Yeni üyelik ve ilk sorum, ama uzun zamandır birçok farklı konu için sayfalarca yorum okudum forumdan. Hep üye olup sormayı düşünüp vazgeçmiştim. Bugün vazgeçmedim..
Sonuna kadar okuyabilen arkadaşların yorumlarını çok merak ediyorum.
Olabildiğince kısa yazmaya çalışacağım. 5 yıllık evliyim. Evlenince eşimin memleketine taşındım. Gayet iyi işim vardı, onu bıraktım. Ne arkadaş ne aile kimsem yoktu orada. Benim her şartta yanımda olacağını falan söylerdi hep. Ama öyle olmadı. Ailesi, hem akrabaları hem arkadaşları hem komşuları herkesin yanında aşağılar beni. Anlamamış duymamış gibi yaptım gece sabahlara kadar ağladım, gözlerim kan çanağına döndü çok defa eşim bir kez bile niye ağladığımı sormadı. Ben de onun haberi olmayan konuları anlatmadım ona hiç. Çok birikince bişeyler bir iki şey anlatacak olsam "biz de böyle yapacak bişey yok" dedi.. Sonrasında hiç anlatmadım.
Bir gün izni olurdu, arkadaşlarıyla gezdi tozdu, bu kızın kimsesi yok beni bekler demedi. Kaç yıl boyunca sadece annesiyle akraba gezmesine gittim. Eşimle bir kez çıkıp oturduğum mahelleyi bile gezmedim. Ki ben çalışan her gün dışarda olan bir insandım. Çok zor ve travmatik bir doğum yaptım. Eve çıktığım ilk hafta odaya yanıma sadece bana kızmak için geldi, niye sütüm gelmiyormuş diye, o larva dikişin vardı, oturup kalkamıyordum ama nasılsın diye sormadı hiç... Aileme söylemedikleri laf kalmadı. Ben kimseye bişey diyemedim, hep sanki suçlu gibi kendimi açıklamaya çalıştım.. Tam bir ezik gibiydim.
Tüm bunlar yaşanırken cinsel ilişkimiz devam ettiği için eşim açısında hiçbir sorun yoktu. Yeni evli olduğumuz için her gece birlikte olmak ister ve olurduk. Ama ben aşırı aşırı soğudum tüm yaşananlardan dolayı. Bana kendimi kıymet ailesi ve kendisinin hizmetini görmeye getirilmiş bir şey gibi hissettirdi. Sırf istediği için ve ben de hayır di-ye-me-diğim için çok isteksiz şekilde ilişkilerimiz devam etti. Taa ki doğumdan sonraki olanlardan sonra ayrılmak istediğimi söyleyene kadar.
Sonra gerçekten çok değişti. Elinden geldiğince her işte yardımcı olmaya çalışıyor, yapmak istemediğim işlerde bana ısrarcı olmuyor, kızımın bakımında yardımcı oluyor. Ailesine karşı beni zor durumda bırakmıyor vs. Gayet iyi bir eş şu an..
Ama benim ona gram güvenim kalmadı. Eğer benim arkamda duran bir ailem olmasaydı, boşanamayacak biri olsaydım ömür boyu bana aynı zorbalığı yapacaklarını düşünüyorum. Bu yüzden şu andaki geldikleri noktanın gözümde kıymeti yok. Çünkü bana değer verdikleri için değil sırf boşanma olmasın diye bu iyi halleri bence.
Esas sorunum ise şu: Cinsel anlamda onsadece ona karşı değl, genel anlamda cinsellikten soğudum. Yani erkek olarak çirkin biri değil, bakımsız değil. Ama ömür boyu birlikte olmasak asla aklıma gelmez, hatta memnun olurum. Ama sırf madem boşanmadık, bari evli gibi olalım diye zorluyorum kendimi. Yaşananları unutmaya çalışıyorum. Şu anki halinin bu soğukluğu haketmediğini düşünüyorum. Ama max 10 gün süreyle 1 -2 günde bir ilişkimiz oluyor sonra yine 1.5-2 ay boş geçiyor. Çünkü ailesi yada kendisiyle en ufak anlaşmazlıkta ilk gözden çıkarttığım cinsellik oluyor. Eşimi yatakta sayısız kez reddetmişimdir bu yüzden. Ama o şu an buna bile bişey demiyor. Kırılıp küsme falan yok, bişey dememişim gibi devam ediyor herşey.
Yani defalarca kez konuştuk, artık eskileri aşalım, ben değiştim, hatalarımı anladım ,artık bir düzenimiz olsun diyor.
Ama ben bu kısır döngüden nasıl çıkacağım bilmiyorum. Boşanmayı düşünmüyorum. Ama sağlıklı bir evliliğim de yok.
Hiç kötü şey yaşanmamış gibi olsun istiyorum, bu isteksizliği nasıl aşabilirim. Sağlıklı bir rutinim olmasını nasıl sağlarım ?
