Yaralarıma basacak tuz kalmadı yuregimde; anne...!!!!!

tuzlukk

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Nisan 2011
123
0
46
İstanbul
özledim anne, kızın olup sevemenı özledim.. BENİ seven bir annem olmasını özledim ki.. ben senin sevdiğin bir kızın olmadıgım için üzgünüm anne.. üzgünüm..
romanlarda okudugum, kızını çok seven annelere özendim hep. Çocuklarına okuldan gelince, oyundan gelince kurabıye yapan annelerin yaptıgı c kurabıye kokunu kıtabı okurken hep burnumda hissettim anne.. sen bize hiç kurabıye yapmadın ki..
filimleri izlerken annenın kızını sevdiği,sevği cümleleri kurdugu sahneleri hiç izleyemedim.. hemen kapattım.. içimdekı yaraya tuz basıyordu c sahneler anne..
sen beni sevesin diye hep istediklerini yapmaya çaliştim, ama sen beni hiç sevmedin.. hep babamın ailesine kızdıgın için nefret ettın bizden..
birgun de benim için yapılmiş bir şey olmasını istedi hep.. ama olmadı.. bugün benim doğum günüm dediğimde ilgilenmedin.. ben senin nasıl dogdugunu bile hatırlamıyorum diyerek kovdun başından.. neden anne.. ben ne yaptım ki sana..
ben, sana ne zaman sarıldıgımı bile hatırlamıyorum anne.. kız kardeşini sevdiğin gibi beni hiç sevmedin anne..
okula gıderken her sabah saçlarımı tarayıp baglamaktan bıkmiştin.. uykuların bölünüyordu.. üstümü giyinebildim ama saçlarımı baglayamadım anne.. arkadaşımın annesı kızımın saçları guzel koksun diye kolanya ile taradı.. bir gun bende senin burnun tıkalı oldugu gün benimde saçlarım güzel koksun diye kolanya ile ıslatıp gelmiştim.. pis pis kokuyorsun diyerek kafama vurdugun yer hala acıyor.. neden benim annem benim saçlarım güzel koksun istmedi diye tüm gun okulda aglamiştim anne…
bayramlarda guzel kıyafetler giyip anneleri ile parklara gıden kızları gördükçe hep bende seninle gitmek, senin salıncağımı sallanmanı isterdim.. ama sen hiç istemzdin.. bıktım sizden derdin..
okul gösterilerinde çocuklarını izleyip alkışlayan anneleri çocukları çok kıskanırdım.. ama sen çocukça şeyleri sevmediğin için hiç gelmezdin.. ben hep boynu kaldım o gösterilerde anne..
hep yük oluyorsunuz derdin.. ben yuk olmamak için oyuncak bile istemezdim sizden. Ama gine sevmedin beni anne..
bazen eve geldiğimde bir anne şevkatıne ihtiyacım olurdu.. sen beni görunce hemen neden mutfagı toplamadıni bulaşık yıkamadın diye kızardın.. aglarken görünce kurba gıbı olmuş gözlerin, düzelene kadar çıkma karşıma derdin.. kalkardın yanımda.. oyda beni dizine yatırsan, saçlarımı okşasanbiraz sevği göstersen ben düzelirdim anne..
el oğluna gideceksin bize faydan olmayacak masraf olma derdin hep… yıllarca evimizde benim yatacagım doğru düzgun yerim bile olmadı.. hep gidiciydim ya.. gerek yoktu .zamanı geçiştimerk için öylesine yat derdin.. kardeşlerin gelince onlar rahat etsin diye beni hep ayakkabilikta yatırırdın.. gizlı gizlı ağlardım.. bu kadar değersiz olduğum için..
ne zaman bir şey istesem, evlende kocan alsın derdin.. evlendim.. kocam her şey aldı.. ama senin bıraktıgın boşluk, sevği eksikliğini hiçbir şey doldurmadı..
kandillerde aradıgımda seni “Allah Allah ne kandiliymiş deyip teli yuzume kapattıgını unutmadım anne…
bayram sabahı “bayramın kutlu olsun” diye elini öpmek istedigimde bir gun önce dayım hakkında söylediğim şeyden dolayı yuzume indirdigin tokat hala içimi acıtıyor anne…
bir yanım seni özlerken, bir yanım kızgın.. ama gelsen yanıma, içten sarılıp kızım desen ben her şeyi unuturum.. ben anne sevğisini özlüyorum.. içim sızlıyarak özlüyorum.. gözlerimden ip gibi süzülen yaşlarısilerek özlüyorum.. anne “bir tane olur” benim annemde iyi veya kötü sensin.. ben senin kızınım.. sen beni hiç özlemdin anne…
her ne kadar sen beni sevmesende ben seni seviyorum.. annemi özluyorm.. anne şevkatıne çok ihtiyacım var.. yeni doğmuş bir bebek gibi ihtiyacım var.. derdimi paylaşabileceğim annem olmasını özlüyorum..
evlendim anne… evlenırken bana küs olmayı başardın anne.. dolabı açıpta annemın elinin kokusu var diye koklayacagım bir havlum bile yok dolabımda..
ayna karşısnda saçlarımı tararken, hep bir sogukluk oluyor. İşte ellerinin sıcaklıgına hasret saçlarım.. ama sen hiç sevmedin beni saçlarımı okşamayı.. kıvırcık şaçlarımdan ürperiyor diye hep şıkayetçı oldun.. şimdi düz saçlarim anne.. gelip okşarmısın anne..????
sana aldıgım anneler günü hediyesini boşuna para vermişin deyip attıgını hiç unutmadım anne..
DOĞUM yaptım.. bir anne şevkatini özeledim.. başucumda duran, agrın varmı diye soran annem olmasını istedim.. ama gine yoktun anne.. aradım ama gelmedin anne.. bana soranlara çok uzakta gelemedi ama gelecek dedim.. oysa yakındın bana, ama gelmek istemeyecek kadar uzaktın anne..
Çok ihtiyacım var aslında senin dizlerine yatmaya, saçlarımın okşanmasına çok ihtiyacım var.. derin bir boşluk var içimde.. ne evlat sevgisi, ne aşk sevgisi.. hiç biri ama hiç biri c boşlugu dolduramadı anne..
Başım darda olunca annem diye seni aramayı çok isterdim anne.. ama sen beni neden hiç istemedin.. ben ne yaptım sana...
Gecenin bu vakti, gözlerimden akan yaşlara engel olmadan yazıyorum bunları sana.. yaralarıma basacak tuz kalmadı yuregimde anne.. kalmadı……

