Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

ben bakarım. kendi anne babama da eşimin anne babasına da. ha çalışıyorum ama olsun gündüz bakıcı gelir eve akşamları eşimle ben ilgileniriz. bir de biz 4 kardeşiz eşim 3 kardeş. dönüşümlü olarak mecbur bakacağız. ana baba atadir bakmamak ne demek? onlar bize nasıl baktılar bizde bakacağız. ben böyle düşünüyorum. allahim kimseyi kimseye muhtaç etmesin evet ama mecbur kalınca ne yapalım? böyle rahat konuşuyor olma sebebim belki çok kardeş olmamız olabilir. tek başıma olsam ne yapardım? bilemiyorum doğrusu tek olunca hep sen bakacaksın zor ama anne baba bir tane. onların yoluna kurban olurum...
 
KV beni kendi kızı gibi görseydi,iyi olsaydı evime alır bakardım ama hem psikolojik rahatsızliklari var hem eski zaman kaynanası gibi. Ben bakmam
 
Bence sağlıklı değil bu düşünceniz.
Sağlıklı öfke ve sınır koyma konusu gayet normal durumlar. Bana küfür eden ya da aileme bana hakaret lnsanlarla konuşacak kadar gurursuz davranamam
Dediğim gibi kv ile küfür hakaret vs içeren bir durumum olmadı

Birde bahsettiğim olay sizin dediğiniz gibi bir şey değil öyle normal dönüp konuşmuyorum
Mesela bana zarar vermiş bir aile ferdi trafik kazası geçirmiş ağır durumda hastanede yatıyordu o esnada unuttum yaptıklarını ve ziyaret ettim gerekenleri yaptım ama sonrasında yine mesafemi korudum yani Nasıl desem ihtiyaç anında oradayım kötü gün dostuyum

Normalim ya da değilim demiyorum ama ben kendimi bildim bileli böyleyim
 
Özgür, kendine güvenen, başarılı nesiller yetiştirelim derken, anne babalar, aile kavramını, empatiyi ve şefkati öğretmeyi unutup, doyumsuz hep banacı bir nesil yetiştirdiler.
İnsan tanımasa bile yardıma muhtaç bir insana el uzatmalıyken, kendi anne babasını(taciz vs. Gibi extrem durumlar hariç) bakıma muhtaçken, yük olarak görmesi ne kadar doğru? Ben kendi anne babama eşim de kendi anne babasına sorumlu. Allah göstermesin ama mecbur kalınırsa evimiz onların evi. Bakımları da, nasıl ki onlar bizi bakıp büyüttüyseler, bizim vazifemiz. İster bakıcı tutulur ister evlatlar bakar. Ama kendi başına kendş kaderine ya da huzursuz bakım evlerine bırakılmamalı.
Benim annem de babam da evlatlarına öncelik veren yetişkinler değildi ama bizi kimseye muhtaç etmeden dünyaya getirip büyüttüler. Allah hepsine sağlık sıhhat versin.
Katılmayan arkadaşlar olabilir. Saygı duyarım.
 
Evliyken sorsaydınız bu soruyu, bakarım derdim ama şimdi evliliğim için neleri alttan aldığımı düşünüyorum da tam bir salakmışım :) Asla bakmam. Ne kadar iyi dediğimiz insanların içinden bile, aynı evde yaşayınca şeytan çıkıyor. İstemem. Kensi anne-babama sorumluluğum var sadece. Herkes kendi anne-babasına baksın.
 
Bakarım.
 
Yaşlılığım için ayrı birikim yapiyorum ki kimseyle ugraşmayım. Veririm paramı bakıcı gelir, olmadı huzurevi..
Ama keşke herkes böyle düşünse, bi önceki nesilin yaşlıları 'gelin bana bakmak zorunda' diye düşündüğü için 60 yaşından sonra gelinin eve kendini atmaya çalışıyor. Haliyle evlilik sıkıntıya giriyor ve çok uzun yıllar kayinvalide ile yaşanmış oluyor.
Ben sanırım yapamam, evimde kimseye tahammülüm yok, altınıda alamam tırnakta kesemem, bakım işi benlik değil. Eşimle ortak düşüncemiz kimin ihtiyacı varsa bakıcı tutup yakınlarına taşınmak. Diğer türlü aynı evin içinde ben, ben olamam.
Keşke daha refah bi ülke olsaydık da bunlari düşünmek zorunda kalmasaydık. Ya da herkese yaşlılığını düşünüp ona göre (gelinler üzerinden olmayan) plan yapsa.
 
Bakımı hakeden var haketmeyen var.

Burada okuyoruz. Ne anneler var bencillikten ölen, huzursuzluktan baska bir şey vermeyen.. Değil kayinvalide, öyle anne bile o özveriyi haketmez.

Açık konuşayım.
Kayinpederime bakmam.
Tam bir huzursuz pislik.

