yemek seçen ev halkı ve bana güzel davranmayan cocuk

Ama bu söylediğiniz insan doğasına aykırı. Hayatta kalma içgüdümüz var.
Hic yemiyor degil tabi ki. Istahsiz bebekten bahsediyorum. Istah surubu iciyor ona ragmen acikma belirtisi hic yok. Nadiren kendi kendine mama istese bile 2 lokma yiyor sadece. Tirnaklari beyazlamaya basladi. Doktor randevumuz var yakinda, kan degerlerine bakilacak. Burada kimseden tavsiye de istemiyorum, cunku denenecek her seyi denedim. Yemek yemeyi sevmiyor. Yapisi bu artik kabullendim. Ama kabullenmekle olmuyor iste, yetersiz beslenmenin sonuclari var, bebekten bahsediyoruz cunku. Yemezse yemesin deyip rahat olamiyorum.
 
Evet, bebem 1.5 yasinda, pesinden kosturmuyorum, agzina tikistirmiyorum cunku kostursam da yemiyor. Zorlamiyorum, saatlerce ac kaliyor yine yemiyor. Bebeginizin yeterince beslenememesinin ne kadar yorucu ve endise verici bir sey oldugunu bilmeden dalga gecer gibi yaziyorsunuz yine. Oyle ezbere konusmakla olmuyor bazi seyler.
Benim annem anne değilmiş demek ki ne diyeyim...
 
Neden? Güçlünün zayıfı terbiyesi işte. Ne farkı var?
Mantiken bile ayni degil ki, yasli diye insanlar cocuk gibi sacmalamaz. Kimse anne babasina durduk yere oyle davranmaz kendi cocukken siddet gormus olsa bile çünkü yillardan beri aktarilmis turk aile toplum duzeninin genlere sirayet etmis kaliplari var. Dedigin sey pratikte olmayacak bisey. Ha yapan vardir ama istisna. Koca koca oglanlar annesi vurunca annesine mi vuruyor nerde gorulmus boyle bisey. Ben dan dun geçirmekten bahsetmiyorum ayrica kolunu tutarsin sertce poposuna vurursun ne bileyim. Ruhunu incitmeden ama duzgun durmasini hatirlatacak fiziki seylerin bagirmaktan cok daha faydali olacagina eminim. Zan zan bağıran kadinlar görüyorum bostan yere yoruyorlar kendilerini. Laf anlamayana fiziki eylem sart.
 
Benim annem anne değilmiş demek ki ne diyeyim...
Bu cikarimi nasil yaptiniz? Ben her cocuk ayni degil, her yontem her cocukta ise yaramiyor diyorum. Konuyu carpitarak ne yapmaya calisiyorsunuz? Herkesin tecrubesi farkli, anlamamakta israrciysaniz sizin bileceginiz is.
 
Bizim evde yemeği ben seçerim, bu huyumun çocuğuma geçmemesi için de elimden geleni yaptım.
Yemeyen çocuk nasıldır bilirim.
Bebeklik çağında, 3 yaşa kadar her şeyi denedim; şekilli tabaklar (Elmadan dinazor bile yaptım), seçtiklerini sevdiği hale getirmeler (Yumursa sarısı seçerdi, krep içine karıştırır tadını değiştirirdim; maydanoz, ıspanak vb seçerdi, çörek-kek içine karıştırırdım, sebze sularını makarnalara-pilavlara çektirirdim vb klasik annelik şeysileri), sokaklarda gezerek yoğurdunu- badem fındık fıstığını ancak yerdi dikkati dağılacak da ağzına katacağım, ödüllendirme denedim ki köpek eğitmek gibi geldiğinden hoşlanmadım, pek işe de yaramadı zaten, aç da bıraktım "Acıkınca yer" diye. Yemedi. İnatla yemedi, bir çocuğun bir gün sabahın akşamına full aç gezebildiğini öğrendim. Artık açlıktan uyuyamaz hale gelir mızırdanırdı, kuru ekmek kemirirdi yine de yemezdi.

Tableti-tvyi koydum önüne öyle yedirdim bi süre napim, çocuğun karnına vitamin girsin, tatlara alışsın diye.
Şimdi nasıl yiyor; "Yemek bu, başka yok, yersen yedin, gece ekmek de yok, tabletini de vermem oynatmam, oturursun aç aç karın ağrısıyla" diyorum, hoop hiza.