 
Son düzenleme:
Offf ooofff içimi burktun arkadaşım... ( acaba anneninde sorunlarımı var kendinde ki eksiklikleri sana bu şekilde davranarakmı örtmeye çalışıyor yada egolarını tatmin etmekmi istiyor bilemiyorumm Ama gerçekten çok üzüldüm bir anne neden evladına böyle davranır canından bir parçaya? Anlam veremiyorumki...
 
Anne sen bizi, 8-9 yaşlarında yazın camiye kuran öğrenmeye gönderirdin .. hoca hep anlatırdı.. cennette ne istersek onu yıyecegımızı ve olmasını istediğimiz her şeyin bize daha guzelinin cennette Allahın verecegını söylerdi.. bazı akşamlar yattıgımda cennette hep, salata yemegi çok isterdim... koca koca tabaklarda yeşil yeşil salatalar yiyecegımı düşünür mutlu olurdum. Çunkü sen bana, kızlar yemez diye ben salatadan ikinci kez aldımmı kaşığıma vururdun. yada dişlerini sıkarak “gızz baban yesin” derdin.. ucundan korkarak ikinci kez aldın mı sen bir kez daha uyardın.. ben yiyemezdim anne..
Ben 4. Sınıfa giderken ayyakabı istemiştim. Sende bırının sana verdıgı ayakkabıyı yarım yamalak siyaha boyarak bana giydirmiştin.. ayagın buyur hemen diye almak istemiştin.. ben bir sene o ayakkabı ile okula gıttım.. ön sıralarda durmaktan utanırdım hep ayagımı hep gizlemeye çalişirdim.. senden ayakkabı isteyınce gerek yok derdın.. ben çok üzüldüm o ayakkabıyı giydikçe.. ve sonra hep cennete rengarenk ayyakkabilar gıyecegımı düşünerek mutlu olmaya çaliştim.. maddıyatımızda vardı anne ama sen bana boşuna para harcamak istemedin… şimdi ayakkabım var.. ama hala utanırım ayakkıbılarımdan.. o acı hiç geçmedi içimde.. mını mını kız çocuklarının ayakkabısı her gördugumde içim bir garip sızlar nedense.. şimdi alabilsemde ayakkabı o gunlerin eksiklıgı geçermi anne… komşu kızının ayakkabısını bana giydirmek isterdin.. ayagımı sıkardı, acırdı ama sıkardım dişimi giyerdım.. anne ben komşu kızından biraz buyuktum anne..
 
