Cok tesekkür ederim bu güzel yorumunuz icinBence Türkçeniz ve kendinizi ifade ediş şekliniz çok güzel tebrik ederimİlişkiniz çok güzel bir ilişkiye benziyor. Anneniz kendi evlenmiş sırasını savmis. Sizin eşinizi seçme hakkı yok. Sınavdan sonra babanız ve kardeşiniz ile tanıştırin anneniz isterse gelsin. Ben bu adamı seviyorum ister kabul et ister etme yapacak bir şey yok annecim kusura bakma benim hayatım benim kararım ben böyle uygun gördüm diyecek olgunluğa sahipsiniz. Biliyorum zor ama ben sizde o gücü gördüm. Zamanla kabul edecektir hele ki torunları olduktan sonra zaten bir şekilde kabul eder. Yani etmezse de kendisi bilir bu yüzden çocuğuna küsmek istiyorsa küssün. Suçluluk duymamaya çalışın. Sevmişsiniz güzel bir ilişki kurmussunuz 6 senedir beraber olduğunuz insana hala bu duygularınızı korumusunuz bunlar çok değerli şeyler siz kendinizi onayliyorsaniz başka kimsenin annenizin bile onayınıza ihtiyacınız yok. Eh tabi insan istiyor ki ailesi hep arkasında olsun anlayışlı olsun destekçisi olsun koşulsuz sevsin ama insanların çoğu da bu ayrıcalığa sahip değil. Size me mutlu ki en azından akıllı güçlü egitimli bir insansınız güzel ilişkiler kurmussunuz kardeşiniz yanınızda. Olan şanslarımizla idare edeceğiz artık
Umarım hep mutlu olursunuzCocuk konusunu en bastan konusmustuk ve halen ikimizinde fikri degismedi. Finansiyel durum iyi olursa ikimizde 3 cocuk istiyoruz. Kendisi full caliscak ben cocuklar büyüyene kadar evde kalmak istiyorum, sonrasinda part time calismak isterim. O da bu konuda ayni düsünüyor. Benim cocuklarla kalmami istiyor ama ilerde is hayatina geri dönüp kendime ait isim ve hobilerim olsun ister (tabi cocuklarla mümkün oldugu kadar).
Her önemli konuyu konustuk, her konuda cok güzel anlasiyoruz. Bana bir kere bile sesini yükseltmedi. Bi kadina el kaldirmanin hic bi zaman bi secenek oldugunu bile düsünmüyor. Asla incitmedi. Ben adet oldugum zamanlar sinirli olurum, bunu bildigim icin icime kapanirim. O zamanlar ekstra anlayisli olur, yardimci olmak ister. Ondan baska ikimizde duygusal anlamda olgun oldugumuzu düsünüyorum. Anlasamadigimiz bir konu oldugunda uzun uzun konusuruz icimizi dökeriz. Iletism onun icin cok önemli. Herzaman hislerimi duygularimi bilmek ister. Annemin tam tersi sansima.
Bazen susar dalar giderim. Iyi birsey mi kötü birsey mi aklima takilmis direk anlar mesela. Bilmiyorum, birdaha bu kadar uyumlu birisi karsima cikmasi mümkün degil diye düsünüyorum. Istemem ki zaten, onu istiyorum. Yoksa 3-4 kedi alirim yanliz yasarim diye yemin etmistim
Sen beğenmezsen yorumlarımı ben oturup ağlarim kapatip gidiyorum hesabıEvet cidden size ne
Annesinin düşüncesinin temelsiz olmadığını belirtmek istedim. Konu sahibinin bundan haberi olduğunu da zannetmiyorum benim için önemli olan insanlık demesinden belli aksi halde nikahının olmayacağını bilirdi
Kendisi sürekli vurguladı bu konuyu zaten o yüzden yorum yapmak neden kabul edememek olsun. Kendi kendinize kurulmuşsunuz. Dini bir kural söylenince kurtlananlardansınız çünkü
Siz yorumlarını beğendiğim biri değilsiniz zaten o yüzden şaşırmadım bu yorumunuza da
Cok tesekkür ederimUmarım hep mutlu olursunuz
Senin annen ciddi bir manipulator gerçekten mesajdan belli . Ayy peki gavurlarin içinde yıllardır nasıl yaşıyormuş
