• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yakın arkadaşımla ayrıldık çok üzgün hissediyorum

Benim de sizin gibi çok yakın bir arkadaşım vardı. Okb hastasıydı , bazen aklına düşünceler gelir kafasını bir yerlere vururdu düşünceden kurtulmak için. Ben de ona hep destek olmaya çalışırdım. Yalan yok onun da bana destek olduğu çok zaman olmuştu ama bana bağımlılığı öyle arttı ki boğulmaya başladım. Onunla görüşmesem falan trip atıyordu. Gerildiğimiz zaman bana beton gibi mesajlar atıyordu. Aylar öncesinden benim haberim bile olmayan konulara içerlemiş falan. Yıllarca sürdü böyle arkadaşlığımız. Bana da diğer arkadaşlarım bu ne böyle sevgili gibisiniz diyordu ama böyle bağımlı arkadaşlar insana vicdan yaptırıyor. Bir gün dayanamadım ve bir tartışmamızda tüm ilişkimizi kestim. Bir süre daha bana mesaj atmaya devam etti en son o da bırakı.

Sizin arkadaşınız da bağımlı bir kişilikti büyük ihtimalle ondan ilişkiniz sürüyordu. Sonra o bağımlı olacağı bir başkasını buldu ve sizinle olan arkadaşlık ona fazla gelmeye başladı. Belki sevgili yapan siz olsaydınız siz de böyle davranacaktınız. Kaygılı bağlanma durumu var sizde sanırım. Küçükken anneniz tarafından terk edilme korkusu yaşadınız mı?
Bu konuyu nasıl silebilirim yardımcı olabilir misiniz bilgisi olan var mı?
 
Yakın zamanda beni aradı söylediklerini sinirle söylemiş ve stresli, zorlu ,yoğun süreçten geçiyor. Ben seni hayatımdan çıkarmak istemiyorum. Hayatımda bir sen bir de sevgilim var , ben sana alışkınım seni bırakmam o gün sinirle konuştum bu süreci bir atlatayim rahatlicam ve seninle konuşmayı istiyorum dedi
Valla bana bunları dese '' sen bana mı yürüyon? '' derim asdfg Bu denli bir arkadaşlık ilişkim olmadığı için bana garip gelmiş olabilir :)
 
Ona anlattım dedimki bir konu açtım senden bahsettim herkes beni lezbiyen ya da biseksüel saniyor dedim. O beni o kadar çok iyi tanıyor ki ben seni biliyorum, sen de kendini biliyorsun boşver bırak kim ne derse desin dedi. Bizi sevgili sanıyorlar deyince güldü öyle sjdkdkd biz onunla yıllardır yol arkadaşlığı yaptık, dertlerimizi birbirimize anlattık çözüm üretmeye çalıştık. Onun mutlu olmasını çok istiyorum.
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
Annemle babamda birbirlerinden ayrılırken davul zurna çağıracaklardı.
 
Kızz dur gitme Allah aşkına ne yaptınız barıştınız mı? İki detay ver gözünü seviyim
Beni aradı ve konuştuk, söylediklerini sinirle söylemiş. Stresli ve zorlu bir süreçten geçiyor. Hayatının değişim ve dönüşüm noktasından geçiyor. Beni bırakmak istemediğini ,benimle konuşmak istediğini, o an çok bunaldığını o yüzden sinirle konuştuğunu söyledi. Barıştık çok şükür 😊
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
O neydi kız😳 arkadaslık boyle bsey degıl bu nedir
 
