3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
bu ne bu kadar drama
