Burada yazılanları okuyunca çoğuna inanamadım inanmak istemedim...Gerçekten kadın kadının kurdu imiş..Bu insanlar nasıl bu kadar vicdansız olmuşlar anlamak mümkün değil..
Bana gelince sezeryanle 1,5 ay önce doğum yaptım. Ama ikinci gün ayaktaydım ve kızıma bakıyordum. Açıkçası ben evimde kızımla ve eşimle kalmayı çok istedim, kimsenin karışmasına tahammül edemeyeceğimi biliyordum .
Yanımda sadece ablamı istiyordum o da hep destek oldu..
Kayınvalidem ile evlerimiz de yakın ama ben kızımla başbaşa çok mutlu olacağımızı çok belli ettim, elimde değil saygısızlık da değil ama "öyle yapma böyle yap" diye karışırlarsa benim bebek bakmaya alışmam daha da gecikecekti.
Evet ilk günler zor oldu, dikişler acıyodu, saat başı kalkmak acı veriyordu ama psikolojim iyiydi ki bu fiziki acıdan daha önemli bence..
Bence doğum yapacak olanlar tek başlarına kalmaya hazırlansınlar kimseden iş falan beklemesinler çok daha rahat ederler..
Biz eşimle hallettik herşeyi..Bne uyudum o kalktı, o yattı ben iş yaptım derken alıştık artık..
Elbetteki ablam annem hatta teyzem geldi ben bunaldıkça onlara bıraktım çıktım 1 saat hava aldım eve döndüm..Ama ilk gece ablam kaldı sonra kimse kalmadı bizimle şimdi yazılanarı okuyunca bir kez daha ne iyi etmişim de kimseyi istememişim dedim..
Bırakın arkadaşlar evniz dağınık kalsın, yemeğiniz olmasın, bi makarna haşlayın kahvaltılık edin ne olmuş yani..Önemli olan huzur..