- 23 Mart 2010
- 2.968
- 31
-
- Konu Sahibi ipektuncer
- #221
sağlığı yerinde olup çalışabilecek durumdaki bir adam veya kadın evde yatıyorsa asla para vermem hiçbir yardımda da bulunmam.
Çünkü o tip insanlar asalak gibi yaşamaya alışmış olup duygu sömürüsü ile yollarını buluyorlar.
Yardım edilecek insanlar benim nazarımda şöyle olmalıdır. Sağlığı yerinde değildir çalışamıyordur veya çalışıyordur ama çocukları okuyordur onlara para yetiştiremiyordur.
Yaşlıdır parası yoktur bakacak kimsesi yoktur .Kendisi veya çoluk çocuğu hastadır tedavi için paraya ihtiyaçları vardır. Bu koşullarda değilse 5 kuruş para vermem
Benim maddi durumum olmasa ve birisi bana yardım etse, iş bulsa, hayır yapamam diye bir lüksüm nasıl olabilir? Bazı insanlar vardır yardım edilmeye alışıktır çalışmayı pek yürütemezler, zor gelir. Bence siz fazla fazla yapmışsınız yapacağınızı. Eğer yardım etmeye gücünüz varsa gerçekten okumak isteyenlere gerçekten çalışmak isteyenlere yardım edin derim.
Kötülükleri çok çabuk siliyorum, en büyük hatam bu..
Hadi bana yapılan kötülüğü affettim de kızıma yapılan duygusuzluğu affetmemeliydim.
Çocuğum ölümden döndü, kadın söz verdiği halde destek olmadı. Ki sürekli yokluktan yakınıp durur, benim emeğini karşılıksız bırakmayacağımı da bilir.
"sabah uyanıyorum, kötü hissedersem gitmiyıorum valla işe" diyen kadın, benim yavrum ortada kalmışken gelip 1 gün destek olmak konusunda işverenini bahane etti. ÇAlıştığı evin hanımı "aman o mühendismiş, ayarlasın birşeyler,baksın başının çaresine" demiş. peki ben kardeşi ıolsam gene patronunun aklıyla mı hareket ederdi? Ki ben onu kardeş gibi görmüştüm.
Ve sonrasında arayıp sormadı da kızımın durumunu. Tam bir sene sonra ben aramıştım.
Ama varya öyle bir akıllandım ki ben..
Doğum öncesi iznimde gelecekti, aradım, 15 gün boyunca telefonla ulaşamadım bile. geri dönmedi, aramadı. "doğurdunmu" diye bir msj..
Hastanede bir telefon ve "ihtiyacın olursa geleyim" muhabbeti gene yalandan..
Hiç de gelemeyecek evime, mevlide çağırırım, ama özel olarak gelip dialoga giremeyecek artık.
Çocuğumu düşünmeyen bir kadının, 25 yaşındaki yetişkin çocuğuna, ben çocuğumun rızkıyla hediye aldım.
Sanırım vazifemi fazlasıyla yaptım.
Ben çalıştığım için yavrum hep fedakarlık yapmış oldu. Ve ben onun için biriken paramdan gidip o kıza yemek takımı aldım. Biliyordum pişman olma ihtimalimi.
Ama bu da alacağım tek şeydir, düğününe falan ASLA gitmem zaten.. Düğüne gidip yarım altın taktım farz etsin, aldığım hediye o değerdeydi.
Gitmem ki artık..
Geçen gün aradı beni, "ay yalnız olduğunu söylesen mecburen gelirdim ben,keşke söyleseydin" dedi.
"madem mecburiyetten gelecektin, iyiki söylememişim" demedim.
