Selamlar..Enteresan bir grup olmuş:) Tebrik ediyorum..Sonuçta bir ilk..Pek çok kadının duygularını isimlendirmiş yazıya dökebilmişsiniz..Bende kimi zaman bu duygular içinde gidip geliyorum..Ama sizin fikirlerinize hak verir gibi olursam kendimi suçlu hissedip yaşantıma devam ediyorum..Şu anda evliyim 4 aylık..Çalışmıyorum ama çalışan ve sizler gibi kariyer sahibi olan iyi bir mesleği olan bir bayandım..Şu anda eski işimde çalışsa idim eşimden daha iyi kazanıyor ve hatta muhtemelen burda diil yurtdışındaki ofiste çalışıyor olucaktım.tabi buraya dönmek üzere..Döndüğümde de müdür olmak üzere..Herneyse olan bişi yok sonuçta..Keşke diyorum çünkü ben anne baba ayrı büyüdüm..Çok zorluk yaşadık çok..babam bakmadı bize..aramadı sormadı..10 yılda bir kere 100 lira gönderdi belki o kadar..18 yaşında geldi beni okulda ziyaret etti sadece budur yani ..devamı da fiyasko oldu ..Evlenirken nikahıma bile gelmedi..Annem ise ayrı ..Ondan hiç bahsetmiycem ama o çalışırdı tabi mecburen..Eksiklik yaşatmadı o ayrı da çok ama çok yıprandı..mahvetti kendini.psikolojisi bitti ..şu anda bodrumda benim üstüme milyarlarca borca sokarak girip hayatımı mahvetmesine neden olan evimde yaşıyor..evim çünkü tapu benim adıma..konu bu diil elbette farkındayım ve sizlerden af diliyorum..Ancak anlayışımı açıklamak adına kısa bir özet geçmek istedim dediğim gibi bu şartlar büyüyünce insan tek çareyi çalışıp güçlü olmakta bulur ..Yani tercih edebilme imkanı olan sizler inanılmaz şanslısınız..Ama ben gibileri istese de istemese de bu hakka sahip dahi olsa Hep bir korkuyla yaşıyoruz..Şu anda borçlarımız var...Allaha şükür eşim kazanıyor..borç olmasa maaşıda yakında yükselince haydi haydi ev geçinicek..Hatta fazla fazla biriktirebilir hale bile gelicez..Tek sorun kiradayız..yani evim var ama borcu var ve bodrumda..içindede annem var..şu anda yüzlerce borcun bi tanesini kira öder gibi annem ödüyor ve o evde yaşıyor..Allah ömür sağlık versin annecime..yeterki mutlu olsun..bunu geçelim..:)kusurabakmayın abarttım ama yazmak istiyorum .Zamanınız müsait diye düşündüm..Ben ise borçlar ve uzun süredir iş hayatımdan uzak kalmamdan dolayı çok üzgün ve yorgun bi okadar da yaşlanmış gibi hissediyorum..Beni görseniz 28 yaşında diil 18 dersiniz..yani öyle bi tipim var..İşin enteresan yanı kendimi bildim bileli hep çalıştım..okurken çalıştım hep koşturdum ve araya giren bu zamandan sonra kendimi tükenmiş hissediyorum..Allah korusun bakmak zorund aolduğum kardeşlerim yoktu belki..Ama annem hep astım hastasıydı o nedenle işi bıraktı..Ben üniden sonra yurtdışına gidip para biriktirip geldim ve çok iyi bir yerde işe başladım sonra eve yardımcı ben oldum..