antonie
yaklaşık aynı zamanlarda benzer şeyleri yaşamışız. Sanırım ohh ayrıldım, birlikteyken yapamadıklarımı şimdi yapayım diye düşünüyorlar :) Kadınlar daha farklı ya içimizde yaşıyoruz acımızı erkekler gibi çevreye aç yaratıklar gibi saldırmıyoruz.
Ben de ilk hafta çok kötüydüm,sonra iyileştim dedim sonra fark ettim ki iyileştim desem de iyilesmemisim. Ve dikkat ettim ki adet dönemi öncesi aşırı üzgünlük hali başlıyor.Hatta 2 hafta önce dışarda otururken birden ağlamaya başladım ve eve döndüm.
Peki biz üzülürken onlar ne yapıyor? Gezip eğleniyor, bol bol gülüyor. Üzülüyorlarsa bile bizim kadar uzulmedikleri kesin. Peki biz neden kendimizi üzmeye hırpalamaya devam ediyoruz ki?
Ilişki için elimizden geleni yaptım ama olmadı, onların mutlu olup olmaması da artık bizim sorumlulugumuz dışında.
Neden böyle yaptı? Nasıl bu kadar mutlu olabiliyor ben böyle üzgünken? diye soruyoruz ama inan bunlar bizim inisiyatifimiz dışında gelişen şeyler, onları geçmişte bırakıp önümüze bakmaktan başka bir çaremiz yok.
Geçmişte bırakmak için de ne kadar merak edersen et onu takip etmekten, ortak arkadaşlarına bakmaktan vazgeçmelisin. Ona bakmak gelince içinden hemen başka bir şeye yoğunlaş. Ya elinden telefonu bırak, balkona çık, ailenle konuş, arkadaşını ara... Yani ona bakmak dışında herşeyi yap.
Geçecek ben inanıyorum, sen de inan.