çünkü devirdiği çamın farkında bile değildi ve ne kadar incittiğinin..
belki ben hep aramızda samimiyet var zannettim, aslında yoktu. ben arayıp sormasam belki çok daha önce kopardı dialogumuz.
iyice soğudum, hele bu doğumdan sonra tamamen yapayalnız kalmam beni çok ciddi düşündürttü, iyiki de öyle oldu.
ben artık unutmayacağım yapılanları, kin tutmak değil, ama balık hafızalı da olmayacağım.
erkek canım
ipekk sana bir değil onlarca kez hata yapan insanları hala hayatında tutarak sırtına nasıl bir yük bindiriyorsun farkında değilmisin.
boşver ya sal iplerini gitsinler.
sen kendi kurduğun çekirdek aileni düşün.
bebişin de hayırlı olsun. Mevlam analı babalı büyütsün.
Canım, inan (ama gerçekten inan) değiştim artık.
Ben eskiden (beni hiç aramayan) bazı yakınlarımı ayda 1 veya 2 ayda 1 arar, hal hatır sorardım. fark etmezdim bile onların beni asla aramadığını, sadece işleri düşünce alo dediklerini.
Tüm dikkatimi, ilgimi, zamanımı aileme verdim. Kimseyi aramıyorum, bakıyorum kimler beni arayıp soruyor. Dikkatle gözlemliyorum.
Zeynep abla eve hala gelmedi, 1 aylık oldu bebeğim ve evlerimiz yakın.
Artık kafama takmıyorum, üzülmüyorum. Sadece aklımı kullanmak için gözlem yapıyorum. Mevlid yapınca da davet etmeyeceğim, sorarsa "sen çok yoğundun, yormak isteemdim" diyeceğim. Eve bebeğimi görmeye gelenleri çağıracağım mevlide sadece.
İnan bak, bitti artık.
ne kadar güzel kalbiniz var imremdim size
eger maddi oalrakta borca gırmıyorsanız alırken ben almanızı onerırım
Onlar sizin başınızın gözünüzün sadakası olur.. Allah biliyor..
aradanda zaman gecmıs acaba naptınız nasıl yaptınız merak ettim
ve o yemek takımınıda bende evlnecegım
benımde 2.evlililiğim olacak
neden yazdığınızdan birşey anlamadım ben:26:
herhalde bana da alsın diye yazmadım yani
ben ilk konuyu okumuştum sonrada cevaplamıştım..
hem bence yardım et dedim hemde yemek takımı uygunmus bende kendime alayım dedim ya kendimide düşündüm yazarken
siz niye öyle yazdınızki yanlış anlaşılmamı oldu
ne kadar güzel kalbiniz var imremdim size
eger maddi oalrakta borca gırmıyorsanız alırken ben almanızı onerırım
Onlar sizin başınızın gözünüzün sadakası olur.. Allah biliyor..
aradanda zaman gecmıs acaba naptınız nasıl yaptınız merak ettim
ve o yemek takımınıda bende evlnecegım
benımde 2.evlililiğim olacak
vay bea 1 ay oldu demek...
bebisin bizimle büyüyor :))
insallah sagligi yerindedir... aslinda hem senin hem bebisin hem de kizinin....
evet canım, hastaneden çıktığımda açmıştım bu konuyu, 1 aylık oldu, çok da tatlı
Oldu ablası, bugün 8 günlük
Yapabileceğinizi fazlasıyla yaptığınız kanaatindeyim. Zira 4 yıl bir üniversite öğrencisinin her ihtiyacına cevap vermek pekte kolay olmasa gerek. Kızımız pek keyifçi o düşünmüyor dert etmiyor siz neden ediyorsunuz. Bizim oralarda bir laf vardır biraz amiyane olacak ama, "itin hatırına değil sahibinin hatırına derler" hal böyleyken elbet ellerinden tutmak gerekir ama kendimizden de çok ödün vermemeliyiz. Sizin düşündüğünüz, hesap ettiğiniz kadar onlar önemsemiyor olacaklar ki hem abla iş teklifinizi geri çeviriyor hemde gelin kızımız yan gelip yatıyor. Bence biraz kendinizi geri planda tutun. Elbette yardımcı olamak çok özel çok güzel ama birazda haddi hududu olmalı.