Biraz sertlik gerekiyor, kim ne derse desin öyle hep "Aman kuzumun psikolojisine şey mi olacak" hayır. Benimki 4.5 yaşında otorite tanıyor, "Yemezsen kafan çalışmaz, oyunlarını berbat oynarsın" da diyorum, "Vücudunda şuralara şunlar gerekli, yemezsen kasların kemiklerin güçlenemez kırılır o kolların bacakların sonra" da diyorum, evet; öyle gökkuşağı altında kelebeklerin uçuştuğu cennet kırlarda değiliz kemiği de kırılır kası da yırtılır mankafa da olur adam akıllı beslenmezse, bilsin, vücuduna iyi bakmalı ve bu sorumluluğa iyi hazırlanmalı; 8 yaşa kadar sizin çok daha iyi yol almış olmanız gerekiyordu yemek mevzunda da otoritede de.

Huyu çekti oldu yok, benimkinde kalmadı o huylar; budadım.
 
Mantiken bile ayni degil ki, yasli diye insanlar cocuk gibi sacmalamaz. Kimse anne babasina durduk yere oyle davranmaz kendi cocukken siddet gormus olsa bile çünkü yillardan beri aktarilmis turk aile toplum duzeninin genlere sirayet etmis kaliplari var. Dedigin sey pratikte olmayacak bisey. Ha yapan vardir ama istisna. Koca koca oglanlar annesi vurunca annesine mi vuruyor nerde gorulmus boyle bisey. Ben dan dun geçirmekten bahsetmiyorum ayrica kolunu tutarsin sertce poposuna vurursun ne bileyim. Ruhunu incitmeden ama duzgun durmasini hatirlatacak fiziki seylerin bagirmaktan cok daha faydali olacagina eminim. Zan zan bağıran kadinlar görüyorum bostan yere yoruyorlar kendilerini. Laf anlamayana fiziki eylem sart.
Çocuğun da ruhu incinir. Çocuğun da gururu vardır. Mantıken de aynıdır. Çocuğa “fiziki” müdehale de yaşlıya fiziki müdehale de aynıdır. Çünkü ikisinde de karşıdaki kişi karşı koyamayacak kadar zayıftır. Hatta çocuk daha zayıftır. Onu itip kakan, hakaret eden anne babasından başka gidecek kimsesi yoktur.
 
Ya kusura bakmayın ama siz çocuğunuzun elinde oyuncak olmuşsunuz. Kim anne kim çocuk belli değil. Çok geç bile kalmışsınız üstünde otorite kurmak için çocuğunuz sizi ciddiye almıyor ki. Ayrıca babasına çektiği için böyle davranmıyor, babasından gördüğü için böyle davranıyor. Huyla veya genetikle ilgisi yok, şımarıklık sadece yaptığı, gördüğünü uyguluyor çocuk. Baba onu yemem diyebiliyorsa çocukta aynısını yapıyor. Küçükken bende çok yemek seçerdim ama babam da yemiyor derdim hep. Şimdi her şeyi yiyorum babam hala aynı seçmeye devam ediyor.

Ayrıca çocuğa sabah ne yersin diyip bir saat düşünmesini beklemek nedir, bu forumda daha ne konular göreceğim acaba? Önüne geleni yer yemiyorsa kendi bilir. Benim kızım 5 yaşında önüne gelen yemeği yemezse aç kalacağının bilincinde. Çocuğunuz sizi parmağında oynatıyor. Yemek seçmekten çok daha ciddi sorunlarınız var.
 
