Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

Dürüst olacağım, aynı ev olmaz ama ayni bina da yaşarım kv ile , yaşlılıkta elimiz üzerinde olur kimseye muhtaç etmem ...
 
Çok zor valla yaşlı insanların 5 yaşındaki çocuktan tek bir farrkı var 5 yaşındaki çocuk söz dinler ama yaşlılar dinlemiyor bile.

Yani yapacak bir şey yoksa bakarım, çıkarcı düşünüyorum aslında çünkü kendi anneme bakarım, e durum böyle olunca kv bakmam diyemem ama bakmak için can atmam, istemeye istemeye bakarım işte.

Aynı binada bakarım diyenler ya hiç bir yaşlıyla aynı evde yaşamamış ya da yaşlıları zihnen ve bedenen iyi durumda... Gerçekten bazı hastalıklar var yanından ayrılmaman gerekli
 
Kaç gündür nedense bu soru aklımda benim eşim 4 kardeş ve hepsi çok bencil anne babalarına karşı hiç olumlu duyguları yok bir tek benim eşim uzakta olması dolayısıyla düşkün. Hastaneye götürür getirir tanında refakatçi kalır. Yaşlanınca başımıza atacaklar diye korkuyorum. Ama çok çocuklu olan ve çalışan tek kadın benim diye yırtarım belki. Bakıcı parası bölüştürüp baktırmayı teklif ederim. Ötesi beni aşar. 40 yaşına kadar bebek bakıp sonrasında yaşlı bakmak çok zor
 
Anne ve babalarımız biz çocukken nasıl kendilerinden uykularından taviz verdilerse bizlerde onlar yaşlanınca elden ayaktan düşünce bakmalıyız
Annem dedene ve babaanneme baktı kendi rızası ile babam vs demeden
Şimdi kendi annesine yakın ev tuttu ona da bakıyor
Ben kayınvalidem e bakmam diyordum ama bakarım herhalde ölüm var çünkü kadın yaşasa kaç sene daha yaşayacak
Kayınvalidem in de kızları oğulları var ama bakarlar ki bilmiyorum 7 yıldır tek başına evinde yaşıyor şuan 90 a doğru yaklaşıyor yaşı
Bu anneye bakma mevzuu oldu kayınpeder vefat edince eşim annem bizi atıp gittimi çocukken demişti ?
Evet bazısı çok huysuz oluyor çok çekilmez oluyor ama bizde oraya doğru gidiyoruz
En güzeli Rabbim kimseyi kimsenin eline komasın
Ben şunu öğrendim ki hayat insanı iddiasından vuruyor
Yapmam dediğini yapıyorsun
Bu benim başıma gelmez dediğin başına geliyor
Benim oğlum kızım yapmaz bunu dediğini yapıyor evladın
Düşman dost , dostun düşman oluyor
O yüzden artık yapmam etmem dememeye çalışıyorum
Bende hiç sabır tahammül yok ama başa gelirse de Rabb'im bir şekilde yardım eder diyorum ne diyeyim
 
Çok çocuklu ailelerde ya hiç biri bakmıyor yada biri bakıyor onu farkettim
Hani bir anne bir göz odaya 10 evladı sığdırır da 10 evlat bir göz odaya bir anayı sığdıramaz misali
 
Çok çocuklu ailelerde ya hiç biri bakmıyor yada biri bakıyor onu farkettim
Hani bir anne bir göz odaya 10 evladı sığdırır da 10 evlat bir göz odaya bir anayı sığdıramaz misali
Haklısınız o “biri” muhtemelen benim koca olur anam da anam diye ama bizim evliliğin altına dinamit koymuş olur. Gider anası ile birlikte yaşar artık o zaman da.. ben ve çocuklarım durmayız yanında
 
Büyük konuşmaktan Allah’a sığınırım ama kaç yıl daha yaşayacak ki demişsiniz ya ama bizim de gençlik gidiyor. 40 yaşına yakınım Allah sağlık versin 3 çocuk bakıyorum sabrımı enerjimi onlara veriyorum. E biraz büyüdüklerinde tam rahatlayacakken kv bakımı çıkarsa Rabbim korusun ben ne zaman nefes alacağım
 
Haklısınız o “biri” muhtemelen benim koca olur anam da anam diye ama bizim evliliğin altına dinamit koymuş olur. Gider anası ile birlikte yaşar artık o zaman da.. ben ve çocuklarım durmayız yanında
Dayım ve yengem de bu yüzden boşandı aynı evde yaşamak değildi dayım sadece anneme yakın bir mahalleden ev tutalım dediği için ev tutulmadı ama yengem annen varsa ben yokum deyince tabi biriken şeylerde olmuş dayım içinde biriktirmiş bir celsede ayrıldılar
Anne annem.kendi evinde annem dayım dönüşümlü bakıyor
Dayım kendi evinde yengem kendi evinde
Yengem korkmuş kaynana bize kalacak diye ama anneannem evi bırakmaz ki bırakmadı da zaten
Dayım sadece yakın bir mahalle den ev tutalım Dr u marketi vs ilgilenelim demiş
 
Doğru diyorsunuz işte sizde haklısınız eşinizde ne bileyim tuhaf bir dünya benim bildiğim biri gelinine bakıyor 10 yıldır altından bezini alıyor
Kaynana geline bakıyor yani
 
Doğru diyorsunuz işte sizde haklısınız eşinizde ne bileyim tuhaf bir dünya benim bildiğim biri gelinine bakıyor 10 yıldır altından bezini alıyor
Kaynana geline bakıyor yani
ay inanmıyorum. Benim kv kendi eltisi hamile gelinine yemek yapıyor diye dalga geçiyordu işi yoksa geline baksın diyip kahkaha atırdu. Rabbim bizi kayın aile eline onları da bizim elimize düşürmesin ne diyeyim
 
Doğru diyorsunuz işte sizde haklısınız eşinizde ne bileyim tuhaf bir dünya benim bildiğim biri gelinine bakıyor 10 yıldır altından bezini alıyor
Kaynana geline bakıyor yani
Allah razı olsun.

Benim kvdem de gebeliklerim de geldi hep bakti bana , 5 kere gebelik yaşadım 2 si aşırı kanamali hastaneye yatmaliydi , Allah bin kere razi olsun kv demden ayak parmak tirnaklarima varana kadar kesti , bebekler gibi bakti bana , incitmeden hem de kp derim 1 ay olmuştu vefat edeli o acılı hali ile. Hastanelerde yanimda kaldi , ben asla o haklarını inkar edemem de odeyemem de. Diyorlar ya dogum yapınca annem gelsin diye
Ben de derim ki eger Rabbim bana 1 evlat verirse sağlıklı bir şekilde dogum yapmam nasip olursa bana kv dem baksin.
Bu arada annem de cook iyi bakar onun da hakkını ödeyemem ama kv de olduğu için on yargılı olunuyor maalesef bazen.
 
Tabi ki ama nasıl bakacak onu soruyorum?
Kendi evi varsa tutar birini baktırır diye düşünüyorum erkekse,eşi de ben bakmam diyorsa.
Kişiye göre degişir bu durumlar, araları çok iyidir anne yerine koymuştur,müsaittir başka alternatif yoktur bakar ama tam tersi durumda (aralari bozuk)bakamam da diyebilir bir kadın pekala.
Vicdan konusu farklı ama ne bileyim sana zamanında çektirmiştir bu da bir anne babanın kızı günah demeden(burda örnekleri çok)sende bakamam diyebilirsin bu durumda. Vicdanen rahatsız olmadan hemde.
 
Bir laf var ya altından da olsa kaynana değilmi adı diye nice kaynanalar var nice gelinler var bu kaynana gelin den çok karakterde bitiyor bence
 
Ben kendi duygusallığımdan öyle yazdım çünkü benim babam da işinde vs dürüst bir insandı ama ve lakin anneme ve bana çok çektirdi ve maalesef hem anneme hem de bana fiziksel ve psikolojik şiddet uyguladı. Yani gerçekten de bizim kötü insan diyebileceğimiz türden bir eş ve babaydı.