Kayinvalidemin bile isteye hainliği yoktur. Düşüncesizliği vardır.
Allah razı olsun demeyi bilir.
Bu sebeple bakarım.
Ama kendimi unutmadan bakarım.

Benim annem sağlığı yerinde değilken bile evladını düşünür. Nasıl faydalı olabilirim derdindedir hep. Bu kadına bakmamak olur mu? O istemese bile ben kendi hayatımı yok sayarcasina bakarım.

Bakilana da bakana da zor.
Kimse kimseye muhtaç olsun istemez. Allah hep sağlık versin herkese o başka.
 
Daha düne kadar ben kendi anneme babama nasıl bakacaksam onlara da bakarım diyen ve bunu hunharca savunan biriydim ne zaman ki eşimden şiddet gördüm ailesine söyledim ailesi yanımda olur diye düşündüm.cunku arkamdan biz gelin değil kız almışız Allah ondan binkere razı olsun diyen insanlardı.
Ama noldu ailesi itibarları zedelenmesin diye olayı örtbas etmeye çalıştılar aradan bir hafta geçti telefonda birbiriyle guluserek konusuyorlar ben de hemen iletişimi kestim onlarla bayramda da aramadım kayganam arkamdan onun da oğlu var gelini olacak gelininden telefon bekleyecek diye sizlaniyormus şimdi.hic umrumda değil
 
Dayak atan koca ne oldu
 
O zaman kayınvalidenin evinde oturmayın. Sevmediğiniz kayınvalidenin mirasını da talep etmeyin.
Kv min ne mirası varmış bende ve ne talep edicem. Eşimle boşanmamız için elindne geleni yapan akdını eve alıp bakmaya kalksam üç güne ayırır bizi . Bak ölümden döndüm hastanelerdeyim kaç gündür. Kendi annemin evindeyim çocugumuda eşimide aldım buraya geldim. Ne ben ona, ne o bana
 
Anlıyorum tek tek cevaplayım.
"ben senin ailene bakmak zorunda değilim. Sen onların evladısın, ben değil, sen nasıl bakarsan bak bana ne ? Bak başının çaresine.. '' Velev ki TAMAM dedi kabul etti. Aradan 5-10 yıl geçse ve benim annem babam elden ayaktan düşse hangi yüzle eşimin karşısına geçip anne ve babam ile ilgilenmek zorunda olacağımı söyleyeceğim ? Anne ve babamı da sokağa mı atacağım ?"
Hayır atmayacaksınız ama velev ki eşiniz istemedi kendinizi gidip annenize babanıza bakabilirsiniz.

"Evlilik böyle birşey değil ya. Aynı yastığa baş koyduğum adamın üzüntüsü benim üzüntümdür, sevinci sevincimdir. Evlilikte BEN yok BİZ vardır !"
Benim üzüntüm de onun üzüntüsü demektir. Sen ayrı bireysin o ayrı bir birey. Yani sonradan bir araya geldiniz, yaşanmışlıklar ve yaşanmamışlıklar farklı olabiliyor. Sonra boşanınca o BİZ kalmıyor. Eşten boşanılır ama anneden babadan, veya çocuktan boşanılmaz.

"Bir anne / baba 3 evlat büyütüyor da 3 evlat bir anaya bakamıyor." Çünkü çocuk büyütmek ile geriatrik hasta bakmak çok farklı şeyler.

"bakıcı günün sonunda EL" Eninde sonunda biz de eliz. İnsanın kendi çocuğu el değildir ama damat / gelin eldir. Sizin için konuşmuyorum siz kendinizi hiç el hissetmemişiniz ama ben hissettim. Hissetmekten de öte biliyorum. Ha bana en ufak kötülükleri olmadı bu güne kadar. "Senin bizim çocuğumuzdan farkın yok" dediler de aynı şeyi damatları için demişlerdi, ki gerçekten çok düzgün bir adamdı. Ailede herkes severdi. Görümcem bir boşandı adamın arkasından demedikleri laf bırakmadılar. Eşim benden önce evlilik yapmış. Kızı kendi kızları gibi bağırlarına basmışlar. Kayınpederim tüm maddi imkanlarını zorlayıp ona üniversite okutmuş. Arkasında durmuşlar, bir tartışmada onu eşime karşı bile korumuşlar vs ama eşim boşandıktan sonra şimdi kızın arkasından kötü kötü konuşuyorlar. Kız da anladığım kadarıyla benden kat kat hamaratmış yani of da demezdi. Neyse. bana bir kötülükleri olmadı ama el miyim evet el'im.

"Hani taş çatlasa on beş yirmi senede ağır hastalıklarla gelecek bir ölüm." Benim 15-20 senem daha yok ben 50 yaşımdayım.

"Asla ama asla ne kendi anne babama ne de eşimin ana babasına yük olduğu / olacağını hissettirmem."
Anladığım kadarıyla henüz çocuğunuz yok Allah hayırlısını nasip etsin. Burada anne olanlar öyle an geliyor ki kendi çocuğumuza bile "of" diyoruz diyorlar Allah inşallah size yaşatmasın içinizden de olsa böyle "of" diyeceğiniz anları.