Çok güzel ve bir okadar da zordu..Yani çok yoğun bir işim vardı..Ama yılmadım ordan başka yere geçtim sora daha iyi maaşla başka yere derken annemin hastalığı nedeniyle bodruma taşınma isteği vs vs..hayatım alt üst oldu..sonra borçlar ve evlendim..evlenmeye bu kadar karşı çıkarken 6 yıllık bir ilişkinin ardından evlendim..Borçlar konusunda eşimin ailesi destek oldu ve bir kısmı ödendi bende evlnmek sorunda kaldım..çünkü kendi hayatıma kaldığı yerden devam etmek istemiştim..Şu an edebiliyomuyum kocaman bir hayır..çünkü eşimin hayatını yaşıyoruz..o elektronik mühendisi..yazılım işinde uzman..pek gecesi gündüzü yok..pek görüşemiyoruz aslında..genelde 11 de geliyor..pazarda çalışıyor..bende onun arkasını topla ingilizce çalış yemekler alışveriş bütçe derken bitiriyorum günü..hele son zamanlarda sürekli uyumak istiyorum..Maddi olarak biraz sıkıştık..Yoksa gitmek istediğim kurslar vardı..Bende kendimi çok bıraktım..yani dış görünüş olarak diil..Kendime çok düşkünüm bakarım kendime o ayrı..hatta şimdi daha çok bakıyorum kendime şükür imkanımız var..spor yaparım filan hiç aksatmam..yediklerime aşırı dikkat ederim..hatta bodrumda bi ara çalışırken bu yüzden işten bile ayrılmak istedim:) çünkü dışardan yemeyi sevmem..ben sorunlu bi aileden çıktığım için biraz sorunlarım olduğunu biliyorum..sürekli kendimi düzeltmek için dua ederim..Sürekli de düzeltmeye çalışırım eksiklerimi bilir ve düzeltirim de..şükürler olsun..
Sizler gibi düşünebilmek düşünürken de rahat olmak çok istiyorum..Ama hayat buna imkan vermiyor benim için..Ben bunun adamı diilim sanki..Korkuyorum ben sürekli..Ya bir gün eşime bişi olursa..ya da aramızda bişi olursa..ortada bırakır giderse..Biz huzurluyuz ama ben hiçbişiyin garantisini verememki..herşey olabilir hayatta..herşey bizler için..bu bi sınav ve sınava iyi hazırlanmış olmak gerek diye düşünüyorum..Bi yandan da çok yıpranmış hissediyorum..çok koştum çok yoruldum sanki..Çok hızlı gittim çöktüm gibi..İnsanlardan çok çekiniyorum..Kendi anam babamın yaptıklarınndan sonra insanlardan heleki iş hayatını acımasızlığından kaçmak evime sığınmak istiyorum belki de..Ama şu fikir beni mahvediyor..Ya ilerde bişi olursa ..O zaman annem gibi olmak istemiyorum..Onun gibi kndimi kaybedene kadar çalışmak ve sonunda kendimi kaybetmek..Erkeklerden ve tüm herkesten şüphe ediyorum zor güveniyorum o ayrı..Ama evlilikten çok korkuyorum..evli olmama rağmen..bi yanım ona güveniyor bi yanım ise güvenmiyor..bi yanım evimi çok seviyor çıkmak istemiyor..sadece kendimi geliştirmek istediğim alanlara yönelmek istiyor..bir yanım ise hayır bu hayata çalışmak için geldik yorulmak için geldik diyor..
yorumlarınızı bekliyorum sevgiler..:)
enteresan sanki hiç yazmamışım gibi davranmışsınız..heralde gruba kabul edilmedim..:26:yanlış birşey mi yazdım acaba?
Olsun yine de çok güzel paylaşım..
