- 11 Mayıs 2010
- 4.849
- 5.290
- 358
Amin, hepimizin babası sağolsun
Amin, hepimizin babası sağolsunNe mutlu o babaya ki cocugunu okutmus. Sagolsun
Ağlar tabii ya dayanamamıştır.Beraber gecirdigimiz gunleri hatirlattim ona. Bak ben evde cocuk bakmama ragmen senin gibi bir tatli civcive koruyucu anne olabildiysem universitenin bana kattiklari sayesinde dedim. Sen de benim gibi ol,sen de bir cocuga isik ol dedim. Daha cok agladi
Koruyucu anneymişsiniz, ne büyük yüreğiniz varmış tebrik ediyorum. Peki bu çocuklar devlet imkanlarıyla mı üniversite okuyor? Yurttan ayrılınca memur olarak çalıştıklarını duymuştum, bir arkadaşımın annesi de koruyucu anne.Beraber gecirdigimiz gunleri hatirlattim ona. Bak ben evde cocuk bakmama ragmen senin gibi bir tatli civcive koruyucu anne olabildiysem universitenin bana kattiklari sayesinde dedim. Sen de benim gibi ol,sen de bir cocuga isik ol dedim. Daha cok agladi
Malesef eskidendi o. Şimdi mühendislik fakültelerine elini kolunu sallayan girebiliyor tabi sayılı üniler haricarkadaş edinsin bir an evvel.
kaç kişinin hayalini yaşıyorsun haberin var mı diye damardan da giriver:)
Gercekleri acik acik soyle diyorsun yani abladark,
öksüz yetim olduğu için ayakları üstünde durması gerek, buna mecbur, hayatı boyunca tek dayanağı kendisi olacak, tek güvendiği, tek inandığı ve yine hayatını tek kurtaracak kişi kendisi, evet yaşı küçük, bilmediği bir yerde yaşamak zorluyordur da ama geleceğini kurabilmek için okuması da gerekiyor, hayat ve insanlar acımasız, gün gelir ana babasızlığından, okumamasından, işsiz güçsüzlüğünden dem vururlar, kimse el uzatmaz, gün gelir eşi bile çaresizliğini kullanıp ezer, bugün dayanamıyorum diye ağlamak insanlara muhtaç olmak zorunda kaldığı için ağlamasından iyidir.
Lavantacagzim,umarim senin gibi olur o da, birkac arkadasi olsa yetecekNe soylersen soyle, orda zaman gecirip arkadaslar edinmedikce alismasi, laftan anlaması pek mumkun olmayacak.. Sadece sabretmesi lazim..
Ben de 1 yıllığına başka bi şehre gitmiştim çalışmaya, cok zorlanmıştım, nerdeyse her hafta geliyordum evime ama oraya ve arkadaslarima alışınca eve zor gider olmustum :)
Onemli degil, tum yorumlara ihtiyacim var, bazen gaza gelip yazmak iyidirAyyyy kuzummm ben o kısmı kaçırmışımözür dilerim. Şımarıklık filan dedim. Umarım toparlar ya.
Çevre yapmaya çalışsın. Sevgili yapmasın hemen :) yoksa arkadaşsız kalır.
Dan dan deme tabii ama duygusal bir şekilde yaklaşıp söylersen belki etkisi olur, zorlanıyordur çocuk, ona da hak veriyorum ama dönüp gelirse ileride çok pişman olacakGercekleri acik acik soyle diyorsun yani abla
Ne yaptiysa kendi cabasiyla yapti,simdi silip atma luksu yok kendisi de farkinda aslinda ama iste ilk gunlerin gazina gelir de birakir diye korkuyorum. Sanki yuzune vursam uzuntusu hic gecmeyecek gibi
Cok tesekkur ederim,elden geleni yapmaya calisiyorum.Koruyucu anneymişsiniz, ne büyük yüreğiniz varmış tebrik ediyorum. Peki bu çocuklar devlet imkanlarıyla mı üniversite okuyor? Yurttan ayrılınca memur olarak çalıştıklarını duymuştum, bir arkadaşımın annesi de koruyucu anne.
Ben de cok pisman oldum sonucta tercihlerini ben yapmistim,ama inan 40 defa sorduydum,suraya gider misin,bu bolumu ister misin diye. Cok iyi bir puani yoktu ama yine de muhendislikte en azindan bir itibar var,oturup calisirsa cok iyi yerlere gelebilecegine karar verdik. Erzurum trabzon falan da yazdiydik oralar daha uzak ya tutsaydi ne nane yiyecektik valla bilemiyorumDan dan deme tabii ama duygusal bir şekilde yaklaşıp söylersen belki etkisi olur, zorlanıyordur çocuk, ona da hak veriyorum ama dönüp gelirse ileride çok pişman olacakkimsesizmiş kuzucum, sen de bilirsin insanoğlu acımasızdır, eşim diye güvenip evlendiğin insan bile bir hararetli tartışmada kimsesizliğini yüzüne vurur, hele de elinde işin bir mesleğin yoksa o acizlik hissi derinden yaralar.