Ay arkadaşım ne yapmışsın sen hem kendine hem kızına (hem de eşine). Bırak açlıktan ölmez kimse. Saat koy. Bir de yemeğe bir alternatifin olsun. Mesela çorba veya pilav. Dilediğini yiyebilirsin de. Yemem derse atıyorum akşama kadar (4-5 saat sonrası) başka yiyecek hiçbirşey yok de. Ama sözünün arkasında ol. Esneme. Şu oyun saatimiz de, 30 dakika yeterli. Bir dakika bile geçirme. Sen ebeveynsin, kızın değil. Tecrübe etmiş biri olarak diyorum bağırış çağırış ağlamalara pirim verme. Birşey istemiyor diyelim ve kendini yerlere attı. Bağırırken seni duyamıyorum. Bağırman bittiğinde ve konuşmaya hazır olduğunda buradayım de ve işine devam et. İsterse yarım saat anıra anıra ağlasın bağırsın hiç ne var bile deme. Bak bunu 1-2 hafta yap. Baktı ki bağırarak işler çözülmüyor, gelip konuşacak.
Eşin denecek şahsiyete ne desem bilemedim. Bırak arkadaşım yemesin. Yemek yemesin, o cevizi yemesin. Ama sakinken al karşına konuş. Bunaldığını desteğe ihtiyacın olduğunu bazı haftalar bir çay bile demlese, bir bulaşığı makineye kaldırsa ne kadar mutlu olacağını.
 
Bu bi fact degil mi ama. Ilkokulda ortaokulda lisede ogretmeninden fiske yemeyen var mi? Dayak atmaktan korkan ogretmen mudure götürür müdür doverdi sahiden de :) savunulcak bi yani yok da boyleydi yani. Hic sevmem ogretmenleri o yuzden. Cocuklugumuz travma :) ama anne ya da babadan en azindan birinden korkmalı cocuk yoksa buyuyunce hic zapdolmaz.
Ben eğitim hayatım boyunca bir fiske bile yemedim öğretmenlerimden.
48 yaşındayım.
Beni yetiştiren, sevgiyle, şefkatle eğitip, öğreten öğretmenlerimi model aldım ve çok şükür ben de merhametli bir anne ve öğretmen oldum.
Çocuk ebeveyninden çekinmeli, yetişklnin belli bir otoritesi olmalı demek başka şey, ‘senin kızın şımarık, çarp ağzının ortasına, dayak cennetten çıkma’ deyip şiddeti teşvik etmek başka.
Hele bunu eğitimci olduğunu iddaa eden biri bir eğitim/terbiye modeli olarak öneriyorsa buna hep bir ağızdan, en sert şekilde itiraz etmeliyiz diye düşünüyorum.
Çocuklar korkutulup sindirilmemeli, 2,5-3 yaş itibariyle olumöu bir tutumla konulmuş sınırları öğrenmeli ve uyması için yetişkin tarafından yönlendirillip teşvik edilmeli.

Dayak ve ceza bir eğitim yöntemi değildir.
Aksini savunan ya gerçekten eğitimci değildir
ya da merhametsiz ve eğitimini aldığı hususları içselleştirememiş, iç dünyası karışık biridir.
Üçüncü bir şık varsa da ben bilmiyorum.
 
Son düzenleme:
Şuanki yaşadığınız buhranı o kadar iyi anlıyorum ki inanın bende aynı durumdayım üzerine aile içi problemlerim var ve en önemlisi de özel bir bebekle uğraşıyorum. Emin olun bu konularda yalnız değilsiniz.

Siz fazla hizmetkar davranıyorsunuz. Herkesin her isteğine yetişmek zorunda değilsiniz sizin elinize bakan bir bebek var en önemlisi o.
Kızınız da artık 8 yaşına gelmiş neyin ne olduğunu en azından algılayacak durumda. Sizin bu durumunuzdan faydalanıyor gibime geliyor. Ne istersin diye sormak yerine evde ne varsa hazırlayıp oturun sofraya. Gelen gelir gelmeyen de kendi bilir. Kimse açlıktan ölmez merak etmeyin.

Bende çok yemek seçen bir çocuktum. Hatta evlenene kadar da devam etti. Ne annem ne babam yemem konusunda baskıda yapmadılar. Annem kafasına göre yemek yapıyordu, sofraya buyur ediyordu gitmesek dahi o sofra yiyenlerle kurulup kaldırılıyordu.

Hatta birgün babam yemek yemiyorum diye beni doktora götürdü. Doktor da yemek yemeseydi ayakta duracak dermanı kalmazdı demekki yendiği bir şeyler var dedi.

