- 9 Mart 2023
- 116
- 157
- 23
- Konu Sahibi Selen Mira
-
- #21
Lezbiyen değilim. Heteroseksüelim. Bizim onunla duygusal bağımız çok yoğundu
Lezbiyen değilim. Heteroseksüelim. Bizim onunla duygusal bağımız çok yoğunduSome lesbian problems
Ya ben ona da dedim beni hayatının merkezine al diyen yok tabiki sevgilini sev ilgi göster sohbet et, mutlu olmanı yuvanı kurmanı çok isterim ama konuşmayı niye keselim ki madem hayatının merkezinde sadece bir kişi olacak o zaman biz daha az konuşalım yeterki devam etsin iletişimimiz dedim. Ama bunun ikimize de zarar vereceğini söyledi. Biz seninle bu dünyada anlaşamıyoruz sevgilim sorun değil, seninle o yokken de biz zaten arada bir tartışıyorduk. Ben seninle olan güzel hayallerimizi öbür dünyada görüşüp gerçekleştirmek istiyorum. Dedi. Yani bu dünyada olmuyorsa öbür dünyada arkadaşlığımız sürerOnda da sorun var gibi. Yani sizi niye hayatının merkezine alsın ki zaten? Veya sevgili ayrı, arkadaşlık ayrı ve ikinizi de beraber götürebilir. Siz birbirinizi çekmişsiniz bence. O boşluk hissini bilirim. Başka uzman bulun, umarım atlatırsınız
İlla seksüel bir şey yaşamanız şart değil. Ortaokul, lise çağlarında değilseniz yazdiklariniz pek heteroseksüel gibi değil. Yazdıklarınızı bir okuyun bence. Duygusal anlamda sevgililik yaşıyorsunuz bu arkadaşlık değil. O yüzden de kadın erkek arkadaş bulunca, iki duygusal ilişkiyi beraber yurutememis, onu seçmiş.Lezbiyen değilim. Heteroseksüelim. Bizim onunla duygusal bağımız çok yoğundu
Saçma değil mi ilginç. Erkek sandım bende okurkenSevgilim değil çok bağlı olduğum yakın arkadaşım. Ben de o da kız yani
Ama bir de boşanma geçmiş başından.Some lesbian problems
Ben erkek arkadaşım olursa ona da düşkün olurum. Bu kız arkadaşıma da düşkündüm. Yaşadıklarım,bu depresyon çöküş halim sevgiliden ayriliyormuş gibi izlenim veriyor olabilir evet. O benim için sadece arkadaş değildi, kan bağımız olmasa da dostum kardeşim gibiydi. Hayatımda çok büyük anlam besleyen birisi. Sanırım birisini sevince çok beklenti içine giriyorum. Benim sorunum insanlara aşırı bağlanmak ve ayrılınca boşluk duygusu ile nasıl baş edeceğimi bilememek, yalnız yaşayınca güçlü bir şekilde nasıl ayakta durulur bilememek... Çalışma fobim de var başarısız birisi olmaktan, elestirilmekten aynı zamanda kalabalık içinde bulunmaktan endişeleniyorum kaygı seviyem artıyor. 27 yaşındayım üniversite okudum mezun oldum ama bir türlü çalışmaya cesaret edemedim. Yapamam basaramam diye düşünüyorum sürekli. Kendimi de motive edemiyorum. İnsanlarla yaşamak, toplumun içine karışmak, birileriyle çalışmak ürkütücü geliyor bana. Asosyal birisiyimİlla seksüel bir şey yaşamanız şart değil. Ortaokul, lise çağlarında değilseniz yazdiklariniz pek heteroseksüel gibi değil. Yazdıklarınızı bir okuyun bence. Duygusal anlamda sevgililik yaşıyorsunuz bu arkadaşlık değil. O yüzden de kadın erkek arkadaş bulunca, iki duygusal ilişkiyi beraber yurutememis, onu seçmiş.