Son düzenleme:
Canım ne çok şey biriktirmişsin içinde...bunlar çocukluğun değerlendirmeleri olamaz m?
Bazı çocuklar fazla hassastır..daha olgundur...pekçok çocuğun umursamadığı...azar işitse de aldırış etmediği durumları...gereksiz ciddiye almış olamazmısın....
 
hissetmiş oldukların içime işledi. gözlerim doldu anne özlemini okurken.

Umarım sen evlatlarına iyi bir anne olursun. umarım özlemini çektiğin anne hasretini sen cocuklarına yaşatmazsın.
zaten öyle hissediyorum ki iyi bir annesin. cocuğuna bu özlemi hiç yaşatmayacaksın. hep saçını okşayacak hep sevdiğini söyleyecek hep dizlerinde yatıracak ve yüreğini yüreğine değdireceksin.
Dilerim ki bundan sonraki yaşamın yaşamış olduğun özlemden daha büyük daha güzel olsun.
Eşinle Çocuğunla hep mutlu ol.
 
Son düzenleme:
arkadaşım göz yaşlarımı tutamadım çok güzel anlatmışın yaşadıklarını ama inş sen iyi bir anne olursun inş
 
Ne eş, ne evlat, ne de başka bir sevgi, anne sevgisinin yerini tutamıyor malesef.
Umarım yazdıklarınızın her kelimesini yaşamamışsınızdır.
Üzücü, hayat boyu eksik yanlar, kapanmayacak yaralar.
Herkes anne olamıyor demek ki.
Allah size kendi yuvanızda huzur, sevgi nasip etsin.
 
çoooook etkilendim. annene söyleyecek laf bulamıyorum. allah seni evlatlarınla ve eşinle mutlu etsin.
 
çok üzüldüm gözlerim doldu

bu yazdıklarınızı annenize de okutun, belki anlar çok geç de olsa hatalarını

Allah eşinizle çocuğunuzla huzurlu, mutlu bir yuva versin inşallah her zaman size
 
allah anne eksikliğini evlatlarının sevgisiyle kapamayı nasibetsin
söyleyecek başka söz bulamadım
doğurmakla anne olunmuyor demek ki
 
biliyorum okundugunuzda nasıl bir anne diyorsunuz ama , abim ve bende aynı soruyu sorduk defalarca.. bızım ailemiz eden böyle diye.. abim de sıkıntı çekti.. lise bıtınce ünüversite okumak istedi.. annem babamı ikna ederek abimi okuldan alıp babamın çaliştigi şirkette çalişması için baskı yaptırdı.. abim tabi dinlemedi. ve zor da olsa okumayı başardi.. çunku bizimkıler kör besleyıcı olmak istemiyormuş... bu arada benım babam üniversite mezunu.. ve okudugu bölum yuksek puanla kazanılan bir bölum.. ama malesef okumak yetmemiş.. hep ilkokul mezunu karısının lafını dinleyerek hayatı zından ettıler bize


ben çok umursamaz, bana yapılanları hemen unutan biriyim aslında.. kin tutmayı bile zor becerırım.. benım gıbı takmayan bırını bu kadar çok etkıledi... ve bunlar bır kez olmadı bınlerce kez oldu..
bayramda köye gidince düşerdim, burnumum üstü yara olurdu.. annem beni her gördugunde sinirlerimi bozuyor yuzun çıkma karşıma diye kızar, benı gördumu yuzunu buruştururdu.. bu her sene genelde böyle olurdu...


çok üzüldüm gözlerim doldu

bu yazdıklarınızı annenize de okutun, belki anlar çok geç de olsa hatalarını

Allah eşinizle çocuğunuzla huzurlu, mutlu bir yuva versin inşallah her zaman size


evlenmeden 6 ay önce aglaya aglaya anneme burda yazıklarıma benzer konuştuum.. sen bana hiç arılmadın bıle diye agladım.. annem bana dönup " sende benım kardeşlerime benım evimi çok gördün, onları sıgdıramadın, dayını hiç sevmediğini biliyorum.. ben senı onun için sevmıyorum dedi"..
teyzem, dayım ünıversiteyı ist okudu.. ve bızım yanımızda çok sık kalırlardı.. bır çocuk olarak kıskandıgım kavga etttıgım olurdu.. ama bunun için 7-8 yaşındakı çocuk suçlanmaz ki.. 12 yaşından sonra hepsi okulu bitirp kendılerıne hayat kurmuştu.. ama o gunlerde onlarla olan konuşmlarımı nasıl abarttıklarını daha çok anlıyorum..