Bnimde başımdan bir arkadaş ayrılığı geçmişti dur anlatıyım :D 4 senelik günde 8 saati birlikte 8 saatide telefonda msj veya konuşma olarak geçirdiğim bi arkadaşım vardı ve kendi kardeşimden çok çol yakındı. Herşeyimizi bilir sürekli konuşurduk ben o olmuştum oda ben olmuştu sanki 2 bedende tek kişi gibi olmuştuk :D kendimi çok sanslı sayıyordum. Bebimle ilgilenen bi çocuk vardı baya peşimden koşmuştu. O zamankar lisede olduğumuzdan çok fazla ilişkiye aşka vs yakın değildim. Sonuçlanmayacak şeyler saçma geldiğinden çocuğa karşılık vermek istemiyordum aksi gibi çocukta çok ısrarcıydı. Arkadaşımda çocuğun çok çirkin olduğunu yakışmayacağımızı zaten benimle öylesine takılmak istediğini söyleyip beni soğutuyordu. Ki zaten sıfırdım çocuğa. 6 7 ay sonra lise bitti. Ben üni kazandım arkadaşım kazanamadı. Ona çok zaman ayıramamaya başladım. Bigün karşıma geldi ben o çocukla sevgili oldum dedi. Dedim allah mesut etsin. Benle arkadaşlığını bitirmek istediğini söyledi ben şok. Benim suçum ne neden atkadaşlığımız bitiyor dediğimde çocukla aramdaki muhabbetler aklına geldiğinde rahatsız olduğunu hem arkadaşlığımızı hemde ilişkisini aynı anda yürütemeyeceğini söyledi. Çünkü her detayı biliyordu çocuk aylarca sana aşığım diyip herkesin önünde çok güzel jestler vs yapmıştı. Attığı mesajları dahi okuyordu bu arkadaşım. Herneyse bende allah yolunu açık etsin dedim. Sonuç olarak senelrdir görüşmüyoruz evlenmişler 1 bebekleri olmuş. Allah analı babalı büyütsün. Yani demem o ki.... yakın arkadaş mevzusuna çokta şeyapmamak lazım. Hele saçma konularda ve en ufak şeyde arkadaşlığını bitirecek tiplerden aman aman uzak dur. Yanındaysa kıymetini bil. Bitiriyorsa da yolun açık olsun demeyi bil.
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...
Hiç normal değil hisleriniz.Ayrica arkadaşıniz o sadece abartmayın yaaaa.Siz de erkek arkadas yapın merkeze onu atayın olsun bitsin 🙃
 
Beni aradı ve konuştuk, söylediklerini sinirle söylemiş. Stresli ve zorlu bir süreçten geçiyor. Hayatının değişim ve dönüşüm noktasından geçiyor. Beni bırakmak istemediğini ,benimle konuşmak istediğini, o an çok bunaldığını o yüzden sinirle konuştuğunu söyledi. Barıştık çok şükür 😊

İşi düşmüştür 3 5 güne çıkar kokusu. Bu tipler böyle. Bu lafımı hiç unutma en kısa sürede senden alacağını alıp tekrar arkadaşlığınızı bitirecek. Sevgiler.
 
3 yıldan fazladır konuştuğum yakın arkadaşım var. Onunla birkaç aydır tartışıyor barisiyorduk. Hayatına yakın zamanda birisini aldı. Beni çok sevdiğini ,hayatının merkezine beni alınca kendi iliskişinde sorun olduğunu, onunla anlaşamadığını, aynı anda 2 kişiyi hayatının merkezine alamadığını söyledi. Seni gerçekten çok seviyorum lütfen beni anla güçlü dur sen üzülüp ağlayınca ben de kendimi suçlu hissediyorum bir şekilde yollarımız ayrılmak zorunda. Güzel bitirelim dedi helalleştik. Bütün fotoğrafları, mesajları duruyor onları silmicem. Onunla geçen güzel zamanları hatırlamak mutlu ediyor ama yaşadıklarımı (iyi ya da kötü) ona anlatamamak zor, onsuz saatler günler geçmek bilmiyor sanki. İçimde kocaman boşluk var. Ben ölmüşüm gibi davranma biz sadece konuşmuyoruz ben seni hep hatirlicam unutmicam dedi. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl alışırım ayağa kalkıp güçlü dururum bilmiyorum. Hayattan hiç zevk alamıyorum. O yokken her şey anlamsız geliyor. Bu toksik ilişkiden kurtulmamız gerektiğini , hem kendisinin hem de benim zarar görmemi istemediğini söyledi. Neden bu kadar bağımlı hale geldim ben de bilmiyorum. 5 yıl önce boşanma aşamasında olduğumda da buna benzer şeyler yaşadım. Terk edilmekten korkuyorum ve sanırım anksiyete bozukluğum var. Yalnızlıkla ve bu kötü hissettiren duygularla nasıl baş edebilirim, bu boşluk duygusundan nasıl kurturulurum lütfen yardımcı olun, çok uzun yazdım kusura bakmayın...

Bi an önce uzmandan destek almanı tavsiye ediyorum. Yazma biçiminden bile anormal olduğunu anlayabiliyorum. Arkadaştan ayrılıp barışmak nedir Allah aşkına.
 
Back