Uzak Mesafe Evliliği

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kizilcik_serbeti .!.:

mecburiyettenmi ayri yasiyosunuz sizin işiniz memleketinizdemi tayin isteyin bemce esinizin yanina.yani nereye kadar ayri yasayacaksiniz.ayrica erkeklere birseyi soylemezsen akil edemezler.nasil alisirsanizda oyle gider en guzel yillariniz boyle heba oluyo bence.ben 4.yilimdayim evlilikte ilk 3 yilimiz ruya gibi gecti ben dusundum ben planlarimizi soyledum hep gezdik eglendik gece gunduz.bazen hamile oldugumu unutup hala delidolu plan yapiyorum sonra esim diyor doguracaksin yakinda unuttun yine

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Anlasın diye bekleyen insan bence aşırı sinir bozucu. Eninde sonunda alakasız bir anda patlıyorsunuz karşınızdaki insan ne olduğunu şaşırıyor.

Duygularınızı, düşüncelerinizi açık bir şekilde paylaşamadığınız insanla evli olmak da enteresan. Evlilik değil bence bu, evcilik.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Yani anlayamıyorum koca yetişkin bir adamsın karını onca zaman görmezsen başıan vurur arkadaş, baş başa vakit geçirmek , yemeğe çıkmak öpüşmek yiyişmek istersin. 5 yaşındaki çocuk gibi anama koşayım nedir bir de yeğen varmış

Yetişkin olamamış erkek her yerde aynı, görüşün yetişkin içi çocuk mu desem ergen mi IQ seviyesi yazı ve sayıyla 5 istersen konuş ama böyle bir şeyi konuşmaya zorunlu kalmak da kötü bu adam ebnim evim var karım var diye akıl edemiyor muİçinde kalacağına konuş tabi, içinde tutmak ancak sana zarar IQ seviyesi 5 olan bir insna buraya yazdıklarını akıl edemez.

Genişletmek için tıkla...