Ne gibi bir hayal? Yanlış anlamayın da, acaba sıkıldı mı sizden bahane yapıyor şimdi de. Belki sevgilisi bile yokturYa ben ona da dedim beni hayatının merkezine al diyen yok tabiki sevgilini sev ilgi göster sohbet et, mutlu olmanı yuvanı kurmanı çok isterim ama konuşmayı niye keselim ki madem hayatının merkezinde sadece bir kişi olacak o zaman biz daha az konuşalım yeterki devam etsin iletişimimiz dedim. Ama bunun ikimize de zarar vereceğini söyledi. Biz seninle bu dünyada anlaşamıyoruz sevgilim sorun değil, seninle o yokken de biz zaten arada bir tartışıyorduk. Ben seninle olan güzel hayallerimizi öbür dünyada görüşüp gerçekleştirmek istiyorum. Dedi. Yani bu dünyada olmuyorsa öbür dünyada arkadaşlığımız sürer
Asosyal birisiyim benim liseden de kız arkadaşlarım var ama İstanbul'da uzak oturuyorlar. Ben de İstanbul'dayım yolculuk yapmayı sevmiyorum onlar çalışıyor boş zamani yok zaten. En çok konuştuğum arkadaşım bu konu açtığım arkadaşımdı. 11 yıllık arkadaşım vardı o da birkaç ay önce evlendi kınasına falan gittim. Sanki tüm sevdiklerim teker teker elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorumSaçma değil mi ilginç. Erkek sandım bende okurken
Asosyal birisiyim benim liseden de kız arkadaşlarım var ama İstanbul'da uzak oturuyorlar. Ben de İstanbul'dayım yolculuk yapmayı sevmiyorum onlar çalışıyor boş zamani yok zaten. En çok konuştuğum arkadaşım bu konu açtığım arkadaşımdı. 11 yıllık arkadaşım vardı o da birkaç ay önce evlendi kınasına falan gittim. Sanki tüm sevdiklerim teker teker elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorumSaçma değil mi ilginç. Erkek sandım bende okurken
Çok dikkatli birisin mavi mucize.Ama bir de boşanma geçmiş başından.
Kendinize başka uğraşlar mı bulsanızAsosyal birisiyim benim liseden de kız arkadaşlarım var ama İstanbul'da uzak oturuyorlar. Ben de İstanbul'dayım yolculuk yapmayı sevmiyorum onlar çalışıyor boş zamani yok zaten. En çok konuştuğum arkadaşım bu konu açtığım arkadaşımdı. 11 yıllık arkadaşım vardı o da birkaç ay önce evlendi kınasına falan gittim. Sanki tüm sevdiklerim teker teker elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorum
Bakın benim bir kız arkadaşımla sizinki gibi değil ama resmen anne kız ilişkim vardı. Çok unutkan biriydi.Arkasini ben toplardim. Birgün onun yaşadığı il ve (o zaman sevgilimdi) eşimin yaşadığı ildeki şubeler arasında seçim yapmam gerekti. Esiminkini seçtim. Kız arkadaşım değil ama tüm çevremiz absürt tepki verdi. O zaman anladım ne kadar hatalı bir ilişki kurduğumu. Annesi gibi davranmayı bıraktım. Sonra koptuk çünkü o artık tüm dertlerini üzerime birakamiyordu.Ben erkek arkadaşım olursa ona da düşkün olurum. Bu kız arkadaşıma da düşkündüm. Yaşadıklarım,bu depresyon çöküş halim sevgiliden ayriliyormuş gibi izlenim veriyor olabilir evet. O benim için sadece arkadaş değildi, kan bağımız olmasa da dostum kardeşim gibiydi. Hayatımda çok büyük anlam besleyen birisi. Sanırım birisini sevince çok beklenti içine giriyorum. Benim sorunum insanlara aşırı bağlanmak ve ayrılınca boşluk duygusu ile nasıl baş edeceğimi bilememek, yalnız yaşayınca güçlü bir şekilde nasıl ayakta durulur bilememek... Çalışma fobim de var başarısız birisi olmaktan, elestirilmekten aynı zamanda kalabalık içinde bulunmaktan endişeleniyorum kaygı seviyem artıyor. 27 yaşındayım üniversite okudum mezun oldum ama bir türlü çalışmaya cesaret edemedim. Yapamam basaramam diye düşünüyorum sürekli. Kendimi de motive edemiyorum. İnsanlarla yaşamak, toplumun içine karışmak, birileriyle çalışmak ürkütücü geliyor bana. Asosyal birisiyim