Ee hani evrenseldi tüm dünyayı kapsıyordu ve zamanların ötesindeydi. gelecekte bu durumun degişecegini göremedi mi ki böyle bir yasak koydu. Gelecegi bilemedi mi? Zaman mekan ve insan sınırlaması görüyoruz resmen ki bu durumda kul cizerliği miydi? Allah ın kadınlarla derdi neydi ? Sorgulamayı yanacaksın korkusu baskın geldiginde mi bıraktın. Bu sorgulamış ve ona ragmen mantıgına oturtmuş halin mi.. Banlanacagım biliyorum ama dayanamadımKur'an Arap coğrafyasında indi ve şimdiki Araplarin bile zihniyeti ortada e o zamankini siz düşünün kadının adı bile yoktu olduruluyordu İslam ona göre yasak koydu cunku annenin yeri yok erkek değerli baba ata degerliydi bir adamın 30 tane karısı vardı
İyasaklarda buna göre indi tabi
Ha şimdiden bahsedersek şimdi kimse babasını tanımıyor o ayrı mesele
madem annen bu kadar can sıkıcı biri. madem sen mutlusun. bu kişii annene kabul ettirmeye çalışma bile bence. annen daha sana bile doğru düzgün annelik duygularıyla yaklaşmamış gördüğüm kadarıyla ve partnerini de sevmemeye çok meyilli. ben senin yerinde olsam tanıştırmam bileCocuklugum travmatik gectigi icin coğu şeyi hatirlamiyorum. Cocukluktan ciktigimda, kendi karakterimi fikirlerimi olusturmaya basladigimda, aksamlari 7 de degilde 10-12 arasinda eve gelmeye basladigimda (herzaman haber vererek) sorunlar basladi. Ondan önce sadece karnimin tok olmasi üzerimde elbisem olmasi yetiyordu.
Annemin kendi saclarini yolup bagirdigini hatirliyorum. Cok kücük sacma olaylardandi. Sebebini bile hatirlamiyorum. Florbol oynuyordum mesela. Okul cikisinda evde yemek yiyip 7-9.30 kadar aksam antrenman olurdu. Döverdi söverdi. 19/20 yaslarindaydim. Böyle birsey yapmak icin normal bir yaş degil.
Başını yerlere vururdu ölsemde kurtulsam diye bagirirdi. Daha cok sey var. Vücudum bu travmalari hatirliyor ama aklim unutmus.
Yurt dışında doğdum ve büyüdüm. Annem buranin dilini ögrenmedi, buranin insanlariyla tanismadi. Arkadaşı yok. Hayatta en çok önemsediği şey el alemin ne düsündügü.
Bu yüzden akrabalardan ne zaman zarar gördüysem susturuldum. Görmezden gel. Birsey olmaz kuzenlerin degil mi. Ve ben onlardan aslinda cok zarar gördüm. Yemek yiyemez hale geldim üzüntüden, panik ataklari yasadim. Asla hic bir kücük kizin bunlari yasamasini istemem.
Ill kez maas aldigimda annem ona bütün parami vermemi istedi. Ihtiyaci oldugundan degil. Hayir dedigimde „Ben işimden istifa edeyimde gör, bu evi sen gecindirirsin“ demisti. 1-2 yil sonra bu konuyu actigimda „Blöf yaptim, ana degilmiyim? Hic mi birsey diyemicem?“ demisti.
O günden beri asla güvenmiyorum. Ben koruyamadi be beni o da kullanmak istedi.
23 yasimda kendi evime ciktim. Artik sirf whatsappten psikolojik siddet uygulayabildi, kontrolu kaybetti.
3 yil terapiye gittim ve bu cok yardimci oldu.
Fazla uzattim, konuya geliyorum kusura bakmayin.
25 yasindayim. 19 yasinda muhtesem biriyle karsilastim. O günden beri asla beni yanliz birakmadi, herzaman yanimda oldu, herzaman anlayisliydi. Sevgilim isvicreli. Ben isvicrede dogdum büyüdüm. Buranin kültürüyle, buranin insaniyla. Burda dünyanin her kösesinden insanlar var. Bircok ülkenin muhtesem insanlariyla ve uzak durulmasi gerektigini düsündügüm insanlariyla tanistim.
Insani insan yapan irk yada din degil, kendi insanligi oldugunu anladim.
Ama annem cok irkcidir. Ondan uzak oldugu süre kimseyi kötülemez. Ama benim herzaman türk bi müslümanla, hatta en güzeli ayni sehirden gelen bi adamla evlenmemi istedi.
