Öğrendim ki, mütevazi davrandıkça alçak sanıyorlarmış,
Öğrendim ki iyi özelliklerin varsa ya da çoğunluktaysa düşmanın çok oluyormuş,hep eksiğin olmalı ve insanlar eksikliklerini görüp bilmeliymiş, dost sandıklarınla şansını, iyiliğini değil, şanssızlığını, dertlerini paylaşmalıymışsın,
Öğrendim ki, birine iyilik ettiysen artık onunla ilişkini kesmeliymişsin çünkü her an karşında bunun ezikliğiyle yaşamamak için küsecek nedenler arıyor ve tehlikeli olabiliyormuş,
Öğrendim ki, her şeye yüklenen anlam zamanla değişiyormuş.Acıtanlar fayda olarak dönerken bazen, eski mutluluklar da acı verebiliyormu,
Öğrendim ki, hiç bir şey için acele yargıda bulunmak doğru değilmiş, herşey her şekilde değişebiliyormuş,
Öğrendim ki, her acıya derde katlanılıyormuş ama evlat acısı hatta acı çekme ihtimali boğazında düğümmüş yutamadığın,
Öğrendim ki, yaşasın diye hiç düşünmeden ömrünü hatta canını verebileceğin insanların ölümüne bile bazen iyi ki bunları görüp üzülmedi, doğru zamanda ölmüş diyebiliyormuşsun,
Öğredim ki iyi bir şey yakaladığında iliklerine kadar hissetmeliymişsin onu, bir daha geri gelmiyormuş
ve öğrendim ki insan acılarıyla sorunlarıyla barışıp herşeye yukarıdan bakıp olgunlaşmanın etkisiyle tepkisizleşmeyi öğreniyormuş. Ama her şeye rağmen her gün değil her an yeni bir umudun doğabiliyormuş ve buna ancak sen izin verebiliyormuşsun!