• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaralarıma basacak tuz kalmadı yuregimde; anne...!!!!!

yapılanların hepsını unuturum ama bana verılmeyen anne sevgisinin boşlugu hıç bır zaman geçmeyecek...

ben annemden bır kez bıle canım kızım kelımesını duymadım..
annem bana hıç senı sevıyorum demedı..
annem nedense çocuk öpulurmu derdı.. ben sevmem öpmeyı der geçerdi..
çocuk sevılmezdı anneme göre.. o yukten başka bır şey degildi.. sizin yuzunuzden uyuyamadım dıyen bır annem vardı.. bır gun madem istemıyordun neden dogurdun dedım..

daha 8 yaşındaydım.. abım kardeşlerimle sabah uyandık yatagın içinde oyun oynamaya başladık ,ee dogal olarak sonra kavga ettık.. sonrada ben kıtap okumaya başlamıştım.. annem odasından çktı, neden yatakları toplmadın dıye bana bagırdı, senın sesın çok çıktı dıye benı dövup kapının önune attı.. kapıyı çaldım ama açmadı.. apartman boşlugunda aglamaya başladım.. lat komşu sesımı duyup gelmiş. benı alıp evlerıne göturdu.. akşam babam gelınceye kadar eve gıremedım.. babam gelınce peşinden bende eve gırdım.. annem dırekt su yuzune çıktı.. sabah pijama ile çıktı şu saat oldu yenı geldı eve dıye.. hala dun gıbı aklımda o gun...
 
evet çok acı ve zor çocukluk genç kızlık geçirmeme ragmen şimdi çok guçluyum.. iradem güçlü, olaylar karşısında sabırlıyım.. şu anda eşimle bazı sıkıntılar yaşıyoruz.. zor gunler geçirmemize ragmen, eşimin beni çok sevdığını bilmek, her şekılde benım yanımda olması, guçlu bır sevgı bagımızn olmasını olayları çok daha rahat ve kolay aşmamıza sebep oluyor.. sevdigim benı sevıyor, gerisi hıkaye deyıp daha olgun davranabılıyorum olaylar karşısında...
 
bende anneyim.. gece kızım aglayınca gulumseyerek kalkıyorum... daha bır kez bile aglamasına of demedım...

sabah kahvemı yaptıgımda ilk yudumu alınca aglayan kızımla ilgilenırken, buz gıbı olan kahvenın aslında ne kadar guzel oldugunu anladım..

kımseye aldırmadan, her yerde kızım deyıp gogsume bastırıyorum.. sokakata, avm de nerde olursam olayım kımseye aldırış etmeden her fırsatta defalarca öpüyorum.. kokluyorum...

okadar çok sevıyorum ki kızımı, uykusununun arasında bıle öpüyorum başını kokluyorum... kokusunu çeke çeke içime uyuyorum..

çocugu yanında yatırmaya dıyenlere aldırmadan, bebegımı ilk gunden berı yanımda yatırıyorum.. onun ufacık elını elimde hıssettıgımde, sıcaklıgını duydugumda içimde hissettigim huzurla uyuyuyorum.. ellerini tutarak uyutuyorum her gece...
tabı kızımda ben yatmadan uyumuyor :61::61::61:
 
konuyla pek alakası yok ama canım cocugu esınle beraber yatarken aranda uyutuyorsan bu cok tehlıkelı psıkolojık olarak 0-6 yas arası cok onemlı cocugun ruhsal yapısısnın olusmasında soyluyum dedım,bu arada cok tatlı bı annesın kızın cok sanslı:61:
 
Konu içeriği nedeniyle "Kendi ailesiyle sorun yaşayanlar"başlığına taşınmıştır.
Lütfen konuları içerikleri ile ilgili başlıklara açmaya özen gösterelim.
 
öz annem... bana hamıleyken, amcasının çocugu olmuyormuş. onlara eger kız olursa sıze verelım demiş anlaşmiş.. ve ben olmuşum.. annem vermek istemiş ancak baba tarafım karşı çıkmiş.. ve yıllarca onlar benı sen bızım kızımız olacaktın.. ama baban vermedi dıyerek sevdiler benı.. ama bu sözler benı ne kadar yaraladıgını kımse düşünmedi tabi..

Sabırla ve içim acıyarak buraya kadar okudum ama burda bittim tükendim artık.

