- 28 Mart 2019
- 4.007
- 4.043
19 yaşındayken tanışmışlar. Konu sahibi aydınlat bizi
19 yaşındayken tanışmışlar. Konu sahibi aydınlat biziSevgilisii???
Ben suan 25 yasindayim yanliz, yakinda 26
Nerde ay ben orayı görmedim.5 yıldır ilişkimiz var diyor ama.
Bence birbirinizi gerçekten seviyorsanız evlenin gitsin ya, babanız da arkanızda.Anneniz de bir şekilde kabullenip,saygı duymak zorunda.Pardon erkek arkadasim benden bir yas büyük. O kadar kötü mü yazdim özür dilerim
Pardon erkek arkadasim benden bir yas büyük. O kadar kötü mü yazdim özür dilerim
26Sevgilisii???
bana bunu diyen oldu. Bi kürt taniyorum italyanla evli. Cok mutlular, ailesi de zamanla alisti, cocuklari var. Darisi basimaKardeşinizin sınavını bekleyin. Anne babanıza dısarda tanısmayı söyleyin anneniz gelmez muhtemelen. Ama bilsin sonra sırf bunu da bahane edip canınızı sıkar. Sonrasında şekil alırsınız. Sevginizin arkdasında durun . Bosverin annenizi de. Gitsin elalemle otursun en çok onları önemsiyor madem
Cidden merak ediyorum sizce bu kadın İslam dinine inanmayı sectiyse bunlardan haberdar değil midir? Demek ki bu konuda sizin gibi düşünmüyor ki sevgilisi yıllardır var . Sizin bileceğiniz bir şey demek iicn neden bu konuyu irdelediniz ?Müslüman bir kadınla Müslüman olmayan bir erkeğe nikah düşmüyor zaten. Ama bunlar benim için önemli değil diyorsanız sizin bileceğiniz bir şey
Anneler babalar gibi olmuyor bence. Annelerinki biraz kuru gürültü oluyormaaş meselesinde demiş zaten blöf yaptım diye bu konu da öyle. Korkmanıza gerek yok.
Din hic bir zaman konu bile degildi benim icin, annem sorun cikarcak diye yazdim diniAyy okeyy tamam sorry vallahi. Yani erkek küçük olursa cidden sorun din olayı tamamen senin şahsi problemin en iyi sen tanırsın kendini bebiş.
Din hic bir zaman konu bile degildi benim icin, annem sorun cikarcak diye yazdim dini
Tamamen katiliyorum. Bu arada ben dine inanmiyorum. Inananlara saygi duyuyorum tabikide. Dedigim gibi insanlik sevgi saygi benim icin en önemlisi.Cidden merak ediyorum sizce bu kadın İslam dinine inanmayı sectiyse bunlardan haberdar değil midir? Demek ki bu konuda sizin gibi düşünmüyor ki sevgilisi yıllardır var . Sizin bileceğiniz bir şey demek iicn neden bu konuyu irdelediniz ?
Merak ediyorum size ne ? Sizde bana benim yorumumdan sanane diyebilirsiniz ama cidden bu kafayı çok merak ettiğim için soruyorum . Yılbaşı olur baskasinin kutlamasına karışan bir güruh çıkar birileri içki içer diğerleri bağırır . Bizim gibi yaşamayan insanlar olduğunu kabul etsek mi acaba toplumca
aynen :)Erkek arkadaşıyla 19 yaşında iken tanışmış arkadaşlar.
babam benim herzaman doktor olmami istemisti (olmadim), sevgilim cerrah olucak, üniyi seneye bitiriyor, tanistiginda galiba babam en cok buna bayilmisti 2-3 önce, umarim annemi de biraz yumusatirBence birbirinizi gerçekten seviyorsanız evlenin gitsin ya, babanız da arkanızda.Anneniz de bir şekilde kabullenip,saygı duymak zorunda.
Yani sizin inançlı olup olmamanız veya tercihlerinize zaten söz söyleme hakkımız olmamalı .Tamamen katiliyorum. Bu arada ben dine inanmiyorum. Inananlara saygi duyuyorum tabikide. Dedigim gibi insanlik sevgi saygi benim icin en önemlisi.
