Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.