Babamdan maalesef nefret ediyordum ve ona hakkımı helal etmem diyordum. İlk elden ayaktan düştüğünde onun artık kullanamadığı ayaklarını kaldırıp tekerlekli sandalyeye koyarken hep o ayaklarla anneme attığı tekmeler geliyordu aklıma yalan değil. Bu benim için ayrıca zordu. Ama çok acıydı aynı zamanda… bana tükürükler fışkırtarak küfür eden ağzı bir yana doğru hafifçe kaydı ve o koca adamın tüm çaresizliğini gördüm. Titiz olduğu için kimsenin elinden soyulmuş meyve yemeyen adamın bakıcının soyduğu kiviye tabakta öylece bakışını izledim. Bakıcıya çaktırmadan ben soydum yedirdim ona başka bir tane.

Ona bir şey olursa tek başıma başa çıkamam diye geceleri onunla yalnız kalmaya korkar hale geldim o zaman yatılı birisini almaya başladım. Yatılı bir hemşire aldık ama hemşire de bu ev çok kasvetli burada çalışmam dediği için onu ayarlayan şirketteki hamın boya badana yaptır deyince boyacı soktum eve. Babamı bir odadan bir odaya taşıyoruz evde herşey her yerde, en yakın arkadaşım “gel kordonda bira kalamar yapalım” diye arıyor. Ben arkadaşımdan yardım falan istemedim sadece bu durumdayım, ben çıkamam ama sen gel (evimizde de biraz deniz manzarası vardı hani) balkona sofra kurarım, kalamar yok ama patates kızartırım bira içeriz dedim diye arkadaşım bana küstü… Böyle böyle arkadaşım da kalmadı, insanlara ve hayata bakışım da değişti… Cidden zor günlerdi.

Evde geceleri benden başka hemşire de var ama hemşire uyuyor geceleri yine ben ilgileniyordum babamla, bazı geceler ikimiz de sabaha kadar uyumuyorduk. Bir gün artık babamın demansı epey ilerlemiş, çevresinde olan biten ile bağı kopmuştu, televizyon açıyordum ses olsun diye ama o izleyemiyordu artık. Yatağının yanına oturmuşum birşeylere üzülmüş kendi kendime ağlıyordum sessizce hani babam da çevresinde olup biteni anlayamıyor ya artık… Bir anda böyle, hayatım boyunca benim başımı bir kere okşamayan babam, baktım “aaa kızım sen ağlıyor musun?” diye başımı okşamaya başladı “Aaaa kızım niye ağlıyorsun ağlama” diye ağlamaya başladı çocuk gibi. O ağladıkça ben ağladım ben ağladıkça o ağladı. Dedim hayır bu benim kötü babam bu değil, o gitti. Babam artık o adam değil. Demans onun kimbilir hangi savunma mekanizmaları ile şekillenen kötü kişiliğini ve bilincini alıp götürünce alttan saf bir çocuksu sevgi çıktı. Ve ben nefret ettiğim babamı sevdim… Asla affetmem dediğim, hakkımı helal etmem dediğim babam ölünce ona tüm hakkımı helal ettim hem de misli ile…

