Yatalak aile büyüğüne bakmak

ztzt2

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
29 Eylül 2024
33
13
24
Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
 
Bence anneniz bencilce degilde vicdan duygusu ile aceleci davranip yalnız basina ustlenmis. Diger kardesleri ile ortak bakilmali kesinlikle. Atiyorum bir ay onda bir ay digerinde gibi. Allah kimseyi elden ayaktan dusurmesin, kimseyi bakima muhtacta etmesin, bakmak zorundada birakmasin. Amin. Hepside cok zor.
 
Evlatlik böyle birşey herşey mantıkla yapılsa annelerde bakmaz evlatlarına annen doğru olanı yapmış bakabilecek seviyede deyse bakmalı benim annemde yaşlı neneme bakıyor içimiz çok rahat o bakmak istedi diğer kardeşler zengin o baksın demedi elinden geleni yaptı canım annem
 
Bence anneniz bencilce degilde vicdan duygusu ile aceleci davranip yalnız basina ustlenmis. Diger kardesleri ile ortak bakilmali kesinlikle. Atiyorum bir ay onda bir ay digerinde gibi. Allah kimseyi elden ayaktan dusurmesin, kimseyi bakima muhtacta etmesin, bakmak zorundada birakmasin. Amin. Hepside cok zor.
Evet çok zor bir şeymiş gerçekten. Diğerleri bakamayacaklarını söylüyorlar maalesef. Annem de ben bakarım dedi ama bakacak durumda değil kendisi psikolojik olarak. Üstelik bizi de bu duruma sürüklüyor.
 
Ve senin karışma hakkın yok babanın olabilir ama bazı konular vardır kesin sınırlar vardır bazı konularda tartışmaya kapalı mesela benimde annem hastalandı hiç eşime sormadım direk aldım geldim iyileşene kadar baktım biraz vicdan lazım size
 
Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.

Bir yetişkin için annesinin babasının yaşlandığına elden ayaktan düştüğüne tanık olmak, onu kaybetmek çok kötü bir süreç. Annenin dedene bakması belki annene iyi gelebilir, evet zorlar, ama bu süreç, babasının yanında olmak kendisine vicdanen iyi hissettirebilir.

Annenler kardeşleriyle küsler ama anne-baba ile küs değiller, bir orta yol bulabilirler, düzenli aralıklarla bakabilirler. Annen şimdilik kısa bir süre için dedene onların evinde bakabilir. Sizde de bakabilir kısa bir süre. Sen dedenden sorumlu değilsin, en başındsn bakım konusunda yardımcı olamayacağını söylersin. En kötü kütüphaneye gider dersini çalışırsın. 24 yaşında birisi sınava çalışacağını bahane ederek bu konuya olumsuz bakmamalı.

Kısa süre için annen bırak baksın dedene, onlarda kalsın 2-3 hafta, bir denesin kendisini, veya size ara ara misafir olarak gelsinler.
 
İstememenizi ve üzülmenizi anlıyorum, fakat karışma hakkınız olduğunu düşünmüyorum
Ama bence sorması gerekirdi. "Babamı bizim eve getirsek. Ben baksam nasıl olur? Siz ne düşünürsünüz..." demesi gerekmez miydi?
Ben yine de ona "Tabii ki karar senin ama bence acele karar verme." dedim
 
Bir evladın babasına bakmak istemesinden daha doğal bir şey olamaz.Eğer kendiniz de bu bakım işlemine dahil edileceğinizden çekiniyorsanız annenizle açıkça konuşun hiçbir şey yapmak istemiyorum diye.Dedeniz gürültü mü yapıyor ki kpss çalışmanızı nasıl etkileyebilir anlayamadım ben.
 
Evlatlik böyle birşey herşey mantıkla yapılsa annelerde bakmaz evlatlarına annen doğru olanı yapmış bakabilecek seviyede deyse bakmalı benim annemde yaşlı neneme bakıyor içimiz çok rahat o bakmak istedi diğer kardeşler zengin o baksın demedi elinden geleni yaptı canım annem
Değil maalesef. Annem psikolojik olarak çok ağır depresyonda. Kaldı ki vücut olarak da çok iyi durumda değil.
 
Evet çok zor bir şeymiş gerçekten. Diğerleri bakamayacaklarını söylüyorlar maalesef. Annem de ben bakarım dedi ama bakacak durumda değil kendisi psikolojik olarak. Üstelik bizi de bu duruma sürüklüyor.
Bakamayiz deme haklari yok ama.. anneniz neden bunu kabul ediyor?
 
Ama bence sorması gerekirdi. "Babamı bizim eve getirsek. Ben baksam nasıl olur? Siz ne düşünürsünüz..." demesi gerekmez miydi?
Ben yine de ona "Tabii ki karar senin ama bence acele karar verme." dedim
Tabii ki fikrinizi alması hoş olurdu, fakat olumsuz cevap verseniz ne olacak, tamam ben de almayayım mı diyecek.

Böyle bir durumda kalsam kardeşlerimin tavrına bakmam, daha iyi bir çözüm bulana kadar yanıma alırım ve aile bireylerimden de destek beklerim.
Çünkü adı üstünde, aile.

Ayrıca kaldıramaz diyorsunuz, belki de diğer türlüsünü kaldıramayacak, hep mutsuz olacak.
 
Bir yetişkin için annesinin babasının yaşlandığına elden ayaktan düştüğüne tanık olmak, onu kaybetmek çok kötü bir süreç. Annenin dedene bakması belki annene iyi gelebilir, evet zorlar, ama bu süreç, babasının yanında olmak kendisine vicdanen iyi hissettirebilir.

Annenler kardeşleriyle küsler ama anne-baba ile küs değiller, bir orta yol bulabilirler, düzenli aralıklarla bakabilirler. Annen şimdilik kısa bir süre için dedene onların evinde bakabilir. Sizde de bakabilir kısa bir süre. Sen dedenden sorumlu değilsin, en başındsn bakım konusunda yardımcı olamayacağını söylersin. En kötü kütüphaneye gider dersini çalışırsın. 24 yaşında birisi sınava çalışacağını bahane ederek bu konuya olumsuz bakmamalı.

Kısa süre için annen bırak baksın dedene, onlarda kalsın 2-3 hafta, bir denesin kendisini, veya size ara ara misafir olarak gelsinler.
Evet kütüphaneye gitmeyi düşündüm ben de ama annemi yalnız bırakabileceğimi sanmıyorum maalesef. Dediğim gibi zaten psikolojik olarak iyi bir durumda değil. Dedem de kolay biri değil. Demans hastası ve sürekli benim paramı çalıyorsunuz, sizi öldüreceğim gibi şeyler söylüyor. Bazen etrafındaki kadınları taciz ediyor. 7/24 bunlara maruz kalmak annemi daha da yıpratacak eminim. Dolayısıyla ailemizi de etkileyecek.
 
Anneniz tedavi görüyor mu?

Tam tersi durum da anneniz için çok iyi olmayabilir. Kendimden örnek vereyim annem şu an hastanede bi tedavi görüyor. Ben gidemiyorum çünkü yaklaşık 8 aylık hamileyim ve kendim de aşırı iyi durumda değilim refakatçi koltuğunda 2 büklüm yatmak vs bana da kötü gelecek, yardım da edemeyeceğim. Başka akrabamız da yok. Annem şu an ihtiyacını görüyor, çok ciddi değil durumu idare edebiliyor ama edemediği durumda bakıcı düşünüyorum ve bunu düşünmek bile uykularımı kaçırıyor benim, ha bakınca elimden gelen başka bi şey yok ama evlat olarak sorumluluklarımı yerine getiremiyormuşum gibi hissediyorum. Anneniz işi bakıcıya bıraksa iyi olacak diye bi şey yok yani, daha da kötü hissedebilir durumu daha kötüye gidebilir.

Kardeşleriyle anneniz konuşmuyor ama bu insanlar dedenizle de mi konuşmuyor ki? Hasta olan anneniz değil neticede, kendi babaları, bi şekilde sorumluluk alsalar iyi olur. Ha almıyolarsa da annenizi bağlayan bi şey pek yok maalesef, siz sadece beni dahil etme bu bakıma dersiniz en kötü ya da annenize destek olabilecek bi yardımcı (temizliğe vs) getirebilirsiniz ayda 2-3 böylece onun da yükü hafifler
 
Anneniz muhtemelen daha önce bakıma muhtaç biriyle yan yana bile gelmedi.

Babama ben bakarım tavrı evlat olarak çok makul ve takdir edilesi ama bakım verenin psikolojisi, fiziki dayanıklılığı bakıma muhtaç kişinin ihtiyacı olan bakıma erişmesi için çok önemli. Bu yüzden anneniz uygun kişi değil bence de.

Dedeniz yine sizde kalabilir ama mutlaka profesyonel destek alarak, diğer aile bireylerinden maddi-manevi yardım alarak süreci yönetmeye çalışın.

Acil şifalar diliyorum.
 
Bir evladın babasına bakmak istemesinden daha doğal bir şey olamaz.Eğer kendiniz de bu bakım işlemine dahil edileceğinizden çekiniyorsanız annenizle açıkça konuşun hiçbir şey yapmak istemiyorum diye.Dedeniz gürültü mü yapıyor ki kpss çalışmanızı nasıl etkileyebilir anlayamadım ben.
Tabii ki gürültü değil konu. Dedem demans hastası olduğu için ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Etrafını bazen tanıyor bazen tanımıyor ve saçma sapan şeyler söyleyebiliyor. Gel öpeyim seni. Yanımda yat vs... Bazen çok öfkeli oluyor. Öldüreceğim seni diyor. Bunlara maruz kalmak bile zor değil mi?
 
Üzgün çünkü ve hani kimsenin üstlenmediğni üstleniyor.
Anladim demekki kardeslerinin bakmayacagindan emin. Benim annem de yalnız basina bakti hem annesine hem babasina. Ama kendi evlerinde. Gerci orda yasiyor gibiydi eve bi tek uyumaya veya duş almaya gelirdi. Bazi geceler orda yatardi hatta. Zor bi durum, annenizide anlayin. Size cok is dusecegini dusunmuyorum. Ufak tefek tutmak etmek cay kahve disinda. Ondada Allah in izniyle sevap kazanirsiniz. Sakinlesin ve akisina birakin bence. Belki annenizde zorlaninca bakici tutmak ister. Inşallah en azından onun masrafina ortak olur kardesleri.
 
Tabii ki fikrinizi alması hoş olurdu, fakat olumsuz cevap verseniz ne olacak, tamam ben de almayayım mı diyecek.

Böyle bir durumda kalsam kardeşlerimin tavrına bakmam, daha iyi bir çözüm bulana kadar yanıma alırım ve aile bireylerimden de destek beklerim.
Çünkü adı üstünde, aile.

Ayrıca kaldıramaz diyorsunuz, belki de diğer türlüsünü kaldıramayacak, hep mutsuz olacak.
Direkt olumsuz bir cevap vermezdik tabii ki. Gelsin anne tabii ki bakalım bir süre ama bu süreçte araştıralım ne yapabiliriz derdim ve onu da düşünmeye davet ederdim. Acele bir karar verdiğinden eminim. Bilmiyorum kafam çok karışık.
 
X