Yorum dahi yapamıyorum. SÖZÜN BİTTİĞİ YER burası olsa gerek.
 
allah bazı şeyleri bazen eksik verir...ama gün gelir mükafatını da verir...

gün gelecek sana da fazlasıyla mükafatını verecektir...

senin miniğin sana çok hayırlı bir evlat olacak eminim...

tabiki anne sevgisi başka ama bence artık bunun üzerinde durma tatlım...

yeterince yıpranmışsın...daha fazla üzme kendini...
:71:
 
hep derler ya.. anne olunca sende anlarsın diye..

evet anne olunca bır çok şeyi anladım.. ama bana anlatılandan daha farklı oldugunu anladım..

anladım kı.. bebegımın karnı doyunca benım karnımım doydugunu hıssettım..
anladım ki.. bebegım uykusunu alarak uyandıgında, uykumu aldıgımı anladım..
anladım ki.. bebegımın altını temızledıgımde, kendımın rahatladıgını...
anladım ki.. bebegımın tepkı verdıgı şey ne olursa olsun ona farklı bakmayı...
anladım ki. bebegım uykumu böldugunde, onun için uynamanın tadını anladım...
anladım ki.. bebegımın arabasını sürerken çamur olan pantolunumun ne kadar guzel görunudugunu..
anladım ki.. bebegımın yenı gıydıgım kıyafete kustugunda rahatladıgını gördugum için mutlu oldugumu...
amladımki.. bebegımle, bır yemegı tek elle yapmanında aslında çok zevklı oldugunu..
anladım ki.. buz gıbı çayımı yudumlarken, soguk çayın ne kadar guzel oldugunu..
anladım ki.. bebegımi bırısı severken ne kadar kıskandıgımı, ancak tepkısını gördukçe bununla mutlu olmayı..

ben anne olunca anladım.. anne şevkatını... anne olunca anladım.. iykı anne olmuşum...
 
Son düzenleme:
Sabırla ve içim acıyarak buraya kadar okudum ama burda bittim tükendim artık.

Yorum dahi yapamıyorum. SÖZÜN BİTTİĞİ YER burası olsa gerek.

bızım akrabalar arasında bunu bimeyen yoktur.. benı teyzelerım vs o senin cıcı annen derlerdi hep... bazen annemden bır şey isteyınce senı onlara verseydık her istedigini alırlar derlerdi.. kıymetımın bır elbise kadar da olmadıgını anlamam için yeterlıydı bu cumleler..
 
butum zorlukları hep, yastıgıma ip gıbı akan gözyaşımın sıcaklıgına sıgınarak aşmaya çaliştim.. her yerde yanlız kaldım... bazen o kadar çok yanlız oldugumu hıssedıyordum kı...

arkadaşlarım oluyordu elbette.. ancak annem benım görüşmeme izin vermezdı.. senın ahlakını bozacaklar dıye.. aslında hepsi iyi insanlardı.. dogal olarak kıyafetten vs konuşur, alırlardı.. onların yanına gıdınce sen kıyafet düşkunu olacaksın dıye gıtmeme izin vermezdi.. eve gelen arkadaşlarıma sınır olurdu.. rahat edemıyormuş nedense.. ancak her hafta sonu teyzemın yurdundan gelen 5-8 kışılık arkadaşlarını iki gun agırlardı.. tabı ben bulaşık ve ev temızlemekle ugraşırdım.
 
bebeklıgımı, çocuklugumu çok merak ederdım.. annem sorardım. ben nasıl bır bebektim diye.. annem ne bileyım.. senı odaya yatırıp iş yapmaya gıderdım... kendı kendıne uyur uyanırdın derdı... içim sızlardı.. acaba ben çok agladım mı dıye düşünürdüm.. bebegı aglayınca hemen koşan anneleri görunce bu aklıma gelırdı... ben bunu çocukluk çaglarımda sorardım.. ve benı nasıl yaraladıgını anlatmak mumkun degil tabı kı..

ben bıraz zayıf dogmuşum.. ben dogunca annem iki gune ölür bu demiş. ama yaşamışım... nedense...
 
benım her aklıma geldiginde annemın için bır "can" nın ne kadar ucuz oldugunu anlarım..

bır komşumuz bıze gelmişti.. arkdaşı dogum yapmiş.. bebek erken dogmuş.. hemen küvese almışlar.. ve o zaman sosyal imkan bu kadar yoktu. onlarda hastane masrafı için arabalarını falan satmişlar.. bunu anneme anlatınca annem " amann o kadar masrafa ne gerek vardı.. yenıden olurdu bır daha demişti" bu söz hala kulaklarımda çınlar.. bır anne olrak nasıl böyle düşünebildi.. ben o zaman 13 yaşımdaydım.. araba nedır ki.. satarsın.. yenıden alırsın.. çalişir alırsın... ama "o bır can" ...
 