Bence biraz akışına bırakmanın zamanı gelmiş. Modunuz şu olsun “yemek var yiyen yesin yemeyen babasının p...knu yesin.🤪
 
Sevgili A alonedark18 ,biraz yüz versem kızım aynı sizinki gibi olur. Ki eşim yorgun, hasta değilse hayatta hizmet beklemez. Sen yemek yaptın yoruldun der bulaşığı, çayı kahveyi o halleder. Kızım bana niye krep yapmıyorsun diye atarlandığında senin hizmetçin mi annen düzgün konuş diye uyarır. Birbirimizle sürekli lütfen ve teşekkür ederim kalıplarını kullanarak konuşuruz, küçükken kızımda öyleydi şimdi tam bir davar. Ne oldu bu çocuğa ne kaçtı içine diyoruz bazen.

Sabah kahvaltı için çağırdığımda yine mi yumurta ben bunu yemem dediğinde tamam, kirlenmeden tabağını kaldırırmısın, boşuna iş çıkmasın bana diyorum, ısrarcı olmadığımı görünce oturup yiyor. Haftasonları sabah kalktığımızda yumurta dışında özel bir şey istiyorsan gelip bana yardım etmelisin diyorum, ediyor. Ama bunu her seferinde söylemem gerekiyor, hayatta kendi akıl etmez. Bende söylemiyorum bazen, her seferinde hatırlatamam sana çok istiyorsan sen düşünebilmelisin diyorum. Ama işte davarlık kanında var, kime çektiğini bir çözebilsek. Yontulmuşu bile sinir bızucu inanın. Ben açıkça söylüyorum çoğu zaman, seni aç bırakmıyorum, daha fazlasını yapamayacak kadar yorgunum, bana yardımcı olman lazım diye. Bazen anlıyor yardım ediyor bazen banane ben daha çocuğum diyor. Benim kızda 9 yaşında, bu yaşlarda artık kendi sorumluluklarını almaya başlamalılar, siz yıprandığınızla kalırsınız böyle devam ederseniz. Çamaşırlarını sepetle odasına koyuyorum yerleştirsin diye, sepet 1 hafta odada kalıyor. Önceden kızıp kendim yapıyordum şimdi hiç umursamıyorum. Sevdiği kıyafetlerini sorduğunda sepeti boşaltmadığın için yenilerini yıkayamadım, kirli maalesef diyorum sepet boşalıyor. Böyle kolay anlatıyorum ama bu aşamaya gelmek çok zor oldu. Ben uzman desteği aldım, adım adım planladık, kuralları kızıma anlattık ve uyguladık. Benim için zor bir dönemdi ve eşimin, kızımın bana yardım etmesi, hayatımı kolaylaştırmak için omzumdaki yükleri hafifletmeleri gerekiyordu. Eşinizin ilk aşamada tavrını değiştirmesi lazım, isyan mı edersiniz cinnet mi getirirsiniz bilemem. Ama bu tempo çok dayanılır gibi durmuyor.
 
birak ne yerse yesin, aç kalınca yer zaten diyemeyeceğim çünkü kendim de öyle yap(a)miyorum.

bir kere iştahsız cocuk anne baba için gerçekten zor ama iştahsızlık bizzat bunu ceken için de zor. ben de çok iştahsız bir çocuktum. annem zorlardi et yiyeyim diye, o etin ağzımda büyümesi dun gibi aklımda. yutamazdim, niye bilmiyorum ama çiğner çiğner çiğnerdim o da cignedikce buyurdu. çok utandigimi zorlandığımi hatirliyorum. patlıcani da yiyemezdim mesela. vardi boyle takıntılarım. tabi 80ler çocuğuydum, kimse farklı yemek de yapmazdı, öyle böyle buyudum. simdi hiçbir yemeği secmem. hatta cocukken bunun nesini yiyorlar dediğim şeyleri bile severek yerim. cocukken tat alma duyusu mu koku duyusu mu daha cok çalışıyordu bende. patlıcandan acı kekremsi bir tat gelirdi. artik onu almıyorum. baklava öyle şekerli gelirdi ki bir avuç kesme şekeri yemekten beter gibi, şimdi gayet yerinde.

