Komşu sevmemekten ziyade komşuluk iliskisi sinirlarinda sorun oluyor bence. Ben de komşu sevmedigimi dusunmeye baslamistim uzun yillar Turkiyede yaşaya yaşaya cunku yillarca oturdugum yerde bir tane komşum olmadi en fazla merhaba filan kucuk sohbet bile olmazdi eksikligini de hissetmedim ama bir kaç ay önce taşindigimiz yepyeni bir ulkede komşularim oldu :)
Ha samimiyet diye paldir kuldur birbirimizin evlerine girmeye calismadik ilk gunlerden ama ayak ustu veya disarda muhabbetler oluyor.
İşim düşse yardim istemek icin asssiirii samimi olup devamli ev oturmasi yapmamiza gerekte yok biliyorum ki yardimci olurlar. Atiyorum kedime birilerinin bakmasi gerekse rica etsem kabul ederler. Ben de yaparim.
Ama Turkiyede asiirii samimi olmadigim insana kedime bak diyemem zaten bakmazlar
bi de güvenemezdim.
Bence komşuyu ve arkadaslari herkes sever ama komsuluk ve arkadaslik anlayiş toplum geneline uymayinca istemli yalnizlik sevmeye basliyor insan.
. İlkokuldan üniversiteye kadar gittiğim okullardan, çalıştığım zibilyon tane iş yerinden, yaşadığım farklı sitelerden mahallelerden arkadaşlarım, komşularım var. Hatta bir ilkokul arkadaşımla aynı iş yerinde çalışıyoruz şu an. O kadar iç içe geçmiş bir çevrem var. Yine de kafama uyan komşularımı, iş arkadaşlarımı hayatıma alıyorum hala.
böyle olunca da bir şey denmiyor şaşırdım kaldım açıkçası . Çıktım sabah bi güzel temizledim detaylı merdivenleri 
