- 13 Ocak 2023
- 25
- 20
- 23
-
- Konu Sahibi mandalina07
- #21
Öyle yapmaya çalışıyorum fakat "çocuk istemiyorum" demeye dahi hak tanınmadı bana bu evlilikte.
Öyle yapmaya çalışıyorum fakat "çocuk istemiyorum" demeye dahi hak tanınmadı bana bu evlilikte.22 yaşında çocuk sahibi olmayı düşünemiyorumeğitimine odaklan
Konuşmak istediğim zaman bana kendimi ifade etmem için fırsat tanımıyor, "ben de şu sıkıntıları yaşıyorum, ben de bu sorunlarla karşılaşıyorum" gibi sözcüklerle sadece kendisi sıkıntı çekiyor, sadece ben ona problemler silsilesi yaşatıyormuşum gibi konuşuyor, benim kendimi ifade etmeme izin vermiyor maalesef.Fiziksel psikolojik şiddet uyguluyor senle ilgilenmiyor al karşına konuş
Şiddet konusunda psikolojik şiddet uyguladığını kabul etmiyor, fiziksel şiddet konusunda da, tenim hassas olmadığı için kolay kolay morarmıyor, o da "çok da hızlı vurmadım, hak ettin, çok sinirliydim" gibi sözler sarf ediyor.Fiziksel psikolojik şiddet uyguluyor senle ilgilenmiyor al karşına konuş
Anladığım kadarıyla sevgi yokmuş zaten saygıda zamanla kendini yitirmiş. Bunu eşinizle konuşun bence aynı buraya yazdığınız gibi anlatın. Boşanma korkusu, çevre baskısından çekiniyorsunuz muhtemelen ama sizin mutluluğunuz önemli neticede. Zaten en ufak tartışma da babanın evine git derse ilerleyen zamanlarda kovarda. Umarım hakkınızda hayırlısı olur. Çocuğunuzda yokken kafanızda netleştirin derim.22 yaşında 5 yıllık evliyim. 17 yaşında görücü usulü bir akrabamızla evlendim, kendisi benden 10 yaş büyük, hayat şartları diyeyim evlenmek zorunda kaldım. Bir yıl nişanlı kaldık fakat birbirimizi tanıyabilecek kadar beraber vakit geçirmedik, evliliğimizin ilk zamanlarında (ilk iki yıl) hep beni sevsin diye bekledim fakat beni sevmedi ya da sevgisini göstermedi bilemiyorum. Sonra bana karşı davranışları, mesafesi ve önemsiz tavırları beni kendisinden soğuttu, her kavganın ardından "babanın evine git, topla eşyalarını git, gözüm görmesin seni" gibi sözcükleri, ara ara fiziksel, sıkça pisikolojik şiddeti, yaptığım hiçbir şeyi beğenmeyişi ve her zaman yetersiz ve değersiz hissettirmesi beni kendisinden uzaklaştırdı. İlk zamanlar seviyorum diye kendimi kandırıyordum fakat son 3 yıl boyunca uzun uzun düşündüm, onu sevmiyorum ve istediğim hayat bu değil. Benim de hatalarım olmuştur evlilik sürecinde, zaman zaman yemek yapamamış, ev işlerini onun istediği gibi yapamamış olabilirım hatta oluyorum farkındayım fakat bunu düzeltmek için de çok fazla emek verdim, kendisi bilmiyor ya da bilmek istemiyor. Yaptıklarını da inkar edemem, açıktan eğitimimi tamamlamam konusunda teşvik etmesi ve desteği sayesinde eğtimimi tamamlıyorum. Özünde iyi bi insan, bi abi, bi arkadaş/ komşu/dost olarak çok iyi biri fakat koca olarak... Dışarıya çok iyi fakat evde bana çok yabancı. Mesla 5 yıl boyunca hiç beraber vakit geçirmedik, annesiyle birlikte kalıyorduk 1 yıldır ayrı evdeyiz fakat yine de beraber vakit geçiremiyoruz, söylediğim zaman benim işten fırsatım mı oluyor diyor, fakat evde boş kaldığı zamanlarda bile bana zaman ayırmak yerine telefonuyla oynuyor ya da arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Kilolu bir kadınım, ne zaman kilo vermek için çabalasam hakaretleri, alayları benim tüm moralimi bozuyor ve en başa dönüyorum. Çocuk yok, pco'luyum, kilo da olunca olmuyor çocuğum. Zaten istemiyorum da ama bunu bile onunla paylaşmıyorum. Boşanmak istiyorum fakat nasıl yaparım, onunla boşanma konusunu nasıl konuşurum bilemiyorum, çok bunaldım, sevmediğim bi adamla yaşamak çok zor geliyor, her günüm bi işkence sanki.