size soruyorum, 7-11 yaşlarındaki çocuga konuştukları için ne kadar cephe alınır.. bunu konuşarak aşmak yerıne hep dişlamayı tercıh ettıler..

nişanlıyken teyzelerim, dedem vs bize geldiler.. akşam saat 8 gibi falan kış gunu hava erken kararıyor.. annemde evde.. teyzem bana " hadı avm ye gıt,yada bır arkdaşına gıt.. biz özel konuşacagız deyip benı bır şekılde evden postaladılar. bende eşimi aradım gel beni al dedim.. geldi. bıraz dolaştık. ben evdeki durumu anlattım. bu saatte onun için çıktım diye.. ee tabı eşim çok sinirlendi ama o dönem mudahale edemedi.. bunlar hatırladıgım en basıt olanları..
 
eşim annemı yuzune dedıki " sen biolejık annesın, süt verip, bakıp görevın bıtmiş sanmişsin.. üç çocuguna gercek anne olamamişin..onları sevgı ile bakmamişsın... namazı da sadece jimlastık olarak kılıyorsun.. eger hıssetsen evlalarına böyle yapdın.. ve şunlar yapmaya devam etmezdın""" annem çok kızmıştı tabı bu sözlere
 
yazının hepsini okuyamadım ağlamamak için, benim annem beni seviyor mu sevmiyor mu bunu hiiiç anlayamadım çünkü
o kadar ki, nikahıma bile gelmedi, düğünüm zaten olmadı
ilk defa regl olduğumda ne olduğunu bile bilmiyordum, korkmuştum ağlamıştım bana birşeyler oluyor diye, bir de küçüktüm baya
ama anlayamıyorum çünkü bir kere bile vurmadı bana, kendisi yemeyip giymeyip bana herseyi çeşit çeşit aldı, ben istemeden hem de...
 
Ağlattın valla. Ben diyecek bir şey bulamadım. Söz biter ya, o noktalardan biri. Demek ki Cennet HER annenin ayağının altında olmuyormuş... Evlatlar annelerini babalarını sevmeli onlara kusur işlememelidir, günahtır. Ama bir anne, çocuğuna böyle davranıyor ise bu çok daha büyük bir günahtır. Çünkü siz o ikisinin yüzünden dünyadasınız.
 
eger bıraz ilgi sevgi görmüş olsaydım daha başarılı bırı olacagıma düşündüm düşünüyorumda.. abımde öyle.. bıraz ilgilenselerdi ben daha iyi yerlerde okurdum diyor

abim dersaneye başladı.. her ay dersane taksidi vermek zor geldi bizimmkınlere.. sonra teyzem ve annem oturup şu kararı vedıler " bu çocuk okumaz boşuna para vermeyelım diyerek" abimi dersaneden aldılar.. abım o sene üniversiteyı kazandı ama istedigi bölum degildi. şimdi okudugu bölumle ilgili bır şirkette çok iyi yerde.. ama oda yapılanaları unutmadı..

babam iyi bır şirkette çalişiyordu.. gelirimiz vardi. ama abimin dersanesı verılecek parayı boşa gidecek para olarak degerlendırdiler ve o para ile akşam bır çeşit fazla yerız düşüncesine sahıp insanlardı.. ((
 
canım benim okurken içim yanıd gözyaşlarım durmadı sözün bittiği yer diyorum ve annenede söyleyecek söz bulamıyorum rabbim kalbine sevgi versin diyorum
 
ben anne seviğisini, şevkatini çok ama çok özluyorum.. bazen içimden anneme sarılıp uyumak istedigim oluyor.. anne kokusunu özluyorum... annemın dizlerinde yatabilmeyı özluyorum.. ben hiç annemın dilzerinde yatmadım.. annem benı evladım diye hiç sarılmadi.. o kadar buyuk eksiklık ki bu içimde.. zaman geçtıkçe b açlıgın buyudugunu gun ve gun daha çok anlıyorum.. evlat ne olursa olsun anneye hep muhtaç imiş derler.. ben muhtaç olmamayı, direnmeyı ögrendim.. bu sıkıntılı gunlerimde bana tesllı veren bır annem olmasını çok isterdim... ama annem hiç böyle istemedi beni..
o kadar çok ihtiyacım oldugu anlar oldu ki.. hep yanlızdım.. öyle derin yanlızlık vardı ki içimde.. yanımdakıler bunu dolduramıyordu.. canım çok yanıyor bazen..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…