ama bu demek değil ki ipler onun elinde olsun, her şeyi o secsin. üç cocugum var, biri bebek. büyükler maalesef ki annelerine çekmişler. ben çözümü soyle buldum. illa iki çeşit yemek oluyor ya bazen üç. bir çeşidini onların sevdikleri birsey yapiyorum. sevmediklerinden az yiyorlar diğerinden cok. ama illaki sevmedikleri de az da olsa yenecek. öyle öyle büyük kizim bayağı sebze sevmeye başladı. asla yemedikleri şeyler de var, ve o konuda ısrarcı olmam. kusacak gibi oluyor zaten anne babalar onu anlar. bence o kadar eziyete de gerek yok. belli ki sevmiyor cocuk. küçük kizim karnabahar sevmez mesela, büyük kizim da mantar. bunun dışındakileri az da olsa yiyorlar.

bir de suyunu al diyorsunuz, ne oluyor sonrasında. ben mesela hiç takip etmem, sonrasını. kimi anneler söylene soylene de olsa o isi yapıyorlar. o zaman o soylenmenin pek manası kalmıyor. mesala anne elma kesermisin dedi kizim, yıkayıp ısırarak yiyebilirsin derim. sonra yemiş mi yememiş mj takip etmem. cok yakınından biliyorum o çocuk elmayı almamışsa söylene söylene keser de yedirir içi rahat etmez. o zaman da cocuk pek umursamiyor. zaten eninde sonunda annem yapacak diye.
 
Benim oğlum da bazı yemekleri yemiyordu yaşı büyüdükçe o sevmediği yemekleri de yemeye başladı.Ama ben zorlamadım menümü ona göre de yapmadım.Bence size karşı tavırları hoş değil önce onu düzeltmekle başlayın işe.Kırmadan incitmeden ama ciddiyetle..Belki ceza ile ama sizin onun annesi olduğunun üstüne basa basa..Allah yardımcınız olsun.
 
Cinsellik konusunda araştırdığınızın çeyreği kadar çocuk eğitimi konusunda mı araştırsanız acaba birazcık. Eğitimci olmamız eğitimden anladığımız anlamına gelmiyor her zaman. Biraz okuyup araştırması, önce kendini eğitmesi lazım insanın.
Öyle ölmez füze at 😌
 
Bu bi fact degil mi ama. Ilkokulda ortaokulda lisede ogretmeninden fiske yemeyen var mi? Dayak atmaktan korkan ogretmen mudure götürür müdür doverdi sahiden de :) savunulcak bi yani yok da boyleydi yani. Hic sevmem ogretmenleri o yuzden. Cocuklugumuz travma :) ama anne ya da babadan en azindan birinden korkmalı cocuk yoksa buyuyunce hic zapdolmaz.
Öğretmenlerden dayak yediğiniz için travmanız var, öğretmenleri sevmiyorsunuz ama dayağı savunuyorsunuz...
 
Çok iyi bir eğitimci olarak bilinirim çevremde kolay kolay da çocuk dövmem rahat olun. Ayeıca halen eğitim alıp kendimi geliştirmeye de devam ediyorum. Yalnız bu durum normal sınırların çok çok üzerinde, hepimiz insanız, benim çocuğum karşıma geçip bana su getir, benimle oyun oyna, onu yemem şunu yap diye emir vermeye kalkarsa kesinlikle dayak yer. Ki diyemez çünkü asla o kadar taviz vermedim. Ha bu söylediğim de sabah akşam dövün falan demek değil. Sadece şoka girsin karşındakinin kim olduğunu hatırlasın diye olur.
Konu sahibi çok sabırlı allahtan, pedagoğa gidecek.
Çok iyi bir eğitimci olarak mı biliniyorsunuz? Hayal dünyasında mı? Zira eğitimin e si yok sizde:işsiz:
 
Çok iyi bir eğitimci olarak bilinirim çevremde kolay kolay da çocuk dövmem rahat olun. Ayeıca halen eğitim alıp kendimi geliştirmeye de devam ediyorum. Yalnız bu durum normal sınırların çok çok üzerinde, hepimiz insanız, benim çocuğum karşıma geçip bana su getir, benimle oyun oyna, onu yemem şunu yap diye emir vermeye kalkarsa kesinlikle dayak yer. Ki diyemez çünkü asla o kadar taviz vermedim. Ha bu söylediğim de sabah akşam dövün falan demek değil. Sadece şoka girsin karşındakinin kim olduğunu hatırlasın diye olur.
Konu sahibi çok sabırlı allahtan, pedagoğa gidecek.
Dayağı savunan eğitimci de ilk defa gördüm, ey kk sen nelere kadirsin :27:
 
Back
X