki istiyo gibi görünenlerde adapte olmaktan, daha sık vakit geçirip alışmaktan çok kaçınıyor. İlgi hiçbiri göstermiyor. Sevmeye niyetleri yok gibi. Ama ne olacak 30-35 yaşında insanlar 'aooo ben bunu ilk gördüm aşık oldum kalbim pırpır aşığım istiyorum' u yaşıyor mu cidden? Sevgi zamanla olmaz mı? Neden hiç ne şans veriyorlar ne de çaba gösteriyorlar