Yillardir böyle birsey mümkün degil, kafamiz uymaz, yeterki herseyden önce insan olsun diyorum. Hayir herseyden önce türk müslüman olcak diyor. Sirf müslüman olmak bir insani iyi yapmaz ki.
Babam daha modern, daha anlayisli. En azindan dinler. Biraz zor bazen anlasmak cünki bircok beyin amelyati gecirdi ve artik cok pasif. Kendisi 73 yasinda. Annem 65 yasinda.
Bir kere erkek arkadasimi sadece arkadas olarak eve getirdim tanistirdim, 2-3 yil oldu. Annem mutfaga saklandi, kapiyi acip öldürtesi bakislar atti bana ve sevgilime. Babam saygili bi sekilde yanina oturdu, kahve ikram etti. Annem sevgilimi insan yerine bile koyamadi.
Arkadaslar ben zaten cok yorgunum yine cok büyük bir savas var önümde. Tanistircam bu ayin sonunda (kardesim lütfen sinavlarimdan sonra söyle, o stresi simdi kaldiramam dedi).
Ama lütfen bana abla olarak akil fikir verin. Siz olsaniz nasil tanistirisiniz? Hangi ortamda?
Ben babamla disarda konusmayi düsünüyorum. Sonra babam, sevgilim ben ücünüz oturup tanisalim diye düsündüm. Kardesim 21 yasinda, zaten arkamda duruyor.
Almanyada daha önce bi kuzenim gecen sene yari alman yari türk birisiyle evlendi. Ismi tamamen alman, annesi alman babasi türk. Kendisi türkce konusmuyor. Heralde müslüman oldugu icin daha kolay olmus.
Ben acikcasi dindar bir insan degilim, gercek anlamda inandigim tek sey sevgi ve saygi dünyanin her irkina karsi. Her hayvana karsi. Sevgilim hiristiyan ama o da benim kadar dindar, yani hic degil. Burda cogu insan öyle zaten. Din cok büyük bir rol oynamiyor. Önemli olan insanlik.
Ama annem asimile olamadi. Bu fikirleri duymak istemiyor cünki farkli düsünüyor ve benide öyle düsünmeye zorluyor.
Bilmiyorum. Sadece icimi dökmek istedim. Kimsem yok. Akil fikir almak istedim.
Evlenip yakin zamanda anne olmayi, güzel mutlu sicacik bi aile kurmayi hayal ediyorum.
Tanistirmadan bu is nasil olucakmadem annen bu kadar can sıkıcı biri. madem sen mutlusun. bu kişii annene kabul ettirmeye çalışma bile bence. annen daha sana bile doğru düzgün annelik duygularıyla yaklaşmamış gördüğüm kadarıyla ve partnerini de sevmemeye çok meyilli. ben senin yerinde olsam tanıştırmam bile
Görüşmek zorunda değilsiniz ve annenizi de dinlemeyin lütfen.O nikah kiyma olayi kafama takilmisti, ben evlendigimi akrabalara söylemek zorundamiyim nikahtan sonra? Akrabalardan sadece bi teyzemle (ve iki oglu, onlar arkamda onlara anlatabilmistim) ilisikim var. Baska kimseyle gercek anlamda görüsmüyorum.
Şaka gibi mesaj. Türkiye'de yaşayan insanlar arasında annenizden daha açık görüşlü olanlar var. İsviçre gibi bir ülkede özür dilerim ama bu kadar yobaz bir kafayla nasıl bunca yıl yaşamış.. Daha önemlisi neden yaşamış? Hayır madem bu insanlar “gavur” bu kadar kötüler madem, sen niye “gavur”ların ülkesinde yaşıyorsun derler adama. Niye onların ekmeğini yiyorsun? Niye onların verdiği haklardan faydalanıyorsun? Madem o kadar meraklısın gel dön köyüne.
