- 1 Ekim 2013
- 7.603
- 15.126
- 34
-
- Konu Sahibi Evrimnecla
- #21
Amin amin de diyorum ki sen de içini karartma aceleci de olma. Seni sen olduğun için seven bitini bul
Amin amin de diyorum ki sen de içini karartma aceleci de olma. Seni sen olduğun için seven bitini bulSizin adınıza sevindim, daha daha daha mutlu olun inşallah
Buraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
Yalnızlık tabi ki seçilmiş yalnızlık bu dünyadaki en güzel duygudur. Ama sırf herkes evlendi yalnız kalıyorum diye evlenmekte bu hayatta yapılacak en büyük hatadır!Buraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
Yalnızlık tabi ki seçilmiş yalnızlık bu dünyadaki en güzel duygudur. Ama sırf herkes evlendi yalnız kalıyorum diye evlenmekte bu hayatta yapılacak en büyük hatadır!
Tespitlerinizde doğru ama bu çok normal bir durum.
Evlenince bireysellikten çıkıp biz kavramına göre hareket etmek gerekiyor. Bekar biri için düşünmesi gereken tek şey kendisi. Bizim ise düşünmemiz gereken eşimiz, çocuğumuz, evin ortak sorumlulukları, çekirdek aile dışında iletişim halinde olduğumuz kök ailelerimiz var.
Bu eşten izin alınsın, maaşımı eşimin eline sayayım, herşey için izin alayım mevzusu değil tabi ki de ama önceliklerimiz değişiyor.
Yani ben şahsen ailemle çocuğumla geçireceğim zamandan daha çok zevk alıyorum. Arkadaşlarla arada takılıyoruz ama herkesin karakteri, hayata bakışı, ilişki anlayışı ve sosyo ekonomik koşulları farklılık gösterdiğinden bir aşamadan sonra boş vaktim varsa kendime ayırmak en güzeli geliyor bana. Çünkü yaş aldıkça arkadaşlıkları da sorguluyorsunuz gençken bakış açısı daha farklı oluyor ama büyüdükçe bana birşey katmayan (kültürel anlamda-hayat görüşü ve hayat tecrübesi anlamında) insanlarla takılmaktansa yalnız takılmayı tercih eder hale geldim.
Evlilikte de kişilerin özel alanları olmalı ama bu demek değil ki bekar biri gibi her kafamı eseni yapayım, her istediğim ortama gireyim, her istediğimde evden çıkayım bu olmuyor olmamalı da zaten hem erkek hem kadın için. Öncelik aile olmalı!
Kıyamam çen çevrenin üstünde mi kaldın, seviyene çıkamıyorlar mı. Vah vah tüh tüh…Buraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
Kıyamam çen çevrenin üstünde mi kaldın, seviyene çıkamıyorlar mı. Vah vah tüh tüh…
Alakasız.Buraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
Alakasız.
Bul bi koca patlat bi çocuk da alem koca nasıl eğitilir, çocuk nasıl büyütülür görsün.Ya teyzecim, offfff
Bul bi koca patlat bi çocuk da alem koca nasıl eğitilir, çocuk nasıl büyütülür görsün.
Astsubaylarla uzman çavuşlar öğretmen hanım arıyormuş diye duydum. Bi bakın istersen.
Eyvahlar olası evde kaldın o zamanMaalesef askeriye personellerine kapılarımı kapattım
Koca eğitmek, çocuk büyütmek gibi bir derdim yok ki. Öyle olmadığı için de yalnızım canım sıkılıyor çünkü herrrrrkes kocasını, cinsel hayatını ve kaynanasını anlatıyorsarmıyo ortamlar sarmıyoooo
Eyvahlar olası evde kaldın o zaman
İnsan çevresindeki 6 kişinin ortalamasıdır derler. ÜzüldümSiirtteki çevrem temsili
İnsan çevresindeki 6 kişinin ortalamasıdır derler. Üzüldüm
Kısmet…İşte maaalesef Siirt Tillo’ya atanıp gelin 6 kişinin ortalamasını bi görün
Evlenmezsen evlenme ! Evlileri bu kadar aşağılamak neden ? Ne alakası var ? Çevren böyleyse sen de onlardan farklı değilsin demektir. Benim kız kardeşim bekar ve özgür ülke ülke gezen laylaylom yaşayan biri çevresinde evli yok kendisi gibi arkadaşlar var ! Ha bu arada istediğim yere de cikiyorum sabah akşam farketmez, gezilere katiliyorum, yeri gwliyor arkadaşlarla siyaset -ekonomi- dedikodu her şeyi konuşuyorum. Sorun sende evlilikte değil. Ha bir de zeki erkek bulamayan da sensin egondan olabilirBuraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
katılıyorumBen 27 yaşında evli bir kadınım. İş arkadaşlarımla eşime sormadan plan yapar çıkar gezerim. Bileziklerimi de kimse istemez ben de vermem zaten. Eşimden daha yetenekli ve başarılı olduğum konular vardır o bunu asla sorun etmez. Birbirimizi bastırmaya çalışmayız. İltifat, hediye konusunda da ikimiz de zaman zaman birbirimizi şımartırız illa ben kadınım ben alan taraf olayım mantığımız yok. Etrafımızdaki çiftler de gayet özgür mutlu sosyal insanlar.
Bahsettiğiniz durumlar evlilikten ziyade çevrenizdeki insan profiliyle alakalı bence. Çevrenizde tanıştığınız erkeklerin de o kafadan olduğunu düşünüyorum.
Evlilik size göre değil demeyelim de, o tarz insanlarla evlilik size göre değil.
Evlenmezsen evlenme ! Evlileri bu kadar aşağılamak neden ? Ne alakası var ? Çevren böyleyse sen de onlardan farklı değilsin demektir. Benim kız kardeşim bekar ve özgür ülke ülke gezen laylaylom yaşayan biri çevresinde evli yok kendisi gibi arkadaşlar var ! Ha bu arada istediğim yere de cikiyorum sabah akşam farketmez, gezilere katiliyorum, yeri gwliyor arkadaşlarla siyaset -ekonomi- dedikodu her şeyi konuşuyorum. Sorun sende evlilikte değil. Ha bir de zeki erkek bulamayan da sensin egondan olabilir