Sevgili bebekkafa, ortadalığına %100 hak veriyorum. Ben şu an kendi kız kardeşime ne öneriyorum biliyor musun? Okulunu bitir, bi kaç sene çalış, baktın iş hayatı sana göre, devam et, baktın sana göre değil ( örnek ben) bırakırsın.Ama bu bi kaç senede biraz para biriktir, hem işi bıraksan bile yeniden iş bulacak kadar tecrüben olsun, hem de kendi giderlerini karşılayacak bi faiz getirisi olacak kadar bi birikmiş paran olsun. Örnek, ayda 250 lira çalışmayan bi kadının kişisel giderleri için yeterli midir değil mdir? Kimine göre yetmez ama bana göre yeter.Büyük tutarda alışveriş yapmayacak olduktan sonra, her ay kıyafet almayacak olduktan sonra, bi kaç kez arkadaşlarınla buluşmaya ve eşinden para istemeye çekineceğin kişisel harcamalarına yetecek kadar bir paradır bu.Hani çok gezmeyi seven biriyse ya da gitmek istediği yerler çok elit mekanlarsa zorlanabilir ama onun dışında yeterli bi tutar diye düşünüyorum, sonuçta 480 lirayla 4 kişilik aileler geçiniyor bu ülkede. İşte bu 250 lira için birikmiş bi 25-30.000 liranız olsa ayda yaklaşık bu kadar faiz getirir. Bu anlattığım yöntem tamamen benim yaşama yöntemimdir.Ben de gurur küpüyüm, emir alamam, dara gelemem, özgürlüğümü kısıtlattırmam vs..İş hayatında yapamayış sebebim de bu zaten.. İşte bu kişisel özelliklerim nedeniyle ben de kocamdan para almıyorum. Tutarlar biraz daha farklı olmakla birlikte bu anlattığım tamamen hayata geçirilmiş bir projedir. Özetlemek gerekirse, ben de kadınların mezuniyetten sonra bi kaç sene çalışmasını 2 sebepten çok çok mantıklı buluyorum. Birgün yeniden gerekirse iş bulabilme şansı olsun diye, 2.si de bi miktar kendi parası olsun ki kendini iyi hissetsin, kendine yettiğini hissetsin.
Bebekim, gece kuşum benim
Tatlım zevkle okudum yazını...
Düşüncelerinin hepsinde haklısın ve cidden kafan karışmış durumda...
Aslında kafanın karışma nedeni bana göre tamamen toplum baskısı...
Çalışmayan kadını işe yaramayan sınıfına koyan toplum hatası...
Ha genele vurduğun zaman bu baskı çok da haksız mı onu da irdelemek gerek aslında...
Etrafıma baktığımda sorgulamdan yaşayan bir çok insan görüyorum malesef...
Ev hanımlığı sadece yemek yapmaktan, güne gitmekten ibaret olmamalı bana göre...
Ama şöyle mahalleyi hızlıca gözümün önünden geçirince bunalmıyor değilim...
Şu da bana göre değil mesela: Hergün 11 lerde kalk, yayıla yayıla kahvaltı yap, canın isterse öğleden sonra şöyle bir süpürge tut, koca gelmeden de iki kap yemek yap, oldu bitti...
Yok işte bu da bana göre değil...
Benim hayalim daha farklı...
Sabah vakitli kalk, eşine kahvaltısını hazırla, adam aç gitmesin, mutlu et onu, öperek, güleryüzle gönder işine...
Günü ziyan etmeyi sevmem...
Hafif bir kahvaltıdan sonra çık dışarı yürü, ya da evde bandında yürü, ama bak kendine, dinç ol...
Sonra varsa işin her şeyi vakitlice yap, işini de, yemeğini de...
Elli kere otur kalktan haz etmem mesela ben...
Yapılacak birşey varsa yapıp rahatlamak isterim...
Hıh işte öğle olmadan gün artık benim
O saatten sonra günümü nasıl keyifli, faydalı geçirebilirim diye bakarım...
Cam boyamaktan, ya da ahşap, seramik işlerinden çok hoşlanırım ben...
Ve bunu paraya çevirirsem de hayır diyeceğimi sanmıyorum
Evden, rahat çalışarak ama para kazanmayı da elimin tersiyle itmeden yapabilecek bir iş bulsam değmeyin keyfime...
Ben de senin gibi bitirdim okullarımı bebekim...
Üstelik tesettürlü olduğum için iş konusunda daha da şanssızdım...
Allah razı olsun bir tanıdık vasıtasıyla bu işime girdim ve örtümle çalışabiliyorum...
Ama her zaman bu koşullara sahip olmayacağımı da biliyorum...
Çalışmayı istemememdeki en büyük etkenlerden biri de bu sanırım...
Bence kendini hiç bu kadar derine inerek üzme canım...
Ben tanımasam da sen sevdiğine göre nişanlının asla bu karakterde olabileceğini aklımın ucundan dahi geçirmem...
Çocuk ne zaman istersin bilmiyorum ama ben de senin gibi bebeğimi kendim büyütmek isterim ki başka bir seçeneğim de olmayacak zaten...