Çok kez anlatmayı denedim, gerek kavga ederek gerek sakince ama benim kendimi ifade etmeme müsade etmiyor, olayları kendi bakış açısından değerlendirip her şey benim hatammış gibi manipüle etmeye çalışıyor. Defalarca kez kendimi anlatmaya çalıştım fakat nafile, düzeltmeye çalışmasını geçtim, beni dinlemiyor bile.Anladığım kadarıyla sevgi yokmuş zaten saygıda zamanla kendini yitirmiş. Bunu eşinizle konuşun bence aynı buraya yazdığınız gibi anlatın. Boşanma korkusu, çevre baskısından çekiniyorsunuz muhtemelen ama sizin mutluluğunuz önemli neticede. Zaten en ufak tartışma da babanın evine git derse ilerleyen zamanlarda kovarda. Umarım hakkınızda hayırlısı olur. Çocuğunuzda yokken kafanızda netleştirin derim.
Kararımı üç yıl boyunca düşünüp verdim, inanın ani bi karar ya da bir günlük kırgınlık değil. Evet fazlaca manipülasyon var...Biraz da manipüle ediyor gibi. Aslında kararınızı vermişsiniz en önemli kısım bu.
O zaman '' tamam dediğin gibi olsun suç benimse ve sen kusursuzsan, bana sevgini gösterip ben görmemezlikten geliyorsam eyvallah boşanmak istiyorum sonuç olarak mutlu değilim '' deÇok kez anlatmayı denedim, gerek kavga ederek gerek sakince ama benim kendimi ifade etmeme müsade etmiyor, olayları kendi bakış açısından değerlendirip her şey benim hatammış gibi manipüle etmeye çalışıyor. Defalarca kez kendimi anlatmaya çalıştım fakat nafile, düzeltmeye çalışmasını geçtim, beni dinlemiyor bile.
Lise okuyorum, sadece 4 dersim kaldı şükür. Gidebildiğim en kısa sürede gidip aileme anlatacağım durumu. Annem ve babam ayrı, evliliğimle daha çok halam ilgileniyor, mutsuz olduğumu söylediğim zaman bana destek olması tek temennim, aksi halde yine de düzelsin kocan, evliliğine devam etmeye çalış derse gerçekten kaldıramamamÇok küçük gençsin ne zaman bitireceksin okulu? Lise mi üniversite mi okuyorsun? Lütfen ailenle konuş ve hayatını düzenle.
İşte bu şekilde net konuştuğum zaman 'çok sinirlendim' bahanesine sığınıp şiddete yöneliyorO
O zaman '' tamam dediğin gibi olsun suç benimse ve sen kusursuzsan, bana sevgini gösterip ben görmemezlikten geliyorsam eyvallah boşanmak istiyorum sonuç olarak mutlu değilim '' deNasılsa her türlü kendini savunuyormuş.
Akraba olduğumuz için ailemle paylaşmadan bunu yapmam çok zor maalesefÇocuk yokmuş arkana bakmadan git derim bunu söyleyemeyecek birşey yok eşyalarını topla senden boşanmak istiyorum de çık git yepyeni bir sayfa aç.
Lise okuyorum, sadece 4 dersim kaldı şükür. Gidebildiğim en kısa sürede gidip aileme anlatacağım durumu. Annem ve babam ayrı, evliliğimle daha çok halam ilgileniyor, mutsuz olduğumu söylediğim zaman bana destek olması tek temennim, aksi halde yine de düzelsin kocan, evliliğine devam etmeye çalış derse gerçekten kaldıramamam
Zaten psikolojik sorunu olduğuna şüphemiz yokta. Şiddete nereye kadar sessiz kalabilirsin ki? Üstüne Allah korusun birde çocuk olsa bundan hiç ayrılamazsın. Darp raporu alın. Aileniz biliyor mu size şiddet uyguladığını peki bilseler müdehale ederler mi?İşte bu şekilde net konuştuğum zaman 'çok sinirlendim' bahanesine sığınıp şiddete yöneliyor
Çok kez anlatmayı denedim, gerek kavga ederek gerek sakince ama benim kendimi ifade etmeme müsade etmiyor, olayları kendi bakış açısından değerlendirip her şey benim hatammış gibi manipüle etmeye çalışıyor. Defalarca kez kendimi anlatmaya çalıştım fakat nafile, düzeltmeye çalışmasını geçtim, beni dinlemiyor bile.
Mutsuzsan o duygu yıllar sonra kaybolmuyor. Sadece diyorsun ki keşke daha önce atsaymışım bu adımı. Yıllarımı heba etmek yerine. Denendi onaylandıEmin olun kendime güveniyorum ve el/alem ne der gibi bi korkum yok, kendi ayaklarımın üzerinde durabilecek kadar kendimden eminim fakat boşanma konusunda bu kadar ani karar verdiğimi düşünüp ailemin aklının karışması ya da bu durumu onaylamaması beni ürkütüyor
O zaman konuşmak için hiç uğraşma aç boşanma davasınıŞiddet konusunda psikolojik şiddet uyguladığını kabul etmiyor, fiziksel şiddet konusunda da, tenim hassas olmadığı için kolay kolay morarmıyor, o da "çok da hızlı vurmadım, hak ettin, çok sinirliydim" gibi sözler sarf ediyor.