• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yakın arkadaşımla ayrıldık çok üzgün hissediyorum

Benim de sizin gibi çok yakın bir arkadaşım vardı. Okb hastasıydı , bazen aklına düşünceler gelir kafasını bir yerlere vururdu düşünceden kurtulmak için. Ben de ona hep destek olmaya çalışırdım. Yalan yok onun da bana destek olduğu çok zaman olmuştu ama bana bağımlılığı öyle arttı ki boğulmaya başladım. Onunla görüşmesem falan trip atıyordu. Gerildiğimiz zaman bana beton gibi mesajlar atıyordu. Aylar öncesinden benim haberim bile olmayan konulara içerlemiş falan. Yıllarca sürdü böyle arkadaşlığımız. Bana da diğer arkadaşlarım bu ne böyle sevgili gibisiniz diyordu ama böyle bağımlı arkadaşlar insana vicdan yaptırıyor. Bir gün dayanamadım ve bir tartışmamızda tüm ilişkimizi kestim. Bir süre daha bana mesaj atmaya devam etti en son o da bırakı.

Sizin arkadaşınız da bağımlı bir kişilikti büyük ihtimalle ondan ilişkiniz sürüyordu. Sonra o bağımlı olacağı bir başkasını buldu ve sizinle olan arkadaşlık ona fazla gelmeye başladı. Belki sevgili yapan siz olsaydınız siz de böyle davranacaktınız. Kaygılı bağlanma durumu var sizde sanırım. Küçükken anneniz tarafından terk edilme korkusu yaşadınız mı?
 
Bitmedi sizin gibiler. Arkadaş adi altında her haltı yiyosunuz milletin ilişkisine tebelles oluyosunuz. Adam istemiyo işte drama quenlik yapmayın benim ilişkimde de böyle bı kız vardı sorsan arkadaşı sözde tabiki. Ayni böyle parazitti
Ayrıldığını söylediği arkadaşı kızmış yalnız, yani cinsiyeti
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
Arkadaşınıza aşık olmuşsunuz. Üstüne bir de saplantı haline getirmişsiniz.
Son 2-3 cümlenizden de depresyona doğru yürüdüğünüz anlaşılıyor.
Yardım alın.
 
Bu hikaye bana çok tanıdık geldi. iş arkadaşım en yakın arkadaşı evlenince gecenin geç saatinde ona " Geceleri ağlamaktan uyuyamıyorum, hasretine dayanamıyorum, yokluğunla kahroluyorum, bittim, öldüm" tarzı bir mesaj atmış. Ama ne mesaj. aşk acısı çeken o kadar yazamaz. Bunu da tesadüf eşi okumuş kıyameti koparmış kim bu adam diye ☺️ Arkadaşı, "senin yüzünden evliliğim bitecekti senin normal bir kız arkadaş olduğuna eşimi zor inandırdım" diyip arkadaşlığını bitirdi. Sizinki de o hesap gibi.
 
Evet daha önce konuştuğum psikolog bana bağlanma konusunda bir kitap önermişti ve orda kaygılı bağlanma türünde verilen örnekte aynı benim yaşadıklarım hislerim vardı. Bağlanma konusunu daha önce araştırmıştım. Dediğiniz gibi birine bağlanırken sorun çekiyorum kaygılı bağlanıyorum. Küçükken annem evi terk etmişti ondan uzak kalmak zorunda kalmıştım evet. Babamla aramızda sevgi samimiyet o sıcaklık hiç yok. Annemle de aramızda babam gibi olmasa da birazcık daha fazla sohbet ediyorum. Ama onunla da aramızda yoğun bir sevgi bağı yok. O beni her zaman eleştirir,aşağılar.
Benim de sizin gibi çok yakın bir arkadaşım vardı. Okb hastasıydı , bazen aklına düşünceler gelir kafasını bir yerlere vururdu düşünceden kurtulmak için. Ben de ona hep destek olmaya çalışırdım. Yalan yok onun da bana destek olduğu çok zaman olmuştu ama bana bağımlılığı öyle arttı ki boğulmaya başladım. Onunla görüşmesem falan trip atıyordu. Gerildiğimiz zaman bana beton gibi mesajlar atıyordu. Aylar öncesinden benim haberim bile olmayan konulara içerlemiş falan. Yıllarca sürdü böyle arkadaşlığımız. Bana da diğer arkadaşlarım bu ne böyle sevgili gibisiniz diyordu ama böyle bağımlı arkadaşlar insana vicdan yaptırıyor. Bir gün dayanamadım ve bir tartışmamızda tüm ilişkimizi kestim. Bir süre daha bana mesaj atmaya devam etti en son o da bırakı.