En çok çocuk olana kadar diye direnirdim nişanlıma fakat son zamanlarda kendimi tarttım da annelik olayını çok da fazla ertelemek istemediğimin farkına vardım...
Dolayısıyla benim için gereksiz olur...
Annem, canım...
İstisnai ev kadınım benim...
Hiç standart olamadı, saat dokuza kadar uyusa bütün gün çıldırıyor, günü uykuda geçirdim diye
Yahu bir otur derim, yok
Kurslara gitti, diplomalarını aldı...
Senelerce babama destek olmak için neler yaptı neler...
Üretkenlik ruhunda var çünkü...
Ahşaplar mı yapıp satmıyor, takılar mı...
Kilo kilo mantılar mı?
Kendi harçlığını çıkarıyor ve bundan müthiş bir keyif alıyor...
Uff, farkındayım çok uzattım...
Özetle kafan karışmasın kuzum, inan bana evlenince unutursun bu düşünceleri, ben eniştenin çok ince ruhlu olduğu kanısındayım çünkü...
Buluşalım yine burada...
Ağır ama emin adımlarla ilerleyen bir topic olacak burası sanırım...
Selamlar..Enteresan bir grup olmuş:) Tebrik ediyorum..Sonuçta bir ilk..Pek çok kadının duygularını isimlendirmiş yazıya dökebilmişsiniz..Bende kimi zaman bu duygular içinde gidip geliyorum..Ama sizin fikirlerinize hak verir gibi olursam kendimi suçlu hissedip yaşantıma devam ediyorum..Şu anda evliyim 4 aylık..Çalışmıyorum ama çalışan ve sizler gibi kariyer sahibi olan iyi bir mesleği olan bir bayandım..Şu anda eski işimde çalışsa idim eşimden daha iyi kazanıyor ve hatta muhtemelen burda diil yurtdışındaki ofiste çalışıyor olucaktım.tabi buraya dönmek üzere..Döndüğümde de müdür olmak üzere..Herneyse olan bişi yok sonuçta..Keşke diyorum çünkü ben anne baba ayrı büyüdüm..Çok zorluk yaşadık çok..babam bakmadı bize..aramadı sormadı..10 yılda bir kere 100 lira gönderdi belki o kadar..18 yaşında geldi beni okulda ziyaret etti sadece budur yani ..devamı da fiyasko oldu ..Evlenirken nikahıma bile gelmedi..Annem ise ayrı ..Ondan hiç bahsetmiycem ama o çalışırdı tabi mecburen..Eksiklik yaşatmadı o ayrı da çok ama çok yıprandı..mahvetti kendini.psikolojisi bitti ..şu anda bodrumda benim üstüme milyarlarca borca sokarak girip hayatımı mahvetmesine neden olan evimde yaşıyor..evim çünkü tapu benim adıma..konu bu diil elbette farkındayım ve sizlerden af diliyorum..Ancak anlayışımı açıklamak adına kısa bir özet geçmek istedim dediğim gibi bu şartlar büyüyünce insan tek çareyi çalışıp güçlü olmakta bulur ..Yani tercih edebilme imkanı olan sizler inanılmaz şanslısınız..Ama ben gibileri istese de istemese de bu hakka sahip dahi olsa Hep bir korkuyla yaşıyoruz..Şu anda borçlarımız var...Allaha şükür eşim kazanıyor..borç olmasa maaşıda yakında yükselince haydi haydi ev geçinicek..Hatta fazla fazla biriktirebilir hale bile gelicez..Tek sorun kiradayız..yani evim var ama borcu var ve bodrumda..içindede annem var..şu anda yüzlerce borcun bi tanesini kira öder gibi annem ödüyor ve o evde yaşıyor..Allah ömür sağlık versin annecime..yeterki mutlu olsun..bunu geçelim..:)kusurabakmayın abarttım ama yazmak istiyorum .Zamanınız müsait diye düşündüm..Ben ise borçlar ve uzun süredir iş hayatımdan uzak kalmamdan dolayı çok üzgün ve yorgun bi okadar da yaşlanmış gibi hissediyorum..Beni görseniz 28 yaşında diil 18 dersiniz..yani öyle bi tipim var..