"Hayatını ve servetini uğruna adamış insanları gönülsüzce bakıcıya / huzurevine tıkmak bana aşırı vicdansız bi' eylem olarak geliyor ve sonraki kalan ömrümde de içime dert olur."
Bir dakika bir dakika ama Huzur evi çok farklı, kendi patronu olduğun bakıcı çok farklı. Burada bir destan yazarım huzur evleri konusunda. Bir kere huzur evine çok karşıyım (karşı olmayanla da tartışmam) Huzur evine vermek demek evcil hayvanını barınağa atmaktan bir farkı yok. En kötüsü pamuklara sarmaya kıyamadığınız anneniz ve babanızın bakımı konusunda hiç bir söz hakkınızın kalmamasını kabul etmek demek oluyor. Üzgünüm ama öyle. Bakıcı, doktor, hemşire, fizyoterapist, eve temizlik için yardımcı tutmak ise farklı. O kişi kendi işini yapacak patronu da siz olacaksınız ya da akılları başındaysa anne babanız ama o işini yapmakla yükümlü olacak sizin annenize babanıza evlat olmayacak evlat sizsiniz. Bakıcının yapacağı iş başka evladın işi başka diye düşünüyorum. Huzur evi olayına ise destan yazarım burada tamamen karşıyım. Ben burada öyle bir alternatiften asla söz etmedim.

Kayınvalidem canıma okusun (ki yapmaz hanımefendidir) yine de bayramda girerim kocamın koluna çalarım kapısını. Sevgi fedakarlıktır. Kocam ağaç kavuğundan çıkmadı. Onun vefa borcu benim borcumdur."
Bayramlarda el öpmek değil ki mesele. Elbette öpülür ama eşimin vefa borcu ile benim vefa borcum aynı değildir. Diye düşünüyorum Ben Yine de size maşallah diyorum. Allah sizden razı olsun. Niyetiniz çok iyi, yarın öbür gün sıkıntıya düşüp of deseniz bile Allah sizden razı olur diye düşünüyorum. Ben sizin kadar iyi bir insan değilim. Allah herkesi iyilerle karşılaştırsın. Kimsenin kötü veya muhtaç duruma düşmesini istemem. herkes iyi olsun ama benim de sabrım ve sınırlarım var. Eğer Allah yazdıysa inşallah kocam boşanır benden ve 3. eş olarak da sizin gibi birisini bulur. O hakkediyor çünkü o çok iyi bir insan.
 
Son düzenleme:
benim biraz çıkmam lazım. Yorumlarınızın hepsini yani sonlara doğru olanları okuyamadım. Gelince okuyup yanıtlarım, hepinize katkılarınız, paylaşımlarınız ve yardımlarınız için teşekkür ederim.
 
Büyük konuşmak istemiyorum ama bakmam. Şöyle ki benim kaynanamın kayinpederimin bana yararı büyük anlamda olmadı. Hiç yararı olmadı demiyorum . Ama eltilerime daha büyük yardımlar yapıldı hoş onlarda bakmak zorunda değiller. Üç ogluş bir görümce baksınlar bir zahmet. Aynısı benim içinde geçerli. Herşey karşılıklı bende
 
Kayınvalidemi sevmiyorum, oda beni sevmiyor.. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama elden ayaktan düşerse, başka bir çözüm yolu bulunmazsa bakarım diye düşünüyorum..
 
Benim k.valide k.peder cok bilincli insanlar. Hep yarini dusunerek yasarlar. Fazlasiyla tutumlular. Hatta bazen sinir olurum mezara mi goturecekler yiyip icip keyiflerine niye bakmiyolar derim. Ama dogru olani yapip yasliliklarini dusunuyolar. K.validem "ben elden ayaktan dusunce kimseden beklenti icine giremem, kendim 3 cocugumla hem anneme hem kaynanama donusumlu baktim, cok zorlandim o yuzden cocuklarim bu durumu yasamasinlar. Kendi hayatlarina, cocuklarina baksinlar ben mutlu olurum. O dereceye gelince bakicimi tutarim" demisti. Ki dedigini yapar da atmiyo yani. Bugune kadar bir kere benden temizlik, yemek vs beklentisi olmamistir. Ben sanirim manevi olarak destek cikarim. Atiyorum temiz hava aldirmaya cikaririm gibi. Doktor randevusuna gotururum gibi. Ya da sevdigi bi yemegi yapar gotururum. Basit seyler yani.
Ama asla bakmam diyenleri gercekten anlamiyorum. Oz anneme esim asla bakmam dese cok gucenirim. Biz kari koca manevi dusunuruz ve anne babalarimizdan sorumlu buluruz kendimizi. Ileride ikimizin de anne babasi ele ayaga dusse sanirim pervane oluruz. Ki ben k.valideme bayilmam
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…