Bu yasadiklariniz yurtdisinda bide bir yabanci kapi komsu nasil fark etmedi etseydiler anneniz yada babaniz asla sizi göremezdi ben şahsen kültür farkina inanirim kendimde Dogma buyume yurtdisndayim yabancilar bizim gibi deiler hani aile kültürü yok cok boslar yinede bu sizin hayatiniz sizin fikriniz iyi düsünün bu kadar olumsuzlulardan sonra mutlu olunCocuklugum travmatik gectigi icin coğu şeyi hatirlamiyorum. Cocukluktan ciktigimda, kendi karakterimi fikirlerimi olusturmaya basladigimda, aksamlari 7 de degilde 10-12 arasinda eve gelmeye basladigimda (herzaman haber vererek) sorunlar basladi. Ondan önce sadece karnimin tok olmasi üzerimde elbisem olmasi yetiyordu.
Annemin kendi saclarini yolup bagirdigini hatirliyorum. Cok kücük sacma olaylardandi. Sebebini bile hatirlamiyorum. Florbol oynuyordum mesela. Okul cikisinda evde yemek yiyip 7-9.30 kadar aksam antrenman olurdu. Döverdi söverdi. 19/20 yaslarindaydim. Böyle birsey yapmak icin normal bir yaş degil.
Başını yerlere vururdu ölsemde kurtulsam diye bagirirdi. Daha cok sey var. Vücudum bu travmalari hatirliyor ama aklim unutmus.
Yurt dışında doğdum ve büyüdüm. Annem buranin dilini ögrenmedi, buranin insanlariyla tanismadi. Arkadaşı yok. Hayatta en çok önemsediği şey el alemin ne düsündügü.
Bu yüzden akrabalardan ne zaman zarar gördüysem susturuldum. Görmezden gel. Birsey olmaz kuzenlerin degil mi. Ve ben onlardan aslinda cok zarar gördüm. Yemek yiyemez hale geldim üzüntüden, panik ataklari yasadim. Asla hic bir kücük kizin bunlari yasamasini istemem.
Ill kez maas aldigimda annem ona bütün parami vermemi istedi. Ihtiyaci oldugundan degil. Hayir dedigimde „Ben işimden istifa edeyimde gör, bu evi sen gecindirirsin“ demisti. 1-2 yil sonra bu konuyu actigimda „Blöf yaptim, ana degilmiyim? Hic mi birsey diyemicem?“ demisti.
O günden beri asla güvenmiyorum. Ben koruyamadi be beni o da kullanmak istedi.
23 yasimda kendi evime ciktim. Artik sirf whatsappten psikolojik siddet uygulayabildi, kontrolu kaybetti.
3 yil terapiye gittim ve bu cok yardimci oldu.
Fazla uzattim, konuya geliyorum kusura bakmayin.
25 yasindayim. 19 yasinda muhtesem biriyle karsilastim. O günden beri asla beni yanliz birakmadi, herzaman yanimda oldu, herzaman anlayisliydi. Sevgilim isvicreli. Ben isvicrede dogdum büyüdüm. Buranin kültürüyle, buranin insaniyla. Burda dünyanin her kösesinden insanlar var. Bircok ülkenin muhtesem insanlariyla ve uzak durulmasi gerektigini düsündügüm insanlariyla tanistim.
Insani insan yapan irk yada din degil, kendi insanligi oldugunu anladim.
Ama annem cok irkcidir. Ondan uzak oldugu süre kimseyi kötülemez. Ama benim herzaman türk bi müslümanla, hatta en güzeli ayni sehirden gelen bi adamla evlenmemi istedi.
Yillardir böyle birsey mümkün degil, kafamiz uymaz, yeterki herseyden önce insan olsun diyorum. Hayir herseyden önce türk müslüman olcak diyor. Sirf müslüman olmak bir insani iyi yapmaz ki.
Babam daha modern, daha anlayisli. En azindan dinler. Biraz zor bazen anlasmak cünki bircok beyin amelyati gecirdi ve artik cok pasif. Kendisi 73 yasinda. Annem 65 yasinda.
Bir kere erkek arkadasimi sadece arkadas olarak eve getirdim tanistirdim, 2-3 yil oldu. Annem mutfaga saklandi, kapiyi acip öldürtesi bakislar atti bana ve sevgilime. Babam saygili bi sekilde yanina oturdu, kahve ikram etti. Annem sevgilimi insan yerine bile koyamadi.
Arkadaslar ben zaten cok yorgunum yine cok büyük bir savas var önümde. Tanistircam bu ayin sonunda (kardesim lütfen sinavlarimdan sonra söyle, o stresi simdi kaldiramam dedi).
Ama lütfen bana abla olarak akil fikir verin. Siz olsaniz nasil tanistirisiniz? Hangi ortamda?
