bebegım ilk dogdugu zamanlarda aglayınca, uyumayınca onu gögsume yatırıdım.. o an susar ve orada uyurdu.. onun nefes alışını dinlerdim.. dinlemeyı çok severdim.. o gögsumde uyudugunda uyanıncaya kadar kıpırdamaz beklerdim.. çunku benım en çok ihityac duydugum yer annemın gögsunde yaslanıp uyumaktı.. mınık kuzum burada susuyorsa bana çok ihtiyacıvar dıye onu rahatsız etmezdim.. kaç gece koltukta bu şekıl uyudugumu bilirdim.. çok ama çok mutlu olurdum.. kızımın nefes alışlarını duydukça içim giderdi.. bazen hemen almazsam, kucagıma aldıktan sonra kısa sure içini çeke çeke aglayınca bende aglardım.. kısa sürelıde olsa senı kokumdan mahrum ettım diye üzülürdüm..