Sizin arkadaşınız da bağımlı bir kişilikti büyük ihtimalle ondan ilişkiniz sürüyordu. Sonra o bağımlı olacağı bir başkasını buldu ve sizinle olan arkadaşlık ona fazla gelmeye başladı. Belki sevgili yapan siz olsaydınız siz de böyle davranacaktınız. Kaygılı bağlanma durumu var sizde sanırım. Küçükken anneniz tarafından terk edilme korkusu yaşadınız mı?
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
Ay kucuksunuz daha diye düşünmüştüm boşanma süreci vs yazmissiniz .yapmayin kendinize gelin derim
 
Sevgili gibi bağlı bir arkadaşlık ilişkisi ne kadar sağlıklı peki? Belli ki çok sıkmışsınız. Arkadaşlıkta elbette çok yakın, normal, uzak şeklinde ilişkiler kuruluyor ancak sizin ki aşırıya kaçmış. Birbirinize destek olursunuz, hatta sık görüşebilirsiniz ama bu özel hayatınızda, ilişkilerinizde veya evliliğinizde sıkıntı yaratacak kadar yakın ve abartılı olmamalı bence.
 
Cinsel yoneliminizden emin misiniz? Bana anlattiklariniz arkadasca gelmedi. Duygularinizin farkinda mi degilsiniz acaba
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
Ben ne okudum😳
 
Siz arkadaşınıza sevgilisiyle görüştüğü zamanlarda illa benimle görüş diye baskı yaptıysanız farkında olmadan ya da olarak, o da uğraşmak istememiş kibarca uzaklaşmak istemiş.
Ama bu kadar bağlanmanız çok da sağlıklı olmayabilir yani bir tuhaflık var sanki
 
Siz arkadaşınıza sevgilisiyle görüştüğü zamanlarda illa benimle görüş diye baskı yaptıysanız farkında olmadan ya da olarak, o da uğraşmak istememiş kibarca uzaklaşmak istemiş.
Öte yandan sizi istemeyeni siz de istemeyin. O şimdi mutlu siz bu konuyu takıyorsunuz boşa üzülüyorsunuz
Yok hayır öyle bir baskı hiç yapmadım ve yapmam da zaten. Hatta sevgilini ilgini göster hayatına devam et dedim ona. Biz yeniden konuşmaya devam ediyoruz. O beni aradı. Söylediklerini sinirle söylemiş. Benimle konuşmaya devam etmek istiyormuş seni hayatımdan çıkarmam sadece stresli zorlu bir süreçten geçiyorum kafa dinlemem gerekiyordu dedi.
 
Sevgili gibi bağlı bir arkadaşlık ilişkisi ne kadar sağlıklı peki? Belli ki çok sıkmışsınız. Arkadaşlıkta elbette çok yakın, normal, uzak şeklinde ilişkiler kuruluyor ancak sizin ki aşırıya kaçmış. Birbirinize destek olursunuz, hatta sık görüşebilirsiniz ama bu özel hayatınızda, ilişkilerinizde veya evliliğinizde sıkıntı yaratacak kadar yakın ve abartılı olmamalı bence.
Yakın zamanda beni aradı söylediklerini sinirle söylemiş ve stresli, zorlu ,yoğun süreçten geçiyor. Ben seni hayatımdan çıkarmak istemiyorum. Hayatımda bir sen bir de sevgilim var , ben sana alışkınım seni bırakmam o gün sinirle konuştum bu süreci bir atlatayim rahatlicam ve seninle konuşmayı istiyorum dedi
 
Back