Ben babamla disarda konusmayi düsünüyorum. Sonra babam, sevgilim ben ücünüz oturup tanisalim diye düsündüm. Kardesim 21 yasinda, zaten arkamda duruyor.
Almanyada daha önce bi kuzenim gecen sene yari alman yari türk birisiyle evlendi. Ismi tamamen alman, annesi alman babasi türk. Kendisi türkce konusmuyor. Heralde müslüman oldugu icin daha kolay olmus.
Ben acikcasi dindar bir insan degilim, gercek anlamda inandigim tek sey sevgi ve saygi dünyanin her irkina karsi. Her hayvana karsi. Sevgilim hiristiyan ama o da benim kadar dindar, yani hic degil. Burda cogu insan öyle zaten. Din cok büyük bir rol oynamiyor. Önemli olan insanlik.
Ama annem asimile olamadi. Bu fikirleri duymak istemiyor cünki farkli düsünüyor ve benide öyle düsünmeye zorluyor.
Bilmiyorum. Sadece icimi dökmek istedim. Kimsem yok. Akil fikir almak istedim.
Evlenip yakin zamanda anne olmayi, güzel mutlu sicacik bi aile kurmayi hayal ediyorum.
Babanız ve kardeşiniz ılımlıymış dısarıda görüşün bi ön tanişma gibi olur babanizla araniz iyise anneniz konusunda yardim isteyin. Anneniz zaten psikolojik bi vaka oldugu için onu ciddiye almayin siz kendinizi yetistirmişsiniz sevgilinizde cerrah olacakmış yaşlarda gayet uygun, kendi hayatiniza bakin. Çok düsünürseniz nasil olcak diye strese girerseniz her şey daha zorlaşir birakin akışa kararli oldugunuzu görünce yine geri adim atacaktir.Cocuklugum travmatik gectigi icin coğu şeyi hatirlamiyorum. Cocukluktan ciktigimda, kendi karakterimi fikirlerimi olusturmaya basladigimda, aksamlari 7 de degilde 10-12 arasinda eve gelmeye basladigimda (herzaman haber vererek) sorunlar basladi. Ondan önce sadece karnimin tok olmasi üzerimde elbisem olmasi yetiyordu.
Annemin kendi saclarini yolup bagirdigini hatirliyorum. Cok kücük sacma olaylardandi. Sebebini bile hatirlamiyorum. Florbol oynuyordum mesela. Okul cikisinda evde yemek yiyip 7-9.30 kadar aksam antrenman olurdu. Döverdi söverdi. 19/20 yaslarindaydim. Böyle birsey yapmak icin normal bir yaş degil.
Başını yerlere vururdu ölsemde kurtulsam diye bagirirdi. Daha cok sey var. Vücudum bu travmalari hatirliyor ama aklim unutmus.
Yurt dışında doğdum ve büyüdüm. Annem buranin dilini ögrenmedi, buranin insanlariyla tanismadi. Arkadaşı yok. Hayatta en çok önemsediği şey el alemin ne düsündügü.
Bu yüzden akrabalardan ne zaman zarar gördüysem susturuldum. Görmezden gel. Birsey olmaz kuzenlerin degil mi. Ve ben onlardan aslinda cok zarar gördüm. Yemek yiyemez hale geldim üzüntüden, panik ataklari yasadim. Asla hic bir kücük kizin bunlari yasamasini istemem.
Ill kez maas aldigimda annem ona bütün parami vermemi istedi. Ihtiyaci oldugundan degil. Hayir dedigimde „Ben işimden istifa edeyimde gör, bu evi sen gecindirirsin“ demisti. 1-2 yil sonra bu konuyu actigimda „Blöf yaptim, ana degilmiyim? Hic mi birsey diyemicem?“ demisti.
O günden beri asla güvenmiyorum. Ben koruyamadi be beni o da kullanmak istedi.
23 yasimda kendi evime ciktim. Artik sirf whatsappten psikolojik siddet uygulayabildi, kontrolu kaybetti.
3 yil terapiye gittim ve bu cok yardimci oldu.
Fazla uzattim, konuya geliyorum kusura bakmayin.
25 yasindayim. 19 yasinda muhtesem biriyle karsilastim. O günden beri asla beni yanliz birakmadi, herzaman yanimda oldu, herzaman anlayisliydi. Sevgilim isvicreli. Ben isvicrede dogdum büyüdüm. Buranin kültürüyle, buranin insaniyla. Burda dünyanin her kösesinden insanlar var. Bircok ülkenin muhtesem insanlariyla ve uzak durulmasi gerektigini düsündügüm insanlariyla tanistim.
