Merhaba Arkadaşlar,
Henüz 3 aylık evliyim. Eşim işi gereği sık sık şehir dışına çıkıyor. Genellikle ayda 10- 15 gün evde olmuyor. Son iki ayda ise ayın 3 haftası evde yoktu neyse problem olan bu değil sonuçta ben eşimi seviyorum ve bunu bilerek evlendim.
Eşimin ablasının 2 yaşında bir bebeği var. Eşim ise yeğeni annesi ve ablasına aşırı derecede düşkün. Ve onlarda bunun farkında olup eşimi kullanıyor. Hatta ablasi kendi agziyla enayidir o bile dedi. Biz istanbulda yaşıyoruz ve görümcem de istanbulda, normalde kayinvalidem ve kayın pederim ise şehir dışındalar ancak görümcem çalıştığı için 2 senedir annesi istanbul da çocuk bakıyor babası memlekette. Her işlerine benim eşim koşuyor. Annesi memlekete gidecek 6 saat kadar uzaklıkta eşim sabah götürüyor akşam dönüyor. Annesi bi yere gidecek hemen eşime söylüyor. Ben zaten 3 aydır eşimin yüzünü zor görüyorum. Asla ablası ve eniştesi hiçbir şekilde annesinin bir işine koşmuyor ve bu beni çok sinirlendiriyor. Kayinvalidem onların çocuğuna bakmak için burada. Oncelikli olarak Onların ihtiyaçlarını karşılaması gerekmez mi ? Annesi tabi ki ihtiyaclarini karsilayacak ama enayi yerine konmak cok daha farkli. Her neyse zaten eşim 3 haftadır evde yok cuma günü akşam geldi. Anneanesi ise rahatsız ankarada teyzesi ve dayisi bakiyor 2 hafta önce de ankaradalardi bu durum için. Neyse annesi annemi göremiyorum diye ağlıyormuş görümcem de pazar pazartesi çalışmayacakmış eşim pazar günü günübirlik ankaraya götürecekmiş, günübirlik ankaraya otobüsle gidemezmiş ee git 2 gün kal madem 2 gün rahatsın. Ama yok diğer teyzesi de istanbul da pazartesi o çalışıyormuş onunla birlikte bi kaç saat görüp gelecekmiş ulan zaten bu adam 3 haftadır sürekli yollarda yorgun, cuma günü akşam gelmiş cumartesi ofiste bu ne prenseslik ya hadi gectim bunlar yeni evli birbirini goremiyorlar diye dusunmuyorsun oglunu da mi dusunmuyorsun haftaiçi gündüz ben calisiyorum zaten. Bu arada ablasıyla evlerimizin arası arabayla 1 buçuk saat ama annesi kazagim yok beni alışverişe götür diye bile eşimi arıyor, hastaneye gidecek hastane ablasına çok yakın eşimi arıyor beni hastaneye götür diye kızından ve damadından hiçbir şey isteyemiyor onlarda demiyorlar hiç anne saçmalama ta ordan çocuğu mu çagiriyorsun biz hallederiz diye. bu nasıl bir psikopatlik anlamadım ben olsam dakka bakmam çocuklarına. Ama ne eşim ne annesi kimse bu durumdan şikayetçi değil görümcem ve eşi de maaşallah prensesler gibi her işleri yapılıyor. Eşim gittiği şehirlerden meşhur şeyler alıyor bizim evimize ne alsa aynısından onlarada mutlaka alıyor ve ben cidden artık bunaldim. Eşim ve eniştesi birlikte dışarı çıkıyorlar çocuğun biseye ihtiyacı oluyor görümcem kendi kocasını değil benim eşimi arıyor gelirken şunu da aliversene diye kayinvalidem de aynı şekilde. Herşeyi geçtim ben bunları söylediğimde esimle kavga ediyoruz asla kullanıldığının farkında değil. Benim sınır olduğum nokta annesinin değil aslında dolaylı olarak ablası ve eniştesinin işi yapılmış oluyor. Onlar rahat ettikten sonra kimsenin hiç bir şey umrunda değil. Ayrıca annesi ve ablasında benimle güç savaşı içindelermiş gibi hissediyorum. Sanki evet sen varsın ama biz daha on plandayiz bak gördun mu der gibiler. Ama bunlarin esime olan duskunluklerinden oldugunun farkindayim kisisel algilamamaya calisiyorum ama esimi enayi yerine koyup beni hice saymalari beni ve evliligimizi simdiden cok yipratiyor. Esim her zaman onlara hak verip benimle kavga ediyor. Kayın pederimi çok seviyorum. Kayinvalidem ve görümcem yüzünden o da memlekette yanlız bende burada. Aslında hakkını yememeyim kayın validemi de sever gibiyim ona kadar ne kaynanalar var diyorum. ancak bu durumlar olmasa daha çok sevecem. Daha anlatılacak çok şeyler var aslında durumlar çok daha derin ancak buradan bu kadar oluyor işte. Öyle düşünün ve bana bir akıl verin. Bu arada 3 ayda eşimle baş başa yaptığımız tek aktivite bir kez sinemaya gittik ve eşimde benimle ilgilenememekten sikayetci değil varsa yoksa annesi ablası yeğeni.