ve hep normal bır ailemın olmasına özendım... herkes gıbı sıradan bır ailem olmasını istedim.. hep özendım.. ama o kdar dengesızlerdi ki.. kendılerınden başka herkesi basit görüyorladı.. hep derdım onlara.. siizn gibilerin içinde degil de.. şu basit ve sıradan gördugunuz insanlar gıbı yaşamak istiyorum derdim..

ama hayatımın en guzel zamanlarını köreltmeye kendıleri için kullanmaya çalişan insanların arasında boşa geçti..
 
parklarda, bahçelerde çocuguyla,eşiyle simit yıyen sıcacık ailere özlem duyarım.. onları izlerim.. gözluklerimin altına saklarım gözyaşlarımı.. çocugu düştügü zaman hemen kaldırıp sarılan annelere bakarım.. bazı zamanlarımı çocuk parkındakı anne babaları izleyerek geçirirm...
 
kimin iyi olup olmadıgını düşünmuyorum artık.. çoktan karışıp gıttı gecenın karanlık sularına....şimdi gecenın karanlıgında camdan gelen soguk ruzgar okşuyor o derın yaralarımı...

aglamaktan vazgeçeli çok oldu.. dogumhane de kızımın aglama sesını duydugumda unuttum... bana muhtaç canımdan canın enerjısını tuketmeyeye karar verdıgımde...
 
ve bebegımle yenıden geldi hayat... yenıden başladım.. yenıden dogdum.. şimdi yendıen okuma heycanı sardı içimi... duygularım, hıslerım, her şey kızımın dogmasıyla degişti...
 
Şimdi içimdeki tüm denizler kurudu.Suskunluğum nüksetti..Kanıyorum...Kanadıkça acıtıyorum her yanımı.. yaralarıma basacak tuz kalmadı yuregımde.. suskunluguma sakladım tum cumlelerimi..

" Dokuz aylık acının,
Son doğum sancılarıydı yüzümde gizlediğim.
Kangren olmuş yanlızlığım...

Oysa ben ölmeyi değil; senin uzaklarda ama bana bir nefes kadar yakın olan varlığında yaşlanmayı istiyordum.Pembe yalanlarımdan düşler kurup gelmeni bekledim anne...

Biliyor musun tek kelimeye bile sığdırılamayan ezikliğim hala sırtımda kambur. Yüreğim hala kırgın, gözlerim hala ıslak. Hala böğrümde suskunluğun bıçaksı dişleri. Üzerime giyindiğim elbiseden göremediğin irinleşmiş yalnızlığım,annesizlığim duruyor göğsümde..Belki de senden kalan tek şey bu.. İrinleşmiş yalnızlığım...

Keşke bendeki sessizliği , yüreğimdeki ezikliği görüp son kez gelsen.. Toprağa gömülmüş aşkı tekrar filizlendirmek için değil; köklerinde yanan öfkeleri susturmak icin gelsen..Son kez ölümü dudaklarıma değdirip keşke kangren yaralarıma tuz diye gidişinin közlerini bassan....
 
oysa bır kez, benı gerçekten şevkatle gögsune basıp sevsen, dizlerine yatırsan.. bır ömur yeter bana.. varlıgın ile yanımda olup, yuregınle,sevginle yanımda olmadıgın için işte bız böyle uzak kaldık... aynı çatı altında olsakta,hiç bir zaman aynı evde yaşamayı başaramadın anne... benım anne şevkatıne özlemımı hiç anlamadın.. oysa ben muhtaçtım.. anne sıcaklıgına hasrettım... aynı evde olupta dızıne yatamayacak kadar uzaktım... ben anne istiyorum.. ben yavrum diye sarılan özlem dolu, hasret dolu, gözlerınden sevgı akan bır annem olsun istiyorum.. ve ben ona sarılıp kokusunu içime çeke çeke gögsunde uymak istiyorum...
 
hikayen çok etkileyici.Allah sana kızına eşine uzun mutlu ömürler verdin.annelik sana çok yakışmıştır eminim senin eksikliklerini kızında tamamlarsın inş eşinde en yakın zmanda döner yanına.geçmişe takılma kızına sarıl tüm acını alacağına eminim.Allah yolunuzu açık etsin takılma geçmişe ne mutluki Allah sana anne olmayı nasip etmiş
 
Back