Insani insan yapan irk yada din degil, kendi insanligi oldugunu anladim.
Ama annem cok irkcidir. Ondan uzak oldugu süre kimseyi kötülemez. Ama benim herzaman türk bi müslümanla, hatta en güzeli ayni sehirden gelen bi adamla evlenmemi istedi.
Yillardir böyle birsey mümkün degil, kafamiz uymaz, yeterki herseyden önce insan olsun diyorum. Hayir herseyden önce türk müslüman olcak diyor. Sirf müslüman olmak bir insani iyi yapmaz ki.
Babam daha modern, daha anlayisli. En azindan dinler. Biraz zor bazen anlasmak cünki bircok beyin amelyati gecirdi ve artik cok pasif. Kendisi 73 yasinda. Annem 65 yasinda.
Bir kere erkek arkadasimi sadece arkadas olarak eve getirdim tanistirdim, 2-3 yil oldu. Annem mutfaga saklandi, kapiyi acip öldürtesi bakislar atti bana ve sevgilime. Babam saygili bi sekilde yanina oturdu, kahve ikram etti. Annem sevgilimi insan yerine bile koyamadi.
Arkadaslar ben zaten cok yorgunum yine cok büyük bir savas var önümde. Tanistircam bu ayin sonunda (kardesim lütfen sinavlarimdan sonra söyle, o stresi simdi kaldiramam dedi).
Ama lütfen bana abla olarak akil fikir verin. Siz olsaniz nasil tanistirisiniz? Hangi ortamda?
Ben babamla disarda konusmayi düsünüyorum. Sonra babam, sevgilim ben ücünüz oturup tanisalim diye düsündüm. Kardesim 21 yasinda, zaten arkamda duruyor.
Almanyada daha önce bi kuzenim gecen sene yari alman yari türk birisiyle evlendi. Ismi tamamen alman, annesi alman babasi türk. Kendisi türkce konusmuyor. Heralde müslüman oldugu icin daha kolay olmus.
Ben acikcasi dindar bir insan degilim, gercek anlamda inandigim tek sey sevgi ve saygi dünyanin her irkina karsi. Her hayvana karsi. Sevgilim hiristiyan ama o da benim kadar dindar, yani hic degil. Burda cogu insan öyle zaten. Din cok büyük bir rol oynamiyor. Önemli olan insanlik.
Ama annem asimile olamadi. Bu fikirleri duymak istemiyor cünki farkli düsünüyor ve benide öyle düsünmeye zorluyor.
Bilmiyorum. Sadece icimi dökmek istedim. Kimsem yok. Akil fikir almak istedim.
Evlenip yakin zamanda anne olmayi, güzel mutlu sicacik bi aile kurmayi hayal ediyorum.
Ay haklisiniz, simdi bakinca farkettim... baslik tuhaf olmus, özür dilerim.Yani sizin inançlı olup olmamanız veya tercihlerinize zaten söz söyleme hakkımız olmamalı .
Konuyla ilgili de bu anneden ne kadar uzak o kadar mutlu bir hayatınız olur. Elinizden geldiği kadar sınırlı bir iletişimde olun . Siz gerçekten kültür farklılıklarıni aşıp ortak bir hayat görüşüyle yaşadığınızı düşünüyorsanız kimseyi ilgilendirmez.
Yalnız başlıkta bir hata var narsist kısmını annenizden sonra yazmalısınız sanki sevgiliniz narsist gibi olmuş .
Peki çocuk istediğinizi söylediniz çocuk büyütmek ile ilgili görüşleriniz nasıl ? Bence bunu konuşmalısınız . Bu çok ciddi kavga konusu olabiliyor sonrasında . Bence gayet uyumlu geliyorsunuzAy haklisiniz, simdi bakinca farkettim... baslik tuhaf olmus, özür dilerim.
Sevgilimle ayni ülkede dogmus büyümüs olmamiz zaten baya bi kültür farkliligini ortadan kaldiriyor. Ayni dilleri konusuyoruz (tabi türkce haric), ayni sehirde büyüdük, siyaset/din görüslerimiz benzer (hersey ayni olmak zorunda degil tabi). Türk yemekleri gösteriyorum, lahmacuna ölüp bitiyor. Gecen kendi elleriyle lahmacun yapmasini ögrettim. Yemek yapmaya bayiliyorYakinda birlikte türkiyeyi gezmeyi cok istiyoruz, cünki bende yazin anne babamin köyünden baska bisey görmedim malesef, cok merak ediyorum