hımmm topik güzel,muhabbet güzel,konu güzel...
lakin ben bu konuda baya doluyum ve açıkçası kendi içimde net değilim...
umarım okursunuz uzun olabilir
ben 29 yaşımdayım ve bi 2 yıllık bi 4 yıllık olmak üzere üniversite mezunuyum...2 yıllık turizm ve otelcilik okudum,o alanda çalışmak istemediğim için ve bulunduğum yerdede bu konuda iş alanı olmadığı için çalışmadım....sonra 3.sınıftan dikey geçişle işletme okuyup onu da bitirdim 2007 de...lakin yine bulunduğum yerde iş bulmak pek mümkün olmadığından,başka şehirlerdede internetten yaptığım başvurular sonuçsuz kaldığından yine çalışamadım...annem ve çevrem illada bankaya gir bankaya gir diye tutturduğundan (kendim hiç istemedim) bir kere iş bankası sınavına girdim geçen sene ama o da sonuçsuz kaldı....nitekim yaş oldu 29 ve ben hiç çalışmadım....bundan şikayetçimisin derseniz,evet şikayetçiyim....bi iş tecrübem olsun isterdim....kendimi "bi işe yarıyor" hissetmek isterdim....yanlış anlamayın çalışmayanlar bi işe yaramıyor demek istemiyorum bu sadece benim hissettiğim,belkide evli olmadığım için..hani evli olanlar evini çekip çeviriyor,çocuklarıyla ilgileniyor vs.....
çalışmam konusunda bana en çok baskıyı yapan annem olmuştur...annem emekli öğretmen....çalışmanın faydalarını,evde oturmanın zararlarını tabiri caizse beni didiklercesine anlatıp durmuştur yıllarca hala da anlatır....bu o kadar psikolojimi bozuyor ki....hayır kendim çalışmak istemediğimden değil ama sürekli aynı konunun tekrarlanması ve çalışmazsam kendi annem tarafından deyim yerindeyse aşağlanmak koyuyor insana....
çalışmayıp ne yapacaksın,evde oturup yemek yap,bulaşık çamaşır yıka,çocuk bak,asosyal yaşa,kocanın eline bak,bunu mu istiyorsun,sen bunu yapabilirmisin,kendine bi toka alacağın zaman bile kocandan para istemek ne kadar kötü bişey.....vs vs
peki ben onu haksız mı buluyorum,aslında hayır..o bunları söylediğinde öyle bir tablo canlanıyor ki gözümde,eğer çalışmazsam kendimi aşağlık hissedicem gibi.....
heleki "kendine bir toka bile almak istediğinde kocandan para istemek zorunda kalmak,kocana el açmak" tabiri düşündükçe beni ürpertip,psikolojik olarak bunalıma girmeme sebep oluyor,çünkü aşırı gururlu bir yapım var...şu an annemden babamdan bile para isterken yer yarılsada içine girsem durumunu yaşıyorum...o derece yani....
lütfen kelimelerimi yanlış anlamayın,çalışmayanlara gurursuzda demiyorum...sadece kendi hislerimi anlatıyorum çünkü buna çok ihtiyacım var ve bu topik tam da yarama parmak bastı.....
şu an nişanlıyım ve Allah izin verirse 6 ay sonra evleniyorum....nişanlın ne diyor derseniz,ben çalışıcam diye tutturduğum için,çalışmana karşı değilim ama adam gibi bi yer olursa diyor...çalışmama pekte sıcak bakmamakla birlikte.....ama diyorum şimdi böyle diyor ama evlenince acaba batarmıyım gözüne,illaki kendime göre masraflarım olacak,insanım sonuçta,ya diyorum ne çok masrafı var derse ya para verirken içinden gelerek vermezse....o zaman ben ölsem daha iyi emin olun....şunları yazarken bile ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.....diyceksiniz belki nişanlını tanımıyormusun,öyle bir insan mı,bunun lafını edecek biri mi.....değil elbette ama bilemezsin ki yinede zaman ne gösterir......durumları nasıl derseniz,iyi...ama inanın bu beni zerre ilgilendirmiyor....ben başkasına el açmaktansa heleki gözüne batacak birine,ölmeyi tercih ederim,o derece hassasım bu konuda....belkide diyceksinizki madem o kadar hassassın bu yaşa gelmişsin ama hiç çalışmamışsın,neden?evet çalışmadım ama birincisi annemin,babamın evindeydim onlar benim ailem,hiç bi zaman bana bunun lafını etmediler(maddi anlamda,yoksa çalışmamı kendi ayaklarımın üstünde durayım,ilerde koca eline bakmayayım diye çok istediler) ikincisi şartlar el vermedi,benim yapabileceğim bi iş bulamadım,ruhsal olarak buna hazır hissetmedim vs.....ben yapı gereği biraz hassas biriyim,başkasından emir almak,birinin benim tepemden bakması,sarkıntılıkların olması vs katlanabileceğim şeyler değildi...bu nedenle memur olmayı çok istedim...hem çalışma şartlarının rahat olmasından hemde abuk sabuk insanların içinde olmamak için ama o da nasip olmadı...3 kere kpss ye girdim ama hep hüsran oldu....heleki bu sonuncusu....ona hiç girmiyim....
özel sektör ise hiç bi zaman bana göre olmadı....
şimdi evlenince ne yapıcam diye düşünüp duruyorum...çalışmak istiyorum en azından çocuk olana kadar...çünkü çocuk olunca onunla tamamen kendim ilgilenmek istiyorum ve açıkçası hem çocuk,hem ev işi hem çalışmak,bunu yapabilecek güçte değilim...evet çalışmak istiyorum dedim ama bu zamana kadar hiç çalışmadığım için yapabilirmiyim bilmiyorum....genç yaşta iş hayatına başlayıp çalışmak tamam ama 29 yaşında ilk defa iş hayatına girmek kolay değil.....
kısacası ben kimseden laf işitmemek,(başta annem) ve kimsenin masrafımla gözüne batmamak için çalışmak istiyorum....belki çok çok içimden gelerek değil ama sırf bu nedenler beni buna zorluyor....bi arkadaş demiş ya ilk sayfada,nickini hatırlayamadım kimse hem ev işini yapıp,hem çocuğa bakıp hemde işe gidip bunların hepsini 4 4lük yapamaz diye...katılıyorum....heleki bazı insanlarda bu güç hiç olmayabilir,benim gibi..düşünüyorumda çalışırsam bunların hepsinde süper olabileceğimi hiç sanmıyorum..bi insan en fazla 2 konuya adapte olabilir ki bunu yapabilende çok azdır genelde sadece tek bi konuda başarılı olunabilir...ya işinde,ya ev işinde ya da çocuğuna bakmakta....bunlar fiziksel olduğu kadar ruhsalda güç istiyor....zaten dediğim gibi çocuk olduğunda çalışmayı düşünmüyorum açıkçası....
yani ben ne sağdayım ne solda,ortada bi yerlerdeyim o yüzden yazmak istedim bişeyler ve buranın takipçisi olucam....umarım az biraz kendimi anlatabilmişimdir....yazdıklarınız zevkle okuyorum arada yorumlarda yaparım şimdilik bu kadar (baya bi oldu gerçi:))
uzun oldu kusura bakmayın:) okuduysanız teşekkür ederim....