Herkes hayatına bakıyor, ben yerinde saydım diye his var sizde ama boş durunca kurdukça kurar, yakın davranan kişilere de kolay bağlanırsınız işte. Yavaş yavaş başlayın. Yürüyüş yapın, belediyenin ücretsiz kurslarına kaydolun. Kafanız da dağılır, farklı insanlar da tanırsınız. Yaşınız genç, ne güzel eğitiminiz de var. Her şeyi yapabilirsinizÇok dikkatli birisin mavi mucize.Evet başımdan boşanma geçti daha önce. Çok şükür çocuğum yok. Asosyal birisiyim yakın arkadaşımın da sadece 2 arkadaşı var, daha önce birkaç sevgilisi oldu ayrılmıştı aşk acısı çekmişti ona teselli veriyordum. Benim liseden de kız arkadaşlarım var ama İstanbul'da uzak oturuyorlar. Ben de İstanbul'dayım yolculuk yapmayı sevmiyorum onlar çalışıyor boş zamani yok zaten. En çok konuştuğum arkadaşım bu konu açtığım arkadaşımdı. 11 yıllık arkadaşım vardı o da birkaç ay önce evlendi kınasına falan gittim. Sanki tüm sevdiklerim teker teker elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorum
Çalışmak istiyorum ama korkuyorum basaramam yapamam diye düşünüyorum çalışma fobim var. Kitap okusam sıkılıyorum, kitaplıkta okunmayı bekleyen 10 üzeri kitap var, film izliyorum yotubeda takılıyorum, ev kalabalık yine de yalnız hissediyorum kendimi. Ablamla evi temizliyorum yemek koyuyoruz. Bazen markete çıkıyoruz. Ama iş yaparken sanki hayatım bomboş geçiyor gibi hissediyorum. Hep aynı rutin şeyler... Farklılıklara, değişime ihtiyacım var farkındayım. Ama nasıl nerden baslicam onu bilmiyorum. Motivasyona ihtiyacım varKendinize başka uğraşlar mı bulsanız
İyi de, benim de bir sürü arkadaşım evlendi. Hiçbiri ile ya kocan ya ben polemiğine girip ayrılmadık:)Çok dikkatli birisin mavi mucize.Evet başımdan boşanma geçti daha önce. Çok şükür çocuğum yok. Asosyal birisiyim yakın arkadaşımın da sadece 2 arkadaşı var, daha önce birkaç sevgilisi oldu ayrılmıştı aşk acısı çekmişti ona teselli veriyordum. Benim liseden de kız arkadaşlarım var ama İstanbul'da uzak oturuyorlar. Ben de İstanbul'dayım yolculuk yapmayı sevmiyorum onlar çalışıyor boş zamani yok zaten. En çok konuştuğum arkadaşım bu konu açtığım arkadaşımdı. 11 yıllık arkadaşım vardı o da birkaç ay önce evlendi kınasına falan gittim. Sanki tüm sevdiklerim teker teker elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorum
Kız arkadaş mi bu anlattığınız? Sanki sevgilinizden bahsediyorsunuz. Bırakın gitsin sevgili için arkadaşını satandan hayır gelmez.
Evet biliyorum hem fikiriz ben de anormal davrandığımı düşünüyorumİyi de, benim de bir sürü arkadaşım evlendi. Hiçbiri ile ya kocan ya ben polemiğine girip ayrılmadık:)
Sizde bir tuhaflık olduğu konusunda hemfikiriz di mi?
Escinsel misiniz?Ben de normal birisi değilim ki zaten. Normal olsam bu kadar çöküp, hayattan bezmiş gibi yaşamazdım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?