Bu yorumunuz benim kalbimdeki ağırlığı aldı. Konu sahibinin durumuyla aynı olmasa da benim de benzer sıkıntılar uasadigim bir annem var. Allaha şükür ekonomik özgürlüğüm var, ama o her güzel şeye karşı çıktığı için doya doya mutlu olamıyorum.. acaba sevgilime biz kendi kendimize evlensek olmaz mı desem kabul eder mi diye üzülüyorum. Cunku annem hicbirseye olumlu bakmıyor.ben de evlendim gitti demek istiyorum.. ama önceliğim ikna etmeye çalışmak.. Ve toplumumuzda erkeklerin bu şekilde evlenmeye hos bakmadığını düşünüp üzülüyordum.. bir erkek sevdiği için bu şekilde de olsa evlenir mi ciddenSize burdan kocaman sarılıyorum. Çok üzüldüm bunları yaşamış olmanıza ama kendinizi iyileştirme çabanızı da gülümseyerek okudum. Annenizle tanıştırmanız gerekiyor mu? Yani şunu demek istiyorum ben biraz kafama eseni yaparım eşimle geçen sene işten öğlen izin alıp gidip nikah kıymıştım. Kimse yoktu yanımızda, kimseye de haber vermedik. Bu sene düğün yaptık ama yapmayabilirdik de bize bağlıydı yani. Siz de bu kadar toksik bir anneyle tanıştırmasanız olmaz mı? Kendi kendinize evlenip kardeşinizin de o evden ayrıldığı bir zamanda anne ben evlendim haberin olsun deseniz? Çünkü bunların hepsini hak ediyor istediği kadar çıldırabilir bırakın kendi haline.
Benim de sizin annenize benzeyen bir annem var. O da benim sevgilimi istemiyor, tek skntimiz da bu değilArkadaslar anneme bugün yazdim. Kendi screenshotunu yolladim (buraya atmistim) bunlari neden yaziyorsun psikolojimi bozuyor diyorum. Ben seni cok seviyorum birsey yapmadim ki diyor.
Benim yapabilcegim hic birsey yok ki. Anca kendimden uzak tutacam. Gercekten elimden birsey gelmiyor. Uzun uzun yazdim ne kadar üzülüdmü, psikologa gittimi. Cevrim ici geldi direk okumadan yazmaya basladi „ama ben birsey yapmadim sen yanlis anliyorsun“ diyor.
Kendi hatam, bunu belki yüzüncü kez yasiyorum. Yazmamam ugrasmamam lazim. O kapasite yok annemde bilmiyorum bilerek mi yapiyor yoksa kendi yaptiklarini düsüncek sekilde zekasi mi yok (gercekten zeka konusunu da cok düsündüm, galiba o konuda mi kisitli o yüzden mi benimle hic bir zaman bi anne kiz bağı kuramadi?)
Ay canım biz bunu nirden bilelim her sene isvecle evlenip bosanmiyoruz ki bunu o bölgeden birilerine sor valla bizde en fazla kaynana, elti, görümce, koca derdi var. Seninki uluslararası bir sorun.Cocuklugum travmatik gectigi icin coğu şeyi hatirlamiyorum. Cocukluktan ciktigimda, kendi karakterimi fikirlerimi olusturmaya basladigimda, aksamlari 7 de degilde 10-12 arasinda eve gelmeye basladigimda (herzaman haber vererek) sorunlar basladi. Ondan önce sadece karnimin tok olmasi üzerimde elbisem olmasi yetiyordu.
Annemin kendi saclarini yolup bagirdigini hatirliyorum. Cok kücük sacma olaylardandi. Sebebini bile hatirlamiyorum. Florbol oynuyordum mesela. Okul cikisinda evde yemek yiyip 7-9.30 kadar aksam antrenman olurdu. Döverdi söverdi. 19/20 yaslarindaydim. Böyle birsey yapmak icin normal bir yaş degil.
Başını yerlere vururdu ölsemde kurtulsam diye bagirirdi. Daha cok sey var. Vücudum bu travmalari hatirliyor ama aklim unutmus.
Yurt dışında doğdum ve büyüdüm. Annem buranin dilini ögrenmedi, buranin insanlariyla tanismadi. Arkadaşı yok. Hayatta en çok önemsediği şey el alemin ne düsündügü.
Bu yüzden akrabalardan ne zaman zarar gördüysem susturuldum. Görmezden gel. Birsey olmaz kuzenlerin degil mi. Ve ben onlardan aslinda cok zarar gördüm. Yemek yiyemez hale geldim üzüntüden, panik ataklari yasadim. Asla hic bir kücük kizin bunlari yasamasini istemem.
Ill kez maas aldigimda annem ona bütün parami vermemi istedi. Ihtiyaci oldugundan degil. Hayir dedigimde „Ben işimden istifa edeyimde gör, bu evi sen gecindirirsin“ demisti. 1-2 yil sonra bu konuyu actigimda „Blöf yaptim, ana degilmiyim? Hic mi birsey diyemicem?“ demisti.
O günden beri asla güvenmiyorum. Ben koruyamadi be beni o da kullanmak istedi.