İşte biraz da bu yüzden de eşimin ailesine gitmesini istedim. Yaşanmamışlıklarını yaşasın, kalmasın hiçbir şey içinde. Benim yaşanmamışlıklarım kalmadı ne annemle ne de babamla. Ben yaşadım, ama kotamı da doldurdum diye hissediyorum. Artık psikolojik anlamda evde bir daha yaşlı bakamam. Bakıcımız da dedi “ben baban ölürse bir daha yaşlı bakmayacağım” diye ve bakmadı hakikaten, restorana girdi çalıştı, çocuk bakıcılığı yaptı vs. Ona dedim ki babam ölünce sana 3 ay daha maaş vereceğim sen iş bulana kadar. İlk ay verdim ikinci ay “verme ben iş buldum” dedi Allah ondan da razı olsun o olmasaydı halim dumandı. Hele hastanede babamı entibe ettiklerinde tomografi götüreceğiz elime verdiler hava pompasını dediler “şu şekilde basacaksın”. Elim ayağım gitti.. fazla mı basıyorum, az mı basıyorum.. Onu da halimi görünce bakıcımız sağ olsun aldı elimden sorunsuz gittik geldik. Ama ben çok zorluk çektim, ne akrabadan ne eşten dosttan da yardım görmedim. Kayınvalidem, kayınpederim için tüm maddi imkânlarımızı akıtır, onlara kendi evlerinde en iyi şekilde bakılmaları için ne gerekiyorsa yaparım ama kendim evde bakamam… Eşim çok şükür ki şu an için beni anlıyor. İleride ne olur bilmiyorum. Eşim şu an için anlıyor ama annesi babası anlayamaz. Bir yanım E iyi günde kötü günde diye evlenmiştik ne olursa olsun eşimin yanında olmalıyım diyor. Bir yanımsa fiziksel olarak yanlarında olmamın bana zarardan başka kimseye hiçbir faydası olmayacak bu psikoloji ile.. diyor. Yani bir bakıcının yapabileceği şeyleri ha ben yapmışım ha bir bakıcı ikimiz de eliz sonuçta, el olmayan yani onların öz çocukları olan kişi ise eşim. Yine de kafam karışık işte çok uzun oldu affedin, hakkınızı helal edin.
 
Anne baba olsun kv., kp olsun farketmez bu sartlari belirleyecek olan bizzat kendileridir...gençken bizlere ihtiyaçları yokken,yada küçücük bir çocukken (anne babamın)bana nasıl davrandıklarını düşününce bakasim gelmiyor hiçbirine ne yalan soyleyim
Annemjn iki oğlu var dünya onların üstünde kurulu sanki bana karşı soğuk ve ayrımcı dolayısıyla sıcak bir anne kız ilişkimiz yok
K.v. k.p gelince yapmadıkları kalmadı az huzurumu kaçırmadı az aglatmadilar...eski yorumlarimda mevcut kısacası zor seyler yaşadım...kaldiki onlarda diğer oğullarına meyilli üstelik evlatları kendilerine düşman gibi davranmasına rağmen..neyse bu onların sorunu
Ben bakmam diye büyük konuşamam zaman neyi gösterir bilemem
Ama şahsi fikrim bakici tutulması yönünde..ki ikisininde maddi durumları gayet elverişli..tabi diğer çocuklarına yedirmez ellerinde tutarlarsa ..oda kendi problemleri
Ama umarım hiç kjmse kimseye muhtaç olmaz ne ben onlara ne onlar bana
 
Kendi annemede eşimin ailesinede bakarım aile huzurumu kaçıracak insanlar olmadiklari için.
Her başım sıkıştığında iki taraflıda ardımda dağ gibi durduklari için, onlarında başı sıkıştığında elimden geldiğince bende onlara dağ olurum kendimde hasta isem gücten düştüysem bakıci tutar yinede gözümün önünde olsunlar isterim.
 


İşin dini ve hukuki boyutu bir yana, insani ve merhamet boyutu da var.

Diyelim ki eşimin anne ve babası tamamen elden ayaktan düştü, zihinsel medcezirleri var, kendi işlerini kendileri göremiyorlar ve ben de eşime dedim ki '' Ben yaşlı insanlara tahammül edemiyorum. Evimin kirlenmesini, kokmasını, düzenime karışılmasını istemiyorum. Sen evlat olarak ona bakmak zorundasın. Dinimizde ve medeni kanunumuzda ben senin ailene bakmak zorunda değilim. Sen onların evladısın, ben değil, sen nasıl bakarsan bak bana ne ? Bak başının çaresine.. ''

Velev ki TAMAM dedi kabul etti. Aradan 5-10 yıl geçse ve benim annem babam elden ayaktan düşse hangi yüzle eşimin karşısına geçip anne ve babam ile ilgilenmek zorunda olacağımı söyleyeceğim ? Anne ve babamı da sokağa mı atacağım ?

Evlilik böyle birşey değil ya. Aynı yastığa baş koyduğum adamın üzüntüsü benim üzüntümdür, sevinci sevincimdir. Evlilikte BEN yok BİZ vardır !