Şimdi ağlar dönmek ister ama arkadaş edindikçe alışacaktır, kızım ki bizden ayrılmadı, hep beraber şehir değişikliği yaptık, çevresinden arkadaşlarından ayrıldı diye başlarda çok üzüldü, niye beni getirdiniz, burası ne biçim yer bile dedi, vicdan yaptım resmen ama yeni okuluna başladıktan bir hafta sonra işler değişti, burada İstanbul'dakinden çok daha fazla arkadaş edindi, şimdi dönelim mi desem dönmez, bulundukları yere alışmaları zaman alıyor ama alışıyorlar, bazen onların iyiliği için dik durmak gerekiyor.
bir de ekleme: ilk defa yurt dışına çıkacağım zaman birisi bana “ilk başta ne zorum vardı da mis gibi yatağımda yatmak varken buralara geldim dersin ama sonra o kadar çok seversin ki dönmek istemezsin” demişti.alışır alışır :)
ben benzer durumdaki arkadaşıma “ben senin yerinde olsam kendime yapamadı döndü dedirtmem” diyerek ikna etmişimkız sonra bunu bana hatırlatınca çok üzüldüm ne kadar yanlış konuşmuşum diye, ama o “iyi ki öyle söylemişsin” dedi. bam teline bastım zaar.
ben de bir süre sonra benzer bir duruma düştüm ve aynı arkadaşımı arayıp 1 saat hiç susmadan derdimi anlattım. çok yalnızım şöyleyim böyleyim, yemek bile yiyemiyorum, dönmek istiyorum ama kararsızım vs vs… o arkadaşımı aramadan önce 3-5 kişiye daha derdimi anlatmıştım ama hiçbiri beni rahatlatamamışlardı, durumu anlamıyorlardı. fakat o arkadaşıma olayları anlatmak beni inanılmaz rahatlatmıştı.
çünkü söylediği her şeyi hissederek söylediğini, benim neler yaşadığımı çok iyi anladığını biliyordum. eşekten düşeni eşekten anlar. çevrenizde böyle zor uyum süreci tecrübesi olan insanlar varsa onlarla konuşturun bence. ya da kk hesabınızı biliyorsa okutabilirsiniz yorumları. bilmiyorsa da “bir arkadaş” diyerek anlatın :) bir yaşayanla konuşmak öyle rahat bir şey ki anlatamam. seni anlayacak birinin olduğunu bilmek bile çok güzel bir his.
o arkadaşım bana “sen yalnız değilsin ki, ne zaman yalnız hissedersen bana yaz, ses kaydı at, ara beni. ben burdayım” demişti. hiç unutamam o cümleyi. siz de bunu söyleyip yalnız olmadığını hissettirin.
bir de zaten yaşadığı yerde istediği şeyi giyip istediği gibi gezemiyormuş bile. üniversitede özgürlüğün tadını azıcık alsın, inanın hiç bitmesin isteyecek :)
ben de çok yakın zamanda hiç bilmediğim, uzak bir yere gideceğim okumaya. ne kadar gerginim size anlatamam. ama bunun çok normal olduğunu biliyorum. bilinmeyenden korkmak, endişelenmek, alışılmışın dışına çıkınca öz güvensiz hissetmek… hepsi insani duygular. gittikten sonra 1 hafta, bilemedin 1-2 ay içinde geçecek hisler. bunu bildiğim için doğal karşılıyorum… siz de doğal olduğunu fark ettirin. geçmiş olsun
Ben de cok pisman oldum sonucta tercihlerini ben yapmistim,ama inan 40 defa sorduydum,suraya gider misin,bu bolumu ister misin diye. Cok iyi bir puani yoktu ama yine de muhendislikte en azindan bir itibar var,oturup calisirsa cok iyi yerlere gelebilecegine karar verdik. Erzurum trabzon falan da yazdiydik oralar daha uzak ya tutsaydi ne nane yiyecektik valla bilemiyorum
İnsallah cabuk atlatir bu donemleri,geri gelse hayati eskisinden daha zor olacak biliyor. Yasli dedeyle ninesi bes kurus veremedi cocugun cebine. Dernekteki arkadaslar el birligiyle halletti,nereye ne harcayacagini oturup hesapladik,gunlerce dusunduk nolacak napicaz diye. Kafam cok karisik
İnsallah devam eder
Cok uzulurum yoksa.
Ah kiyamam yaa,uzaga gitmek zordur tabii.
Yine de onune gelen giremiyor. Misal 2 milyon 300bin kisi sinava giriyor ama ilk 400bin kisiden sonrasi alinmiyor. Pek tabii ki ozeller haricMalesef eskidendi o. Şimdi mühendislik fakültelerine elini kolunu sallayan girebiliyor tabi sayılı üniler haric
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?