23 yasimda kendi evime ciktim. Artik sirf whatsappten psikolojik siddet uygulayabildi, kontrolu kaybetti.
3 yil terapiye gittim ve bu cok yardimci oldu.
Fazla uzattim, konuya geliyorum kusura bakmayin.
25 yasindayim. 19 yasinda muhtesem biriyle karsilastim. O günden beri asla beni yanliz birakmadi, herzaman yanimda oldu, herzaman anlayisliydi. Sevgilim isvicreli. Ben isvicrede dogdum büyüdüm. Buranin kültürüyle, buranin insaniyla. Burda dünyanin her kösesinden insanlar var. Bircok ülkenin muhtesem insanlariyla ve uzak durulmasi gerektigini düsündügüm insanlariyla tanistim.
Insani insan yapan irk yada din degil, kendi insanligi oldugunu anladim.
Ama annem cok irkcidir. Ondan uzak oldugu süre kimseyi kötülemez. Ama benim herzaman türk bi müslümanla, hatta en güzeli ayni sehirden gelen bi adamla evlenmemi istedi.
Yillardir böyle birsey mümkün degil, kafamiz uymaz, yeterki herseyden önce insan olsun diyorum. Hayir herseyden önce türk müslüman olcak diyor. Sirf müslüman olmak bir insani iyi yapmaz ki.
Babam daha modern, daha anlayisli. En azindan dinler. Biraz zor bazen anlasmak cünki bircok beyin amelyati gecirdi ve artik cok pasif. Kendisi 73 yasinda. Annem 65 yasinda.
Bir kere erkek arkadasimi sadece arkadas olarak eve getirdim tanistirdim, 2-3 yil oldu. Annem mutfaga saklandi, kapiyi acip öldürtesi bakislar atti bana ve sevgilime. Babam saygili bi sekilde yanina oturdu, kahve ikram etti. Annem sevgilimi insan yerine bile koyamadi.
Arkadaslar ben zaten cok yorgunum yine cok büyük bir savas var önümde. Tanistircam bu ayin sonunda (kardesim lütfen sinavlarimdan sonra söyle, o stresi simdi kaldiramam dedi).
Ama lütfen bana abla olarak akil fikir verin. Siz olsaniz nasil tanistirisiniz? Hangi ortamda?
Ben babamla disarda konusmayi düsünüyorum. Sonra babam, sevgilim ben ücünüz oturup tanisalim diye düsündüm. Kardesim 21 yasinda, zaten arkamda duruyor.
Almanyada daha önce bi kuzenim gecen sene yari alman yari türk birisiyle evlendi. Ismi tamamen alman, annesi alman babasi türk. Kendisi türkce konusmuyor. Heralde müslüman oldugu icin daha kolay olmus.
Ben acikcasi dindar bir insan degilim, gercek anlamda inandigim tek sey sevgi ve saygi dünyanin her irkina karsi. Her hayvana karsi. Sevgilim hiristiyan ama o da benim kadar dindar, yani hic degil. Burda cogu insan öyle zaten. Din cok büyük bir rol oynamiyor. Önemli olan insanlik.
Ama annem asimile olamadi. Bu fikirleri duymak istemiyor cünki farkli düsünüyor ve benide öyle düsünmeye zorluyor.
Bilmiyorum. Sadece icimi dökmek istedim. Kimsem yok. Akil fikir almak istedim.
Evlenip yakin zamanda anne olmayi, güzel mutlu sicacik bi aile kurmayi hayal ediyorum.
Bu konuda buradan aldığın cevaplarla hareket etmemeni öneririm zaten danışmanın varmış ya ona danış yahut anneni de götür danışmana. Annenize narsist tanısı psikiyatr tarafından mı konuldu yoksa size göre mi narsist onu da merak ettim açıkçasıAy canım biz bunu nirden bilelim her sene isvecle evlenip bosanmiyoruz ki bunu o bölgeden birilerine sor valla bizde en fazla kaynana, elti, görümce, koca derdi var. Seninki uluslararası bir sorun.
İsveçli değil isviçreli. Avrupa’da refah düzeyi en yüksek ülke. Benim eski eşimde İsviçreli bir kadınla evlendi. Mutlu mesut yaşıyormuş.her sene isvecle evlenip bosanmiyoruz ki .
ne kadar yanlıs kadının yaptığı. Aşırı toksik, duygusal manipülasyon, yetişkin kızının birey oldugunu kabullenememe. İçimi şişirdi