Ayrıca rahmetli dedeme ve nineme bakıcı tutmuştuk. Olmuyor. Bir anne / baba 3 evlat büyütüyor da 3 evlat bir anaya bakamıyor.

Hepimiz faniyiz, devran dönen bir şey , hep böyle genç kalmayacağız. Yaşlıların psikolojisini hayal edin, insanoğlunu diğer canlılardan ayıran en ayırt edici şey empati yapabilmesidir. Hayattan hiçbir beklentisi kalmamış, gönül isterse 20 olsun beden 70inde, yaş yetmiş iş bitmiş, hedefler planlar yok sağlık yok, sağlıklı düşünemiyorlar, bakıcı da etten kemikten bir insan..bir insanı sevdiğiniz zaman sabrediyorsunuz, bakıcı günün sonunda EL , ne derecede anne babamıza karşı sabredebilir ? Bizim kadar anneciğimize babacığımıza iyi bakabilir mi ?

Hani taş çatlasa on beş yirmi senede ağır hastalıklarla gelecek bir ölüm. Onca tecrübeye, emeğe rağmen adam yerine konulmamak, çocuk muamelesi görmek, huysuzluk, asabilik.

Asla ama asla ne kendi anne babama ne de eşimin ana babasına yük olduğu / olacağını hissettirmem.

Aile içi siddet, taciz gibi ekstrem durumlar haricinde tanımadığım bir insan ile neden onları yalnız bırakayım ki ? Tek başına, yaşlı, savunmasız..aklım çıkar.

Evcil hayvanları bile başka birine bıraktığınızda tatile giderken psikolojileri bozulmuş oluyor döndüğümüzde de, bana hayatını adamış, besleyip büyütmüş okutmuş, meslek kariyer sahibi yapmış, uykusuz geceler geçirmiş, fabrika köşelerinde yıpranmış anamı babamı niye el aleme bırakayım ?

Eşimin ablası, ağabeyi beni hiç ilgilendirmiyor. Geceleri yastığa başıma koyduğumda vicdanımla baş başa kalan benim. Kayınvalidemin ve kayınpederimin oradan oraya çanta gibi sırayla taşınmasına asla gönlüm razı olmaz. Ne demek o öyle ben sıkıldım şimdi hadi siz bakın biraz da siz de kalsın.

Ameliyat olmak zorunda kaldı kayınvalidem evliliğimin 4. gününde. Hiç kimseyi aramıyorsun kimseye de minnet etmeyeceksin Rahime ana bendesin dedim. Balayından apar topar geri döndük. Yanımıza aldık. Eşim zorlamadı. Benim kararımdı. Az biraz toparladı da mutfağa sokmuyor beni, hiç yemek yaptırmıyor eve gittiğimde.

Şimdi ben bu kadıncağıza tamamen elden ayaktan düştüğünde '' sen artık iş görmezsin, seninle işim bitti, yallah bakıcıya'' mı diyeyim ?

Hayatını ve servetini uğruna adamış insanları gönülsüzce bakıcıya / huzurevine tıkmak bana aşırı vicdansız bi' eylem olarak geliyor ve sonraki kalan ömrümde de içime dert olur.

Anne ve babanın hakkı ödenmez, Yaradan / evren / karma ailesine sırtını dönen, onları unutup, umursamayan, zor günlerinde yanında olmayan evlatları misliyle cezalandırır, ben buna inanırım. Çok da örnek gördüm bu konuda. Hiç yaşlanmayacakmışız, ölmeyecekmişiz gibi yaşamak uzun vadede zarar getirir.

Gönülden istiyorum evlat sahibi olayım ve anneannesiyle babaannesiyle vakit geçirsinler o sevgiyi tatsınlar, herkes mutlu olunca ben daha da olurum.

Kayınvalidem canıma okusun (ki yapmaz hanımefendidir) yine de bayramda girerim kocamın koluna çalarım kapısını. Sevgi fedakarlıktır. Kocam ağaç kavuğundan çıkmadı. Onun vefa borcu benim borcumdur.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…