İşin enteresan yanı kendimi bildim bileli hep çalıştım..okurken çalıştım hep koşturdum ve araya giren bu zamandan sonra kendimi tükenmiş hissediyorum..Allah korusun bakmak zorund aolduğum kardeşlerim yoktu belki..Ama annem hep astım hastasıydı o nedenle işi bıraktı..Ben üniden sonra yurtdışına gidip para biriktirip geldim ve çok iyi bir yerde işe başladım sonra eve yardımcı ben oldum..Çok güzel ve bir okadar da zordu..Yani çok yoğun bir işim vardı..Ama yılmadım ordan başka yere geçtim sora daha iyi maaşla başka yere derken annemin hastalığı nedeniyle bodruma taşınma isteği vs vs..hayatım alt üst oldu..sonra borçlar ve evlendim..evlenmeye bu kadar karşı çıkarken 6 yıllık bir ilişkinin ardından evlendim..Borçlar konusunda eşimin ailesi destek oldu ve bir kısmı ödendi bende evlnmek sorunda kaldım..çünkü kendi hayatıma kaldığı yerden devam etmek istemiştim..Şu an edebiliyomuyum kocaman bir hayır..çünkü eşimin hayatını yaşıyoruz..o elektronik mühendisi..yazılım işinde uzman..pek gecesi gündüzü yok..pek görüşemiyoruz aslında..genelde 11 de geliyor..pazarda çalışıyor..bende onun arkasını topla ingilizce çalış yemekler alışveriş bütçe derken bitiriyorum günü..hele son zamanlarda sürekli uyumak istiyorum..Maddi olarak biraz sıkıştık..Yoksa gitmek istediğim kurslar vardı..Bende kendimi çok bıraktım..yani dış görünüş olarak diil..Kendime çok düşkünüm bakarım kendime o ayrı..hatta şimdi daha çok bakıyorum kendime şükür imkanımız var..spor yaparım filan hiç aksatmam..yediklerime aşırı dikkat ederim..hatta bodrumda bi ara çalışırken bu yüzden işten bile ayrılmak istedim:) çünkü dışardan yemeyi sevmem..ben sorunlu bi aileden çıktığım için biraz sorunlarım olduğunu biliyorum..sürekli kendimi düzeltmek için dua ederim..Sürekli de düzeltmeye çalışırım eksiklerimi bilir ve düzeltirim de..şükürler olsun..
Sizler gibi düşünebilmek düşünürken de rahat olmak çok istiyorum..Ama hayat buna imkan vermiyor benim için..Ben bunun adamı diilim sanki..Korkuyorum ben sürekli..Ya bir gün eşime bişi olursa..ya da aramızda bişi olursa..ortada bırakır giderse..Biz huzurluyuz ama ben hiçbişiyin garantisini verememki..herşey olabilir hayatta..herşey bizler için..bu bi sınav ve sınava iyi hazırlanmış olmak gerek diye düşünüyorum..Bi yandan da çok yıpranmış hissediyorum..çok koştum çok yoruldum sanki..Çok hızlı gittim çöktüm gibi..İnsanlardan çok çekiniyorum..Kendi anam babamın yaptıklarınndan sonra insanlardan heleki iş hayatını acımasızlığından kaçmak evime sığınmak istiyorum belki de..Ama şu fikir beni mahvediyor..Ya ilerde bişi olursa ..O zaman annem gibi olmak istemiyorum..Onun gibi kndimi kaybedene kadar çalışmak ve sonunda kendimi kaybetmek..Erkeklerden ve tüm herkesten şüphe ediyorum zor güveniyorum o ayrı..Ama evlilikten çok korkuyorum..evli olmama rağmen..bi yanım ona güveniyor bi yanım ise güvenmiyor..bi yanım evimi çok seviyor çıkmak istemiyor..sadece kendimi geliştirmek istediğim alanlara yönelmek istiyor..bir yanım ise hayır bu hayata çalışmak için geldik yorulmak için geldik diyor..
yorumlarınızı bekliyorum sevgiler..:)
Bebekkafa, Ankara günlerinde şöyle canlıcanlı kanlıkanlı da bir araya gelelim