Doğumdan 1 ay önce evine gittik ayrı şehirlerdeyiz eşimin ısrarıyla onun olduğu şehirde doktora gidiyordum, gittik ertesi günü kahvaltıda biz iki öğün yemek yiyoruz dedi 1 ay sadece sabah 9 da kahvaltı akşam 7 de akşam yemeği hazırladı ölsem dolabını açıpta bişey alıp yemem, çarşıya çıkıyor dışarıda yemek yiyordum (bana geldiğinde asla 2 öğün yemez, kahvaltıdan sonra gelir öğlene ne pişirmeyi düşünüyorsun diye sorardı)ağustos evi üst kat sabaha kadar oturuyordum sıcaktan uyuyamıyordum kendisi vantilatörü alıp yatıyordu, eşim balkona yatak serelim karım orda uyusun dediğinde benim yataklarım kıymetlidir veremem dedi bu duruma eşimin tepki vermesi gerekirken ana kuzusu sustu,bir tavuk yemeğini 5 gün boyunca ısıtıp ısıtıp önüme getirdi o yemek nasıl yenir ki tavuğun kemiğinin rengi bile değişmişti öggg, daha neler neler, doğum yaptım anneme benden bişey bekleme otur kızına bak demiş, doğumdan 1 hafta sonra evimize dönecez bir sürü surat yaptı 40 gün orda kalmamışım 40 gün daha işkence yapıp rahatlayacaktı galiba, lohusa insan makarna, köfte mi yer bir kez çorba yaptı evindeki yırtık en eski çarşafları sermiş yatağıma ben evden pike takımı götürmüştüm onunkileri kaldırıp kendiminkileri serdim onada bozuldu, eve dönecez sarılıp vedalaşmak istedim beni itti o kadar yaptıklarına karşılık insanlık bende kalsın demiştim ama insan olmayana insanlık yapılmıyor işte
çok sabrettim ama sonunda ben de çatladım hamileyken ve lohusayken yapılanlar asla unutulmuyor şu an onunla konuşmuyorum iyi ki öyle davrandı hayatımdan tamamiyle çıkarmış oldum o kadını hakkımı asla helal etmem beni sevmiyor olabilir ama karnımdaki minicik bebeğe de acımadı o, allah acıma, merhamet duygusu versin şu sevgiden yoksun insanlara aslında kendileri kaybediyor böyle davranarak, evime gelemiyor torunlarını göremiyor
klava:
